Konwaliowy Sen podczas ostatniego przed zgromadzeniem treningu opowiedział Jeżynowej Łapie o przebiegu zgromadzeń, zamierzając jednocześnie nie nadzorować kotki podczas trwającego wydarzenia, tak, by mogła samodzielnie ustanowić swoją o nim opinię.
Konwaliowy Sen przebywał już wcześniej na zgromadzeniu; ostatnim razem nie uznał go za warte jego czasu. Postanowił nie wypowiadać się na temat słów wuja, zamiast tego rozglądając się wśród zgromadzonych. Oczy kocura dostrzegły obecną na skale Szałwiowe Życzenie i wyraźny brak Golcowej Gwiazdy. Jako, że obok srebrzystej kotki nie zasiadał żaden inny kot z klanu wichru, zielonooki uznał, że zdrowie kotki nie pozwoliło jej na uczestnictwo, lecz nadal jest ona żywa. Krzywej Gwiazdy również nie dostrzegł, ze względu na brak ewentualnego zastępcy obok Mknącego Nurtu i w tym wypadku doszedł do podobnych wniosków.
Oczy zielonookiego kocura dostrzegły dwa koty, z którymi chciałby nawiązać rozmowę tego wieczoru - Wierzbowy Puch oraz kota z klanu rzeki o specyficznej urodzie. Czy mógł być spokrewniony z kotką, którą poznał podczas pierwszego w jego życiu zgromadzenia?
Przywitał się z Liliową, by następnie życzyć jej owocnego zgromadzenia i informując kotkę, że jeśli zechce, może do niego dołączyć podczas rozmowy z kotem klanu rzeki, z którym zamierzał nawiązać rozmowę. Niespieszne kroki kocura zawiodły go następnie ku kotu o specyficznej, podobnej Płomienistemu Uchu urodzie, obok którego znajdował się czarno-biały kot z klanu wichru. Jemu również zamierzał zadać pytanie.
- Czy mógłbym dołączyć do was podczas tego zgromadzenia? - spytał się dwójki kotów.

Słuchałem uważnie, co Blada Łapa mówił, delikatnie krzywiąc pysk. Uh, co miał w sobie Klan Rzeki, że jego koty gadały zagadkami i długo, jakby nie miały na co innego tracić powietrza. Mimo wszystko mój wyraz pyska szybko zmienił wygląd na neutralny, a ja się przysiadłem obok terminatora Klanu Rzeki.
— Gradowy Chłód — odparłem spokojnym tonem głosu i bez jakiegokolwiek stresu. Językiem szybko przejechałem po swojej kryzie, aby ją uporządkować. Starałem się jakoś wyglądać podczas zgromadzenia. Chociażby podczas zgromadzenia.
Zaraz do mnie i do mojego towarzysza podszedł kot cały w czerni. Klan Gromu. Drgnąłem delikatnie wibrysami, a końcówka ogona słabo drgnęła. Hm.
— Mi to nie przeszkadza, ale nie jestem sam — wzruszyłem delikatnie barkami, patrząc na Bladą Łapę.

Pierwsze jego zgromadzenie. Jego. Nie Mirabelki, czy kogo innego. Czuł dreszcz, gdy po tylu księżycach mógł wkońcu poczuć to uczucie wojownika tm, że dane mu zostanie pójść na taką okazję - bo przecie nie zawsze jest się do tego wybranym. A do tego szła jego siostra, Jeżyna!

Bury zasmucił się jednak w duchu, gdy okazało się, że Malinowa Mordka nie może iść - jednak obiecał jej jedno, że o wszystkim jej opowie! Tak, jakby była tu razem z nim!

I tak jak entuzjazm zjadał kocura od środka, gdyż wyszykował się on na bóstwo, by nie wyglądać tej pięknej, zimnej nocy jak byle wypłosz, brońcie gwiezdni, to tak jego gruba kryza falowała, gdy kocur rozglądał się na boki po polance i doszedł przerażony do wniosku...
-Spóźniliśmy się -? - jakby bardziej do siebie, niżeli do kogo innego miauknął - oni, klan gromu? Spóźniony?! Obydwa inne klany były już tu! Halo!
Rozrzażona Gwiazda zabrał głos, a bury kocur przytaknął łbem i zamrugał na widok światła gwiazd - jego umalowane czerwonym sokiem powieki aż się przymykały.
Spóźnili się. Nie podobało się to Sosnowemu Zagajnikowi ani trochę, bo jednak, wciąż, jakej reputacji im to stworzy?
Szczególnie na tak dużym polu!

