Biała w szare plamy z heterochromią. Okrągła, niska, z blizną na lewej tylnej łapie
Kocica obdarzona jest krótkim, aczkolwiek mięciutkim białym futerkiem, na którym widnieje kilka niewielkich szarych plam. Jedna z nich znajduje się na prawej tylnej nodze wojowniczki. Kolejne dwie na głowie; mniejsza na czole, a większa na części prawej połowy twarzy. Przykrywa ona całe ucho kocicy oraz lekko nachodzi na oko, kończąc na policzku. Jej ogon jest szary. Jedynie na jego końcówce znajduje się biała plama średniej wielkości. Oczy Golcowego Śpiewu są równie ciekawe jak reszta, bowiem ma heterochromię. Jej lewe oko jest niebieskie, a prawe żółte. Ma długie białe wibrysy oraz drobny różowy nosek, a opuszki jej łap są jasnoróżowe, bez żadnych plamek. Jest kocicą okrągłą, pulchną i niewielką, zapewne jedną z mniejszych w klanie. Na ciele ma tylko jedną bliznę, która znajduje się na stawie skokowym tylnej lewej łapy. Jest to ślad po ugryzieniu psa.
Galeria: https://www.instagram.com/glueckskatz/




Przylepa totalna
Wesoła optymistka, przyjaźnie nastawiona do całego świata. Zapewne nie ma nikogo bardziej szczęśliwego niż Golcowy Śpiew. Wydawałoby się, że ta tutaj samica nigdy nie wykazuje objawów smutku. Ba! Pewnie nawet nie wie co to za uczucie. Wszędzie jest jej pełno, uwielbia towarzystwo innych kotów! Jest niezwykle troskliwa. Zawsze dba o to, aby każdy był szczęśliwy, wszystkim pomaga, pociesza oraz... Ogólnie jest. Czasami jednak za bardzo się stara i jej obecność może być męcząca. Gdyby tego było mało, jest niezwykle szalona, do tego stopnia, że można by było zarzucić jej, że ma ADHD! Mimo wieku ciągle jest tryskającym wulkanem energii. Ma głupie, często nie do końca bezpieczne pomysły. Lubi ryzyko, ale tylko jeśli to ona jest... Zagrożona. Nigdy nie pozwoliłaby żeby komuś innemu z jej powodu spadł choćby jeden mały włos z głowy. Zdecydowanie bardziej woli chronić innych, niż siebie i jest z tych, którzy wolą dawać, niż dostawać. Jest kochliwa. Uwielbia wszelkiego rodzaju czułości, przytulasy i te sprawy (warto wspomnieć, że często okazuje je innym członkom klanu Wichru, niezależnie od tego, czy tego chcą czy nie), to właśnie tym można ją ''kupić''. Wydaje się być taka niewinna, lecz to tylko pozory! Kiedy trzeba, potrafi pokazać pazury i walczyć w obronie słabszych. W dodatku wcale nie jest taka głupiutka jak się wydaje. Jest naprawdę mądrym kotem, który zawsze służy dobrą radą.




