Zmierzając na drugie już w jej życiu zgromadzenie, Gęś nie ma innej możliwości, aniżeli patrzeć, jak jej brat skacze dookoła niej, a także mu odpowiadać. Nie przeszkadza jej to, oczywiście, że nie, lecz jeżeli jest się kotem ograniczającym styczność z kotami do niezbędnego minimum, naturalnym jest czuć się nieco oszołomionym. Gdy docierają na miejsce, Lotka odpowiada grzecznością na grzeczność Chaber, po czym przestępuje z łapy na łapę i otrzepuje się — ot, by rozeznanie w rzeczywistości odzyskać. Marszczy czoło w zadumie na pytanie brata, aż wreszcie odpowiada:
– Na zgromadzeniu poprzednim z boku siadłam… Lecz! – przerywa, aby nadać atmosferze nastroju oczekiwania – Że właśnie to obrzeża najgłośniejsze są się zdarza. He, niemalże każdy tam siada… Cho, no – kończy z uśmiechem, który rzuca Skowronowi.
Faktycznie, Gęś szuka wzrokiem wolnej przestrzeni z przodu, by następnie kiwnąć głową na brata i podążyć do, hmm, ziemi mu obiecanej, można by rzec. Wicher przedstawił ciekawą delegację, siostry medyczki i rodzeństwo wojowników! Wyjątkowa, naprawdę wyjątkowa dla Gęsi chwila, która zaćmiewa nawet zdezorientowanie innym futrem na miejscu zastępcy Klanu Gromu.

Przy Gadzich Łuskach znaleźli się ostatni, co było odmianą względem innych zgromadzeń, na których raczej stawiali się pierwsi, bądź drudzy. Nawet Owcze Runo lekko się zdziwiła widząc, że tylko na nich wszyscy czekali. Od razu więc skierowała się na miejsce przeznaczone dla medyków, bo i nawet nie miała powodu, by zatrzymywać się na dłużej w tym miejscu. Tym bardziej że dostrzegła na skałce Motyla, Roskę, Chaber, a także ku jej kolejnemu zaskoczeniu, lecz tym razem pozytywnego - odnalazła nowe futerko. Pstrokate, należące do jednego z terminatorów Porannej Zorzy, której z kolei znowuż nie było widać.
Gdy zaś wdrapywała się na wyznaczone miejsce, dołączył do nich Krzywa Gwiazda z gratulacjami dla Wieczornej Rosy i Chabrowego Powiewu. Nie chciała mu przerywać toteż jedynie uśmiechnęła się do pozostałych medyków i przysiadła w ciszy do momentu aż kędzierzawy nie powrócił na swoje miejsce. Przy okazji, zanim zdążyła się przywitać, padło pytanie Motylego Blasku, które również krążyło jej po głowie. Co działo się z pozostałą dwójką? Zastanawiała się, lecz to wichrowy medyk zadał to pytanie na głos. Przy okazji również Chabrowy Powiew zadała swoje pytanie i nim rzeczniaczka doszła do głosu, pozwoliła wykorzystać sobie ten moment, by kulturalnie przywitać się z wszystkimi.
— Dobry wieczór, Motyli Blasku, Wieczorna Roso, Chabrowy Powiewie i Rycząca Łapo. Miło was wszystkich zobaczyć i również ciebie poznać, Rycząca Łapo. — przywitała się, oplatając przednie łapki ogonem. — Chciałabym też skorzystać z okazji i osobiście pogratulować wam, Wieczorna Roso i Chabrowy Powiewie rang medyczek. — dodała z uśmiechem koncentrując słonecznikowe oczy na moment na pyszczku jednej jak i drugiej kotki. Następnie zamilkła, może jedynie dołożyła jeszcze życzenia szybkiego powrotu do zdrowia dla Golcowej Gwiazdy i pozwoliła pstrokatej odpowiedzieć na nurtujące chyba wszystkich medyków pytanie. Co działo się z Psią Łapą i Poranną Zorzą?

