Sucha Woda

- Pff - wydobyło się z czarnego pyska, w a'la foszku. Ale tak, chyba żadne stworzenie nie chciało zostać posiłkiem. On też. Wizja skończenia jako potrawka nie była najciekawsza.
- Ptaki sobie może odpuśćmy, co? - Spytał miękko, patrząc na kocura znacząco. Nie specjalnie miał ochotę przez najbliższy czas patrzeć na latające opierzone stworzenia. Już wystarczająco musiał się wysilić przy ostatnim razie, mając przed oczami zakrwawioną Truflę. I od tego czasu jakoś ptaki go nie napawały miłością. Może znowu zacznie na nie polować jakoś na wiosnę.
- Nh, zdrajca - Rzucił pod nosem, zaczynając dreptać za Piórkiem - Ale możemy spróbować z jakimiś nornicami? - zaproponował. O wiele lepszy pomysł jak na jego gust. Tak czy siak polowanie to polowanie, prawda?

[zt]

Świtało już, ciało Ruty opływał wiatr na tyle litościwy, na ile pogoda mogła go potraktować u schyłku zimy, który łagodnym kątem opierał się o przedwiośnie. Jeszcze posiadał na tyle wyobraźni, że perspektywa utrudnionego polowania w takich warunkach była dobrze widoczna, lecz widok na upośledzenie jego zdolności poznawczych także — być może jego wątpliwości były kolejnym wymysłem, plamą na polu widzenia pozostałą po zbyt długotrwałym wpatrywaniu się w słońce.
Dostosowawszy kierunek chodu pod wiatr, Ruta posmakował wilgotnego powietrza.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

TYP TERENU: okolice rzek i jezior

Na początek...coś niewielkiego. Ruta długo szukać nie musiał, wręcz przeciwnie. Po kilkunastu uderzeniach serca jego oczy mogły zarejestrować drobny kształt, gwałtownie, energicznie przesuwający się nisko przy ziemi. Była to ryjówka, która opuściwszy bezpieczną norkę próbowała znaleźć cos co mogłaby schrupać.

RUTA: P: 3 | S: 23 | Z: 16 | Sz: 20 | O: 13 | HP: 140 | W: 100
❖ cechy: króliczy słuch | twarda skóra
❖ umiejętności: skradanie (2) | tropienie (2) | wspinaczka (2)
❖ rozwinięte umiejętności: +1 tropienie
❖ dostępne szukanie konkretnej zwierzyny/przeciwników: 3/3

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Szlak nerwowy nakazał zaprzestanie ruchu, gdy tylko wychwycił bodziec. Coś żywego, z bijącym sercem szeleściło w trawie, a jeśli los pozwoli, niedługo zostanie rozbite na podstawowe składniki odżywcze w jego żołądku.
Ruta obniżył się na łapach na tyle, żeby jego brzuch nie stykał się z podłożem, a ogon zrównał z linią grzbietu. Prawdziwie opływowy kształt. Poświęcił chwilę w oczekiwaniu na stabilizację kierunku wiatru, by ustawić się na przeciw podmuchom powietrza; po dalszym zamyśleniu oblizał także lusterko nosa, żeby poza wibrysami i z niego zbierać informacje o nadchodzącym podmuchu, który miałby zdradzić jego położenie.
Zaczął iść lub niemal płynąć między łanami traw wybijającymi się spod cienkiej pokrywy śnieżnej. Ciężar ciała spoczął bliżej zadu, na tylnych łapach, przeciwdziałając wykryciu przez gryzonia. Nim postawił krok, zawieszał łapę nad glebą na dłuższą chwilę, żeby wyczuć, i oczywiście nie nastąpić na, zabłąkaną gałąź, suche źdźbło czy też inny, wszelki wytłumiacz jego kroków. Dopomagał sobie również wzrokiem, starał się jednak trzymać go przede wszystkim na ryjówce.
Gdy ustalił, że znajduje się w odpowiedniej odległości na wymierzony skok, wybił się od podłoża chcąc przygwoździć gryzonia pod pazurami i przegryźć mu rdzeń kręgowy.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

TYP TERENU: okolice rzek i jezior

Ruta gładko poruszał się między wynurzającymi się trawami, a wzrok utkwiony w głównej mierze na ryjówce - pozwalał mu odpowiedni wyznaczać trasę do energiczne piszczka. W końcu ten zatrzymał się, łapiąc coś niewielkiego w swoje przednie łapki. Zajadał się i był to idealny moment, który Ruta wykorzystał. Perfekcyjny skok i jeden uścisk szczęk wystarczyło, by ryjóweczka, która w szoku przez moment nawet nie walczyła w uścisku jego łap - padła martwa.

