Śniadanie poczuł delikatną ulgę. Rozżarzona Gwiazda uszanował jego zaimki. Nawet nie próbował się upierać przy formie żeńskiej, nie zadawał zbędnych pytań. Może część gromiaków, nie miała takiego ciemnogrodzkiego podejścia jak on kiedyś. Tęcza i Malina, chyba też jakoś to zaakceptowały. Przynajmniej na tyle by teraz nic nie mówić. Dobre i tyle.
- Jaaaa, chce zmienić imię. Biała Łapa. Używałem tego kiedyś, zanim uświadomiłem sobie że jestem, no kocurem. Czuje się kocurem. Mogę być jakąkolwiek Łapą, ale Biała Łapa za bardzo kojarzy mi się z ukrywaniem tego kim jestem - nie sądził by prosił o dużo. To tylko głupie imię, a dla niego spora różnica. Żarek wydawał się spoko gościem, może zrozumie. A jak nie teraz to może na następnej ceremonii albo jak zostanie wojownikiem? Ważne by się zmieniło. Przyzwyczaił się już do Śniadania, ale z tego klanowego imienia się nie zrobi. Chociaż nie narzekałby na Śniadaniową Łapę. Nie narzekałby na nic.

- Jest to zrozumiałe. Cieszę się, że znalazłeś swoje prawdziwe ja i nie boisz się go ukazać. Może... Chciałbyś się może nazywać Barwa Łapa? - zaproponował imię, które do kocura pasowało. Jego futerko zdecydowanie bardziej pasowało do tęczy niż do całkowitej bieli. Wcześniej rudy kocur bazował na jego pierwszym imieniu, które było... Długie. Ale obecnie może przedyskutować sprawę nowego imienia, jeśli mu się nie będzie podobać.
- I pozostała również kwestia twojego mistrza. Korzenny Język niestety zaginął, dlatego musisz kontynuować trening pod okiem nowego mistrza... Może Wroni Cień byłby w stanie cię przyjąć? Co prawda jest młodszy, ale za to bardzo ambitny i przekaże ci dużo wiedzy - zaproponował. Być może kocurek nie znał Wrony albo mętnie go kojarzył, ale nie można było odmówić czarnemu chęci szkolenia nowych podopiecznych. Sam mu w pewnym momencie zgłaszał, że może przyjąć kolejnego terminatora, ale nie udało się to na poprzedniej ceremonii. Ale oto nadarzyła się idealna okazja.

Całkiem spoko koleś z tego Żarka. Nie znali się długo, ale nawet całkiem go polubił. Wracając do imienia. Barwna Łapa brzmiało całkiem fajnie. Tak niezbyt przekombinowane, łatwe do zapamiętania i niezbyt długie. Zupełne przeciwieństwo Białorzytki. Było idealnie. Poza tym zupełnym przypadkiem pasowało do Tęczy. Kolejny plusik.
- Pasuje do mojej barwnej osobowości[b] - Wiedział że kocurowi nie o to chodzi, ale żarcik nigdy nie zaszkodzi. Miał być w końcu sobą. - [b]Więc tak, brzmi nieźle -
Nie uśmiechało mu się trening u kogoś młodszego, bo to trochę upokarzające. Ale darowanej myszy nie zagląda się w zęby. Podobno jest ambitny, więc powinno pójść im gładko. Jak młody chciał zostać zastępcą to będzie mu zależało, by szybko kogoś wytrenować. Barwna Łapa chciał szybko skończyć trening, więc jakoś się dogadają. Nie planował być terminatorem do śmierci, trzeba było udowodnić swoją wartość. Życie na własną łapę wiele go nauczyło, coś tam jeszcze pamiętał z czasów gdy był w klanie. Na następną ceremonie powinni się wyrobić
- No okej, dla mnie to nie problem - miał nadzieje że to już wszystko, bo chciał się w końcu pokazać rodzicom. Po takim czasie trzeba było udowodnić że jeszcze się żyje. Mniszkowi Płatek pewnie strasznie się martwił, a Miodowy Nos no, eee na pewno też. Udowodnił swoją śmieszność, te wiele księżyców temu, coś musiał ją obchodzić. Po prostu nie była taka wylewna jak ojciec.