- Siemka! - rzuciła w stronę Wieczornej Rosy, gdy przybyła do grupki medyków i się przywitała.
Na prawdę wyglądała kolorowo! Przez chwilę Ryk zastanawiała się czy jakoś tego nie skomplementować, ale się powstrzymała. Mimo utrzymującej się ekscytacji jakby miała 6 księżycy to musiała się jakoś ogarnąć. To nie będzie takie łatwe zgromadzenie. Musi pogadać z innymi. Jak już przyjdzie Owcze Runo oczywiście.
- To już chyba kolejny raz gdy choruje. Oby szybko wyzdrowiała - Ryk nie wyobrażała sobie tego, by na przykład Krzywa Gwiazda był często chory i nie mógł wykonywać swoich obowiązków, ale kto wie, już jest stary - Psia Łapa niestety zmarł nie tak dawno temu. Praktycznie od kiedy został terminatorem cały czas chorował, z niewielkimi przerwami. Zioła mu nie pomagały. Teraz jest mu na pewno lepiej niż przez te długie księżyce wiecznego chorowania. A Poranna Zorza nie została wybrana na Zgromadzenie zapewnie przez to jak wykonuje obowiązki i się zachowuje. Ale o tym chciałabym jeszcze coś powiedzieć jak już będzie Owcze Runo.
Nie będzie uniknionym trochę przytoczyć sytuację medyczki. W końcu pusty składzik nie wziął się z powietrza. Ktoś go nie uzupełniał.
Na razie jednak przyszedł do nich Krzywa Gwiazda. Jego słowa zapaliły myśl w głowie Ryk. No tak! One na ostatnim zgromadzeniu były jeszcze terminatorkami nie? O kurde to się zgapiła trochę.
- O faktycznie, nie było okazji złożyć wam życzeń, gratulacje!
Rzuciła i spojrzała się po medyczkach Wichru. Jej wzrok był spokojny i raczej poważny, ale w pysku poczuła kwas. Też chciałaby być już medyczką. Nienawidziła być uzależnionym od Porannej Zorzy. Nie gdy nic jej nie pomaga odprócz leczenia pacjentów o chorobach, których Ryk rozpoznać nie potrafi. A równie dobrze mogła by już je umiejętnie diagnozować, gdyby jej trening był tak sprawny jak ten w Wichrze. Drgnęła jedynie uchem, gdy Krzywa Gwiazda zwrócił się do Motyla, że o czymś muszą porozmawiać. Mieli raczej ciekawą sytuację medyczną w Klanie, więc miał by o czym gadać. Ryk oczywiście zamierzała sobie posłuchać tej późniejszej rozmowy. Nie ważne czy Krzywa Gwiazda by tego chciał czy nie. Jest zbyt ciekawa.
Zamrugała zaskoczona pytaniem Chabrowego Powiewu. Huh! Słyszy to pytanie drugi raz w życiu. Fakt, że inni, nie będący jej rodzicami, przejmują się jej stanem psychicznym czy tam fizycznym był dla niej dalej dziwny.
- Ja się czuję tak, że mogłoby być o wiele lepiej, ale dzięki. Zmęczona jestem ostatnio, ale daje radę... a ty? - rzuciła zerkając w zieleń oczy Chabrowego Powiewu.
W międzyczasie czasie zjawiła się w końcu Owcze Runo. Ta to miała szalone futro! Plus miała oklapnięte uszy. Rycząca Łapa pierwszy raz na oczy coś takiego widziała. Tak właściwie to zastanawiała się czy kotka w ogóle słyszy z takimi uszkami. Ale jak mówić potrafi to może i ze słuchem u niej wszystko w porządku?
- Dzień dobry Owcze Runo, miło poznać! - przywitała się i oblizała się szybko - póki przywódcy jeszcze nie zaczęli gadać to chciałabym się o coś was wszystkich zapytać. Trudno mi o to prosić, ale stwierdziłam że lepiej to zrobić niż potem żałować. Nasz składzik w Klanie Rzeki jest... dosyć ubogi. Poranna Zorza ze względu na swoją łapę zaprzestała zbierać zioła wiele księżycy temu i nie dała mi znać, żebym ja to robiła, a jako że ona zajmowała się raczej składzikiem to teraz mamy problem z ziołami. Na razie nic wielkiego się nie wydarzyło w związku z tym, bo kociak z górączką wyzdrowiał z pomocą matki, a innym razem pobiegłam szybko poszukać ziół na coś przeciwzapalnego, ale boję się że kiedyś może być tak, z nie będzie na to czasu. Ostatnio musiałam zużyć dużo pajęczyny, więc nawet jej mam mało. Także, czy jakby coś się wydarzyło i potrzebowałabym pomocy z ziołami mogłabym liczyć na waszą pomoc? Nie chcę, żeby na niekompetencji Porannej Zorzy czy mojej ktoś ucierpiał. A no i oczywiście od kiedy dowiedziałam się jak wygląda składzik to zaczęłam go uzupełniać, ale nie mam zbyt dużych w tym umiejętności, bo na zioła nigdy nie poszłam z mistrzynią tak, żeby coś pozbierać, więc idzie mi po woli. Dlatego w ogóle widzę opcję, że mogłabym potrzebował ewentualnej pomocy.
No i to generalnie... było to. Trochę ubarwiła tą historyjkę, żeby brzmiała lepiej, chociażby pozbawiając jej wspominki o tym, że Poranna Zorza miała Połysk w dupie i ma pod ogonem głęboko też swoją terminatorke. Ale chciała by Klan Rzeki widziany był jak najlepiej. I tak to co musiała powiedzieć ledwo przechodziło jej przez gardło, bo nie dość że musiała PROSIĆ O POMOC to jeszcze wychodziło to, że mają problemy. Ale myśl, że to nie jest w pełni jej wina była pocieszająca.

