Kłujące Przejście

Kocica zauważyła to małe zdziwienie na pyszczku Ognia, gdy tylko powiedziała, że nic jej się nie śni. Czyżby sny były dla kocurka tak ważną częścią życia? To byłoby ciekawe. Może był jednym z tych kotów lubiących bujać w obłokach?
Szybko jednak jej uwaga zwróciła się w pełni do tematu terminatorowania i treningu. Uśmiechnęła, słysząc jego słowa o polowaniu. Miło było słyszeć, że kociak jest zainteresowany tymi tematami. Matka miała lekkie obawy, że kocięta wychowujące się poza klanem nie będą brały treningu na poważnie albo przynajmniej nie będą tym tak zainteresowane. Dobrze, że Ogień miał do tego wręcz przeciwne podejście.
- Mój? - zapytała z lekkim zdziwieniem. Gwiezdny Klanie, kiedy to było? Kotka poniekąd wyparła wspomnienia z czasów zanim została wojowniczką a potem matką. To był dla niej trochę niespokojny okres, głównie przez to co działo się wtedy z jej rodziną. - Normalnie. Raczej nie działo się wtedy nic ciekawego. Choć zaczęłam trening z lekkim opóźnieniem bo dużo chorowałam gdy byłam kociakiem.

_________________

Hummingbird, summer song
Has it brought my life back?
Hangin' in the balance
Have you brought the light back?

And hummingbird
I can never unsee
What you've shown me
Stay on, stay on with me

Mruknął nieco rozczarowany. Liczył na jakąś ciekawą historyjkę, a otrzymał jedno z najnudniejszych odpowiedzi, jakie można było udzielić. Normalne treningi mu wcale nie odpowiadały. Oj, ale nie zamierzał się poddawać! Może jeśli zada jej parę pytań, to coś fajnego usłyszy. No przecież nie może być tak, że w jej całym terminatorskim życiu nie działo się obsolutnie nic nadzwyczajnego!
– A kto był twoim... Tym... mistrzem? A jakie było twoje pierwsze polowanie? O, a byłaś kiedyś na Zgromadzeniu? Jak tam jest? – zaczął obsypywać ją pytaniami.

Tęcza spodziewała się, że jej odpowiedź nie była tym, czego oczekiwał kocurek. Nie bardzo wiedziała jak odpowiedzieć na jego pytanie o trening. Była już długo matką a w sumie jeszcze żaden kociak nigdy nie pytał jej o trening, czy chociażby o jej wojownicze życie zanim została matką. Choć co do tego drugiego, to nie była pewna czy niektóre kociaki w ogóle myślały o tym, czy też była kiedyś wojowniczką.
Na szczęście, Ogień postanowił nieco rozwinąć swoje pytanie, co było pomocne, nawet jeśli to jedno pytanie rozbiło się na kilka.
- Spokojnie, po kolei - zaśmiała się delikatnie, nieco rozbawiona zapałem z jakim z jego pyszczka wysypały się pytania. - No to tak: Moim mistrzem był Rozżarzona Gwiazda, choć wtedy jeszcze nazywał się Rozżarzony Krok. Pierwszy raz polowałam uh... chyba już na pierwszym treningu, jeśli dobrze pamiętam i chyba była to mysz. I tak byłam na zgromadzeniu ale tylko dwa razy, już po ukończeniu treningu - odpowiedziała po kolei na każde z zadanych przez kocurka pytań. - A co do tego jak jest na zgromadzeniu, co dokładnie chcesz wiedzieć?

_________________

Hummingbird, summer song
Has it brought my life back?
Hangin' in the balance
Have you brought the light back?

And hummingbird
I can never unsee
What you've shown me
Stay on, stay on with me

Wygląda na to, że Tęczy potrzebne są konkretniejsze pytania, bo tak to jej ciężko jest wybrać coś ciekawego. Będzie o tym pamiętać. Trochę to wymagało większego zaangażowania od pytającego, ale na razie Ignisowi to nie bardzo przeszkadzało.
– Rozżarzona Gwiazda? Twój partner?? To tak można??? Suuuper! – zamruczał, zaimponowany faktem, że sam przywódca trenował Tęczową Chmurę. Nie sądził, że można mieć partnerstwo ze swoim własnym mistrzem. No bo przecież on był czymś w rodzaju nauczyciela, kimś, kto jest wyższy od ciebie, a partnerstwo to taka relacja bardziej na równi. Skoro jednak sam lider związał się ze swoją podopieczną, to pewnie takie relacje były tutaj normą. Reszcie odpowiedzi matki nie przywiązywał tak dużej uwagi, dopiero po jej pytaniu skupił się na innym temacie. – No... Jak ono wygląda. O czym rozmawiacie, jakie ciekawe rzeczy się tam dzieją... W ogóle, po co są te Zgromadzenia? – tak jak w temacie treningu, zaczął ją obsypywać pytaniami.

