Przez większość zgromadzenia Sowi Zmierzch jak usiadł sam, tak siedział. Dopiero, gdy przywódcy zaczęli swoje przemówienia dosiadł się do niego rudy kocur z Klanu Gromu, jak się okazało, nosił imię Płomieniste Ucho. Zamienili jednak tylko kilka słów, gdyż oboje chcieli wsłuchać się w ogłoszenia.
Kocur zauważył to dość dziwne poruszenie, gdy tylko Rozżarzona Gwiazda wspomniał o związkach zawartych w Klanie Gromu. Osobiście Rzeczniak nie widział w tym nic złego, czy nieodpowiedniego. Ot, dobra wiadomość. Bardziej interesowała go kwestia Ptasiej Łapy, o której Rozżarzona Gwiazda niewiele wspomniał. To nawet lepiej. Mniejsza szansa, że coś przeinaczy, coś przez co Klan Rzeki mógłby zostać przedstawiony w złym świetle.
A więc Golcowa Gwiazda nie żyła. Szkoda. Zawsze wydawała się Sowiemu Zmierzchu, że jest dobrą przywódczynią i kocicą. Przez myśl kocurowi przeszedł również stan Krzywej Gwiazdy. Chyba był niewiele młodszy od niedawnej wichrowej przywódczyni. Oby jednak żył dłużej. O i wyglądało na to, że ten Deszcz też został już wojownikiem. Sowa odruchowo zaczął szukać wzrokiem Wierzbowego Puchu, jednak nigdzie jej nie złapał.
W końcu głos zabrał Mknący Nurt. Sowi Zmierzch skrzywił się delikatnie, gdy zastępca wspomniał o lisach. Ich problem został rozwiązany. Szkoda tylko, że kosztem Śpiewającego Raniuszka. Ale może nawet lepiej, że nie wspomniał o kotce? Inne klany chyba nie musiały wiedzieć, że Klan Rzeki ma jednego wojownika mniej.
W końcu zgromadzenie dobiegło końca. Zwłaszcza Klan Rzeki zaczął się zbierać w drogę powrotną. Sowi Zmierzch pożegnał się z Płomienistym Uchem i ruszył w stronę Suchego Nosa, która wraz z resztą Rzeczniaków zbierała się do opuszczenia Gadzich Łusek.

//zt

Wysłuchał uważnie Szałwiowej Gwiazdy, która na pewno miała dużo więcej do powiedzenia, niż on. Ostatnio w Gromie nie bardzo ma się co dziać i... W sumie dobrze. Dobrze, że nie mieli takich problemów, jak inni. Tylko że przez to robi się trochę nudno. Ale lepiej nudno, niż jakiś drapieżnik miałby pół klanu wybić. Potem nastała kolej na Mknącego Nurta, któremu posłał delikatny, pokrzepiający uśmiech. Wierzył, że zastępca da sobie radę, pomimo że to jego pierwsze przemówienie przed trzema klanami. A poszło mu nieźle! Zawarł w swojej mowie wszystko, co potrzeba, a jak już zakończył i wszystko szykowało się mu końcowi, pogratulował mu dobrego wystąpienia. Pożegnał się z Szałwią i rzecznym zastępcą, po czym zwołał Klan Gromu i ruszyli wszyscy w kupie w stronę swoich terenów.


/zt

Po przemówieniu Mknącego Nurtu skinęłam łbem. Posłałam mu uśmiech, nie było co się tak stresować! W takim razie Zgromadzenie mogło zostać zakończone. Pożegnałam się z rzeczniakiem i gromniakiem, po czym zwołałam swój Klan, aby ruszyć w stronę obozu.