- Rozumiem… Przekaż jej, że życzę jej zdrowia i oby szybko wyszła z lecznicy – odpowiedział, nieco wybity z rytmu natychmiastową odpowiedzią srebrzystej. Na odpowiedź Krzywej Gwiazdy, posłał mu lekki uśmiech i kiwnął głową.
- Całe szczęście! Bałem się, że się za bardzo zasiedziałem – powiedział, po czym chwilę obserwował przywódcę Rzeki, jak gratuluje Zaćmieniu oraz nowym medykom w Wichrze. Dobrze, że udało im się bardzo szybko skończyć trening, który wcale nie był łatwy! Zawsze był pod wrażeniem tych kotów, które ciężko pracowały, niekiedy uczęszczając na dwa treningi na raz, by potem pełnić równie ciężką i odpowiedzialną funkcję. Tak naprawdę całe swoje życie pracowali.
- Myślę, że tak. Pozwolicie, że zacznę. Chyba, że któreś z was chciałoby zacząć – miauknął w kierunku Krzywej Gwiazdy i Szałwii, a gdy pozostała dwójka wyraziłaby zgodę, to podniósł się i skierował w kierunku tłumu. Odchrząknął, by zwrócić na siebie uwagę tłumu, uśmiechając się lekko do tych wszystkich zgromadzonych kotów.
- W Klanie Gromu zaszły spore zmiany. Musieliśmy ze swoich szeregów pożegnać paru wojowników i terminatorów, którzy w większości udali się na Srebrną Skórkę. Przez odejście mojego poprzedniego zastępcy, Nasięźrzałowej Nocy, powitaliśmy na stanowisku zastępcy Zaćmione Słońce. W szeregach wojowników powitaliśmy Złotego Okonia, Szpaczy Śpiew, Zamglone Jezioro oraz Pszczeli Pył. Złoty Okoń i Pszczeli Pył są tutaj dzisiaj z nami! Mianowany na terminatorów został miot Ślimaczego Śladu oraz Żołędziowego Grzbietu. Na naszych terenach pojawił się żbik oraz niedźwiedź… I prawdopodobnie żbik postanowił z nami zamieszkać, nie wiem, czy nie zechce rozszerzać swojego terytorium, niedźwiedzia do tej pory nikt już nie widział. No… Chyba tyle z ogłoszeń – powiedział, po czym wycofał się z powrotem, przysiadając obok zastępczyni oraz przywódcy, kiwając im głowami.
- Krzywa Gwiazdo, Szałwiowe Życzenie – przekazał słownie pałeczkę innym reprezentantom klanów. Oczywiście o ile oni nie zdecydowali się na mówienie jako pierwsi. Gdyby tak się stało, to poczekał grzecznie ze swoim wystąpieniem tyle, ile było trzeba i ominął swoje ostatnie słowa, przy których wypowiadał imiona przywódców.

