Zgromadzenie. Już minął długi czas, od kiedy zgromadzenia się odbywały na tych terenach, byłam też na pierwszym z nich. Dobrze wspominałam te czasy i... aż czułam się dziwnie z tym faktem, że coraz mniej kotów pamiętało pożar z doświadczenia, a bardziej z opowieści starszych Klanowych kotów.
Droga była spokojna. Pomimo faktu, że na ziemi był świeży śnieg, na szczęście cienka warstwa, była spokojna. Powiedziałam swojemu zastępcy, aby szedł z tyłu i strzegł tyłów patrolu, a ja prowadziłam, ze spokojem... już miałam w tym doświadczenie, nie ma co.
Dotarliśmy na miejsce Zgromadzenia. Skinęłam delikatnie głową kotom, rzucając spokojnie "Rozsądźcie się i czekajcie", po czym sama się oddaliłam, aby wskoczyć na Gadzie Łuski i obserwować swoje koty, oraz nadciągających przywódców.

Wilk całą tę drogę czuł się dziwnie. Ekscytacją by tego nie nazwał - nie ważne jakby próbował, nie potrafiłby zrozumieć odgórnej powagi tego wydarzenia. Spacer jak spacer, całą grupą, do miejsca gdzie spotka inne grupy spacerowiczów... i to chyba było dla niego ciekawsze. Ogrom obcych kotów w jednym miejscu, z zupełnie innych Klanów, takich które totalnie mogą się nie znać. To go interesowało, tego nie miał pod nosem na co dzień (a przynajmniej już nie miał, bo zupełnie się zaaklimatyzował w Wichrze!). A do tego - po prostu się cieszył, że mógł iść. Był członkiem Klanu, miał absolutne prawo tu być, a mimo wszystko, bycie wytypowanym było po prostu przyjemne, szczególnie po ostatniej sytuacji z Szerszeniem. Przeprosiny przecież nie naprawią nagle tego, że przez moment Wilk czuł się paskudnie, okropnie źle. No, teraz już zdecydowanie było mu lepiej.
Gdy dotarli, machnął głową do Szałwii i uśmiechnął się, nim sam się nieco oddalił na bok. Byli pierwsi, więc nie miał jeszcze do kogo zagadać.

Ach, kolejne Zgromadzenie, a to znaczy - medyczna herbatka! Polubiła medyków z innych klanów, więc jakoś nie narzekała na dłuższy spacer do Gadzich Łusek. Śnieg był dość... uciążliwy, to prawda, jednak dali radę. Głównie podczas drogi trzymała się siostry i Motyla, czasami też zagadując Puch. To też było pierwsze Zgromadzenie Wilczej Łapy, więc rzuciła mu ciepły uśmiech, gdy już powoli dochodzili do miejsca.
Ruszyła w stronę niższych skał, po czym usiadła, owijając ogon wokół łap. Rozejrzała się po obecnych kotach, a następnie skinęła jeszcze łebkiem Szałwii. Hm. Szałwiowej Gwiazdy, no tak, przecież to jej pierwsze Zgromadzenie jako przywódczyni. Mieli przekazać tę informację właśnie dzisiaj. Chabrowy Powiew zastrzygła uszyma, czekając na innych medyków.