Bury wyprostował się, poprawił grzywę i wąsa, po czym ruszył eleganckim(choć głośnym jak słoń) krokiem ku kotom z różnych klanów. Przez niebieski wizor przebiegały różne kolory, sylwetki, a bury pręgus czuł żal, że nie widzi wśród nich tej Malinowej Mordki.


Jego kwadratowa sylwetka o zębach jak u ogra usiadła się gdzieś, wpraszając się obok kota o czarnej szacie z plamą bieli na klatce i wichrowym zapachu, lecz zanim się przywitał spojrzał się na miejsce przywódców... A raczej Przywódcy, bo tylko Żar tam stał. Huh.
Krzywej i Golcowej Gwiazdy nie było ... Czyżby coś się stało? W sumie głupie pytanie, bury się zorientował.
Wiek wkońcu każdego dorwie, nie? Może jednak patrzył na wszystkich liderów...

Poprawił swe futro i wyprostował się, a jego niski ton zamruczał przywitanie do nieznajomego. Skinął do niego elegancko łbem.
-Witam, witam i o zdrrowie pytam. - Uśmiechnął się, lecz po chwili niebieski wzrok wojownika zaskoczył się.
Oh. Kocur serio był niski i wątły. I był tu ktoś jeszcze.
-Zwem się ja Sosnowy Zagajnik, a ciebie jak wołają?
- zacząć chłopak chciał z dobrej nuty. Co mu szkodziło? Miał wkońcu godnie reprezentować grom, a co innego jest dobrego, jak nawiązywanie przyjaźni?
Udekorowane ślepia kocura otworzyły się, słysząc inny głos. Ukłonił się lekko chłopaczyna.
-Oczy me widzą barrwę kolorową, a nos czuje zapach rrrrybi. Czyżby panienka z Klanu Rzeki się wywodziła? Miło mi poznać! - Ten zapach. Dziwnie znajomy. Jakby bury czuł go gdzieś pod skórą.
Huh.

Bury wyprostował się i masywnymi łapskami usytuował swój wzrok raz na koty do których podszedł, a raz na liderów. Ciekawe co mieliby za tematy do obgadania? Czas pokaże.

/Podbited to Małego płomienia i kózki cmok.

Moment w którym dołączył kolejny kot niespecjalnie zrobił na Brzasku wrażenia. Obcy, ale cóż z tego! Jego uśmiech poszerzył się niemocno, w chwili kiedy Gradowy Chłód wyraził zgodę, by czarny jegomość się do nich dosiadł.
- Również nie mam z tym problemu - dorzucił jeszcze, by czasem nie było wątpliwości co do jego zgody. Każdy mógł się dosiąść. Brzask nie miał z tym najmniejszego problemu.

Tęczowa Chmura wyruszyła na Zgromadzenie pierwszy raz od... dawna. Bardzo dawna. Ostatnim razem była przy Gadzich Łuskach chwilę po mianowaniu na wojowniczkę. Rany, tyle rzeczy się przez ten czas zmieniło. Wcześniej tego nie odczuwała, ale dopiero w tej chwili poczuła, jak zupełnie inną osobą teraz była, w porównaniu do jej pierwszego zgromadzenia. W zasadzie to wchodząc na teren zgromadzenia i widząc taką masę kotów poczuła się nieco przytłoczona tym wszystkim, zwłaszcza, gdy pożegnała się z Rozżarzoną Gwiazdą i Zaćmionym Słońcem, blisko których szła przez znaczną część drogi. Oj, chyba jednak za dużo czasu spędzała w obozie.
...
No dobra, to co teraz? Jak się właściwie rozmawiało na zgromadzeniu? No, podchodzisz do kogoś rozmawiasz, nie? No to idziemy.
W okolicy niestety nie widziała żadnej znajomej mordki, poza tymi z jej klanu. A chciałaby w sumie poznać kogoś nowego. W oczy szybko wpadł jej masywny kształt gdzieś niedaleko, jakaś kotka nieco większa od niej samej. Miała miłą mordkę. Dlatego więc po kilku uderzeniach serca spędzonych na szybkiej analizie, niebieskofutra ruszyła w jej stronę, wichrzaczki, jak sądziła po zapachu.
- Dobry wieczór - zamruczała w stronę liliowej, obdarzając ją najmilszym uśmiechem na jaki było ją stać w tym całym zakłopotaniu. - Można się dosiąść? - zapytała, ostrożnie stawiając przednią łapę długość ogona od boku nieznajomej. Wyglądała na dość miłą, ale kto wie czy może nie wolała siedzieć sama? Tęczowa Chmura gotowa była na ewentualną odmowę na jej towarzystwo.

