Para szczurów nie była tym czego się spodziewał jednakże i tym razem zdecydował się na zdobycie pożywienia.
Na ugiętych łapach - z ciężarem przeniesionym na tylne kończyny - podjął próbę podkradnięcia się do pierwszego z gryzoni. Poruszał się pod wiatr unikając mogących wywołać hałas elementów podłoża zaś ogon i głowę utrzymując na tym samym poziomie co resztę ciała. Jeśli zdołał podkraść się wystarczająco blisko do zwierząt doskoczył do jednego z nich - tego, który znajdował się najbliżej - by następnie spróbować zaatakować go uzbrojoną w pazury łapą.

Niestety tym razem los nie okazał się mu sprzyjać. Wyruszył w pogoń za szczurami żywiąc nadzieję że zdoła dogonić choć jednego z nich. Jeśli zdołał zbliżyć się do nich na odpowiednią odległość wyskoczył w kierunku najbliższego z nich z zamiarem zaatakowania go uzbrojoną w pazury łapą.

Zatrzymał się widząc, że oba szczury wygrały pogoń decydującą o ich przeżyciu by następnie ponownie wyruszyć pod wiatr w poszukiwaniu samotników którzy mogli przekroczyć granicę Klanu Gromu. Zachowywał ciszę oraz czujność nie chcąc zostać zaatakowanym przez drapieżnika. Obserwował okolicę, węszył i nasłuchiwał.

Przeznaczenie wciąż zdawało się mu nie sprzyjać. Zdawało się, że młodociany samotnik był jedynym intruzem w okolicy. Ostrożnie i zachowując ciszę ruszył pod wiatr prowadzący go w kierunku klanowej granicy. Obserwował uważnie, nasłuchiwał i węszył.
Gdyby tylko Gwiezdni zesłali mu samotnika na którym mógłby się wyżyć lub mogącą i chcącą zostać matką jego kociąt kotkę.

Zdecydowanie nie. Konwaliowy Sen uznał pojawienie się dzika za ostrzeżenie od Gwiezdnego Klanu by nie oddalać się nadmiernie w kierunku w którym podążał. Zachowując ciszę na ugiętych łapach zaczął wycofywać się w kierunku przeciwnym do zwierzęcia obserwując je przy tym. Uważał by nie nastąpić na mogący wywołać hałas element podłoża zaś ogon i głowę utrzymywał na tym samym poziomie co resztę ciała. Rozglądał się uważnie, węszył i obserwował pilnując, by wiatr wiał w stronę jego własnego nosa. Wyciszył oddech, ciężar ciała zaś przeniósł na tylne łapy.
Gdyby był tu z Rozżarzoną Gwiazdą zapewne zaryzykowałby atak, teraz jednak, gdy był tu sam nie zamierzał marnować szansy swojego klanu na posiadanie odpowiedniego przywódcy w przyszłości.

Rad że i tym razem zdołał uniknąć starcia z silniejszym od niego drapieżcą oddalił się w głębię lasu by następnie wyruszyć pod wiatr nasłuchując obserwując i węsząc z zachowaniem ostrożności i ciszy. Chwilowo postanowił zaprzestać celowego poszukiwania samotników - Gwiezdni wyraźnie ostrzegli go, że należy chwilowo je przerwać - by zamiast tego podjąć próbę odnalezienia zwierzyny dla klanu.

Zadowolony z dostrzeżonej zdobyczy ugiął kończyny by następnie wyruszyć pod wiatr w kierunku wiewiórki. Przeniósł swój ciężar na tylne łapy. Uważał, by nie nastąpić na mogący wywołać hałas element podłoża. Ogon i głowę utrzymywał na tym poziomie co resztę ciała.
Jeśli zdołał zbliżyć się do zwierzęcia na właściwą odległość wyskoczył w jego kierunku zamierzając przyszpilić go pazurami do ziemi i zadusić poprzez ujęcie jego gardła w swym pysku.

Gdy dotarł do drzewa rozpoczął wspinaczkę utrzymując głowę w kierunku jego korony. Używając pazurów niczym haków wbijał się w korę stopniowo przybliżając się do rudofutrego zwierzęcia. Ciężar ciała starał się w miarę możliwości utrzymywać na tylnych łapach. Ustawiał się tak, by wiatr wiał w jego kierunku, ogon i głowę utrzymywał zaś na poziomie reszty kręgosłupa. Uważał by nie nastąpić na mogący wywołać hałas element podłoża. Łapy kocura pozostawały ugięte.
Jeśli znalazł się wystarczająco blisko zwierzęcia doskoczył do wiewiórki by następnie przyszpilić go pazurami do gałęzi i zadusić w swym pysku.

Utrzymując głowę w kierunku korony drzewa rozpoczął schodzić z drzewa. Wbijając pazury w jego korę stopniowo obniżał się w dół pnia do momentu w którym bezpiecznie dotarł do ziemi. Gdy tak się stało ukrył wiewiórkę dokładnie zapamiętując miejsce w którym to uczynił by następnie wyruszyć pod wiatr. Uważnie obserwował okolicę, węszył i rozglądał się wokół siebie. Postanowił ponownie rozpocząć poszukiwania jakiegoś samotnika... lub samotniczki.

Nieszczególnie kusiło go stoczenie walki z sową zatem ominął miejsce w którym mógł wyczuć jej zapach szerokim łukiem by następnie ponownie wyruszyć w kierunku granicy sąsiadującej z Gawrą. Czy doprawdy nie dane mu będzie stoczenie walki z samotnikiem lub zaproponowanie jakiejś kotce rozwiązania które przedstawił wczesniej Fasoli? Odczuwał presję by to uczynić - Pora Nagich Drzew nie miała wszak trwać wiecznie. Poruszał się pod wiatr, uważnie obserwował okolicę oraz węszył i nasłuchiwał.