Słuchałam uważne Rozżarzonej Gwiazdy, obserwując jego pysk spod przymrużonych oczu... Żbik. Dobrze, że tereny mojego Klanu nie były blisko gromowych. Kiedy skończył westchnęłam, skinęłam łbem i wystąpiłam.
— W Klanie Wichru jest spokój. Nie brakuje nam zwierzyny ani innych zasobów. Niedawno został mianowany miot Sarniego Przesmyku, cieszymy się, że młode i pełne entuzjazmu koty dołączyły do grona terminatorów i pomogą nam rozwijać Klan. Do grona wojowników dołączyła również Gęsia Lotka, która jest dzisiaj z nami — uśmiechnęłam się do swojej byłej terminatorki. — To tyle z naszych ogłoszeń — dodałam, ustępując miejsca Krzywej Gwieździe.

Skupiła na Ryczącej Łapie dość... współczujący wzrok na informację, że Psia Łapa zmarł nie tak dawno temu. Skinęła łebkiem na słowa Motylego Blasku, poruszyła lekko uszami na wzmiankę o Porannej Zorzy - czyżby były z nią jakieś problemy? Nie wykonywała obowiązków? Lecz Chaber nie zamierzała pytać, bo Ryk chciała powiedzieć więcej, gdy przyjdzie do nich Owcze Runo...
— Dzięki — odrzekła najpierw na gratulacje ze strony Ryczącej Łapy. — Och, to oby było lepiej niedługo!! Może będziesz miała szansę odpocząć. U mnie jest okej — odpowiedziała z lekkim uśmiechem na mordce.
A Gromowa medyczka przyszła chwilkę później. Chabrowy Powiew wesoło się z nią przywitała, jednocześnie dziękując za gratulacje. Ryk natomiast zaczęła mówić o sytuacji w klanie, głównie ze składzikiem i takimi rzeczami.
— Nie mam nic przeciwko. Przykro mi, że musisz się z takim czymś mierzyć, Rycząca Łapo. Ale myślę, że na pewno znajdziesz w nas wsparcie i pomoc — rzekła po wypowiedzi Motyla, spoglądając na Rzeczną terminatorkę. Prawdopodobnie Krzywa Gwiazda również będzie się do tego odnosił, jak będzie rozmawiał z Motylim Blaskiem, jednak to były jedynie domysły Chaber. Ogółem czarno-biała chętnie poszłaby na ziółka, by później podzielić się (z większością oddaną dla Ryk, wiadomo z jakich powodów!) z terminatorką medyka. Ech, coś nieprzyjemnie w tej Rzece ostatnio. Zresztą, na pierwszym zgromadzeniu Poranna Zorza nawet do nich nie podeszła.

