Golcowa Gwiazda nie mogła na tym zgromadzeniu uczestniczyć... znowu. Przywódczyni moment przed pochorowała się, lądując w lecznicy, przez to prosząc mnie, o poprowadzenie patrolu na Zgromadzenie, i też poprowadzenie Zgromadzenia w ogóle. Cóż, może ktoś by pomyślał, że już raz to przeżyłam, więc niespecjalnie się tym stresuję, ale tak nie było. Mimo wszystko to nie ja byłam przywódcą Klanu Wichru i dalej przemawianie przed tak dużą ilością kotów było po prostu stresujące. Ale nie zamierzałam tego zepsuć.
Uważnie wypielęgnowałam swoje futro przed Zgromadzeniem i wyspałam się, zjadłam. To samo radziłam reszcie patrolu, aby mogli po prostu korzystać z tego Zgromadzenia w każdej części tego spotkania. Poprosiłam też wcześniej Gronostajową Mordkę o to, aby stanęła na tyłach patrolu i go pilnowała, kiedy ja będę z przodu.
Kiedy pojawiliśmy się przy Gadzich Łuskach, Klan Wichru był pierwszy. Posłałam ciepłe uśmiechy swoim kotom i wskoczyłam na miejsce przywódców. Owinęłam ogon wokół swoich łap i wyprostowałam się. Obserwowałam dokładnie każdego z uczestniczących dzisiaj kotów, niektórym przywiązując większą uwagę niż innym. No. Ale na razie to tylko czekałam.

W końcu.

Nadszedł dzień wyczekiwany przez Ryk już ponad obieg pór. Zgromadzenie, na które mogła tym razem przyjść. Nie była chora. O Gwiezdny Klanie dzięki ci za to błogosławieństwo. Którego niestety nie otrzymał Pies. Szkoda. Że odszedł w taki sposób. Że Ryk będzie musiała o nim powiedzieć nowym kolegom i koleżankom. A no i Porannej Zorzy też nie ma ale to. Pf. Zebrała by w końcu jakieś zioła bo Ryk chyba zdechnie zanim sama to ogarnie. A nie wyglądało na to by okazji do korzystania z nich miało braknąć. Zastanawiała się czy nie pogadać o tym z kotami z innych Klanów. Może doradziły by jej czegoś sensownego. Pomogły czy cokolwiek. Bo Poranna Zorza... raczej nie raczyła wspomóc jej w jakikolwiek sposób. Chyba była już zbyt stara i niesprawna przez łapę by robić cokolwiek. Na to by przynajmniej wyglądało. Bo nie nauczyła jej niczego od momentu zebrania klanowego. A minął już księżyc. Jak nie więcej. Eh.
Zjawiając się na Zgromadzeniu przez ciało Ryk przeszedł dreszcz ekscytacji. Nie wiedziała od czego w ogóle zacząć! Ale widząc złote futro Motylego Blasku, jedynego kocura jakiego znała z grona medycznego i ogółem z innych Klanów, to zdecydowała się nie zwlekać i podejść do niego. Znała imiona jego terminatorek, czy też młodszych medyczek, z rozmów z rodzicami. Także czuła się raczej pewna kto jest kim. Bo usłyszała też opis tego jak powinny wyglądać. Szkoda, że nie wyciągnęła tego z treningu tak jak wydaje jej się, że powinna.
- Siema, jestem Ryk. Rycząca Łapa.Ty jesteś Chabrowy Powiew prawda? Miło poznać - przywitała się z gronem wichrowych medyków spoglądając kolejno na czarną kotkę i szukając wzrokiem niebieskiej szylkretki, może jeszcze przyjdzie.
Zaczęła zastanawiać się co z tym Wichrem jest nie tak, że same takie ładne koty ma. Puchate, kolorowe. A nawet jeśli nie bardzo barwne to wyglądały jak taka Chaber, no przecież pierwszej klasy babka z niej.
- Owczego Runa jeszcze nie ma?
Wolałaby poczekać na resztę zanim będzie chciała zacząć jakieś rozmowy. Bo do gadania ma. Ale nie chciała wykluczać Owieczki.
