Znów nawiedza mnie to samo… mrużę oczy. Stwierdzam, że skoro już znalazłam to tyle razy, a nie wiem, co to, to nie zaszkodzi zebrać: ostrożnie zbieram… uch, jagody, szyszki? Gdyż podejrzewam, że to ta najbardziej charakterystyczna część będzie przydatna. Robię to sanitarnie, unikam kontaktu mego pyska z medykamentem, bo może być to trucizna…

Dziesięć! Profit - jeżeli to medykament i zebrałam część przydatną, mam dziesięć szans na wyleczenie czegoś… jeśli zaś trucizna, dziesięć szans na pozbycie się kogoś. Tylko… w co ja mam to teraz wpakować? Nie mam ze sobą liścia, jedynie patyk. Ojej. To może… wykopuję dołek i chowam tam jagody, przysypując je ziemią bardzo delikatnie. Zapamiętam, by się tutaj wrócić, a póki co szukam dalej pajęczyny.

Niecierpek! Zejdź mi z oczu, każę mu w myślach. Niesamowicie obfite te ziemię w niecierpka, nie ma co… wzdycham, omijam, szukam pajęczyny dalej.

W oddali widzę… kota! Niespecjalnie obchodzą mnie nowe znajomości, ale może wie, gdzie znajdę to, czego szukam… a, nie. Patrzy na mnie krzywym okiem i wygląda, jakby chciał rozejść się bez żadnego „dzień dobry”, a co dopiero czegoś więcej! Nie, to nie - ja szukam dalej pajęczyny.

Nie chcę. Szukam pajęczyny dalej!

Kret, łatwa zdobycz, lecz nie jej szukam. Omijam go i szukam dalej pajęczyny.

Och, na nieba! W końcu w oczy rzuca mi się ta niezwykle ważna, przydatna sieć, ta, która posłuży mi do zatamowania rany Pyła. Zdawałoby się, że takie łatwe do znalezienia, a jednak! Delikatnie zaczynam nawijać niteczki na patyk, w myślach przepraszając pajęczaka, któremu właśnie niszczę dom i źródło pokarmu.

Pajęczyny jest naprawdę dużo do zebrania! Ledwo mieści mi się na patyk, który wzięłam; z zadowoleniem mruczę. A potem, naturalnie, wracam do siebie! Mam pacjenta do wyleczenia… potem jeszcze wrócę się tutaj po jagody tej nieznanej mi rośliny. A póki co… naprawdę nie chcę chodzić na ziołobrania przez następne dwa księżyce!

zt

Roślinki kwitną, życie się budzi, trawka zielona, a Pyłek debil nie wie, że Lilia również tereny opuściła więc chce spełnić postanowienie i uzbierać trochę listków by oddać. Czego konkretnie szukał? Pajęczyny, dziwnej rośliny której zapach i wygląd pamiętał a z której Lilia robiła papkę na ranę (i chodzi tu o niecierpek) oraz może jeszcze miodunki, bo akurat to zielsko znał z własnego doświadczenia. Jakby padło mu w oczy jeszcze coś ciekawego co kojarzył to pewnie również by nie pogardził, ale dymny w ogóle nie wiedział czy da radę coś znaleźć tak szczerze. Korzystając z ładnej pogody i z faktu, że właśnie przestało (w końcu) padać, udał się na przechadzkę. Z powodu pory nowych liści nie musiał się ograniczać w swoim byciu włóczęgą, a zawędrował w okolice osuwiska... i z przypadku i z jakiejś głębokiej myśli, że może uda mu się spotkać kocura z którym nie dość że zdołał rozmawiać kilka razy, to jeszcze polował kiedyś w jego towarzystwie, więc może uda sie zdobyć możliwe wsparcie w razie jakiegoś ataku podniebnego drapieżnika? I znalazł! Widząc po chwili łaciatego który czegoś szukał, i widocznie na razie niczego nie znalazł, dymny podreptał w stronę samotnika.
- Dzień dobry- mruknął łagodnie , z lekką wesołością w odpowiedniej odległości w stronę znajomego pyska
- Przepraszam, że przeszkadzam w polowaniu, ale akurat w sumie dobrze się składa. Mogę się przyłączyć? Bo ten, mam kilka listków do znalezienia i oddania pewnej osobie i ten, bezpieczniej w grupie czy coś

Wkrótce do kocura dotarł zapach samotnika. Nie był to jednak byle jaki, nieznajomy mu kot, do którego pewnie by odnosił się z dystansem, tylko jego znajomy, z którym nie tak dawno rozmawiał we wsi. Chociaż miał z nim niezłe stosunki, to jednak nie mógł pozostawić jego obecności bez swojej ingerencji. Żyto rozejrzał się uważnie, szukając charakterystycznego, dymnego futra, a gdy takowe dostrzegł, przystanął, bo widział, że kocurek sam do niego idzie. Czekał więc, aż ten do niego wystarczająco podejdzie, żeby móc normalnie porozmawiać.
– Cześć, Pył! Co cię tutaj sprowadza? – zagadnął do niego spokojnie, z rozluźnioną postawą, gdy tylko się przywitał. Nie tylko dlatego, że go znał, ale też ponieważ rozmowa dawała więcej, niż agresywne rzucanie się na intruza. Zawsze można wyciągnąć jakieś ciekawe informacje i po prostu zaoszczędzić sobie zdrowie, unikając kolejnej potyczki. Szczególnie teraz, kiedy o leczenie jest ciężko.
Na kolejne słowa samotnik wydobył z siebie lekki pomruk. Ogólnie to nie miał żadnych powodów do odmowy, tym bardziej kiedy sam był na polowaniu. Nawet już raz chodzili razem i mieli całkiem udane łowy.
– Listków? W sensie ziół? – spytał dla pewności, bo ta wzmianka bardzo go zainteresowała. – Nie wiedziałem, że się na nich znasz. – dodał, będąc lekko pod wrażeniem. Nie znał się kompletnie na ziołach, a nimi zazwyczaj zajmowali się znachorzy, dlatego do tej pory każdego, kto je zbierał, automatycznie uważał za kociego lekarza lub jakiegoś pomocnika.

- Yep - potaknął, kiedy Żyto chciał się upewnić, natomiast na kolejne słowa zrobił swoją niezręczną, żabią mordkę.
- Ahahah... Nie no, nie znam się. Znaczy, kojarzę to czym mnie leczono, ale to dosłownie kilka roślin i pajęczyna, nic niezwykłego. - Przyznał, mając w pamięci obraz odmowy udzielenia informacji odnośnie roślin, kiedy o nie spytał jako chyba już młody terminator.
- To ten, mogę się tu koło ciebie pokręcić trochę? Postaram się nie przeszkadzać podczas grzebania w tych liściach - Dodał nieco z niezręcznym uśmiechem, czekając na pozwolenie.

– A ten... Umiesz je w ogóle zbierać? Bo jeszcze coś uszkodzisz i tyle będzie z twoich poszukiwań. – zadał kolejne pytanie. Skoro kocurek nie znał się na ziołach i nigdy ich dotąd nie zbierał, to może w ogóle nie powinien się zajmować ich zbiorami, bo albo uszkodzi medykament albo zerwie nie to, co trzeba.