Kolejny spacerek po terenach plemienia. Ot, dla rozjaśnienia myśli, oczyszczenia swojego duchowego wnętrza i przy okazji dla obowiązku, którego miała powoli szczerze dość. To "dość" się wzmocniło, gdy do nosa szylkretki doszedł zapach krwi, za którym podążyła z szybciej bijącym sercem, tylko by poczuć kolejny wir we wnętrznościach. Podbiegła do jasnofutrej, zerkając przy okazji na bok, szukając zagrożenia.
- Ah szzzzzz...... Ajjjj co się stało? Potrzebujesz pomocy z dojściem do obozu? Są inni ranni? - Spytała z wyraźnie łamiącym się głosem, nie specjalnie wiedząc jak teraz pomóc Księżyc. Miała pomagać jej, czy zając się tym, co umiała? Niby stres i spięcie, ale trzeba się było pozbyć możliwych śladów krwi, no i po ogarnięciu z czym ma się do czynienia ogarnąć teren. I jeśli tylko otrzymała swoją odpowiedź odnośnie zagrożenia i potwierdzenie, że strażniczka da radę przemieścić się sama, Żywica zajęła się próbą pozbycia się krwawych śladów, oraz dokończeniem patrolu, by zaraz po tym szybko wrócić do obozu, jeśli nic konkretnego by nie znalazła, by roznieść wieść wśród strażników, by uważali, jeśli Księżyc sama nie zdążyłaby tego zrobić.

[zt]

Nie podziałało. Księżyc zacisnęła zęby i już szykowała się do użycia kolejnego fragmentu mchu, kiedy zjawiła się Żywica. Cała spięta i pogubiona, niemal od razu obsypując ją pytaniami. Widać było, że nie jest gotowa na takie rzeczy. Księżyc jedynie wzięła głęboki wdech i westchnęła. Tia... Niezbyt przyjemna sytuacja.
– Spokojnie... Tylko ja jestem ranna. Ja dam radę. Tylko pomóż mi zatrzeć ślady. – odpowiedziała spokojnie, wciąż cicho sapiąc. Następnie powoli wstała i wraz z Żywicą udała się do obozu. Nie chciała marnować czasu na kolejne próby tamowania mchem - lepiej niech to zrobi Wieszcz. – Ja... Spotkałam psa. Średniego, rudego, z długimi uszami. Nie wiem, gdzie on teraz jest, ale może być gdzieś tu w okolicy. – wyjaśniła po drodze, żeby Żywica wiedziała, co się stało. Nie zdradziła przy tym, że sama pierwsza zaatakowała, myśląc, że łatwo się go pozbędzie z terenów. Gdy dotarli do obozu, przekazała obecnym tam strażnikom tą samą informację, zanim udała się do Wieszcza.

//zt

Tym razem zupełnie celowo poszłam na dłuższy spacer. Nie tak jak ostatnio, że byłam na tyle nieuważna że zaszłam pod granice z Klanem Rzeki. Trochę mnie to nauczyło. Przydałoby się trochę lepiej poznać tereny własnego klanu, bo naprawdę nie chciałabym się tak na poważnie zgubić. Poza tym może znajdę tu jakieś ciekawe robaczki, których nie było bliżej obozu. Albo ooo uda mi się zobaczyć świetliki jak będę wracać do obozu? Dużo o nich słyszałam, ale jeszcze nigdy żadnego nie widziałam. Podobno pojawiają się tylko w nocy i wyglądają jak gwiazdy na ziemi. Znaczy mają świecące kuperek, ale czy to nie brzmi jak opis gwiazdy? Może to sami Gwiezdni je zsyłają z jakimiś przepowiedniami? Oooo czy jak takiego złapie to zobaczy przyszłość? Ale pewnie smakują jak kurz, podobnie jak motyle, muchy i inne robaczki. Ble.