Kiedy został poproszony, żeby reprezentować klan na zgromadzeniu, strach nie przyszedł od razu. Właściwie miał nawet, zdawałoby się, realne nadzieje, że ten nie przyjdzie w ogóle. Że wszystko pójdzie gładko, a on nie będzie za bardzo rozmyślał nad tym, że przyszło mu przemawiać przed trzema klanami. A jednak, nadzieje te okazały się złudne – zwłaszcza gdy zgromadzenie było coraz bliżej, a Ptasia Łapa w konsekwencji swoich czynów została wygnana, przyłapywał się na tym, że myślał wręcz za dużo, a serce biło mu porównywalnie tak mocno, jak podczas pożaru, choć emocje te nie powinny być ani trochę podobne.
Nie mógł jednak pozwolić, by wzięły nad nim górę, więc gdy nadeszła noc zgromadzenia, na klan oczekiwał ze względnym spokojem, a nawet uśmiechem, mającym maskować jego poddenerwowanie. Poprosił Suchy Nos, żeby zamykała obchód, tymczasem sam skierował się na przód, całą drogę milcząc i myśląc nad tym, co powinien powiedzieć pozostałym klanom. Nie stresował go kontakt z innymi kotami, lubił rozmawiać, a jednak teraz czuł się jak małe kocię, przytłoczone wielkim światem.
Gdy dotarli, rzucił do Rzeczniaków uprzejme i radosne „miłego zgromadzenia!”, a sam skierował się do skał, na jednej z nich zauważając już srebrną kocicę. Kiwnął do niej uprzejmie głową, a następnie wskoczył na górę, na miejsce, które zajmował zawsze Krzywa Gwiazda.
– Szałwiowe Życzenie – przywitał się, z całych sił starając się brzmieć swobodnie, a mimo to kocica mogła wyczuć w jego głosie przedzierającą się, spowodowaną stresem, powagę. – Czy u Golcowej Gwiazdy wszystko w porządku? – postanowił zagadać, już bardziej naturalnie, skoro Gromu jeszcze nie było, i nawet przez myśl mu nie przeszło, że mógł właśnie siedzieć obok nowej przywódczyni klanu Wichru. Pamiętał, że Szałwiowemu Życzeniu zdarzało się już reprezentować klan jako zastępczyni, nie było też żadnych informacji o śmierci Golec, więc… tak. Tak wyszło.

Zgromadzenie było niezwykle istotnym wydarzeniem dla Brzasku.
Powaga tego wydarzenia była ponad wszelką skalę, zdawał sobie z tego sprawę, ale... nie przejmował się tym. Kto jak kto, ale Blada Łapa prędzej by przeprosił każdego za swoje istnienie, niż starał się zachować jakoś niegrzecznie. Całą drogę tutaj szedł i podziwiał co się da, a gdy dotarli na miejsce, jedynie uśmiechnął się na widok innych kotów.
Odszedł jednak póki co na bok i czekał, aż zacznie się dziać cokolwiek więcej. W ten czas, mógł się skupić na podziwianiu tego miejsca, bo wbrew wszystkiemu, było o niebo inne od wszystkiego co do tej pory widywał - szczególnie gdy było wypełnione nie tylko kotami z Rzeki, ale też tymi z Wichru.

Zgromadzenie. Ostatnio byłem na takim, kiedy jeszcze moja matka je prowadziła, zamiast wysyłać na nie Szałwiowe Życzenie, teraz Gwiazdę, aby reprezentowała nasz Klan. Nie znałem obecnej przywódczyni, jedynie z widzenia i krótkiego dzień dobry. Mogłem jedynie oceniać to, co będzie robiła.
Kiedy dotarłem na zgromadzenie nie było kotów z żadnych innych Klanów, Klan Wichru był pierwszy. Dopiero po chwili dołączył do nas Klan Rzeki. Ah. Tego Klanu też nie reprezentował ich przywódca. Krzywa Gwiazda też był wiekowy.
Zamiast jednak zastanawiania się rozglądnąłem się za kimś ciekawym. Dostrzegłem kremowego kota o ciemniejszych łapach i ogonie, z pyskiem prostym. Podeszłem do niego.
— Witaj. Będę przeszkadzać, jeśli się dosiądę? — zapytałem, stając niedaleko. Próbowałem udawać, że jest wszystko dobrze u mnie w środku. Być może rozmowa z kotem, którego kompletnie nie znam mi pomoże.