- A bo Grom jeszcze nie przyszedł, dobra - skomentował po chwili spoglądając na skałę - to nie jest Golcowa Gwiazda prawda? Coś ją powstrzymało przed przybyciem?
Sylwetka którą widziała spośród przywódców była ewidentnie długowłosa i nie pasowała kolorami do jej wyobrażeń o przywódczyni Wichru.

Tuż po ceremonii nadszedł czas na zgromadzenie. Wojownicy na szczęście mogli odbyć swoje milczące czuwanie, a w następną noc Pszczoła mogła ruszyć na zgromadzenie. Mieli w swoich szeregach więcej wojowników... O wiele więcej, ale nie chciał zmieniać ostatecznego składu, pomimo wszystko. Przeprowadził całą gromadę blisko Oka Gór, wskazując w razie czego tereny, które mogą sprawić trudności dla kotów. Nadał spokojne tempo, wyszli o odpowiedniej porze, dlatego nie widział powodów, by się nadmiernie spieszyć. Przyszli na teren zgromadzenia... Ostatni! O matko, miał nadzieję, że inne klany zbyt długo nie czekały. Zatrzymał się jednak i odwrócił do klanowiczów z lekkim uśmiechem.
- Słuchajcie, jesteśmy. Pamiętajcie, że reprezentujecie klan i by przykładnie się zachowywać. No i życzę wam udanej zabawy! - powiedział do nich, po czym sam powędrował na miejsce dla przywódców, wskakując na nie i witając się z lekkim uśmiechem z innymi. Nie było Golcowej Gwiazdy, ponownie reprezentowała ją Szałwiowe Życzenie.
- Dobry wieczór. Mam nadzieję, że długo nie czekaliście - powiedział, zerkając dłużej na wichrową zastępczynię. Liczył na to, że Golec była tylko chora i nie przytrafiło jej się nic gorszego. Nie była już w najmłodszym wieku, miała jednak zapas żyć i liczył na to, że jeszcze od nich nie odeszła. No i Szałwia... Po ich ostatniej rozmowie nie widział się z nią. Martwił się o srebrzystą, czasami przychodził na teren, gdzie zwykle się spotykali, jednak jej nigdy nie spotykał. Być może wtedy się mijali, nie wiedział o tym. Miał nadzieję, że jakoś się trzyma... Naprawdę na to liczył. Szkoda, że spotkali się dopiero na zgromadzeniu w reprezentatywnej formie, gdzie nie mogli swobodnie porozmawiać.

Choć osobiście swoje zdanie na temat Zgromadzeń zdążył już wyrobić, to było... inne. Przyjemniejsze, bo szedł tu z Zaćmą. Miał tu też mieć Pszczołę oraz Bociana - praktycznie najbliższe mu grono kotów spoza rodziny. Nie musiał się więc martwić zupełnie o nic, szczególnie o nudę.
Tuż po dotarciu, przydepnął delikatnie ogon swojego terminatora, tak by upewnić się że ten się nigdzie nie oddala i na pewno skupi się na Wronie.
- Pamiętaj, żebyś się nigdzie bardzo daleko nie oddalał, bo się jeszcze zgubisz - mruknął bardziej asekuracyjnie, żeby wiedział że wolno mu wracać kiedy tylko będzie miał na to ochotę, niżeli w faktycznej obawie że Bocian by coś zrobił. Był grzeczny, zawsze. Na Zgromadzeniu raczej nic w niego nie wstąpi. - Baw się dobrze.
Po tym w końcu puścił przytrzymywaną sierść z jego ogona, odwracając się do Zaćmionego Słońca. Posłał jej pewny, znaczący uśmiech, na znak że wszystko będzie w porządku i jest tu z nią. Totalnie nie był raczej potrzebny, ale... chciał dla niej być, lubił ją! Nawet jeśli doskonale sobie poradzi, drobne wsparcie zawsze było wskazane. W następstwie skupił się na Pszczole.
- Sami tu nudziarze... a przynajmniej ostatnio tacy byli - zarzucił luźno. Jeśli ta chciałaby przestrzeni czy poznawać innych - on sam poszedłby w swoją stronę. Nie znaczyło to, że nie mógł - niedosłownie, rzecz jasna - powiedzieć, że chętnie z nią pogada nim sobie pójdzie.