Odwzajemnił uśmiech Szałwiowego Życzenia, która widocznie dobrze odczytała jego wyraz pyska i po tonie głosu wysnuła wnioski. Czy to było naprawdę tak widoczne? Odchrząknął, a następnie przypatrzył się… nie zastępczyni, lecz przywódczyni, która na początku lekko się zawahała, a później dodała gorzkie słowa i okrasiła je lekkim uśmiechem. To… było niespodziewane, szczerze mówiąc. Kocur faktycznie domyślił się odpowiedzi, ale kompletnie się tego nie spodziewał. Fakt, Golcowa Gwiazda była wiekowa, była starsza nawet od Krzywej Gwiazdy, ale Rzeczniak w pewnym sensie przyzwyczaił się do faktu, że klanu Wichru był pod rządami starej kocicy. Zmiana przywódcy zawsze oddziaływała na klan i zastanawiało go, jak jego sąsiedzi sobie radzili z tą sytuacją. Mógł sobie też tylko wyobrażać reakcję Krzywej Gwiazdy, który zdawał się być przyjaciółmi z Golec.
– Tak. To naprawdę przykra wiadomość. Przyjmij moje wyrazy współczucia, ale też… gratulacje awansu, Szałwiowa Gwiazdo – odpowiedział srebrzystej kotce, unosząc delikatnie kąciki pyska w pocieszającym geście. Kotka też odbiła piłeczkę, na co twierdząco pokiwał głową. Na szczęście nie byli w podobnej sytuacji. – Tak, wszystko u niego w porządku. Z powodu problemów z łapą wolał nie ryzykować tak długiej podróży i wspinania się na Gadzie Łuski, stąd moja obecność na skale tej nocy. Generalnie czuje się lepiej i odpoczywa w obozie.
Wkrótce dołączył do nich klan Gromu, a nim Rozżarzona Gwiazda dołączył do nich na skałach, Mknący Nurt rozejrzał się po zebranych kotach. To było niesamowite… patrzeć na to z tej perspektywy. Wciąż cholernie stresujące, ale coraz mniej było to po nim widać.
– Dobry wieczór, Rozżarzona Gwiazdo. Bez obaw – przywitał się z kocurem i uśmiechnął się do niego, a następnie spojrzał na kocicę, która jeszcze raz musiała mówić o śmierci Golcowej Gwiazdy. O Krzywej Gwieździe kocur zdawał się wiedzieć, nic zresztą dziwnego, bo widzieli się ostatnio przy występku Ptasiej, więc wtedy Rzeczniak widocznie musiał o tym wspomnieć. Zastępca pozwolił im więc porozmawiać, a sam w tym czasie zaczął układać wszystko w głowie, nim zgromadzenie dobrze się zacznie.