Matka: Makrelowy Ogon- ruda klasycznie pręgowana z bielą, krótkowłosa
Ojciec: Falujący Liść- niebieski ticked bez bieli, długowłosy
Golec urodziła się w w Porze Zielonych Liści, jeszcze na starych terenach Klanu Wichru. Razem z nią na świat przyszli Łosoś, Karp, Płotka, Śledź oraz Szczupak. Miot był dosyć duży. Zbyt duży jak na niewielką Makrelowy Ogon. Mimo starań klanowego medyka, kocica niedługo po porodzie zmarła. Falujący Liść został sam z gromadką kociąt, które tylko przypominały mu o ukochanej partnerce. Był silny i dawał sobie radę z wychowaniem kociąt. Robił wszystko, aby wyrosły na jak najlepsze koty. Golec, pierworodna córka starała się jak tylko potrafiła. Już od dziecka bawiła się w polowania czy walki, po to, aby na treningu być przygotowaną. Jednak jej zapał został zgaszony przez zaginięcie dwóch braci- Karpia oraz Śledzia. Martwiła się i to bardzo, ale nic nie mogła zrobić. Była kocięciem, które nie mogło z obozu wychodzić. Kiedy tylko przyszła wyczekiwana przez nią ceremonia, przygotowała się. Od razu po dostaniu nowego imienia, Golcowej Łapy oraz po wyznaczeniu mistrza- Puszczykowego Wrzasku, kocica wymknęła się z obozu, aby poszukać rodzeństwa. Nic nie znalazła. Takie ucieczki zdarzały się jeszcze kilka razy, jednak zaczęła zabierać na nie również Łososiową Łapę, ukochaną siostrę. Pech chciał, że pewnego ranka obie kotki poza obozem zostały zaatakowane przez niewielkiego psa. Spotkanie zakończyłoby się tragicznie, gdyby nie interwencja Puszczykowego Wrzasku. Mimo to Łososiowa Łapa miała poważne obrażenia, z których nie udało się jej wyleczyć. Niedługo potem zmarła. Golcowa Łapa bojąc się o swoje życie (oraz przez karę swojego mistrza) przestała samotnie opuszczać obóz. Skupiła się tylko i wyłącznie na treningu oraz na rodzinie. Dzięki temu mogła zdusić noszony w sercu żal po śmierci siostry. Naprawdę długo obarczała się winą. Gdyby nie ta ucieczka, to zapewne Łosoś by żyła... Czasami do tej pory o tym myśli. Kolejne księżyce żyła w spokoju, trenując, starając się być jak najlepszą, jednak przy tym nie krzywdzić ukochanych kotów. W końcu, mając 20 księżyców została wojowniczką, razem z dwójką swojego rodzeństwa- Płotkową Łapą, która została Płotkowym Ogonem (po matce) oraz z Szczupaczą łapą, który został Szczupaczym Pyskiem. Ona sama dostała imię Golcowego Śpiewu. Wtedy jej życie przyśpieszyło. Poznała pewnego kocura, z którym później się związała, aczkolwiek związek nie trwał długo, ponieważ się nie dogadywali. Dostała również swojego pierwszego terminatora- Jasną Łapę, która niedługo po zostaniu terminatorką zaginęła. I w zasadzie to nic ciekawego się nie działo. Wszystko zmieniło się kilkanaście księżyców później w momencie, gdy zastępca klanu ciężko zachorował. Stołek zastępcy zapewne za niedługo miał się zwolnić. Golcowemu Śpiewowi nigdy nie zależało na pełnieniu wysokiej rangi, jednak jej rodzeństwu tak. Między Płotkowym Ogonem, a Szczupaczym Pyskiem zaczął się prawdziwy wyścig szczurów. Rodzeństwo rywalizowało ze sobą, nie wiedząc że żadne z nich nie zostanie wybrane. Zastępcą został ktoś inny, jednak dzieci Makrelowego Ogona dalej pozostały skłócone. W dodatku Szczupaczy Pysk był tak niezadowolony z decyzji przywódcy, że pewnej nocy odszedł z klanu. Zdążył przed tym powiadomić Golcowy Śpiew. Kocica nie rozumiała jego decyzji. Była zła, smutna i chowała w sobie żal. Dziwne zachowanie wojowniczki szybko spostrzegła Płotkowy Ogon. Wyciągnęła od niej co się stało, a słysząc wiadomość postanowiła wyruszyć na poszukiwania brata. To był jej pretekst do odejścia. Kto wie? Może tak naprawdę opuściła klan z tego samego powodu co Szczupaczy Pysk? To nie ważne. Obiecała siostrze, że niedługo wróci. Golec czekała. Minęło kilka dni, później jeszcze więcej, pół księżyca, a Płotka się nie pojawiła. Zaczęła się martwić... Kiedy po trzech księżycach siostra nie wróciła, biało-szara zrozumiała co się stało. W tamtym momencie była pewna, że została sama. Co prawda miała wokół siebie masę znajomych i przyjaciół, a nawet i ojca, ale... Czuła się dziwnie. Tak... Pusto. Dotychczas nie znała tego uczucia. Nie pozwoliła mu się zdominować i ciągle była tą samą, wesołą kotką. I znowu pora na skip czasowy. Przejdźmy do momentu, w którym osiągnęła 60 księżyców. Na koncie miała już wytrenowanych kilku terminatorów. Każdy z nich albo zaginął albo zmarł w trakcie, co w jakimś niewielkim stopniu odbiło się na niej. Oprócz tego miała dwóch? Może trzech byłych partnerów. Ale nie dorobiła się żadnych kociąt, mimo że było i dalej jest to jej marzenie. Życie płynęło dalej, rany po odejściu siostry i brata się zagoiły. Ale nie na długo. Jej serce znowu zostało rozerwane, gdy ze starości zmarł jej ojciec. Spodziewała się tego, lecz nie sądziła, że tak ją to zaboli. Kot najbliższy jej sercu odszedł na zawsze. W końcu dała radę przezwyciężyć żałobę, pozbierała się równie szybko co po wcześniejszych tragediach. Zrozumiała, że śmierć jest czymś naturalnym, nie da się jej uniknąć... Po śmierci ojca zbliżyła się do Pochmurnego Świtu. Po niedługim czasie zostali przyjaciółmi, którymi byli do czasu pożaru. To wtedy, podczas ucieczki pokłócili się o jakąś błahostkę. Chociaż czy była to błahostka? Podczas przenosin zaginęła trójka jej terminatorów- Dryfujący Liść, a niedługo po tym Malinowa Polana. Kiedy nagle zniknęła Barwna Łączka, osierocając swoje jedynie żyjące kocię, w Golec coś... Pękło. Jak najprędzej chciała ruszyć na jej poszukiwania. Pochmurny Świt starał się jej wybić to z głowy, ale była nieugięta i nie chciała go słuchać. Zapewne zrezygnowała z wyprawy tylko dlatego, że poczuła się winna za kłótnię. Od razu po przenosinach nakłoniła dymnego do ''poważnej'' rozmowy. Wszystko sobie wyjaśnili i ich relacje znowu zdają się być coraz lepsze. Może teraz, na nowych terenach ich przyjaźń zakwitnie na nowo? Wszystko przyjdzie z czasem.

Wilogtna Norka- Powojnik (zakończona)                                    
Świecące Grzybki- Nektarek (zakończona)
Szerokie Wejście- Świergot (zakończona)
Wygięty Klon- Echo, Niknący Cień (zakończone)
Barłóg- Chabrowy Gaj (zakończona)
Szarotkowa Łączka- Cebulowy Nos (zakończona)
Spękana Ziemia- Uszko (zakończona)
Ukruszony Kieł- Pliszkowy Dziób, Motyla Łapa
Skraj Żmijowiska- Sroka (zakończone)
Kiełki- Edredonka (zakończone)
Wysokie trawy- Pustułka (zakończone)
Ostry Głaz- Śmietana [NPC], Kopcuch [NPC] (zakończone)
miękki mech- Motyla, Orzechowa, Kiełkująca Łapa, Żyto (zakończone)
wyprawa Golcowego Śpiewu- Kiełkująca Łapa, Gwieździsta Noc, Pochmurny Świt [NPC] (zakończone)
Piaszczysty Brzeg- Szałwiowe Życzenie, Zawilcowa Łapa (trwa)