Zaraz pojawił się starszy przywódca Klanu Rzeki. Skinęłam kocurowi z szacunkiem, jaki mu się należał, delikatnie się do niego uśmiechając. Domyśliłam się, że raczej kocur nie chciał widzieć tutaj mnie, a Golcową Gwiazdę. Cóż, każdy by chciał.
— Krzywa Gwiazdo. Golcowa Gwiazda zachorowała i poprosiła mnie, abym to ja poprowadziła wraz z wami Zgromadzenie — odparłam spokojnym tonem głosu, drżąc delikatnie wibrysami.
Po momencie oczekiwania pojawił się Klan Gromu. Delikatnie zmrużyłam oczy, widząc rudego przywódcę. Ten sam rudy kocur zaraz dołączył do nas na skale. Skinęłam mu łbem.
— Golcowa Gwiazda choruje — odparłam od razu, wyprzedzając pytanie, które mogło się nasunąć na język Rozżarzonej Gwiazdy.

Komiczne, wręcz - że przez wszystkie księżyce swojego już nie tak krótkiego życia Zaćmienie ani razu na Zgromadzenie wybrana nie została jako wojownik ani terminator… i jej łapy musiały dobrać się do rangi zastępcy, który miał gwarancję bycia na tym wydarzeniu, by w ogóle kiedykolwiek go doświadczyć. I chociaż była doskonale świadoma, że Zgromadzenie nie wymaga od niej więcej kwalifikacji niż bycie zastępcą, to i tak była troszkę niepewna. Przede wszystkim… oceny. Gdy koty zobaczą jako zastępcę kogoś, kto nigdy nie był wcześniej na Zgromadzeniu… to będzie źle świadczyć o nich. O niej. Że… była młoda i niedoświadczona, może wybrana przypadkiem, kiedy wcale tak nie było, kiedy w rzeczywistości świadczyło to tylko o faworyzacji i obrzydliwych wyborach zarówno Kruczej, jak i Rozżarzonej Gwiazdy. …Ale z tym drugim niestety musiała dojść do kompromisu w swojej głowie, bo prowadzenie razem klanu byłoby raczej uciążliwe, gdyby była do niego źle nastawiona, nie?
A skład Zgromadzenia był wyborny. Był z nią Wroni Cień, zaufany przyjaciel; był też jego terminator, Bociania Łapa, który ambitnie pracował pod jego okiem i na pewno zasługiwał na honor bycia tutaj. Ślimaczy Ślad i Roztrzaskana Tafla zdecydowanie nie były kotami, które stworzyłyby tu jakiekolwiek komplikacje (może poza plotkowaniem z tyłu rzędu?), a przede wszystkim był z nią Złoty Okoń, z którym to przeszła większość drogi, ale regularnie przesuwała się do przodu i tyłu szeregu by sprawdzać, czy nikogo nie zgubili, czy nic za nimi nie podąża, czy każdy się dobrze czuje i tak dalej. W końcu chociaż patrol gromowych granic był bardziej męczący, niż dojście na Gadzie Łuski, to jednak było już późno i nie byłaby zdziwiona, gdyby ktoś myślał o zrobieniu snork mimimi. W składzie tym był tylko jeden, mały, ciupenki problemik… ona! Jej siostra. Pszczeli Pył. Pszczeli Pył, która już nie raz pochwaliła się swoim absolutnym brakiem taktu i smaku, zupełnie jakby mówiła te głupie rzeczy specjalnie. Gdyby powiedziała coś za głośno na Zgromadzeniu… cóż, Zaćmienie nie chciałaby się z tym męczyć. Na samym początku posłała jej nieco chłodne spojrzenie, a poza tym… ignorowała, zauważając jednak, że ona i Wroni Cień najwyraźniej znaleźli wspólny język, co było troszeczkę. Dziwne? Jednak ostatecznie Pszczoła w jej oczach była po prostu trochę nieteges - nie, żeby ją nienawidziła tak, jak Koźlorogiego, więc po prostu nie wtykała w to nosa.