Jeżeli Owcze Runo idąc na zgromadzenie miała trzymać się jakiegoś kota, to zapewne był to Konwalia, którego ze wszystkich idących w to miejsce znała najbardziej. Ale mimo tego nie odzywała się do kruczoczarnego, wzrokiem błądząc po ziemi przed łapami. Jakoś nigdy specjalnie nie przepadała za zgromadzeniami. Znaczy się, jasne, miło było zobaczyć innych medyków i porozmawiać z nimi o tym i tamtym, ale sam ten zgiełk i tyle wpatrzonych w nią oczu powodowały, że pomimo malującego się na jej pysku spokoju, w środku dymna szylkretka była spięta i potrzebowała sama przestawić tok myślenia specjalnie na to spotkanie przy Gadzich Łuskach. Nie pomogło jej tylko to, że tym razem to oni byli ostatni, więc większa uwaga oczywiście była skierowana na nich jako tych "spóźnialskich". Śmignęła prędko między tłumem trzymając się raczej ubocza, gdy zmierzała do Motylego Blasku i jego terminatorek oraz rzeczniaczki.
— Witajcie. — przywitała się i jako raczej ta cichsza medyczka co więcej słuchała niż mówiła, przysiadła niedaleko i czekała, aż któreś z nich pierwsze zabierze głos.

- Zwę się Konwaliowy Sen - powiedział, przedstawiając się obu swoim rozmówcą, by następnie usiąść. Swoją uwagę skoncentrował przede wszystkim na kocurze z klanu rzeki, jednakże i kotu z klanu wichru pragnął zadać w późniejszym czasie pytanie. - Pozwolę sobie zadać ci pytanie: czy jesteś synem Migoczącej Iskry?
Owinął przednie łapy ogonem, uważnie obserwując kota, do którego się zwrócił. Ciekaw był, czy podobieństwo obojga było przypadkowe, czy może fakt wybrania ich obu na to zgromadzenie stanowiło efekt działania samego przeznaczenia.

Nim zdążył się przedstawić, czarny rzucił proste pytanie... ale zaskakujące. Znał się z jego matką? Niby dziwne, niby nie. Mama mogła znać każdego, tak szczerze, w końcu chodziła niegdyś w różne dziwne miejsca... no, a nawet jakby nie z podróży, tylko z granicy znała się z kocurem, byłoby tak jakoś dziwnie. Rozpoznanie Brzasku też nie było chyba trudne. Wyglądał jak ona. Mimo to, pierwsze pytanie, czy jest jej synem. Cóż to ma za znaczenie!
- Najmłodszym z miotu - potwierdził skinieniem głowy. - Blada Łapa, uprzednio mianowany Brzaskiem. Miło mi cię poznać, Konwaliowy Śnie... Masz jakieś informacje do przekazania?
Uśmiechnął się doń delikatnie. Może to kwestia tego, może chciał się z nią widzieć i po prostu jej szukał tak... niekonwencjonalnie?

— Gradowy Chłód — miauknąłem prędko, gdy tylko kocur usiadł obok nas. Drgnąłem delikatnie uchem uchem, patrząc to na czarnego kocura, to na Bladą Łapę. Dziwne pierwsze pytanie, aby zadać nowopoznanemu kotu. Ale nic się nie odzywałem, to nie były pytania do mnie.

- Rozumiem - odparł na odpowiedź nowopoznanego kota. Powstrzymał się od wykrzywienia pyska na wspomnienie tego, jakim mianem określiła go matka jego rozmówcy, zachowując kamienny wyraz pyska. - Nie, rad będę jednak, jeśli przekażesz jej moje pozdrowienia.
Przesunął językiem po sierści na prawej przedniej kończynie, by następnie skinąć głową czarno-białemu kocurowi w odpowiedzi na jego imię.
- Podejrzewam, że nie słyszałeś o mnie wcześniej, mogłeś jednak usłyszeć o mojej siostrze, Lwiej Łapie - rzekł, ciekaw, czy temat jej wtargnięcia na tereny wichru i w tamtym klanie został zignorowany. Konwaliowy Sen preferowałby, gdyby zaowocował on określonymi konsekwencjami.

Machnął delikatnie głową na jego słowa. Pozdrowić ją... bez najmniejszego problemu mógł to zrobić. Na pewno nie raz ją spotka jeszcze na treningu, a powiedzenie tego prostego "Konwaliowy Sen przesyła pozdrowienia" nie byłoby chyba niczym złym dla żadnej ze stron.
Aż padło wspomnienie o kolejnym kocie. Odruchowo spojrzał się na Grad, jakby prosił go o pomoc w tej... dziwnej? Sytuacji. Trwało to jednak sekundę, tuż po tym wzrokiem znów wrócił na wojownika Gromu.
- Nie... nie słyszałem. A przynajmniej nie przypominam sobie o niej. Co w związku z nią?...