Zaczął Rozżarzona Gwiazda, któremu przed tym skinąłem łbem w geście niemej zgody. Gdy skończył, z lekkim niepokojem odnotowałem wspominkę o żbiku i niedźwiedziu. Jak widać, nie tylko w Rzece nagle nagromadziło się drapieżników, eh! Następnie przemawiała Szałwiowe Życzenie, która zrobiła to wyjątkowo zwięźle, nie informując o niczym nadzwyczajnym; mianowanie terminatorów i wojowników, żadnych drapieżników i śmierci. No, teraz przyszedł czas na mnie. Uśmiechnąłem się ciepło w stronę srebrnej szylkretki, podniosłem się i wysunąłem na przód, unosząc dumnie ogon. Szkoda, że to co w większości miałem przedstawić nie było już takie piękne jakbym chciał.
— Również w klanie Rzeki zaszło wiele zmian i jeszcze wiele zajdzie. To były burzliwe księżyce, jednak mam nadzieję, że najgorsze za nami. Niedawno pożegnaliśmy Psią Łapę, który po wielu księżycach ciężkiej choroby odszedł do Gwiezdnego Klanu, uszczuplając liczbę terminatorów Porannej Zorzy. — zacząłem, przejeżdżając spojrzeniem po zebranych, zatrzymując się na dłużej na miejscu gdzie siedzieli medycy. Bez Porannej Zorzy. — Jeden z naszych terminatorów natknął się na psa, którego skutecznie zabiliśmy, a po którym została mi szczypiąca pamiątka. — tu demonstracyjnie poruszyłem uchem na którym wciąż znajdował się opatrunek. — Dodatkowo w okolicach Młodnika zadomowiły się dwa lisy ze szczeniętami. Rozżarzona Gwiazdo, jako, że jest to niedaleko Gromowej granicy, zalecałbym ostrożność dopóki ich nie przegonimy. — a kiedy to nastąpi? Oby niedługo. Na razie nikt nie zgłosił, że się na nie natknął oprócz Mknącego Nurtu, który w ogóle doniósł mi o ich istnieniu. Liczyłem, że lisy wyniosą się same jak te z Łysych Drzew. — A z takich weselszych wieści, to od ostatniego zgromadzenia w klanie pojawiły się dwa, silne i liczne mioty, oraz powitaliśmy nowych wojowników. Szczęśliwymi matkami są Powracające Zimno i Migocząca Iskra, z czego jej córka, Połyskująca Łapa, jest dzisiaj z nami gdyż na ostatniej ceremonii cały miot został mianowany na terminatorów i rozpoczął swoje szkolenia. Do szeregu wojowników dołączyła Śpiewający Raniuszek, Zakwitająca Jabłoń i Kijankowy Ogon, z czego Kijankowy Ogon również jest dziś z nami. Ponadto, do klanu została przyjęta Ćmia Łapa, która, tu was nie zaskoczę! Też dzisiaj jest. To wszystko ode mnie i sądzę, że możemy uznać zgromadzenie za zakończone. — czułem, że mówiłem dość chaotycznie pod koniec, jednak informacji było całkiem sporo i nie mogłem ująć ich tak zwięźle jak zrobiła to Szałwiowe Życzenie, ah! Wycofałem się i zerknąłem w stronę Rozżarzonej Gwiazdy jak i Szałwiowego Życzenia, upewniając się, że powiedzieli wszystko co chcieli. Gdy tak było, pożegnałem ich uprzejmie i zeskoczyłem w dwóch susach ze skały, lądując gładko na łapach z cichym sapnięciem. No, to teraz została tylko rozmowa z Motylim Blaskiem. Zawołałem ruchem ogona Mknący Nurt, a gdy podszedł, pochyliłem się tak, by w tym narastającym gwarze dobrze mnie usłyszał.
— Poprowadź klan z powrotem do obozu, dobrze? Ja musze porozmawiać z Motylim Blaskiem odnośnie sprawy Porannej Zorzy. Dogonię was, albo wrócę sam. — na koniec posłałem mu ciepły uśmiech i w miarę możliwości złapałem kontakt wzrokowy z Motylim Blaskiem, dając mu łbem cynk, żeby podszedł w wolnej chwili. Chciałem odczekać chwilę aby koty się rozeszły i dopiero zacząć z nim rozmawiać. Przysiadłem przy skale i obserwowałem jak koty stopniowo znikają z miejsca zgromadzenia, w głowie układając to, co chciałem przekazać wichrowemu medykowi.