- Czyli nowe imię pasuje do całego ciebie - odpowiedział na żarcik ze strony Barwnego z lekkim uśmiechem. Pasowało zarówno do jego kolorowej sierści, jak i do osobowości, idealnie wręcz. Na zgodę kiwnął głową, po czym spojrzał na obie kotki, które nie wtrącały się jak na razie do rozmowy.
- Skoro wszystko ustalone to... Zajmiecie się Barwną Łapą? Opowiedzcie, co się zmieniło, bo ma sporo do nadrobienia! - powiedział z uśmiechem, po czym pożegnał się z towarzystwem. Chciał... Pobyć chwilę sam. Potrzebował chwilę na ułożenie myśli i przemyślenie wszystkich doczesnych spraw. Jakby był nieco bardziej na siłach, sam by wziął Barwnego w obroty, ale no. Musiał odpuścić, dać szansę innym. Jeśli nikt nie miał do niego pytań czy zastrzeżeń, ruszył wzdłuż granicy, w sumie ruszając częściowo na patrol.


zt

Czyli jednak. Biała... to znaczy Barwna Łapa czuł się jednak kocurem. Ciekawe. Może powinna go poznać ze Stokrotkową Łapą? Swoją drogą bardzo ładne to nowe imię. Pasowało do niego o wiele bardziej, niż Biała Łapa.
Gdy tylko Rozżarzona Gwiazda zwrócił się do niej i Malinowej Mordki nieco podskoczyła, jakby nagle wyrwana z zamyślenia. Ostatecznie jednak pokiwała głową i odprowadziła przywódcę wzrokiem. Czemu tak nagle zwiał? Obiła jej się myśl, że to może przez nią? Szybko jednak ją wyrzuciła. Za dużo już o tym myślała. Pokręciła lekko głową, jakby chcąc wyrzucić z głowy niepotrzebne myśli.
- No to co? Wracamy do domu - miauknęła do towarzystwa, lecz głównie zwracając się do Barwnej Łapy. Po tym, ruszyła z nimi w drogę powrotną do obozu.

//zt

Nudziło mu się. Skoro była już wiosna, to postanowił powrócić do swojego ulubionego zajęcia - odwiedzania klanów. Tym razem wybrał się w głąb Gawry, idąc tak długo po ścieżce, dopóki nie wyczuł zapachu Klanu Gromu. Wtedy też kontynuował przechadzkę, tym samym przekraczając granicę. Wkrótce zauważył rosnący w oddali charakterystyczny krąg z sosen, który potwierdzał, że był na miejscu. Podszedł więc do tej polany bliżej i usiadł tam sobie niedaleko jednej z nich, spokojnie obserwując teren dookoła w poszukiwaniu jakiegoś gromiaka. Jednocześnie rozkoszował się ciepłem paru promieni słonecznych, które tutaj padały na jego ciało. Pytanie tylko, jak długo będzie jeszcze mógł tak siedzieć, zanim ktoś mu przerwie?

//anyone

W końcu nieco cieplej - zbyt długie wychodzenie poza obóz nie grozi złapaniem kaszlu. Ja na szczęście nie złapałam w ostatnich kilku księżycach, ale wielu innych gromiaków już tak... cioty. Poza treningami lubiłam patrolować i ćwiczyć wspinaczkę i inne użyteczne umiejętności. Czy to to samo co trening tylko bez mentora? Możliwe. Bez Konwaliowego Snu czułam się chyba pewniej - nie miał kto skrytykować moich prób.
Jednak moją spokojną patrolowo - treningową sesję zatrzymał niepokojący smród... kogoś obcego, kogoś spoza Klanu Gromu. Przykucnęłam próbując nie narobić hałasu aby dowiedzieć się kto ośmielił się naruszyć nasze granice. Widok który zastałam mnie mocno zirytował - łaciaty samotnik, który na pewno dobrze wie gdzie jest i że nie powinien się tu tak po prostu relaksować. Przygryzłam policzek od wewnętrznej strony zatrzymując złość która nakazywała mi po prostu zaatakować samotnika. Wyszłam z zarośli wbijając chłodny wzrok w nieznanego mi kocura. Końcówka mojego ogona drgała - Wynoś się stąd! To tereny Klanu Gromu.