RUTA: P: 3 | S: 23 | Z: 16 | Sz: 20 | O: 13 | HP: 140 | W: 100-5=95/100
❖ cechy: króliczy słuch | twarda skóra
❖ umiejętności: skradanie (2) | tropienie (2) | wspinaczka (2)
❖ rozwinięte umiejętności: +1 tropienie, +2 skradanie
❖ zdobyte PD: +5 PD (ryjówka)
❖ dostępne szukanie konkretnej zwierzyny/przeciwników: 3/3

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Nie powiedziałby tego nikomu, ale po części tego się spodziewał, a raczej - od siebie wymagał. Uśmiechnął się cierpko, czując pod pazurami miękkie, ciepłe ciało, a drobne kości między kłami. Nie wahał się i zaczął spożywać ryjówkę od razu, tradycyjnie już począwszy od jej brzucha, a skończywszy na głowie. Niejadalne resztki odrzucił, zakopując je w płytkim dole i przysypując ziemią. Oblizał się pysk krwi, zamiótł trawę i poszedł szukać w kierunku, do którego swąd posoki nie zdołał dotrzeć.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

TYP TERENU: okolice rzek i jezior

Skoro zaspokojony pierwszy głód, to można było szukać dalej. A kolejna zwierzyna nie była wcale w tak dużym odstępie czasowym od poprzedniej, jeżeli nie liczymy przerwę na posilenie się. Do uszu Ruty doleciało głośne, nieprzyjemne skrzeczenie, a już po chwili na ziemi wylądowało jego źródło - sroka. Była ona w większej odległości od ryjówki, ale również znacznie pokaźniejsza niż drobny piszczek. Czy Ruta spróbuje swoich sił i w tym przypadku?

RUTA: P: 3 | S: 23 | Z: 16 | Sz: 20 | O: 13 | HP: 140 | W: 95/100
❖ cechy: króliczy słuch | twarda skóra
❖ umiejętności: skradanie (2) | tropienie (2) | wspinaczka (2)
❖ rozwinięte umiejętności: +2 tropienie, +2 skradanie
❖ zdobyte PD: +5 PD (ryjówka)
❖ dostępne szukanie konkretnej zwierzyny/przeciwników: 3/3

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Choć instynkt wziął nad nim górę i Ruta prędko przyjął postawę łowiecką, to nie mógł powstrzymać mimowolnego skrzywienia się. Nie cierpiał srok, ogółem krukowatych, ich podglebia inteligencji, które wykorzystywały jedynie do drwin i siania zamętu. Były w tym bardzo podobne do Ruty, z tą różnicą, że istniała szansa wielkości odrobiny pyłu, że on był bardziej samoświadomy.
Poprawił się na łapach - wyrównał uniesiony za wysoko ogon, a brzuch wciągnął, zachowując dystans między podłożem - i rozpoczął podchody. Skradał się wyjątkowo powoli i ostrożnie, nie tylko pod wiatr i ze względu na stąpanie między przeszkodami, ale również by złe oko sroki nie wychwyciło ruchu tak sprawnie, jak on sam by zrobił. Ona też plasowała się pośrednicząco w sieci pokarmowej jako drapieżnik i ofiara jednocześnie.
Rucie nie przeszkadzał zwiększony dystans między nią a sobą, sam momentami optując za obranie dłuższej trasy, lecz obfitującej w kryjówki. Gdy znalazł się na dystansie, który drażnił meszki jego wibrysów, szepcząc mu do ucha „już”, skoczył w kierunku sroki z zamiarem unieruchomienia jej skrzydeł i przerwania ciągłości rdzenia kręgowego. Tak, jak ryjówce. Wyższy poziom inteligencji nie usuwał się przed czymś tak powszechnym, jak śmierć.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

TYP TERENU: okolice rzek i jezior

Lecz niestety sroka uważna była i zbyt wysoko uniesione ciało Ruty dostrzegła. Z tego też powodu nagle wzbiła się w powietrze, ale była jeszcze szansa. Ptaszyna leciała nisko i jeżeliby tylko samotnik spróbował dogonić uciekiniera i wybić się w odpowiednim momencie z łap...może miałby drugi posiłek?