Drgnąłem delikatnie uchem, patrząc na Konwaliowy Sen. Heh, oczywiście, że miałem okazję usłyszeć o Lwiej Łapie, nawet ją poznałem i wdałem się w walkę. Zanim mogłem się odezwać, odezwał się rzeczny terminator. Ja sam delikatnie skinąłem łbem. Owszem, wiedziałem. Nie zamierzałem jednak zdradzać, że to ja byłem kotem, który spotkał Lwią Łapę. W końcu trafiła przeze mnie do lecznicy. I dobrze
— Wicher dowiedział się o wtargnięciu kota z Gromu na tereny. Nie wiedziałem jednak, że to była twoja siostra — zmrużyłem oczy, na chwilę się zamyślając. — Na pewno się od siebie różnicie. Wojownik, który ją spotkał mówił, że terminatorka go... jak to. A. Prowokowała? Ty zdajesz się być kotem o bardziej ostudzonych emocjach.

I dowiedział się, że... Golec zmarła. Matko, tego się nie spodziewał. Była starszą przywódczynią, ale miała jeszcze sporo życia przed sobą, szczególnie z darem dziewięciu żyć! Kocie życie było jednak bardzo kruche, pomimo wzmocnień od Gwiezdnych.
- Przykro mi, że doznaliscie takiej straty - powiedział po słowach Mknącego Nurtu. Dziwnie było obserwować zmiany z pozycji przywódcy. Koty, z którymi wcześniej siedziało się na Gadzich Łuskach i chwilę gawędzilo, zmieniały się. Jedne wcześniej, drugie później. Ale nadal. Uniósł kącik ust, gdy Szałwia wspomniała o tym, że byli oboje kiedyś zastępcami, a teraz oboje noszą imię Gwiazdy. Na wyjaśnienie Nurta kiwnął głową, bo sam wiedział o stanie Krzywej Gwiazdy. Szczególnie po ostatnich wydarzeniach z Ptasią Łapą. Musiał w końcu odpocząć.
- Pozwolicie że zacznę, co? U was pewno się dużo więcej działo - powiedział z lekkim uśmiechem do pozostałej dwójki, a gdy wyrazili swoją aprobatę, to podniósł się i zwrócił do tłumu, odchrząkując głośno i czekając, aż glosniejsze rozmowy ucichną.
- Klan Gromu rośnie w siłę! Do klanu ostatnio wrócił Barwna Łapa, dzięki któremu narodził się nowy miot. W naszych szeregach mamy również dwóch nowych wojowników, Sosnowego Zagajnika, który jest tutaj z nami oraz Oliwkową Gałązkę. Dorósł również miot Żmijowego Syku oraz Falującej Trawy, zasilając szeregi terminatorów. I jak mógłbym zapomnieć o miocie Żółwiej Skorupy i Oszronionego Kolca, który bardzo szybko rośnie. Na naszych terenach jest w miarę spokojnie, nie zauważono wyższej aktywności drapieżników czy spadku ilości zwierzyny, na granicy z Klanem Rzeki był nieprzyjemny incydent przekraczania granic, ale wszystko zostało już wyjaśnione. I z takich innych ogłoszeń, w Gromie wiele kotów połączyło się w pary, w tym również ja - powiedział, chyba opowiadając wszystko, co się działo. No, chyba poruszył najważniejsze kwestie. No i nie mógł ominąć pochwalenia się ilością par! Mieli ich naprawdę dużo, wspomniał również o tym, że i on zmienił status w związku, ale nie chciał wprawiać Tęczy w dyskomfort, dlatego jedynie skierował na nią wzrok na moment z lekkim uśmiechem. Po tych słowach oddał głos innym kotom, które reprezentowały klan, siadając na swoim miejscu.