Nie spodziewał się towarzystwa tak szybko... ba, spodziewał się, że będzie siedzieć do końca sam - co byłoby równie wielką atrakcją, co rozmowa z kimś obcym. W końcu Brzask będzie po kres dni szczęśliwy, że w ogóle mógł się tu wybrać, a to co się będzie tu dziać, to już najmniejszy z problemów.
- Ależ skąd, zapraszam! - uśmiechnął się życzliwie w stronę nieznajomego, pyskiem wskazując na miejsce obok siebie. - Miło widzieć obcy pyszczek, a odezwać się do takiego, to już miód na wszystkie rany... jak cię zwą? Ja jestem Blada Łapa, aczkolwiek zwykłem bardziej reagować na Brzask.
Zagaił jeszcze. Jakoś zaraz przejdą do rozmowy, formalności tylko trzeba mieć za sobą!

Gołąb szedł na zgromadzenie z niemałą ekscytacją. Perspektywa usłyszenia nowinek i zobaczenie nowych kotów wywoływała u niego niemal dziecięcą radość i zaciekawienie. Podczas podróży był z tego powodu dość zamyślony, zastanawiając się kto co powie i co się wydarzy. Oczywiście na pewno rozejdą się niezwykle ważne wieści z ich klanu, ale co ciekawego mogło się wydarzyć u innych? Jak tylko przybyli to usadowił się wygodnie tak, aby wszystko dobrze widzieć.

Nastał czas na nowe zgromadzenie. Tym razem bez Krzywej Gwiazdy i jak się później okazało też Golcowej Gwiazdy. Staruszce pora nagich drzew daje w kości? Czy może też już fizycznie niedomaga po prostu. Tak jak Krzywa Gwiazda, który obawiał się wysokiej skały, gdy miał już niesprawną łapę. Ryk wgapił się na jakiś czas w przywódców, tych którzy byli lub w sumie byli zastępcą, a potem podszedł do medycznego grona. Klanu Gromu jeszcze nie było, ale Wichrowi lekarze już siedzieli.
- Siema wszystkim - po prostu luźno się przywitał z Motylim Blaskiem i jego ślicznymi koleżankami od fachu i usiadł przy nich.

Gdyby wiedział, że tak to się skończy to zostałby terminatorem na kolejne kilka księżycy. Najpierw terminator, teraz...to. Było to pierwsze zgromadzenie Malucha - niestety nie miał zaszczytu uczęszczania w żadnym gdy był terminatorem. Szczerze? Ledwie co weszli a już miał dość. Mógł mieć tylko nadzieję, że żaden ciekawski kot nie będzie mu zawracał zadka. Skinął jednak łbem do niebiesko-białego kocura, który usadowił się obok Szałwii. Z opisu wynikało, że nie był to Krzywa Gwiazda, a jego zastępca. A może nowy lider? Klanu Gromu jeszcze nie było, więc na razie dwie grupy kotów siedziały sobie w grupkach.

To nie był pierwszy raz, gdy Sowi Zmierzch miał uczestniczyć w Zgromadzeniu, lecz tym razem uczestniczył w nim pierwszy raz jako wojownik. Był podekscytowany, ale za razem też nieco zdenerwowany. Dużo się zdarzyło w Klanie Rzeki od ostatniego zgromadzenia, od walki z lisami i śmiercią Raniuszek, po wygnanie Ptasiej Łapy. Ciekawe, czy Mknący Nurt powie reszcie klanów o tej sytuacji. Klan Gromu zapewne już wiedział, biorąc pod uwagę, że działo się to na ich granicy, i to w dodatku przy Rozżarzonej Gwieździe.
Przez całą drogę do Gadzich Łusek kocur szedł sam, próbując odegnać myśli od stresujących tematów i skupić się na rozgwieżdżonym niebie oraz blasku księżyca. Trzeba przyznać, że był to piękny widok i chyba rzeczywiście nieco się uspokoił. W końcu dotarli na miejsce. Klan Wichru już tam był. Nie umknęło jego uwadze, że na skale przeznaczonej dla przywódców ponownie zasiadała Szałwiowe Życzenie. Czyżby Golcowa Gwiazda nadal była schorowana? A może była już po drugiej stronie?
Pozostając sam na sam ze swoimi myślami, dymny osiadł gdzieś z boku kociej masy. Miło by było z kimś porozmawiać, ale w oczy nie wpadł mu nikt konkretny. Niedaleko dojrzał jakiegoś czarnofutrego kocurka, który wydawał się być w jego wieku, jednak wyglądał, jakby niezbyt miał ochotę na pogawędki. Ostatecznie więc Sowi Zmierzch pozostał sam. A przynajmniej na razie.