Uniosłam wargę odsłaniając swój kieł. Jak można być takim idiotą jak ten osobnik? Ryzykuje swoje życie by po prostu poleżeć na kamieniu. Wygrzać swoje obrzydliwe ciało na terenie nienależącym do niego. Na pewno poza naszymi granicami jest dziesiątki takich samych głazów, a on wybrał akurat ten z premedytacją. Mogłam go po prostu zaatakować, miałabym przewagę od pierwszych chwil nadchodzącej walki. Moje serce zaczęło bić szybciej. Wysunęłam pazury podchodząc na ugiętych łapach nieco bliżej do łaciatego. Byłam gotowa do ataku, lub jakiejkolwiek obrony. - Daję, ci ostatnią szansę. Wynoś się. - wysyczałam.

Zapowiada się na brak walki, oczywiście jeśli kocur niczego nie wywinie. Zaczęłam iść przy łaciatym jakąś długość lisa obok, w gotowości na obronę. Moje całe ciało było napięte a łeb opuszczony nisko.
- Ty tu się wprosiłeś, więc ty powinieneś przedstawiać się jako pierwszy. - odparłam krótko i zwięźle nie chcąc tracić czujności na pogaduchy o jakiś ptaszkach i kwiatkach. Niech ten śmierdzący samotnik nie myśli sobie że jestem jakąś głupawą młodą terminatorką z którą może sobie tak pogrywać.

Zmarszczyłam nieco nos w niezadowoleniu. Nie miałam ochoty na marnowanie większej ilości swojego czasu na tego osobnika. - Jeżynowa Łapa - odpowiedziałam mu tym samym idąc dalej w kierunku granicy.
- Spoko, myślę że powinieneś przestać odwiedzać granice naszego klanu. Ryzykujesz swoje życie kręcąc się tutaj. - przestrzegłam samotnika. Jeśli spotkam go jeszcze raz to nie będę taka grzeczna. Poza tym poinformuję resztę klanu o Życie, może gdy będzie ciągle przeganiany i atakowany to w końcu zostawi nasz klan w spokoju.
Gdy odprowadziłam łaciatego na granice, poczekałam jeszcze dłuższy moment upewniając się że ten nie będzie niczego kombinował.
Po wszystkim wróciłam do obozu informując wojowników o zajściu.

/zt x2

Jeżynowa... Łapa. Zabawna kombinacja słów. W ogóle niektóre imiona klanowych kotów brzmiały dziwnie, choć były też i te w miarę ładne i sensowne, jak na przykład Wroni Cień. Zapewnie ta nietypowość klanowych imion jest spowodowana ich powiązaniem z pełnioną rangą. Nie mniej, jego zdanie pozostawało takie same. Ale cóż, nie jemu sądzić. W końcu on był tylko zwykłym samotnikiem.
– Miło mi cię poznać, Jeżynowa Łapo! – odparł uprzejmie. Chętnie by jeszcze coś powiedział, jednak w tym momencie wyprzedziła go terminatorka. –Dziękuję ci za tą cenną radę, ale nie przejmuj się, ja sobie poradzę i nic wam nie zrobię. – zapewnił spokojnie. Nie było jeszcze ani jednego kota, z którym by sobie nie poradził. On zawsze znajdował sposób, żeby ostrożnie wykręcić się z sytuacji. No... prawie, ale to tylko małe wyjątki.
– No, w każdym razie, dobrze mi się z tobą gadało. Miłego dnia życzę! – rzucił na koniec wesoło, kiedy wreszcie dotarli do granicy. Tam pożegnał się z kotką i ruszył z powrotem do osuwiska. Co prawda, jego słowa były nieco przybarwione, ale wierzył, że udałoby się mu znaleźć z nią wspólny język. Musiałby kiedyś się z nią spotkać poza granicą, oczywiście, na wszelki wypadek wcześniej fundując sobie leczenie. Ale wiecie, tylko na wszelki wypadek...


