Kładka

Rodzice Kozła najprawdopodobniej też nie wybierali się by odwiedzić syna we śnie. Gdyby chcieli to zrobiliby to już dawno. Mieli wiele okazji w których mogli się pojawić. No ale chyba nic nie mieli mu ważnego do powiedzenia w takim razie. Kozioł miał jednak nadzieję, że w ich oczach nie jest tragicznym synem i chociaż trochę byli z niego dumni. To mu by wystarczyło. Może kiedyś sam ich spotka i porozmawiają. Kto wie.
- Nie wszyscy myślą z sensem więc nie ma co się dziwić. - mruknął po czym dodał. - Nie każdy jest tak wybitny jak ja. - zażartował z aktorską pychą na twarzy. Bo prawda była taka, że Kozioł potrafił być w niektórych momentach bardzo głupi.
Na słowa kocicy, point zmarszczył trochę brwi i spojrzał się w jej oczy. Naprawdę musiała go teraz drażnić?
- Przestań. - burknął ostrzegawczo. Machnął przy tym ogonem i szturchnął ją mocniej w bok.

_________________

Wzruszyła lekko barkami, uśmiechając się wesoło. To prawda, nie każdy kot w klanie należał do tych mądrych i w ogóle, ale kimże była ona, żeby oceniać mądrość innych, skoro sama do takowych nie należała, no nie? Dużo można było o niej powiedzieć, ale na pewno nie to, że potrafi myśleć i jest mądra, więc nie skomentowała tego jakoś bardziej, jedynie parsknęła ze śmiechu słysząc słowa pointa, co dobitnie powinno mu znać co sądzi o jego wybitności!
- Bo co? Pobijesz mnie? - spytała zaczepnie, unosząc brwi, oraz wargi w uśmiechu odsłaniającym zęby. Następnie oddała mu kolejnym szturchnięciem, bo co to ma być, że on ją szturcha tak mocno? Ona go szturchała delikatnie, tsk! Dlatego w to włożyła trochę więcej siły, a niech ma!

_________________

Oczywiście Kozioł żartował ze swoją wybitnością więc na ciche parskniecie wojowniczki, point sam cicho parsknął. Idealny sam nie był i doskonale o tym wiedział. Dlatego też nie oczekiwał od innych tej idealności. Niektórzy do niej dążyli ale tak czy siak nie da się być w pełni idealnym i wybitnym. Point nie miał zbyt wiele do popisu. Był zwyczajnym wojownikiem i tyle.
Koźlorogi zwęził swoje ślepia i uśmiechnął się lisio. Syn Dębowego Liścia nie zamierzał być teraz grzeczny. Oj nie. Zwłaszcza gdy kocica go szturchnęła i wręcz zaczepnie skłaniała do jakiegoś czynu. Skoro chciała wojny to będzie ja miała, ot co!
– Coś o wiele gorszego. –odpowiedział jej po czym dodał. – Więc nawet nie próbuj użyć tego słowa jeszcze raz. – dał jej ostateczne ostrzeżenie. Starał się brzmieć poważnie ale na jego pysku widniał dalej lisi uśmiech i chytrość w jego oczach.

_________________

Oho, zaczynało się robić ciekawie! Rwąca uderzyła parę razy ogonem o kładkę, bynajmniej ze zirytowania czy rozdrażnienia, a z ciekawości, co teraz się będzie działo, nawet przekrzywiła delikatnie głowę. Zastanawiała się, cóż też Kozioł chciałby niby uczynić i chęć sprawdzenia co ma na myśli poprzez swoje słowa zdecydowanie pchała ją ku temu, żeby nadal się z nim drażnić, nawet, jeśli miałoby to oznaczać, że wpadnie do wody, bo to właśnie mogły oznaczać słowa kocura. W sumie, po poincie naprawdę wiele by się spodziewała, był raczej nieobliczalny i na naprawdę wiele było go stać - dosłownie. Niemniej, chyba by umarła, gdyby nie rzuciła:
- Którego? Słodki? Kochany? Uroczy? - wyrzuciła z siebie wesoło się szczerząc.

_________________

Tym oto sposobem, Rwąca zgotowała sobie marny los. Koźlorogi od razu gdy tylko kocica wypowiedziała ,,zakazane” słowa wziął się za karę, którą przygotował dla wojowniczki. Karą było zepchnięcie szylkretki z kładki. Tak też zrobił. Nawet na chwilę się nie zawahał. Rwący Strumień wylądowała w płytkiej wodzie. W sumie było to do przewidzenia co właściwie point zrobi no ale Rwąca sama tego chciała!
Zadowolony z siebie, oparł swoją głowę na łapach i patrzył z góry na kocicę. Wyglądała jak mokry szczur a przynajmniej na pysku. – Ostrzegałem. – zaśmiał się figlarnie. Jak on coś mówił to zawsze to robił. – Życzę miłej kąpieli~ – mruknął głupkowato. Po tym wstał i zaczął zwyczajnie w świecie uciekać. Bo czuł pod futrem, że Rwąca chętnie będzie się chciała nad nim zemścić. A on… Wolał tego uniknąć. – I do zobaczenia! – powiedział głośniej, mając głupi uśmiech na pysku.
Biegł w stronę wyjścia z obozu chcąc uciec Rwącej i jej gniewu.