Skinęłam delikatnie łbem na gratulacje od Mknącego Nurtu. Szczerze mówiąc to wolałabym, aby takiego awansu nie było, ale... cóż. To jest po prostu cykl życia. Jeden przywódca umiera, drugi dopiero powstaje. Westchnęłam.
Słuchałam uważnie przemowy Rozżarzonej Gwiazdy, podnosząc delikatnie brew wyżej na słowa o tym, że złączyło się wiele u nich kotów w pary. Nie uważałam, że było to na tyle ważne wydarzenie, aby o tym mówić. A może tylko chciał się pochwalić tym, że on sam ma partnerkę. Zastanowiło mnie tylko to, czy... w Klanie Gromu są koty wiekiem zbliżone do Żara? Nie oszukujmy się, bliżej mu do stu księżycy, niż do pięćdziesięciu.
Ale skończył. Skinęłam łbem, sygnalizując, że teraz ja przejmę głos i wystąpiłam do przodu. Wzięłam głęboki wdech.
— Koty wszystkich Klanów. Z przykrością muszę zawiadomić o odejściu Golcowej Gwiazdy z tego świata. Teraz podróżuje wraz z innymi kotami w Gwiezdnym Klanie — zaczęłam od najważniejszej i od najsmutniejszej wiadomości, która się wydarzyła w naszym Klanie Wichru. Po chwili jednak znowu podjęłam głos.
— Wybrałam się do miejsca spotkań z Gwiezdnym Klanem i otrzymałam dar dziewięciu żyć. Wybrałam również swojego zastępcę, Orzechowego Cienia. Pomimo wielkiej straty Klan Wichru nie traci sił, a wręcz ich nabiera. Do grona wojowników dołączył Mały Płomień oraz Deszczowy Plusk. Nie mamy również braków w terminatorach, gdyż do ich szeregów dołączył Wilcza Łapa oraz cały miot Leśnego Szeptu i Pokrzywowego Liścia — mówiłam z delikatnym uśmiechem, kiwając to swojemu zastępcy, to Małemu i na koniec Wilczej Łapie. Miałam nadzieję, że dobrze się bawił na Zgromadzeniu.
— To wszystko ode mnie — skinęłam delikatnie łbem i się wycofałam, aby teraz Mknący Nurt mógł przemówić.

W czasie drogi na zgromadzenie trzymałam się raczej z przodu, blisko zastępczyni i przywódcy. Można powiedzieć że starałam się rzucać w oczy? Ale tak pozytywnie, wiadomo. Kiedyś któryś sobie o mnie przypomni w odpowiednim momencie! Na pewno się wtedy wykaże... a czy zrobię to dzisiaj? Trochę nie wiedziałam co robić, każdy z wojowników wydawał się... sama nie wiem. Chyba za dużo kotów z innych klanów na jeden raz, jak dla mnie. Może czegoś ciekawego dowiem się od przywódców? Usiadłam gdzieś pomiędzy grupkami rozmawiających ze sobą kotów i spojrzałam w miejsce gdzie przysiadało jak się okazało dwóch przywódców i jeden zastępca.

- Żywię nadzieję, że różnica ta jest wyraźnie zauważalna - odparł, uważnie wysłuchując słów kocura. Informację o rzekomej prowokacji uznał za interesującą - z kimkolwiek rozmawiał, poznał on inną wersję wydarzeń od tej przedstawionej przez Lwią Łapę. - Sama nie wspomniała o tej kwestii; ciekaw jestem waszej wersji wydarzeń, o ile, oczywiście, chciałbyś się nią podzielić - rzekł, pozwalając, by tamten wywnioskował, że Konwaliowy Sen nie pokłada pełnego zaufania w poruszoną przez córkę Kruka kwestię. - Słyszałem również, że wasza granica przekroczona została także przez Zaćmione Słońce.
Ostatnie ze swoich słów wypowiedział głosem jeszcze cichszym, niż zazwyczaj, nie chcąc, by ktoś postronny zainteresował się ich rozmowę, by następnie skoncentrować się na słowach przywódców. Powstrzymał się od skrzywienia pyska, gdy usłyszał, jak wuj wypowiada się o kocurze używając zaimków, których używać należało w stosunku do kotki, gdy jednak płomiennofutry wypowiedział się na temat swojego związku, w oczach zielookiego dostrzec można było obrzydzenie.
Informacje podane przez Szałwiową Gwiazdę uznał za znacznie bardziej interesujące. Zgodnie z przewidywaniami, jakie poczynił podczas swojego treningu z szylkretką, Golcowa Gwiazda spotkała się z Gwiezdnymi w niedalekim od ich spotkania czasie.
Ciekaw był natomiast, z jakiego powodu Orzechowy Cień nie był obecny u boku swojej nowej przywódczyni.

