Kudłata Ściana (komora rannych)

- Dziękuję - odpowiedział, zjadając liść bez wahania. Ufał swojej medyczce, wiedział, że nie podałaby mu nic, co by mu zaszkodziło. Potem posłusznie ruszył do legowiska chorych, gdzie za niedługo miał zwrócić nie tylko wszystko, co nieświeże i szkodliwe, ale… Dosłownie wszystko. Medycy pewno będą mieli sporo sprzątania, a jemu będzie głupio, że nie będzie mieć siły.

//zt

Wodospad nie często się martwił, ale ostatnio naprawdę zaczęło go niepokoić, że ziółka, które dał mu Wysoka Łapa nie pomagają. Przecież nie mógł iść zarzygany na swoją ceremonię, która miała nadejść lada moment!
- Wysokiiiii, chyba dziś też będę rzygać - miauknął przeciągle, gdy tylko terminator medyka pojawił się w zasięgu jego wzroku, nawet nie ruszając się o cal z legowiska chorych.

_________________

東京HellからParadise
そりゃ勝ちとるためならGotta Fight
今更やわなかけ
できるわけねぇだろぶちかませ
頭の中から現実に
変換していく綿密に
眠らずAction 0時過ぎ
このLifeが生み出す芸術品

Kudłata Ściana (komora rannych) - Page 7 Bkhfug

Westchnąłem pod nosem słysząc wołanie Wodospadu. Miało być lepiej, ugh. Wziąłem ze składziku aż trzy kwiaty nagietka, jak po tej górze zielska mu się nie polepszy to nie wiem. - Masz. - położyłem rośliny przed nosem kocura i szybko uciekłem z zasięgu jego wzroku.

/zt

_________________

Kudłata Ściana (komora rannych) - Page 7 U9JnMsa

Tęczę spotkało ogromne nieszczęście! Do tej pory nie była chora, a akurat teraz, gdy opuszcza kociarnie, to Gwiezdny Klan postanowił jej zesłać jakiegoś syfa!!! Zupełnie niesprawiedliwe! Przyszła niezwłocznie do lecznicy i rozejrzała się za kimś, kto mógłby jej pomóc.
— Mmmhmhm — spróbowała przygotować swoje gardło do mówienia — piecze mnie... gardło.... i jest... suche — powiedziała z trudem, co jej dolega.

_________________

Motylem jestem
Na, na, na, na, motylem jestem
Dzień minął już, a pragnę jeszcze
Siąść tu i tam... Motylem jestem

Jak motyle, jak motyle
Wzlećmy jeszcze choć na chwilę
W górę, aż pod niebo
Tam, gdzie czeka nas słońca blask!

Na głos koteczki zareagowała Dzięcioł będąca nieopodal. I cóż, ruda mogła się domyślić o bólu gardła nie tylko z opisu młodej, a z samego głosu i tego, jaki był gryzący i suchy.
Podeszła więc do koteczki i poleciła jej aby ta usiadła i zaczekała chwileczkę, po czym zniknęła w składziku i wróciła z liściem mięty. Nie była w stu procentach pewna, czy to właśnie jej powinna użyć, czy może lepiej miodu... Nie chciała jednak zawracać głowy mentorce, bo robiła to dość często jeśli o leczenia chodzi.. dlatego też podała liść młodej Tęczy i rzekła:
- Zjedz, a za niedługo powinno ci pomóc- i posłała jej lekki uśmiech.

_________________

Kudłata Ściana (komora rannych) - Page 7 Dzieci18

Pokiwała głową posłusznie, gdy Dzięciola Łapa poleciła jej zjeść listek. Nigdy nie przyjmowała medykamentu, ale nie bała się go. Wzięła miętę do pyszczka i zaczęła jeść. Liść miał bardzo mocny smak, raczej jej się nie podobał, ale dawał odświeżający efekt. Może rzeczywiście pomóc. Oblizała się, po czym uśmiechnęła się do rudej kotki w podzięce, uchyliła głowę i potuptała do legowiska terminatorów.
//zt

_________________

Motylem jestem
Na, na, na, na, motylem jestem
Dzień minął już, a pragnę jeszcze
Siąść tu i tam... Motylem jestem

Jak motyle, jak motyle
Wzlećmy jeszcze choć na chwilę
W górę, aż pod niebo
Tam, gdzie czeka nas słońca blask!

Mimo, że Dzięciola Łapa podała jej listek na gardło, to to wciąż jej doskwierało. Jakby leczenie... nie działało. Trochę ją to martwiło, więc znowu pojawiła się w lecznicy i szukała któregoś z Medyków, by następnie wytłumaczyć mu, że wciąż ma sucho w gardle i nie może mówić.

_________________

Motylem jestem
Na, na, na, na, motylem jestem
Dzień minął już, a pragnę jeszcze
Siąść tu i tam... Motylem jestem

Jak motyle, jak motyle
Wzlećmy jeszcze choć na chwilę
W górę, aż pod niebo
Tam, gdzie czeka nas słońca blask!

No cóż, Dzięcioł nie spodziewała się, że Tęcza wróci do niej znów, znowu z tym samym bólem gardła. Czyżby mięta ktorą jej podała nie pomogła? Lekko zaniepokojona tym, że mogła popełnić błąd posłała jej przepraszające spojrzenie i rzekła:
- Rozumiem.. już, poczekaj chwilę, dam ci coś innego, i mam nadzieję że tym razem się polepszy- po czym zniknęła w składziku i tym razem wróciła z liściem szałwi. Podała go kotce i zerknęła na nią łagodnie, rzeczywiście mając nadzieję, że tym razem będzie lepiej i że ruda nie pogorszy jeszcze bardziej stanu koreczki.

_________________

Pokiwała z podzięką głową i uśmiechnęła się, po czym chwyciła listek szałwi. Ten medykament zdecydowanie mniej jej smakował. No ale miał pomóc, a nie być smaczny! Zmarszczyła pyszczek ale uśmiechnęła się do Dzięcioł a potem potuptała do swojego legowiska.
//zt

_________________

Motylem jestem
Na, na, na, na, motylem jestem
Dzień minął już, a pragnę jeszcze
Siąść tu i tam... Motylem jestem

Jak motyle, jak motyle
Wzlećmy jeszcze choć na chwilę
W górę, aż pod niebo
Tam, gdzie czeka nas słońca blask!

Starlight