Zmieszała się nieco, słysząc jego reakcję na fakt, że trenował ją Rozżarzona Gwiazda. W sumie spodziewała się, że kocurek zwróci uwagę na jej relację z byłym mistrzem, ale mimo to nie zamierzała zignorować pytania czy kłamać. To byłoby bezsensu.
- Właściwie to zostaliśmy parą na długo po tym, jak zakończyłam trening - naprostowała delikatnie. Nie chciała, by Ogień myślał, że taka relacja między mistrzem a terminatorem była w pełni akceptowalna, a przynajmniej nie w trakcie treningu. Nawet, jeśli ona i Rozżarzona Gwiazda nie byli jedynym przypadkiem takiej relacji w Klanie Gromu, to niebieska zdawała sobie sprawę, że większość kotów nie uważa tego za do końca... hmm, normalnego? Choć osobiście nigdy nie spotkała się z żadnymi słowami potępienia ze strony innych klanowiczów, ale przeczuwała, że gdyby uczucie między nimi rozwinęło się już w czasie treningu, nastawienie reszty było by również inne.
- Zgromadzenia są po to, by klany mogły wymienić się informacjami i by rozwiązywać ewentualne problemy bez rozlewu krwi. Jest to czas pojednania dla klanów. W trakcie takiego zgromadzenia poza wysłuchaniem najnowszych wiadomości od przywódców, przykładowo o nowych wojownikach czy innych zmianach, można porozmawiać z kotami z innych klanów, poznać kogoś nowego.

_________________

Hummingbird, summer song
Has it brought my life back?
Hangin' in the balance
Have you brought the light back?

And hummingbird
I can never unsee
What you've shown me
Stay on, stay on with me

– Oh. Myślałem, że relacja mistrz-uczeń pozostaje na zawsze i że no, dziwnie jest wtedy być partnerami. – odparł. No tak, miało sens, że Tęcza została partnerką samego przywódcy już po treningu, bo miłość pewnie zakłócałaby jego przebieg. Nie mniej, już od samego początku buduje się uczucie nierówności pomiędzy mistrzem a jego terminatorem, które może pozostawać nawet po ukończeniu treningu. Ignis sądził, że to przeczucie może stanowić barierę w budowaniu bliższej relacji, ale widocznie się mylił.
Kocurek słuchał uważnie wypowiedzi Tęczowej Chmury, która, cóż, nie brzmiała ekscytująco, ale na pewno informatywnie. Szkoda tylko, że z jej słów Zgromadzenie wyglądało jak zwyczajne zebranie, tylko takie międzyklanowe. Wymienianie się informacjami i... Obchodzenie się bez rozlewu krwi? To było interesujące.
– Czemu? Mamy teraz z kimś wojnę? Po co nam specjalne zebranie na spokojne rozmowy? – spytał zainteresowany, bo w sumie ta funkcja Zgromadzenia brzmiała trochę zbędnie. Zdawało mu się, że żyli w czasach pokojowych. Skoro tak, to chyba nie potrzebują żadnego dodatkowo wydzielonego dnia do przyjaznych rozmów, a do wymiany ważnych informacji można posługiwać się patrolami, ewentualnie ograniczonymi zebraniami.

_________________

Pszczoła już od jakiegoś czasu rozmyślała nad tym, by częściej kontaktować z najmłodszymi, bo musiała przyznać, że obecnie nie była zbytnio rozeznania w najmłodszych pokoleniach, a dotychczasowe kontakty z niektórymi ich przedstawicielami były nieliczne i niezbyt przyjemne. Do dziś pozostawał w niej niesmak wobec Tygrysicy i trochę Grzmiącego. Pomyślała, że może jeśli będzie więcej czasu spędzać z kociętami, to łatwiej znajdzie z nimi wspólny język. Na szczęście, jej siostry w końcu urodziły swoje kocięta. Czas więc, aby poznać nowych członków swojej rodziny.
Początkowo kocica się wahała, aż wreszcie przełamała się i zbliżyła się powoli do wejścia kociarni, z lekką niepewnością zaglądając do środka. Kogo tam zobaczy?

_________________

Kłujące Przejście - Page 5 Pszczola-podpis

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Drzemka. Jedzenie. Zabawa. Jedzenie. Drzemka. Zabawa... zazwyczaj to tak jakoś szło.
Odkrywałem świat z siostrami i kuzynostwem coraz bardziej, a kociarnia była moim cały światem, królestwem, w którym czułem że jestem królem.
I jakie było moje zdziwienie gdy odwiedzał nas ktoś inny niż medyczka, czy tata! Tym razem była to duża (jak każdy) złota kotka, miała żółte oczy i ogólnie była cała żółta. Gdy ujrzałem ją w wejściu gwałtownie się zatrzymałem i najeżyłem sierść na grzbiecie unosząc wysoko ogon. - E! - pisnąłem (z zamiarem ryknięcia) chcąc odstraszyć intruza. Jeśli będziesz chciała przejść dalej to musisz zmierzyć się ze mną!