Trochę im to zajęło. Trochę za bardzo przeliczył możliwości swoje i swojej grupy w szybkim dotarciu do celu, ale dotarli! Pozdrowił Tęczę, którą zabrał ze sobą pierwszy raz od... Dawna! Pomimo obecności nowych kociąt w kociarni, pozostałe matki na pewno dadzą sobie radę przez tę jedną noc.
- No dobra, jesteśmy! Bawcie się dobrze i pamiętajcie, że wszyscy reprezentujecie Klan Gromu - powiedział do kotów, po czym sam ruszył zająć miejsce przywódców. Widział już wcześniej, że pozostałe klany się zebrały i czekali tylko na nich. Ale miał nadzieję, że długo się nie spóźnił!
- Mam nadzieję, że nie musieliście długo czekać. Mknący Nurcie, Szałwiowe Życzenie. Czy ze zdrowiem Golcowej Gwiazdy wszystko w porządku? Ostatnio jej w ogóle nie widywałem - zapytał się, kierując przywitanie w stronę obojga zastępców, a potem do samej Szałwii z wyraźnym zaniepokojeniem na pysku. Ale heca, był jedynym przywódcą na zgromadzeniu! Po wydarzeniach z Ptasią Łapą, Krzywa Gwiazda na pewno chcial odpocząć. No i nadal cierpiał przez wcześniejszy uraz łapy z tego, co widział, dlatego podróże nie były zdecydowanie dla niego zalecane. A Golec... Nie była już młodą kotką, mogła się czuć nie na siłach na takie wyprawy. Miał tylko nadzieję, że jakoś się trzyma w zdrowiu i szczęściu.

W końcu się doczekała! Doczekała się wybrania na zgromadzenie! Pomimo że jej dziadka tu nie było, to był Sowa, Mknący Nurt i w ogóle, same znajome pyski! Ale nie zamierzała się ograniczać do swojego klanu, oj nie. To była niepowtarzalna szansa, by poznać kogoś nowego! Szczególnie po... Ostatnim ogłoszeniu dziadka odnośnie Trzask. Próbowała o tym nie myśleć, co jej na razie dobrze wychodziło, bo nie miała czasu siedzieć i rozmyślać! Co by pewno się stało, gdyby została w obozie. Wyczaila w tłumie czarnego kocura, który siedział nieco na uboczu. Oj, nie wiedział może, jak zagadać do innych? To nie problem! Podniosła ogon i z uśmiechem na mordce podeszła do wichrowego raczej-wojownika, przysiadając się.
- Hej, jestem Kozi Klif! Z Klanu Rzeki, co chyba czuć, co? Wiele kotów spoza mojego klanu narzeka na ten zapach, też mnie na początku trochę odrzucał, ale to była tylko kwestia przyzwyczajenia! A ty, jak masz na imię? - zadała pytanie, jednocześnie się trochę rozgadujac, oczywiście na temat pierdoły. Chciała jakoś zachęcić kocura do rozmowy, bo w końcu jak tak można przesiedzieć w milczeniu caaale zgromadzenie?