Jeśli ktoś myślał, że tamto spotkanie zniechęciło go do dalszych odwiedzin u gromiaków, to grubo się mylił. Żyto był samotnikiem i wszystkie klany traktował równo, również Klan Gromu.
Pewnego dnia wybrał się do Gawry, aby tam przejść się tą samą ścieżką, co poprzednim razem. Tym razem nie szedł aż do Sosnowego Kręgu, tylko usiadł sobie tuż przy granicy, aby tam rozkoszować się cieniem tutejszych drzew, chroniących go przed dzisiejszym upałem.

Za to Barwne Niebo, chcąc się wyrwać na chwile z nudnej codzienności poszedł na dłuższy samotny patrol. Nie potrzebował powodu by wyjść z obozu. Od kiedy pędraki były na tyle duże by być terminatorami, to nie potrzebowały by był zawsze blisko. Trzeba korzystać. Jakby kto pytał to spełnia swoje obowiązki, a jak nie, to po prostu szuka czegoś ciekawego na granicy. Albo kogoś. Kto wie.
Biało-brązowy punkt na horyzoncie mógł być ciekawy. Czy to ten cały Żyto, o którym teraz tak głośno w Klanie Gromu? Warto by się było w takim razie nim albo nią zainteresować. Zainteresowany podszedł bliżej.
- Niech zgadnę Żyto? - zagaił figlarnie. Jakoś nie koniecznie chciało mu się bić. Typo był grzeczny, stoi za granicą, nie trzeba robić problemu. Mogą pogadać jak cywilizowane koty.

Nie był z tych wściekłych zażartych obrońców Kodeksu czy Gwiezdnych. Nigdy nie przykuwał większej wagi do takich wartości, bardziej liczyła się dla niego dobra zabawa. No i może klan, w każdym tylko nie religijnym znaczeniu. Gwiezdni byli, a mu nie zależało na jakiejś wysokiej randze na tyle by czyścić im futra.
- Możliwe. Niekoniecznie dobrze - odpowiedział możliwie że odrobinę wymijająco. O ile nie jest głupi, to domyśli się o co chodzi. On nie widział problemu, z kimś na ich granicach. Może byłoby większy problem gdyby łaził se po ich terenach. Nawet w tedy są inne sposoby niż skakanie mu do gardła. Tak długo jak nikt ich nie widzi, to mogą se gadać. Warto być po prostu czujnym. - Barwne Niebo, szukasz tutaj kogoś, albo czegoś? - zapytał, z czystej ciekawości.

Jeżeli Żyto chciał dostać informacje, to trafił pod zły adres. Barwny nie był ani młody ani naiwny. Spędził wystarczająco czasu w klanie, jak i poza nim żeby wiedzieć, o czym mówić, a co zachować dla siebie. Za dużo, więc się nie dowie.
- U mnie może i coś znajdziesz - odpowiedział figlarnie, bo niech się teraz domyśla o które mu chodziło. Wrażeń mógłby mu dostarczyć, chociaż też zależało jakich. Umiał się bić, jakby chciał to mógł. No, ale właśnie jakby chciał, a nie chce. Nie chce sobie brudzić łap, nie szuka kłopotów. Gdyby Żyto zrobił pierwszy ruch, to broniłby, klanu, honoru, a przede wszystkim siebie. Może niekoniecznie kosztem własnego życia. - Zgadza się, chociaż teraz to już Jeżynowy Cierń. Dostała nowe imię, przez swoją ostrą osobowość - żarcik. Nie wiedział na ile trafny, bo nie znał jej zbyt dobrze. Ale z tego co mówił Bociek charakterem ma. - Wiesz u nas, to co zwykle. Przeganiamy samotników, Kradniemy kocięta, a raczej same się przybłąkały. Typowe Klanowe sprawy. Za to życie takiego samotnika, jak ty na pewno jest ciekawe