/z.t xDDDDD

_________________

No cóż, mogła się tego domyślić i tego właśnie się domyślała. Nie sądziła, by mogło chodzić o cokolwiek innego, bo i cóż mógł zrobić? Strzelić jej łapą w pysk? Mało oryginalne. I, cóż, wrzucenie do wody, gdy się siedzi zaraz nad nią oryginalne też nie było, ale na pewno trochę bardziej. I Rwąca nawet się nie opierała, nawet gdyby się zorientowała co się teraz stanie, to nie opierałaby się, bo czym byłaby zabawa, jakby się przytrzymała pazurami kłody, na której siedzieli?
I cóż, wylądowała w wodzie, to fakt. I nawet nie była zła, na jej pysku widniał wesoły wyszczerz, który próbowała ukryć, choć nie do końca mogła i za Kozłem pobiegła chyba tylko dla zasady, parę kroków, krzycząc za nim, że ma przechlapane, żeby nie było, o.

[zt]

_________________

***

Długie łapy kocura niespiesznie wkroczyły na porośniętą mchem kładkę. Mech, choć zielony, nie był o tej porze roku przemoknięty co gromowy zastępca przyjął ze zdecydowanym zadowoleniem. Krocząc przed siebie dotarł do miejsca, które można było uznać za środek bezpiecznego przejścia przez płynący w ich obozie strumień, by następnie usiąść tam, upewniając się uprzednio, że jest ono suche. Usuwając spomiędzy palców fragment mchu obserwował otoczenie, ciekaw, czy dostrzeże coś - lub kogoś - ciekawego.

[Jeż]

_________________

Elegant maniac.

Kotka nie była pewna, czy wychodzenie aż po brzegi obozu było dobrym pomysłem. Musiała się zastanowić czy chce to robić.. i zrobila. Wybrała idealny moment i ulotniła się z miejsca, gdzie zwykle znajdowały się kocięta. Na chwilę zapomniała o opowieściach matki, o tym, że dla kociaków takich jak ona, nawet w obozie może być niebezpiecznie. Biegła, nie zważając dużo na otoczenie, nim nagle zdała sobie sprawę.. że nie wie w jakiej części obozu jest. Może dotarła tam, gdzie chciała? A może zapodziała się w inne miejsce? Nigdy nie wychodziła z kociarni dalej, niż jej próg. Kotka nagle dostrzegła dużego, czarnego kocura.. swoją drogą pięknego! Kotka rozszerzyła oczy i powoli do niego podeszła.
-Pseplasam? Czy.. czy pan wje, jak dojmść do komciarni? Zgubijam się..- Przyznała wprost, podnosząc pysk by spojrzeć w oczy dorosłego kota. Miała nadzieję, że na nią nie nakrzyczy...

_________________

I might have a pretty face but I'm dangerous to the core

Just look what I did to CaptainSparklez need I say more ?

The boys in the game have no idea the danger they face

Powstrzymał się od skomentowania braku kultury swej rozmówczyni o nierozwiniętym jeszcze umyśle. Pierwszym, co powinna do niego powiedzieć było przywitanie. Nie wątpił, że gdy wraz ze swą partnerką doczekają się potomstwa - żywił nadzieję, że będą mieć nie jeden, a może i dwa lub trzy mioty, tak, by stworzyć faktyczną przyszłość Klanu Gromu - dopilnują, by ich kocięta zawsze jako pierwszy zwrot podczas rozmowy stosowały przywitanie.
- Owszem, wiem - odrzekł zgodnie z prawdą. - Jeśli chcesz do niej powrócić, zaprowadzę cię tam.
Postanowił nie mówić nic więcej, obserwując uważnie kocię o szeroko rozwartych oczach. Zdawało się, że w oczach małej Jeż był ideałem Gromowego wojownika - żywił nadzieję, że jego własne kocięta uznają podobnie.

_________________

Elegant maniac.