Kiedy Rozżarzona Gwiazda zwrócił się do nich, kiwnął spokojnie głową. Jak najbardziej odpowiadało mu, żeby przemowę zaczął któryś z doświadczonych pod tym względem przywódców. Wsłuchał się w jego słowa uważnie, jako jeden z wielu zapewne szczególną uwagę przykuwając do ostatniego zdania rudego kocura, które wydawało się trochę zbędne, chociaż, cóż, było się z czego cieszyć. Dla tych kotów było to na pewno ważne, a w przyszłości z pewnością przyniesie to klanowi pokolenie silnych wojowników. Następna głos zabrała Szałwiowa Gwiazda, informując o śmierci Golcowej i zdradzając imię nowego zastępcy. Ponadto poinformowała o rozrastającej się sile klanu. Kiedy wróciła na swoje miejsce, kiwnął jej głową, a następnie wystąpił do przodu, mając nadzieję, że nie było widać jego nerwowego przełknięcia śliny.
– Klan Rzeki również rośnie w siłę. Do klanu dołączyła Jaśmin, która wkrótce będzie mogła rozpocząć swój trening. Szeregi wojowników zasila coraz więcej kotów, a na ostatniej ceremonii swoje wojownicze imię otrzymała Kozi Klif, która jest tutaj z nami. – Spojrzał w kierunku wspomnianej kotki. – Za to swoje treningi rozpoczął miot Powracającego Zimna. Niestety, wśród nich była Ptasia Łapa, biała kotka o żółtych oczach, która w związku z wciąż popełnianymi przewinieniami i brakiem jakiejkolwiek refleksji, została wygnana z klanu. Na terenach również jest spokojnie, zwierzyny nie brakuje, a problem z lisami został dawno zażegnany. To wszystko ode mnie.
Kiedy skończył, pochylił głowę, a następnie wrócił na swoje miejsce. Spodziewał się, że będzie gorzej, ale chyba nie było tak źle, a z każdym kolejnym słowem nawet brzmiał coraz bardziej pewnie. Cóż, z pewnością było to coś, do czego można było się przyzwyczaić.
– To chyba byłoby na tyle? – zwrócił się już tylko do przywódców, uśmiechając się przy tym delikatnie. A jeżeli się zgodzili, skinął im głową w ramach wdzięczności za towarzystwo i pożegnania, a następnie zeskoczył ze skały, by móc zebrać klan i wrócić.

zt

To było moje pierwsze zgromadzenie. Wreszcie zostałem dostrzeżony przez Krzywą Gwiazdę i dzięki temu starając się trzymać Ryczącego Niedźwiedzia, dotarłem do charakterystycznych Gadzich Łusek. Co się okazało nie byliśmy ostatni, bowiem brakowało jeszcze jednego klanu, który zjawił się kilka dłuższych uderzeń serca po nas. I zanim zdążyłem obrać sobie jakieś mhm nieznane mi towarzystwo, w me oczy wpadła pręgowana bura, chyba właśnie z gromu, bo była nimi czuć. No więc przywitałem się z nią kulturalnie, zamieniłem parę słów jeszcze zanim przywódcy zabrali głos. Oczywiście...słuchałem wszystkiego w skupieniu, może co jakiś czas zmieniając jedynie ekspresję. Właściwie to...w tym wszystkim nie było niczego ciekawego, oprócz może jednego faktu, którym byłą śmierć Golcowej Gwiazdy i zmiana składu wichrzaków. I to właściwie była jedyna informacja warta uwagi, bowiem kiedy przyszedł czas na Mknący Nurt, wydarzenie...tak naprawdę chyliło się już ku końcowi. Dlatego, gdy i reszta z przywódców uznała to za koniec, pożegnałem się z kotką, której imię brzmiało "Jeżynowa Łapa", mówiąc jej ze może kiedyś spotkamy się na granicy lub na innym zgromadzeniu i ruszyłem za zastępcą i zbierających się rzeczniakach.