Zbliżając się do Gadzich Łusek z niezadowoleniem stwierdziła, że byli ostatni. Super. To teraz kogo to wina… ociągającego się Ślimaczego Śladu, czy planowania czasem Żara? Uch, nieważne. Przyspieszyła kroku, by pojawić się jako kierująca Gromem obstawa razem z rudym przywódcą, dodatkowo rejestrując uśmiech Wroniego Cienia i odwzajemniając go, a do tego posyłając podobny do Złotego Okonia.
Pierwszą rzeczą, która zauważyła poza przywódcami na kamieniach, było to, że… medycy najwyraźniej zbierali się w jakąś własną kupkę, by, uch. Nie wiedziała. Gadać o zmianach kolorytu kwiatków na przeziębienie? Okiem przeanalizowała tłum: największą uwagę zwróciła na przywódców, czyli nieco dziwnie wyglądającego (trochę podobnie do chłopa kręcącego się koło Sokół) Krzywą Gwiazdę i… uch, no, to na pewno nie była Golcowa Gwiazda. Więc Szałwiowe Życzenie? A może Szałwiowa Gwiazda? Och, to było warte jej uwagi. Nie do końca była pewna, co robi zastępca na Zgromadzeniu - to znaczy czy ładnie wygląda koło przywódcy, czy raczej gada z resztą kotów… ale to nie tak, by miała wiele tematów rozmów. Przysiadła na ziemi przy kamieniu, skąd mówił Rozżarzona Gwiazda, chcąc mieć jak najlepszy dostęp do słyszenia ogłoszeń… no i hej, była nowym zastępcą dla wszystkich kotów z innych klanów, więc nie chciała ukrywać się w tłumie, a raczej zaprezentować. Porządnie.

Pójście na Zgromadzenie było dla niego szokiem, i podejrzewał, że był to jakiś zaszczyt… ale to nieszczególnie go obchodziło; nie mógł jednak powstrzymać się od ukłucia palącej satysfakcji, że Śpiewający Raniuszek wytypowana nie została. Na tył głowy zepchnął fakt, że kocica została jego mistrzynią i skupił się na tym, że najwyraźniej Krzywa Gwiazda wolał brać go, niżeli ją, i to w takim fajnym towarzystwie, bo jeszcze z tatą, Połyskującą Łapą… i jej nieco straszną mamą, oraz Ćmią Łapą, której dobrze nie znał, ale wydawała się sympatyczna! Oczywiście była jeszcze Rycząca Łapa i Mknący Nurt, ale oni nie mieli opcji nie być… ale najciekawszym w sumie było to, że nie wzięli Porannej Zorzy. Właściwie to kocica była dla niego troszeczkę jak widmo. Odkąd dołączył do Klanu Rzeki, miał z nią minimalnie spotkania, a gdy nie był chory czy zraniony, to… nie widział jej w ogóle. To sprawiło, że pozycja medyka wydawała się strasznie odległa i odosobniona: nie wiedział, czy powinna, szczególnie że Ryk widywał często i była ona dla niego bardziej charakterystycznym symbolem lecznicy niżeli srebrzysta. Migocząca Iskra miała do niej problem o zachowanie, a teraz szylkretka była na Zgromadzeniu zupełnie sama jako reprezentacja medyczna - pewnie niektórzy mieli obawy o to, jak ich pokaże. Ech, Płotka strasznie nie lubił poczucia, że trzeba coś udawać i pokazywać, bo reputacja. Traktował zgromadzenie jako szansę na spotkanie nowych kotów i doświadczeń.
Cóż, w każdym razie większość drogi spędził lawirując pomiędzy towarzystwem Kijanki, a Połysk, ale bardziej Kijanki, bo Migocząca Iskra zabierała liliowej większość czasu rozmowami o tym i tamtym, a on nie chciał być niekulturalny i się w to jakkolwiek wcinać. Nie chciał jakkolwiek negatywnie pokazywać się przed Migoczącą Iskrą, dopóki nic do niej nie miał, bo na zebraniu pokazała, że umie. Hm. Powiedzieć pewne rzeczy dosadnie… i chyba gdyby wdał się w nią w dyskusję, to zabrakłoby mu argumentów, nawet gdyby miał rację.
