https://instagram.com/trzypsyczykoty?utm_medium=copy_link - sowa

Zobaczyć Ryk w obozie nie jest przyjemnym dla oka. Kocica zdecydowanie nie przyciąga wzroku swoją urodą. Jest postawna i nieco gruba, a. wzrostem nie odbiega od większości kotów. Nie spadła z wagi, gdy została kocią nastolatką. Jej nogi wcale nie są długie i patykowate, a masywne i umięśnione jak na jej wiek. Ma duże i niezgrabne łapy. Jej pysk jest równie pozbawiony uroku co sylwetka. Ma okrągłą głowę, można by rzecz że nawet i kanciastą. Jej pysk jest nieprzyjemnie spory, dodatkowo bardzo płaski. Nawet uszy ma małe i obłe. Najbardziej jednak zastanawiające są jej ślepia. Duże, szeroko otwarte, zielone z przenikliwą żółcią w około źrenicy. Ma krótkie futro, które nigdy nie jest ułożone. W dotyku jest szorstkie i nieprzyjemne. Barwę futra ma wyjątkowo pstrą. Jest ono bowiem czarne, pokryte wieloma smugami ryży w tygrysie pręgi. Smugami, a nie plamami. Rudy miesza się bowiem z czernią w bardzo niewyraźny sposób, nie pozostawiając wyraźnych krawędzi gdzie zaczyna się jeden kolor, a gdzie drugi. Da się jednak wyróżnić, gdzie pojawiają się bardziej inensywne smugi rudego. Jest to prawa strona głowy, broda, prawy bark, kawałek klatki piersiowej i w sporej części jej grzbiet. Posiada także drobne plamy na obu przednich łapach, większe na prawej łapce. Jej uszy i nos są w tuńczykowym odcieniu, nakrapianym czarnymi plamami. Ma niezbyt długie, białe i powyginane wąsy.

Główną cechą charakterystyczną dla Ryk jest impulsywność. Działa nagle, głośno i pod wpływem emocji. Nie zna umiaru w słowach ani czynach. Nie jest jej trudno wyciągnąć pazury, gdy ma ochotę. Granica brutalności jest u niej wręcz nieobecna. To jak wypada się zachować nie wpływa prawie nigdy na to co robi. Działa po swojemu i nie obchodzą ją późniejsze konsekwencje. Jest zawięta jak mało który kot. Jak już wkłada w coś swoje ambicje to porządnie. Praktycznie nic nie jest w stanie zmienić jej zdania i planów na przyszłość. Chyba że znajdzie w czymś większą korzyść dla samej siebie. Jest kotem bardzo skupionym na sobie, jak i na swoim Klanie. Poważnie podchodzi do tematu tego jak prezentuje się jej grupa na arenie międzyklanowej. Muszą być silni. Wszyscy. Nikt nie może pozwolić sobie na bycie przysłowiowym frajerem. Nikt nie może umierać. Ani odchodzić. Nie będzie dążyć innego kota szacunkiem jeśli nie uzna, że na to zasługuje. Nie jest nigdy formalna w swych wypowiedziach, a wręcz zachowuje się prostacko. Priorytetowym atrybutem, który ocenia w sobie i innych jest siła. Inteligencja nie robi tak wielkiego wrażenia na Ryk w wieku młodego terminatora. Bójki, walki i tego typu czynności są dla niej idealną formą rozrywki. Matkę i ojca postrzega jako koty nieskazitelne, które broniłaby niczym lew. Nikt nie jest dla niej tak istotny jak oni (oprócz jej samej oczywiście).

Historia Ryk rozpoczyna się w momencie, gdy jej rodzice dołączyli do Klanu Rzeki. To w nim właśnie urodziła się szylkretka. Była owocem długiej miłości Suchego Nosa i Kruchej Łapy, a na świat przyszła razem z szóstką rodzeństwa (Łuska,Pies,Uszko,Wrzask,Trzcina,Listek).