Kotka niemalże od razu odżyła, a na jej pyszczku pojawił się delikatny uśmiech.
-Tjak! Bardzom bjim promsiła- Odpowiedziała naprawde żwawo, nieco się przy tym plącząc. Wciąż była tylko kociakiem, więc nie można było winić ją za nieumiejętność dokładnego posługiwania się językiem i mową, jaką uczyła ją matka. Kotka zawróciła się, chcąc już potuptac przodem.. jednak jedynie poczekała zerkając zza ramienia.
-Pseplasam?- zwróciła się do wojownika -A Jag ma pan na imje?- Zapytała z czystej ciekawości, gdy jej niewybarwione ślepia zostały skierowane wprost na czarnego wojownika. Miała nadzieję, że ten się nie pogniewa i jej odpowie! W końcu, zapytała bardzo grzecznie, zwłaszcza, tak jak sądziła. Delikatnie musnęła ogonem ziemię. . Dopiero uczyła się nim ruszać, tak, jak chciała, by nie latał bezwładnie. Chyba mogła uznac to za malutki sukces.

_________________

I might have a pretty face but I'm dangerous to the core

Just look what I did to CaptainSparklez need I say more ?

The boys in the game have no idea the danger they face

- Ruszajmy zatem - rzekł, zwinnie przechodząc przez kładkę by następnie zeskoczyć z niej na odpowiedni brzeg. Uważnie obserwował przy tym kocię. Ciekawe, jak będą wyglądać jego właśni potomkowie, gdy rozpoczną nieporadną eksplorację Gromowego obozu...
Oczy kocura koncentrowały się na Jeż, podczas gdy sam wojownik czekał, aż ta dołączy do niego. Jeśli tak zrobiła - rozpoczął wybitnie niespieszną przechadzkę w kierunku obozu, upewniając się że kocię podąża za nim bez żadnych potencjalnych zdarzeń niepożądanych.
- Konwaliowy Sen - odrzekł, nie dodając jednak nic więcej.

_________________

Elegant maniac.

Uśmiechnęła się na zapewnienie gotowości starszego. Kotka ruszyła za nim, gdy tylko ten ją wyprzedził. Zgrabnie ześlizgnela się z kładki i dołączyła do wojownika. Kotka szła tuż za nim, wpatrzona w lico Konwaliowego Snu.. nie widziała wielu kotów, zdecydowanie były one tak duże.. no chyba że jej chodziło o jej tatę!
-Mja ma barmdzo ślimczne imje!- Przyznała mu, z nutką energii w głosie. Kotka na chwilę się zamyśliła.. bo skoro on nazywa się Konwaliowy Sen, to dlaczego ona nazywa się jeż? Dlaczego nie ma tego drugiego słowa w imieniu? Na przykład.. Błyszczący Jeż! Albo.. Jasny Jeż! U, a może Kwiecisty Jeżyk!! Bo w końcu kocha ona kwiatki, prawda?
-Konfaliowy śnje? A dlamczego, a dlamczego ty masz tamkie dłumgie imię, jak mama i tata? Temż bemde takie mieć?- Kotka zapytała ciekawa pochodzenia swojego imienia.. dlaczego składa się tylko z jednego, tak krótkiego słowa? Od czegoś to zależy?

_________________

I might have a pretty face but I'm dangerous to the core

Just look what I did to CaptainSparklez need I say more ?

The boys in the game have no idea the danger they face

- Dziękuję, Jeż - odparł zwyczajnym dla siebie, cichym tonem głosu. Ostatecznie jednak niebieskofutra kotka zyskiwała na jego opinii. Doprawdy, najchętniej poznałby swych potomków już teraz, nie był jednak kocurem, który miał w zwyczaju wywierać presję na swojej ukochanej. Poprzez presję właśnie podtrzymywał jedynie swój własny autorytet wśród klanowiczów.
- Ponieważ ukończyłem mój trening. Rodzice nie opowiadali ci na ten temat? - spytał, wyraźnie zdziwiony. Kwestie imion klanowiczów były jednymi z tych podstawowych i zielonooki nie spodziewał się, że ktoś mógł pominąć nawet tak niewielką dozę edukacji.

_________________

Elegant maniac.

***

Kładka. To tu niegdyś po raz pierwszy spotkał Jeż, córkę Rozżarzonej Gwiazdy. Zapewne gdyby Jeżynowy Cierń żyła... już wkrótce mógłby obserwować to, jak przechodzi przez nie jego własne potomstwo. Usiadł rozpoczynając pielęgnację futra. Przez dwa uderzenia serca jął zastanawiać się jakie kolory sierści posiadałyby kocięta jego i Jeżynowego Ciernia... pozostawało mu jednak prędko upomnieć swój umysł, by tego nie czynił. Teraz, gdy kotka nie żyła rozmyślania takie nie mogły doprowadzić go do niczego pozytywnego.

_________________

Elegant maniac.

