Jasne futro było wielką wadą w rzeczywistości której żyli. Zielonooki obserwował nieznajomą przez kilka uderzeń serca ostatecznie uznając, że nie jest tym, czego poszukiwał. Jeśli już musiał splamić się łączeniem swej krwi z krwią samotniczki nie zamierzał czynić tego z kotką która nie odpowiadała jego preferencjom. Nie zamierzał również porzucać myśli o Jeżynowym Cierniu dla tego pokroju samotniczki.
Ominął ją szerokim łukiem i, poruszając się pod wiatr, wyruszył na dalsze poszukiwania. Zachowywał ostrożność, uważnie obserwował, węszył i nasłuchiwał.

Rad był, że krogulec go nie zaatakował i żywił nadzieję że go nie zauważył. Zachowując ciszę, używając naturalnych osłon i zamierając w bezruchu by unikać wzroku ptaka postanowił oddalić się od niego. Podejrzewał że nie powinien mieć problemu z zabiciem krogulca... Nie chciał jednakże czynić tego poza terenami klanu.
Jeśli zdołał oddalić się na bezpieczną odległość od drapieżnika wznowił wędrówkę pod wiatr, uważnie rozglądając się, nasłuchując i węsząc.

Z daleka nie był w stanie ocenić dokładnego wyglądu kotki, postanowił zatem przybliżyć się do niej bardziej - zamierzał uczynić to z zachowaniem wszelkiej możliwej ostrożności. Poruszał się pod wiatr, łapy posiadał ugięte z ciężarem przeniesionym na tylne kończyny. Unikał szeleszczących elementów podłoża zaś głowę i ogon utrzymywał na tej samej wysokości co resztę kręgosłupa. Chciał również ocenić potencjalną wielkość oraz siłę nieznajomej - nie chciałby wszak nawiązać konwersacji z kimś kto mógłby stanowić zagrożenie dla jego osoby.

Fakt że go dostrzegła uznał za zaskakujący.
- Czy to powód, by syczeć na moją osobę? - spytał się po wyłonieniu z ukrycia. Zachowywał ostrożny dystans nie znając potencjału swojej przeciwniczki. Podejrzewał że gdyby nie wcześniejsza wędrówka nie miałby problemu z pokonaniem jej, jednakże preferował nie wszczynać walki w momencie w którym nie pozostawał w pełni sił.

Gdy kotka udzieliła mu swych odpowiedzi uniósł jedynie jedną ze swych brwi.
- Nie zasłużyłaś - odparł jedynie uważnie lustrując nieznajomą. Zdecydowanie nie była kimś kto mógłby zasłużyć ani na jego wizytę, ani na jego ofertę. Sposób w jaki się wysławiała jedynie bardziej przekonywał go o własnej racji.
Jedynym co czynił w tej chwili było marnowanie własnego czasu.

Powstrzymał się od wysunięcia pazurów. Pozostawił za sobą polowanie i wędrówkę, oddalił się również nieco od miejsca w którym, jak powiedział wujowi, zamierzał prowadzić swoje polowanie i poszukiwania.
- Szukałem kogoś, jednakże ty nie jesteś tym osobnikiem - odrzekł zgodnie z prawdą. - Żegnaj.
Jeśli pozwoliła mu odejść oddalił się w kierunku klanowych terenów.

Owcze Runo przekazała mu informacje o zaistniałej konieczności zebrania pajęczyny, tak też właśnie uczynił. Niespisznym krokiem, poruszając się pod wiatr, rozglądając się uważnie, węsząc i nasłuchując poszukiwał charakterystycznej pajęczej przędzy.

Kontynuował zatem poszukiwania pajęczyny. Zachowywał czujność, nasłuchiwał i węszył żywiąc nadzieję, że tym razem los okaże się być bardziej przychylny. Poruszał się pod wiatr i obserwował uważnie swe otoczenie żywiąc nadzieję że jego oczom ukażą się charakterystyczne pajęcze nici.

On zaś nie zamierzał ignorować możliwości działania i ocalenia życia. Nie zdołał uczynić tego w przypadku Jeżynowego Ciernia, mógł jednak próbować ocalić Grzmiące Gardło. Kontynuował uważną obserwację otoczenia w poszukiwaniu pajęczyny, nasłuchiwał oraz węszył. Poruszał się pod wiatr.

Osiem szczurów. Zielone ślepia zielonookiego uważnie lustrowały otoczenie licząc każdego z gryzoni. Podejrzewał że byłby w stanie zabić całe ich stado jednakże wiedział też, że w chwili obecnej Owcze Runo żywi nadzieję że wkrótce dołączy do niej z pajęczyną której potrzebowała w celu wykonania opatrunków. Chęć pozbycia się zagrożenia podpowiadała mu że rany niebieskofutrego mogą poczekać na założenie opatrunków o ile zostaną zatamowane.
Ostatecznie postanowił że rozsądną decyzją będzie zaatakowanie stada. Postanowił podkraść się do najbliżej znajdującego się szczura (poruszał się pod wiatr na ugiętych łapach, ogon utrzymywał na tej samej wysokości co grzbiet, uważał by nie nastąpić na mogący wywołać hałas element podłoża, ciężar przeniósł na tylne łapy) by następnie spróbować rozorać jego ciało pazurami prawej przedniej kończyny. Pazury lewej przedniej łapy postanowił wycelować na oślep w znajdującego się najbliżej gryzonia.