zt

Skłamałaby mówiąc, że spodziewała się takiego obrotu sprawa. Widziała Sowi Zmierzch i Konwaliowy Sen, którzy jedynie skinieniem głowy się z nią przywitali i żaden z kocurów nie zdecydował się do niej przysiąść. Przyjęła to z lekkim zaskoczeniem, ale długo o tym nie myślała, rozglądając się za jakimkolwiek towarzystwem czy znajomą mordką. Długo nikt nie obrał jej jako celu, za to Mały Płomień okazał się na tyle interesujący, że dość szybko znalazł sobie kompanów do rozmowy. Trzepnęła nieco zazdrośnie końcówką puchatego ogona i wtedy... Podeszła do niej niebieska kotka. Puch drgnęła nieznacznie i zerknęła w kierunku gromowej kocicy odnotowując, że mimo sporej blizny na grzbiecie, była naprawdę urokliwa. Szybko ugryzła się w wewnętrzną część policzka w karcący sposób i posłała nieznajomej wesoły grymas. — Oczywiście, siadaj! Jak się nazywasz? Ja jestem Wierzbowy Puch, miło mi cię poznać — zaczęła od razu, a gdy kocica zaczęła jej odpowiadać, aż do przemówień przywódców, wesoło z nią trajkotała. Przerwała jednak gdy odezwał się pierwszy z przywódców, a był nim Rozżarzona Gwiazda. Następnie głos zabrała Szałwiowa Gwiazda, na co Puch nadstawiła uszu dość ciekawa, co takiego powie ich nowa przywódczyni. Z cichym zgrzytem zębów wyłapała, że nawet nie została wymieniona w kwestii bycia mianowaną na wojowniczkę, chociaż jej ceremonia nie była aż tak odległa od tej Malucha i Deszcza. Zmrużyła ślepia i prychnęła cichutko. Najwyraźniej cały świat miał faworyzować jej brata, co mu się w żaden sposób nie należało. Przynajmniej kocica nie zapomniała o tym, że wybrała jej wuja na zastępcę. Gdy Mknący Nurt skończył swoją przemowę, a klany zaczęły się rozchodzić, Puch zerknęła w stronę swojej nowej koleżanki i delikatnie musnęła jej bok ogonem.
— Miło się rozbawiało, mam nadzieje, że się kiedyś spotkamy na granicy czy coś! — miauknęła wesoło, puszczając koteczce przyjazne oczko i odeszła do zbierających się kotów z własnego klanu, doskakując do Orzecha, obok którego postanowiła wracać do obozu.

/zt

Widząc, że Wichrzaczka jest pozytywnie nastawiona do jej osoby, kocica nieco się rozluźniła. Szybko również się okazało, że nie miała po co się stresować rozmową z kotami z innych klanów. Wierzbowy Puch, jak się liliowa przedstawiła, okazała się naprawdę miłą wojowniczką. Po tym jak i gromowa matka wyjawiła swoje imię, rozmawiały do czasu, gdy nie zaczęła się oficjalna część zgromadzenia.
Tęcza nastawiła uszy, gdy to pierwszy zabrał głos Rozżarzona Gwiazda. Hah, pierwszy raz miała okazję widzieć go na zgromadzeniu w roli przywódcy. Nawet, jeśli kocur już od dłuższego czasu piastował tę pozycję, nie mogła powstrzymać uczucia dumy, gdy widziała go na skale przywódców. Oczywiście, nie sprawiło to, że nie zwróciła uwagi na jego niekonwencjonalną przemowę. A przynajmniej tę ostatnią część. Sama nie do końca wiedziała, czy być rozbawiona, czy może zawstydzona. Ostatecznie więc, gdy tylko jej wzrok spotkał się ze wzrokiem rudzielca, spłaszczyła uszy i posłała mu delikatnie karcący ale za razem rozbawiony wyraz pyska. Ciekawe, czy rzeczywiście był dumny z gromowych par, czy był to tylko pretekst do pochwalenia się samemu. Chyba trzeba będzie po zgromadzeniu go trochę o to podręczyć.
Obecność Szałwiowego Życzenia na skale od początku wydała jej się nietypowa. Przeszło jej przez myśl, że może Golcowa Gwiazda zakończyła swoją wędrówkę po ziemi i... miała rację. Klan Wichru miał nową przywódczynię. Zerknęła kątem złotych oczu na puchatą wojowniczkę z którą siedziała. Dla Wierzbowego Puchu, jak i reszty Wichrzaków musiało być to duże wydarzenie. W końcu to było ich pierwsze zgromadzenie bez poprzedniej przywódczyni.
No i na koniec Klan Rzeki. Po ogłoszeniu Szałwiowej Gwiazdy, do głowy Tęczowej Chmury dotarła myśl, że może Krzywa Gwiazda również nie żyje, skoro nie było go na zgromadzeniu, jednak wydało się jej to niezbyt prawdopodobne zważając na to, że jeszcze niedawno rzeczny przywódca pojawił się na ich granicy w celu wyjaśnienia sytuacji z tą wygnaną terminatorką.
No i koniec. Szybko poszło. Choć nie można było powiedzieć, że niebieskofutra się rozczarowała. Zgromadzenie to jednak zawsze było coś niesamowitego, nawet jeśli nie było żadnych kłótni czy problemów. Również pożegnała się z wichrową towarzyszką, przytakując na potencjalne spotkanie na granicy, po czym dołączyła do reszty delegacji Klanu Gromu. Tak po prawdzie, to nie była pewna, że kiedykolwiek się to uda. W końcu ona sama głównie siedziała w obozie a nawet jakby wyszła to szanse na to, że spotka akurat Wierzbowy Puch były bardzo małe. No ale kto wie? Może szczęście im dopisze?

//zt