Gdy doszli na miejsce, rozejrzał się, chłonąc oczami Gadzie Łuski, taflę jeziora - Oka Gór, i przede wszystkim koty. Koty wichrowe, a potem - za nimi - koty gromowe, a najwyżej tak mu się wydawało po zapachach, które mniej czy więcej kojarzył z granic. Dużo kotów. Ciekawe wydarzenie… chociaż Płotka średnio rozumiał jego potrzebę, z tego co o nim słyszał. Zaraz wzrok przesunął na Połysk - dopiero co wyszła z kociarni, a już brała udział w międzyklanowym wydarzeniu daleko od obozu… wielkie ambicje w tych wielkich uszach.
I co właściwie miał teraz robić? Widział, jak koty podchodzą do siebie i zaczynają rozmowy - chyba mu też się to przyda, głównie po to tu przyszedł, tylko z kim miał rozmawiać? Jeszcze raz przewertował po tłumie i… w oczy wpadł mu zapewne-wojownik o złocistym futrze i wielkiej posturze, który właśnie skończył rozmawiać z jakimś gromowym twinkiem. Nie zaszkodzi!
— Pójdę obczaić tego typa tam — mruknął do Połysk, tonem i ekspresją mówiąc, że może pójść z nim, jeśli chce. Podtruchtał na długich, rudych nóżkach, uśmiechając się lekko.
— Cześć, jestem Płotkowa Łapa. Fajne bice — parsknął żartobiliwe, ale szczerze, bo faktycznie robiły wrażenie. Sam by takie trochę chciał, ale jasnym dla niego było, że jego ciało poszło bardziej w zwinność i o ile na pewno przybierze więcej mięśnia, to nie będzie kotem najsilniejszym w łapie.

Siedziała sobie przy Motylim Blasku, lecz nie minęła dłuższa chwila, a przy nich pojawiła się Rycząca Łapa, która się przedstawiła. Chaber uśmiechnęła się sympatycznie do kocicy.
— Cześć, Rycząca Łapo. Tak, to ja, heh, miło poznać! — odrzekła, a zaraz po tym przysiadła się do nich Roska. Czarno-biała przywitała ponownie siostrę delikatnym uniesieniem kącików pyszczka, następnie wróciła wzrokiem na rzeczną medyczkę. Na jej pytanie odpowiedział sam Motyli Blask, więc stwierdziła, że nie będzie niczego dopowiadać. Jednocześnie Chaber zastanawiała nieobecność Porannej Zorzy, cóż, znowu, a o tym mistrz wspomniał - skinęła jedynie łbem i zastrzygła uszami, oczekując odpowiedzi terminatorki. Czekała jeszcze na Owcze Runo, bo miała nadzieję, że ta się pojawi!
Zaś następnie... Krzywa Gwiazda podszedł do nich, gratulując siostrom nowej rangi. Uśmiechnęła się wesoło do kocura.
— Krzywa Gwiazdo — skinęła mu lekko łebkiem, a na puszczone oczko zachichotała lekko. — Jasne! — odrzekła na bojowe zadanie przekazania pozdrowienia Skowronkowemu Trelowi, ewentualnie Wieczorna Rosa to zrobi, bo chyba częściej z nim gada. Cóż, zobaczy się. Zamrugała, gdy przywódca zwrócił się do Motylego Blasku o wiele poważniej. Czekała chwilę, pożegnała Krzywą Gwiazdę cichym "do zobaczenia", gdy ten ruszył na skałę. Westchnęła cicho, po czym posłała medykowi zatroskane spojrzenie w ramach jako-takiego wsparcia. Och, o co mogło chodzić? Jednak Chabrowy Powiew postanowiła zagadać Ryk, w końcu pierwszy raz się widzą, a wygląda na interesującą kocicę!
— Cóż. Jak się czujesz, Rycząca Łapo, hm? — rzuciła... dość luźno, przynajmniej się starała, skupiając wzrok na pyszczku czarnej szylkretki.