Nie czekaliśmy długo na Klan Rzeki. Zaraz przysiadł się do mnie... Mknący Nurt! Kocur był widocznie i słyszalnie zestresowany Zgromadzeniem, na co tylko się delikatnie do niego uśmiechnęłam. Rozumiałam to. Kocur zaadresował mnie pod starym imieniem i zapytał się o zdrowie Golcowej Gwiazdy... jeszcze przez kilka sekund mogłam wrócić do życia zastępcy. Jednak nie było na to miejsca. W moich oczach pojawił się żal, a ja sama otworzyłam pysk, aby zaraz go zamknąć. Z mojego pyszczka wyszedł niekomfortowy, krótki śmiech. Szybkie hehnięcie.
— ...ah. Raczej się już domyśliłeś jaka jest odpowiedź, gdy się zawahałam — odparłam gorzko, jednak dalej z uśmiechem na pysku. Słabym. Golcowa Gwiazda teraz dobrze się czuła w Gwiezdnym Klanie. Pokręciłam delikatnie łbem.
— Jak się czuje Krzywa Gwiazda? Czy wszystko u niego w porządku? — zapytałam, zmartwiona. Oczekując odpowiedzi Mknącego Nurtu dostrzegłam jak Klan Gromu wchodzi na Gadzie Łuski. Kocur zaraz pojawił się przy nas. Najpierw się przywitał, a następnie zapytał... o zdrowie Golec... Mój pysk odbił jego zmartwienie, z dodatkiem żalu i smutku. Cofnęłam delikatnie po sobie uszy.
— Rozżarzona Gwiazdo... Golcowa Gwiazda odeszła, krótki czas temu. Nie wysyłałam patrolów, bo zaraz i tak miało się odbyć Zgromadzenie, a chciałam, aby moje koty mogły... w spokoju przejść trudny okres — najpierw się z kocurem przywitałam, a później przekazałam smutne wieści, jak i to, dlaczego Klan Gromu oraz Rzeki nie dowiedziały się wcześniej. Zmrużyłam delikatnie oczy, po czym spojrzałam... na swojego przyjaciela. Posłałam mu delikatny uśmiech.
— Heh. Wspólnie byliśmy zastępcami i teraz wspólnie przywódcami, co? — zaśmiałam się cicho. Byłam niewiele młodsza od Rozżarzonej Gwiazdy. Będzie to długi czas, zamiast my też odejdziemy z tego świata. Spojrzałam zaraz na Mknącego Nurta, do niego też się uśmiechając. Niech się nie stresuje aż tak bardzo tym przemówieniem podczas Zgromadzenia.
Mój wzrok później przeniósł się na Mały Płomień, do którego podeszła losowa wojowniczka. Drgnęłam delikatnie wibrysami. Miałam nadzieję, że kocur zachowa się godnie i nie ośmieszy Klanu Wichru. Zresztą, nie tylko on, wszystkie koty na Zgromadzeniu. Chociaż później z czarnym kocurem po Zgromadzeniu chciałabym porozmawiać...

  Byli spóźnieni.
  Ani trochę nie podobało się to Zaćmieniu… bo ostatnim razem również nie pochwalili się punktualnością. To mówiło źle o nich, mówiło źle między innymi o niej, ale jak nie Żar uznający, że nie no, zdążą, wcale nie muszą wychodzić tak wcześnie, to potem jeszcze przerwy, bo komuś chce się sikać czy cokolwiek. Ugh.
  Ale znaleźli się w końcu na Gadzich Łuskach. Brak Golcowej Gwiazdy… złota zmrużyła oko. Nie chciała brzmieć w ten sposób, ale trochę miała nadzieję, że kocica już poszła na emeryturę, albo odeszła na Srebrną Skórkę. Lepiej dla Klanu Wichru i lepiej dla niej… ale, ech, Szałwiowe Życzenie równie dobrze mogła być tutaj na zastępstwo. Ciekawe, czy Zaćmienie też kiedyś poprowadzi klan, gdy Żar zachoruje? Chciałabyś.
  Zajęła miejsce niewiele niżej, niż przywódca, na Gadzich Łuskach. I obserwowała; nie interesowały ją bezcelowe plotki i pogaduszki z kotami z innych klanów, a raczej wymiany między przywódcami. Nie odmówi, jeśli ktoś ją zagada… ale nie sądziła, by ktokolwiek był chętny.