RUTA: P: 3 | S: 23 | Z: 16 | Sz: 20 | O: 13 | HP: 140 | W: 95-3=92/100
❖ cechy: króliczy słuch | twarda skóra
❖ umiejętności: skradanie (2) | tropienie (2) | wspinaczka (2)
❖ rozwinięte umiejętności: +2 tropienie, +3 skradanie
❖ zdobyte PD: +5 PD (ryjówka)
❖ dostępne szukanie konkretnej zwierzyny/przeciwników: 3/3

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Oczywiście, że go zauważyła. Przeklęte stworzenie.
Teoretycznie wiedział, że pogoń za sroką była zbyt kosztowna energetycznie i mogła pozostawić go z niczym, poza suchym językiem. Chęć zemsty i możliwość satysfakcji z ubicia tej zmory była jednak silniejsza, a zastrzyk adrenaliny od hazardu otumaniał zmysły.
Zaczął biec przed siebie sadząc długie susy, by możliwie jak najszybciej skrócić dystans między nim a sroką i ostatecznie wybić się na jej skrzydła i zabić ciosem w kark.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

TYP TERENU: okolice rzek i jezior

Ruta próbował dogonić uciekającą srokę, problem był jednak następujący. Dzieląca go odległość od ptaszyny nie malała, ale również i nie wydłużała się. Była...praktycznie taka sama jak na początku. Sroka nadal leciała nisko, dając szansę drapieżnikowi na złapanie jej, lecz zapewne niedługo wzbije się w powietrze. Ruta więc jeżeli chciał ją upolować, musiał się pośpieszyć.

RUTA: P: 3 | S: 23 | Z: 16 | Sz: 20 | O: 13 | HP: 140 | W: 92-6=86/100
❖ cechy: króliczy słuch | twarda skóra
❖ umiejętności: skradanie (2) | tropienie (2) | wspinaczka (2)
❖ rozwinięte umiejętności: +2 tropienie, +3 skradanie
❖ zdobyte PD: +5 PD (ryjówka)
❖ dostępne szukanie konkretnej zwierzyny/przeciwników: 3/3

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Nie myślał racjonalnie, a do przodu mechanicznie i metodycznie pchał go niemal czysty instynkt. Wciąż zamiar miał jeden: znalezienie się w odpowiedniej odległości by skoczyć na srokę, pazurami wczepić się w jej skrzydła, sprowadzić ją na ziemię i przegryźć jej rdzeń kręgowy.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

TYP TERENU: okolice rzek i jezior

Odległość...dalej nie malała, lecz również dystans miedzy nimi nie zwiększał się. Co więcej, sroka nadal leciała nisko, pozwalając nieświadomie Rucie podjąć kolejne próby schwytania siebie. Pytanie tylko...czy był on gotowy na dalsze marnowanie swoich sił na pogoń?

RUTA: P: 3 | S: 23 | Z: 16 | Sz: 20 | O: 13 | HP: 140 | W: 86-8=78/100
❖ cechy: króliczy słuch | twarda skóra
❖ umiejętności: skradanie (2) | tropienie (2) | wspinaczka (2)
❖ rozwinięte umiejętności: +2 tropienie, +3 skradanie
❖ zdobyte PD: +5 PD (ryjówka)
❖ dostępne szukanie konkretnej zwierzyny/przeciwników: 3/3

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Miał dość. Zaprzestał pościgu, splunął w bok z siarczystym przekleństwem w pysku i zaczął szukać łatwiejszej ofiary. Pod wiatr, w przeciwnym kierunku od ptaka, żeby jej kpiący skrzek nie wypłoszył całej zwierzyny w zasięgu słuchu. Jak on ku*wa nienawidził srok.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

TYP TERENU: okolice rzek i jezior

Ruta postanowił nie gonić dalej za sroką, która ku jego nieszczęściu zaskrzeczała dumna ze swojej prędkości i tego, że udało jej się uciec z objęć śmierci. Czy samotnik powinien dalej ją gonić czy też nie, to wyjdzie w czasie. Na ten moment mógł jedynie ogarnąć go strach, że gdy jego łapa zapadła się w miękkiej ziemi, a on spojrzał w dół to znalazł odciski racic dzika. Ślad ten w pewnym momencie urywał się, lecz prowadził w kierunku pobliskich krzewów. Może jednak lepiej było skręcić w druga stronę...?

RUTA: P: 3 | S: 23 | Z: 16 | Sz: 20 | O: 13 | HP: 140 | W: 78/100
❖ cechy: króliczy słuch | twarda skóra
❖ umiejętności: skradanie (2) | tropienie (2) | wspinaczka (2)
❖ rozwinięte umiejętności: +2 tropienie, +3 skradanie
❖ zdobyte PD: +5 PD (ryjówka)
❖ dostępne szukanie konkretnej zwierzyny/przeciwników: 3/3