zt

Nikt się do mnie nie dosiada, co jest lekkim zawodem, ale ostatecznie pozwala mi się skupić na słowach wypowiadanych przez przywódców i zastępczynię. Widzę, jak pyszczki medyków się otwierają, i to dość intensywnie, więc pewnie co ciekawsze rzeczy padają pomiędzy nimi – Krzywa Gwiazda nie chce przyznawać się do słabości Klanu Rzeki, do wciąż niewielkiej ilości wojowników, do tragicznego stanu składzika, do niekompetentnej, leniwej medyczki. Z jednej strony rozumiem, z drugiej, cóż… szkoda. Nie mamy powodów, by kryć przed innymi klanami nieudolność Porannej Zorzy, kiedy jej nie było nawet stać na choćby udawane „przepraszam” przed całą Rzeką. Podnoszę się i powracam do obozu, cierpliwie czekając na zajętą rozmową Połysk, jeśli to konieczne.

zt

Kocica w dalszym ciągu do nikogo nie podchodziła, kiwając jednak głową każdemu, kto nawiązywał z nią kontakt wzrokowy; chciała utrzymać balans pomiędzy wyglądaniem porządnie, a wyglądaniem żywo… nie była tu w końcu po to, by udawać posąg. Ale z tego lekkiego zamyślenia wyrwała ją sylwetka idąca w jej stronę: sylwetka bardzo charakterystyczna, bo w końcu rzecznego przywódcy, Krzywej Gwiazdy. Huh?
Trzymała swoją neutralną, poważną ekspresję, gdy słuchała jego słów, ale gdy skończył, również lekko się uśmiechnęła.
— Dziękuję, Krzywa Gwiazdo. Postaram się dotrzymać tej obietnicy — mruknęła, wyczuwając, że mogła pozwolić sobie na nieco nieformalne słowa – kocur wytaczał ciepłą i pozytywną aurę, której co prawda Zaćmienie wolałaby nie widzieć u przywódcy, ale nie mogła powiedzieć, że odebrała to negatywnie. Świetną przywódczynią… te słowa trochę aż ją zdziwiły, to znaczy – ona doskonale wiedziała, że nią będzie. Nie widziała innego końca swojej drogi, niż przyjęcie imienia Zaćmionej Gwiazdy – do tego dążyła… ale rzadko słyszała koty mówiące o tym bezpośrednio, jakby był to temat tabu – bo w końcu by do tego doszło, trzeba by było życzyć źle Rozżarzonej Gwieździe, świadomie czy też nieświadomie. To, że Krzywa Gwiazda miał to w świadomości, było… w jakimś stopniu przyjemne, heh.
Potem nie działo się nic ciekawszego, jednak Krzywa Gwiazda zwrócił się do medyka Klanu Wichru z jakimś słowem, a zwracając wzrok w tamtą stronę, Zaćmienie zauwazyła, że nie było tutaj rzecznej medyczki. Jakieś problemy? Złotą nieco nagliła ciekawość, jednak musiała trzymać to w sobie, bo to w końcu nie była sprawa Klanu Gromu.
W końcu jednak zabrali głos przywódcy: a pierwszy w kolejce miał być Żar. Przeniosła na niego wzrok, jakoby chcąc nadzorować, czy mówi wszystko dobrze… i w jaki sposób to robi, o czym wspomina, bo przecież będzie to potrzebne też jej samej. Gdy kocur wspomina o niej, ta lekko się prostuje.
Te wichrowe są niespecjalnie ciekawe, więc po prostu wzięła je sobie do wiadomości i es.
Potem nadeszła pora na Krzywą Gwiazdę: wysłuchuje rzecznych ogłoszeń, chociaż niespecjalnie ją obchodzą, dopóki nie chodzi o lisy w Młodniku; blisko gromowej granicy! Zapisuje sobie to w głowie i zapamiętuje, by przestrzec w związku z tym resztę gromiaków, a patrole w te okolice ustawiać tak, by miały szansę poradzić sobie z ewentualnym niebezpieczeństwem. Złota czuje się trochę dziwnie, gdy Krzywa Gwiazda oznajmia, że na Zgromadzenie wziął świeżo mianowaną terminatorkę… heh. Szczęściara.
I wyglądało na to, że Zgromadzenie dobiegało końca. Czy było nudne, tak, jak mówił Wroni Cień? Zdecydowanie… ale nie sprawiało to, że nie żałowała swoich wcześniejszych nieobecności, ech. Zwróciła swój wzrok na Rozżarzoną Gwiazdę, oczekując, aż faktycznie Klan Gromu zacznie się zbierać.