Pogoda dopisywała, jeszcze. Miałam nadzieję że ten stan rzeczy utrzyma się jak najdłużej - nie wyobrażałam sobie wracać do obozu mokra jak szczur i potem musząca przebrnąć przez zabłocony obóz z kałużami. Nie wiem co gorsze, brud czy słuchanie o poglądach Grzmiącego Gardła na różne tematy.
Trening się jeszcze nie rozpoczął więc jedyne co mi pozostało oprócz higieny, snu i zjedzenia czegoś to przejście się po obozie. Dobrze się złożyło że akurat na mojej drodze stanął gromowy zastępca... ale czy na pewno dobrze? Jeszcze spyta o trening i co wtedy? Mam powiedzieć że świetnie? Nie umiem kłamać... ale nie chce żeby mój mentor miał problemy przeze mnie. Jeszcze mnie znienawidzi!
Ale chyba nie powinnam unikać Konwaliowego Snu, to by było niegrzeczne... dlatego podeszłam niepewnym krokiem z pochyloną głową i skinęłam mu na powitanie. - Dzień Dobry Konwaliowy Śnie... można? - spytałam, i jeśli kocur się zgodził usiadłam obok niego.

Skierował spojrzenie zielonych oczu na Ukwieconą Łapę uważnie ją obserwując - tym razem pozostawał bardziej świadomy swego otoczenia niż podczas ostatniej jej rozmowy.
- Można - rzekł, upewniając się, że w ich otoczeniu nie ma kogoś mogącego podsłuchać ich rozmowę. - Rad jestem, że się tu zjawiłaś. Chciałem z tobą porozmawiać.
Pozwolił sobie na zaprzestanie mówienia na okres trzech uderzeń serca.
- Jak oceniasz Grzmiące Gardło jako swego mistrza? Nie ukrywam, że możliwość posiadania przez niego terminatora jest daną mu szansą... którą może stracić, proszę cię zatem, by twoja odpowiedź była szczera.

_________________

Elegant maniac.

Chciałem z tobą porozmawiać. Wkopałam się. O co może chodzić? Czy to właśnie Grzmiące Gardło na mnie naskarżył że robię coś nie tak na treningach? Wymieniam za mało mchu i za mało rozmawiam ze starszyzną przed nimi? Staram się, najbardziej jak umiem. Może zadyszki nie łapią mnie za często podczas treningów z niebieskim, ale takie obrał tempo... czy to był test? Chciał sprawdzić czy jestem wygodnicka?
Owinęłam łapy ogonem i nerwowo spoglądałam to na pysk kocura to na ziemię. - Ja... j - ja myślę, że już się nieco nauczyłam. - odpowiedziałam wymijająco, nie chciałam kłamać zastępcy, ale nie chciałam też żeby Grzmiący miał przeze mnie problemy. A skoro już nieco umiem to znaczy że trening idzie dobrze, prawda?

Odpowiedź kotki zdawała się być mało konkretna, on sam jednak nie posiadał dużej wiedzy dotyczącej kocich emocji - ocena ich przychodziła mu ze zdecydowanym trudem.
- Czego zatem dowiedziałaś się od Grzmiącego Gardła? - spytał się kotki, zamierzając w ten sposób ocenić merytoryczny poziom prowadzenia zajęć przez niebieskofutrego. Podejrzewał że mógł być on nikły, a jednak - przywódca chciał, by Grzmiące Gardło otrzymał szansę na prowadzenie treningów gromowych terminatorów. Zielonooki z niezadowoleniem przyznać musiał, że szansa taka mu się należała... choć nie oznaczało to, że swego terminatora nie mógł on stracić.

_________________

Elegant maniac.

Przygryzłam wewnętrzną część polika machając końcówką mojego ogona - Umiem już kodeks, i zwiedzamy okolice. Opowiada gdzie można znaleźć jaką zwierzynę i na co uważać w konkretnych miejscach. - poza tym mówi o tym jaki świat jest zły i niesprawiedliwy. Ile drapieżników może mnie z łatwością zabić gdy wyjdę na chwilę z obozu... ugh. Czasem mam przebłyski że jednak powinnam próbować wychodzić sama, przecież widzę jak niektórzy z wojowników wychodzą na samotne polowania.
Kodeks już w większości umiałam... ale ogólnie tempo treningów jest chyba okej. Idzie do przodu, nie stoimy, a to najważniejsze.

Obserwował kotkę uważnie, zastanawiając się czy faktycznie możliwym było, by Grzmiące Gardło był w stanie poprowadzić trening odpowiedzialnie.
- A zatem: czy uważasz, że jego zachowanie i informacje są właściwe i odpowiednie, Ukwiecona Łapo? - jeśli i w tym wypadku odpowie twierdząco, nie zamierzał bardziej drążyć omawianego tematu. Wątpił, by niebieskofutry był nadzieją ich klanu, być może jednak mógł zapanować nad swą osobą wystarczająco by nie stanowić ich klęski.

_________________

Elegant maniac.

Starlight