Błoto, jak na dzielnego, przyszłego strażnika przystało, absolutnie nienawidziła opuszczać obozu. Ta jej cecha denerwowała ją jednak niezmiernie, jak ból w plecach czy rzęsa w oku. Mogłoby z tym żyć, ale kurczę nieprzyjemnie się robi, kiedy cokolwiek wyciąga ciemnego kota poza dom. A w obozie też różnie bywa, bo tam jak próbuje się lenić, to zaraz ktoś próbuje no zagonić do pracy. Znęcają się nad nią po prostu! Kiedy przyszły więc ciepłe miesiące, zaczęła częściej wybywać i zwiedzać na nowo własne tereny. Nie bywała na nich sama jak dotąd, doświadczenie to więc różniło się wielce od treningu czy spaceru z kimś bliskim.
Kiedy przemogła strach, to nawet jej się podobało. Musiała co prawda uważać na drapiezniki, ale widok rozkwitających kwiatów i uczucie bryzy w futrze było tego warte. Krążyło bez celu, a na granicę przywiodło je gonienie za promieniami słońca, których tutaj nie zasłaniały drzewa.
Jak tylko wyczuło nieznajomy zapach, który jednak rozpoznało, że należał do Klanu... Klanu Wi... Wichury? Hm tak, to na pewno to. Początkowo zwolniło kroku. Miało nie interaktować z kotami z klanów. Miało je chyba przeganiać. Jednak zaraz przyspieszyło kroku, bo zamiast tego wolałoby poznać tegoż osobnika. Nigdy jeszcze nie gadała z nikim z klanu. I oh, spójrzcie na tego dzieciaka! Błotko z dużą wesołością i w dużych susach znalazło się w polu widzenia nieznajomej.
- Siema! - przywitała się, nie próbując ukryć ekscytacji i z wielkim uśmiechem na pyszczku - Jesteś z klanu? Co tu robisz, nie widziałam was jeszcze nigdy tak blisko nas! Ogółem to niestety w imieniu strażników Plemienia Niedźwiedzich Kłów muszę cię powiadomić, że nie wolno ci przebywać na naszych terenach - ostatni kawałek dodała szybko i wyolbrzymionym, poważnym tonem głosu. Nie czekała na odpowiedź kotki.
- Ale póki trzymasz się swojej części to powinno być ok. Chociaż, wiesz, że kiedyś, to normalnie wpadało się w kłopoty za gadanie między granicami, tak słyszałam. A tak w ogóle to ktoś ty?

Już z daleka zauważyłam zbliżającą się ciemną plamę, która później okazała się kotką. Mama coś mówiła że samotnicy są niebezpieczni, więc nie od razu rzuciłam się w jej stronę z głośnym heeeej i to chyba ocaliło mi skórę, bo strażniczka coś zaczęła mówić o Plemieniu Niedźwiedzich Kłów i że oni też mają swoje granice, których nie wolno przekraczać. Mówiła też coś o tym że nie wolno im rozmawiać, czy coś takiego, ale jednak się do mnie odzywała, a ja byłam zbyt zafascynowana nowym klanem, a raczej czymś w rodzaju klanu, by zwrócić na to uwagę. Chyba już gdzieś wcześniej słyszałam tą nazwę, ale musiało mi zupełnie wylecieć z głowy. Chciałam się czegoś więcej dowiedzieć. Różnią się od takiego normalnego klanu? Wszyscy są tacy uroczy jak ta kotka? Mają inny sposób nadawania imion? Czy w Plemieniu już by była Pszczelim Żądłem czy czymś takim? Koty z Rzeki żyły praktycznie identycznie jak my, przynajmniej z tego co mi się wydawało, a Plemię mogło być czymś zupełnie innym, a gdy stał przede mną ktoś z plemienia, komu mogłam zadawać pytania, to aż tryskałam ekscytacją. Moje łapy same poszły w ruch i przestępy wałam z jednej na drugą.
- Hej jestem Różana Łapa! A ty jak się nazywasz? W plemieniu też macie przywódcę, zastępcę i medyka, czy u was to jakoś inaczej się to nazywa? Żyjecie w górach? Nie jest tam niebezpiecznie? Widziałaś kiedyś świetliki - Nie kontrolowałam szybkości z jaką słowa wychodziły z mojego pyszczka.