Dostąpiłem zaszczytu udania się na zgromadzenie jako jeden z delegatów Klanu Gromu. Wraz ze mną szedł również Wroni Cień, kilku starszych wojowników i uczniów oraz sam przywódca Rozżarzona Gwiazda i jego zastępczyni, Zaćmione Słońce. W drodze trzymałem się blisko znanych mi kotów, a będąc już u celu, zająłem miejsce wśród swoich klanowiczów. Czułem się dziwnie, będąc otoczony tyloma obcymi, więc obawy mego mentora były bezpodstawne. Sam raczej do nikogo nie zagadam, gdyż w zbyt wielkim tłumie robiłem się zbyt nieśmiały na jakieś towarzyskie pogawędki. Nie, wolałem tylko siedzieć i obserwować, poznając inne klany z daleka. Klan Rzeki roztaczał wokół siebie intensywną woń ryb, którą nie dałoby się pomylić z niczym innym. Będę o tym pamiętać, gdy natknę się na granicy na jednego z członków tejże grupy. Natomiast Klan Wichru był dla mnie jedną wielką zagadką, której rozwiązanie nie było moim priorytetem. I tak w spokoju i względnej ciszy dotrwałem do końca zgromadzenia, wysłuchując przemówień przywódców i innych dorosłych.

Orzechowy Cień? W sumie pasowało, chociaż nie do końca wiedział, dlaczego tak. Najwyraźniej był chętny do rozmowy, i bardzo dobrze, bo byłby trochę przypał, gdyby trafili na jakiegoś gbura… trafili, bo Połysk też z nim tu podeszła.
— Ehe, pierwszy! W sumie całkiem fajnie, chociaż gdyby nie to, że można pogadać z kimś spoza klanu, to brzmi dosyć nudno, heh. A Poranna… noooo trochę ciekawa sytuacja! Powiedzmy, że została wyjaśniona przez Migocząca Iskrę i jej własną terminatorkę. Oficjalna wersja taka, że boli ją noga — mruknął z rozbawieniem, jakby nieco drażniąc się z kocurem, bo wylał zaledwie kroplę herbatki, a nie cały kubek. — Jak Połysk chce, to może opowiedzieć dokładniej — stwierdził, szturchając lekko koleżankę. Jasne, że mógł powiedzieć sam, ale liliowa na pewno lepiej pokaże tą sytuację niż Płotka, który jedynie przyglądał się z boku, a nie w niej uczestniczył…
Przystawił na chwilę ucha do ogłoszeń przywódców, ale były one niespecjalnie ciekawe, więc prędko porzucił tą sprawę.

Tak się złożyło, że przez całą drogę na Zgromadzenie zamykał obchód z Ćmią Łapą, z którą przyjemnie mu się rozmawiało. Nic więc dziwnego, że na miejscu również już pozostał w jej towarzystwie – tak czy inaczej nigdy nie siadał przy przywódcach. W końcu przez tłum udało mu się zobaczyć nową zastępczynię Gromu, Zaćmione Słońce, ale wydawało mu się, że minęło już za wiele czasu, żeby tam podejść, tak że tę kwestię zostawił na później.
Ogłoszenia przywódców – i zastępczyni – były szybkie i nie potrzebowały dłuższego zastanawiania się. Najbardziej martwiły go te lisy, bo gdy Krzywa Gwiazda o nich wspomniał, biało-niebieski kocur zaczął znowu nad tym myśleć. Nie uważał, żeby zignorowanie ich było bezpieczne. Choć walka również nie była. Zamierzał nad tym pomyśleć.
W każdym razie Zgromadzenie skończyło się, a zastępca przeprosił na chwilę szylkretową kocicę i podszedł do gromowej zastępczyni.
– Dobry wieczór, Zaćmione Słońce. Wybacz, nie miałem sposobności wcześniej podejść, ale przyjmij moje gratulacje – oznajmił uprzejmie, dopiero teraz, z bliska, zauważając pewien element jej wyglądu. Czyżby nowy stołkowy nabytek Gromu to ta kocica, o której rozmawiał na ostatnim Zgromadzeniu z Wronią Łapą? Wcale nie musiało tak być, ale mogło – a wtedy należałoby powiedzieć: „cóż za zbieg okoliczności”.
W każdym razie po chwili pożegnał się z kotką, a do niego podszedł sam Krzywa Gwiazda, informując o potrzebie rozmowy z Motylim Blaskiem. Mknący Nurt kiwnął do niego głową na zgodę, poprosił o ostrożność – w końcu wracanie w środku nocy samemu przez wątpliwego bezpieczeństwa tereny to nie byle co – a następnie zebrał klan i oświadczył powrót.

