Błotko zaśmiała się radośnie na szczere niedowierzanie i zdziwienie Myszy. O to chodziło. Chociaż ta sytuacja była prawdziwa, to, tak jak jej historie, jej jedynym celem było zadziwić wszystkich wokoło. I osiągnęła swój cel. Pochyliła łeb w geście pokory, chociaż nadal uśmiechała się szeroko.
- Tak jest - zasalutowała łapą. Może powinna to brać bardziej na poważnie, ale miała na dziś dość poważnych spraw. Błotko oficjalnie wypisuje się z każdej poważnej konwersacji, dziękuje bardzo. Dość. Nie sądziła, aby Mysz miała mieć jej to za złe. Wręcz była prawie pewna, że jeszcze kilka razy podczas ich wspólnego siedzenia wywoła uśmiech na jej twarzy.
Posiedziały razem jeszcze trochę, dopóki Mysz nie przekonała Błota, że tak, mają obowiązki, do których obie powinny wracać. Błoto z żalem pozwoliła jej odejść, ale jakoś tak było cieplej mimo tego. Musiała wygrzać się z przyjaciółką. I im dłużej siedziała, tym lżej jej było na sercu. Może rzeczywiście warto czasem pogadać o swoich problemach...

Nah. Głupi pomysł.
Wlepiła wzrok przed siebie i skupiła się na strażnikowaniu.

//zt