Nieznajoma odpowiedziała jej taką samą ekscytacją i miłym nastawieniem, za co Błotko była niezwykle wdzięczna. Jeszcze tego jej brakowało, żeby trafić na jakiegoś gbura. Wysłuchała więc pytań młodej kotki i nie wahała się z odpowiedzią.
- Jestem Błoto Pokrywające Podnóża Gór! Wiem, strasznie długie, mów mi Błotko. Plemię ma jakąś schizę z długimi imionami - wyjaśniła. Miała tą łatwość, że sama kiedyś była nowa w plemieniu, więc wiedziała mniej więcej, co zadziwia najbardziej. Jednak zaskoczyły ją kolejne pytania, bo szczerze nie wiedziała, o czym to dziecko mówi.
- Żyjemy w górach, ale żadnych przywódców czy zastępców to ja nie kojarzę. Co niby mają zastępować? Zjadacie takiego kota zamiast zwierzyny, jak jest ciężko z polowaniem? - spytała pół serio, pół żartem. O klanach nie wiedziało dostatecznie dużo, żeby rozpoznawać nazwy ich rang. Tak więc dziwne nazwy nic nu absolutnie nie mówiły. Bardziej rozgarnięty kot pewnie połączyłby kropki, w końcu nazwę "przywódca" raczej rozumie się samą przez się.  Błotko nie było rozgarnięte.
- A góry się wiele nie różnią od reszty świata. Wszędzie jest mnóstwo potworów, które chcą cię zjeść - wzruszyła ramionami - I nie, chociaż jako koneserka owadów chętnie bym ich poszukała - ah być samotnikiem szukającym świetlików... Nie, byłoby starsznie nudno i samotnie. Odpowiedziawszy na pytania kotki czas nadszedł, aby to Błotko ją przepytało. W miarę możliwości.
- A wy się nie boicie w takim lasie mieszkać? Podobno jesteście agresywni, to prawda? Nie wyglądasz na agresywną, wyglądasz bardzo miło!   Jesteś strażnikiem, czy łowcą?

Jakie Błoto? No raczej ciężko mi byłoby to zapamiętać, a nie chciałabym jej urazić, więc dobrze że mogłam zostać przy Błotku. Poza tym była na tyle wyluzowana, że nie wydaje mi się by wściekała się o taką głupotę. Mi by nie przeszkadzało gdyby koty nazywały mnie po prostu Różą. A no właśnie.
- Słychać, za to klany uwielbiają ciągle zmieniać imiona. Zaczynasz z jednym, potem dostajesz łapę, a jak zostajesz wojownikiem to masz drugą część imienia. Możesz z Końskiej Łapy, zostać Żwawym Konikiem. Chyba że jesteś przywódcą w tedy możesz zostać Gwiazdą - opowiedziałam, bo przecież ich sposób nadawania imion też był niepotrzebnie skomplikowany. Miała problemy z zapamiętywaniem rzeczy, więc dla niej też było to dość dziwnę- Ale nawet jako zostanę Różanym Korzonkiem możesz po prostu nazywać mnie Różą -
Zaśmiałam się. Sama raczej bym na to nie wpadła, ale może myśle tak tylko dlatego że od zawsze wiem kim jest zastępca. W końcu mama mi to tłumaczyła zanim nauczyłam się chodzić.
- Nie, oczywiście że nie. Zastępca hmm no zastępuje przywódcę. No i jak poprzedni przywódca umrze to przejmuje jego rangę. Przywódca dowodzi całym klanem, a medycy no leczą - no było to trochę oczywiste, same nazwy wskazywały na ich funkcje. Ale ja nie chciałam jeszcze oceniać Błotko jako głupiej. Sama prawdopodobnie nie byłam uznawana za najmądrzejszą, a wcale się taka nie czułam.
- Pójdziemy razem? - Aż podskoczyłam z ekscytacją. W końcu spotkałam kogoś kto podzielał moją fascynacje owadami. Mama uważała że są obrzydliwe, a reszta klanu była niezainteresowana albo uważała to za stratę czasu. A przecież robaczki były najlepszą częścią życia. Latały dookoła tak jak koty nie umiały i były takie różne nie to co ptaki. Chciałabym być takim grubiutkim trzmielem. Wyglądają na dobre do przytulania, ale zawsze się bałam że je zgniecie albo ją ugryzą. - No znaczy, nie teraz i nie tutaj, ale gdzieś na neutralnych terenach -
- Nie prawda. Chociaż mogłabyś dostać w nos za przekroczenie granicy - powiedziałam również pół żartem, pół serio, bo chociaż nie nasuwał mi się teraz nikt konkretny na myśl, to wiedziałam że są w Wichrze koty, które nie pomyślałyby dwa razy zanim kogoś zaatakują. - Że czym lub czym? Jestem terminatorem i uczę się na wojownika. No a wojownicy, to no polują, walczą i takie tam -