zt

Wszystko szło płynnie i wyjątkowo spokojnie, aż nagle - ktoś go zaczepił. Jego ucho drgnęło, gdy spotkał się wzrokiem z Wichrzakiem. Zupełnie obcy, ale... to nie szkodzi. Uśmiechnął się delikatnie, niemal niewidocznie, aczkolwiek szczerze - miłym było, że mógł pogadać z kimś spoza Gromu.
- Wroni Cień - odpowiedział na jego przedstawienie się, szybko rzucając spojrzenie Gąsce - tej jedynie machnął głową, by mogła czuć się jako część tej rozmowy. Nie miał nic przeciwko większej ilości kotów w jednej konwersacji, nawet jeśli te go mogły irytować to nie miał zamiaru nikogo wykluczać, nigdy. Lepszym byłoby samemu się wycofać w razie dyskomfortu, niż komuś sprawiać przykrość. - W Gromie... stare śmieci. Z miłych rzeczy, moja przyjaciółka, niemal siostra, została ostatnio Zastępczynią. I chyba w życiu nie będę bardziej dumny, niż jak z tego, że dziś może zasiąść tutaj, między innymi... Ale tak poza tym, jest przerażająco spokojnie. Żadnych lisów, psów, dzików, niczego nie ma nawet na terenach. Raz przewinął nam się jedynie jakiś samotnik, ale szybko uciekł.
Na szczęście.
- A wy, jak się tak trzymacie w Wichrze?

Wysłuchał słów Szałwiowego Życzenia. W Klanie Wichru spokojnie. Chociaż tyle! Miał nadzieję, że ich przywódczyni wróci do sprawności, chociaż już nie była młodą kotką. Następnie przemawiał Krzywa Gwiazda, którego również wysłuchał, a na wieść o lisach kiwnął głową z poważnym wyrazem pyska. Trzeba będzie dołożyć dodatkowe koty do patroli w tamtej okolicy. No i przestrzec terminatorów, by tam sami nie łazili. Coraz więcej miejsc mieli wyłączonych z użytku, co Żarowi niezbyt się podobało. Wolał, jakby terminatorzy mogli swobodnie poznawać tereny bez drapieżników ziejących na kark. Z lekkim uśmiechem słuchał o nowych wojownikach i terminatorach, cieszył się, że w reszcie klanów było nieco spokojniej. Nie miał nic do dodania, podziękował rzecznemu przywódcy za ostrzeżenie, po czym pożegnał się z nimi. Jeszcze zaczepił Zaćmione Słońce na temat drapieżników w okolicach granicy, by tam wzmocnić ochronę klanu, po czym poprowadził klan do domu.

zt

Krzywa Gwiazda skończył swoje przemówienie. Zalęgły się na ich terytorium lisy, chociaż tyle, że nie blisko granicy Wichru. Pożegnałam się z przywódcami i zebrałam swój Klan, aby wrócić na swoje tereny. Rano przekażę wszystko, co zasłyszałam od przywódców, Golcowej Gwieździe.

zt