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Prychnął w zdumieniu i odskoczył. Jego wzrok mimowolnie zogniskował się na wgłębieniu w ziemi i podążył za czymś, co okazało się tropem. Tropem dzika, pojedynczego, więc pewnie knura. Skrzywił się; kolejne zwierzę zbyt inteligentne niż na to zasługiwało. Ale to samo można było powiedzieć też o niektórych kotach.
Posmakował powietrza i zaczął iść pod wiatr, żeby nie zostawić tropu dla czułego ryja zwierzęcia. Starał się jednocześnie oddalić od krzewów, za którymi dzik zapewne rył w ziemi, a także za nim nasłuchiwać. Lub za zdobyczą. Nie obrazi się.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

TYP TERENU: okolice rzek i jezior

Zdobycz wielka to nie była, lecz zawsze było to coś lepszego niż ślady obecności dzika bądź wnerwiająca sroka. Ruta bowiem idąc pod wiatr natknął się na rzęsorka. Drobne ryjówkowate stworzenie ewidentnie dwie długości zająca dalej coś wcinało. Było zwrócone tyłem do samotnika i nie zdawało sobie jak na razie sprawy z zagrożenia.

RUTA: P: 3 | S: 23 | Z: 16 | Sz: 20 | O: 13 | HP: 140 | W: 78/100
❖ cechy: króliczy słuch | twarda skóra
❖ umiejętności: skradanie (2) | tropienie (2) | wspinaczka (2)
❖ rozwinięte umiejętności: +3 tropienie, +3 skradanie
❖ zdobyte PD: +5 PD (ryjówka)
❖ dostępne szukanie konkretnej zwierzyny/przeciwników: 3/3

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Oblizał pysk i uchylił pysk szerzej. Smakując na podniebieniu zapach napęczniałego ciepłą, świeżą krwią mięsa podjudzał gadzi mózg do skupienia się i wykorzystaniu kolejnej szansy, która nasunęła się przed jego pysk. W dalszym ciągu szedł pod wiatr, lecz zdecydowanie wolniej, na ugiętych łapach z ciężarem ciała przełożonym na tylne. Starał się balansować na cienkiej grani między przepaścią pozostania przy sobie a poddaniu się instynktowi; jedno pozwalało mu wypatrywać przeszkód pod łapami i myśleć dwa razy nim postawi krok, drugie nie dopuszczało by nadgorliwość ukierunkowała jego umysł i zapomniała o czymś tak podstawowym, jak korygowanie trasy, gdy kierunek wiatru miał się zmienić.
Jeżeli znalazł się dostatecznie blisko, wybił się mocnym ruchem w stronę rzęsorka z łapami i pazurami wyciągniętymi do uchwytu, z oczywistą intencją przytulenia gryzonia do gleby i skręcenia mu karku.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

TYP TERENU: okolice rzek i jezior

Niewiele udało się przejść Rucie nim rzęsorek zaalarmowany delikatnym szelestem poszycia, poruszanym końcówką ogona samotnika - rzucił się do ucieczki. Nie obracał się za siebie, tylko brnął przed siebie czym prędzej. Rudo-biały miał jednak szanse jeszcze go upolować.

RUTA: P: 3 | S: 23 | Z: 16 | Sz: 20 | O: 13 | HP: 140 | W: 78-2=76/100
❖ cechy: króliczy słuch | twarda skóra
❖ umiejętności: skradanie (2) | tropienie (2) | wspinaczka (2)
❖ rozwinięte umiejętności: +3 tropienie, +3 skradanie
❖ zdobyte PD: +5 PD (ryjówka)
❖ dostępne szukanie konkretnej zwierzyny/przeciwników: 3/3

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Dlaczego on to robił. Dlaczego on był takim idiotą? Dlaczego dzisiaj nic mu nie wychodziło? Dlaczego? Co takiego sobie dzisiaj zrobił, że nie potrafił zrobić tak podstawowej rzeczy, jak zakraść się do zwierzyny? Miał ochotę wyć. Rozbić sobie łeb o najbliższy kamień. Wgryźć się w jedyną, zdrową łapę u jego przednich nóg i patrzeć, jak krew wsiąka w ziemię i jego futro. Polowanie już od tak dawna nie było dla niego jedynie zabawą, więc dlaczego popełniał podstawowe błędy?
Nawet nie biegł za rzęsorkiem. Skostniały w milczącej wściekłości jedynie machnął kilka razy ogonem i poszedł w innym kierunku. Tym razem nie dopuści się do popełnienia jakiegokolwiek błędu.

_________________

różowe moje spodeczki, kwieciste filiżanki, leżące na brzegu rzeczki tam kędy przeszły tanki. wietrzyk nad wami polata, puchy z pierzyny roni, na czarny ślad opada złamanej cień jabłoni. ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana bryzgami kruchej piany.
— niczego mi proszę pana tak nie żal jak porcelany.

Starlight