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Natychmiast zamarła, gdy nagle na jej drodze stanął jeden ze szkrabów. Wyglądał na jednego z młodszych, a do tego był podobny do Tęczy, więc chyba musiał być jej. Podobny do ryknięcia pisk młodzika może nie odstraszył niskiej wojowniczki, ale na pewno nieco ją zaskoczył. W końcu nie spodziewała się, że kociarnia miała w swoich progach tak dzielnego strażnika. Z wrażenia aż rozwarła lekko pysk, jakby miała coś powiedzieć.
– a – z lekkim opóźnieniem wydobyła z siebie krótki dźwięk, wpatrując się w kociaka z szeroko otwartymi ślepiami. Może nie tyle z zaskoczenia, ile z pogubienia, bo teraz to już zupełnie nie wiedziała, co powinna zrobić. Nie miała pojęcia, jak rozmawiać z najmłodszymi, a w kociarni czuła się tak obco, jakby faktycznie była kimś nie stąd. – Um... Cześć? – dodała niepewnie po chwili. W końcu dopiero teraz zorientowała się, że minęło już parę uderzeń serca niezręcznej ciszy, a ona wciąż nic normalnego nie powiedziała. A powinna. Tak, przywita się, jak przy każdej rozmowie. Będzie robić małe kroczki w tej dziwnej konwersacji.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Zmrużyłem oczy na dźwięk nieznajomej. Huh? Co to znaczy? Ona się boi czy nie? Bo nie mówi... skąd mam wiedzieć! Na przywitanie nie odpowiedziałem od razu - wpatrywałem się przez dłuższą chwilę a mój ogon falował jakby ilustrując moje intensywnie myśli.
- Kto ti... - spytałem nie zmieniając swojej pozy ani nie zdejmując wzroku z NIEJ. Cała ta cisza nie była dla mnie niekomfortowa, była zupełnie naturalna... a to się pewnie zmieni jak podrosnę i zacznę rozumieć nieco lepiej jak działają konwersacje.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Kocica wciąż stała w miejscu, dalej gapiąc się na kocię, jakby było jedyną rzeczą, jaka tutaj istniała. Nie raczyła się szepnąć ani jednego słowa więcej, wierząc, że cisza jest bezpieczna od słów, bo ciężej wtedy o jakikolwiek błąd. Możliwe, że tkwiłaby w tej ciszy przez wieczność, nie widząc, co robić, ale sytuację uratowało pytanie młodego kocurka.
– Pszczeli Pył, twoja ciocia. – odpowiedziała zwięźle i rzeczowo. Nie miała pojęcia, czy takiego przedstawienia z jej strony wystarczy, ani czy w ogóle kocię jej uwierzy, bo w tej chwili miała wrażenie, że zachowuje się jak ktokolwiek, tylko nie jak bliska osoba. Sztywna i niepewna, jak w kontakcie z nieznajomym. – A ty? Jak masz na imię? – spytała bardziej miękko, próbując zabrzmieć nieco przyjaźniej, a nie jak jakaś przybłęda, która nie ma bladego pojęcia, co tutaj robi.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Zamrugałem kilka razy a moja sierść na grzbiecie powoli zaczęłam opadać. - Cjocia? - spytałem lekko z niedowierzaniem. To ja mam więcej cioć? Ile ich jeszcze ukrywa się w klanie? Uśmiechnąłem się radośnie nie kwestionując tego co przekazała mi kotka bo przecież nie może kłamać - bo po co? Kłamanie jest bezsensu! Podszedłem nieco niepewnie wyciągając w jej kierunku szyję chcąc wyczuć w zapachu nasze pokrewieństwo - nie wiem czy jest to możliwe ale i tak spróbowałem, tak dla pewności.
Zatrzymałem się przed nią gdy moja postawa już całkiem się wyluzowała. - Ja Wijk. - odpowiedziałem zgodnie z prawdą.
- Ije mam jeście cioć? - spytałem przekrzywiając łebek.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Mruknęła, powtarzając cicho do siebie imię młodzika. Wilk. Ciekawe, bo przed chwilą ryczał tak, jakby miał być lwem. Czy wilki przypadkiem nie wyły? No ale cóż, to nie ona nadawała imiona tym szkrabom. Możliwe, że ten konkretny kiedyś zawył, ale to już nie jej sprawa. O wiele bardziej ciekawiły ją charakter i zainteresowania kocurka. Widząc, że Wilk złagodniał, sama się rozluźniła, choć jego próba wyczucia pokrewieństwa raczej na niewiele się zdała. W końcu Pszczoła pachniała... sobą. Na jego pytanie zerknęła w bok, wydając z siebie zamyślony pomruk. Tyle miała rodzeństwa, że aż nie wszystkich była w stanie spamiętać, a teraz zostały u niej tylko dwie siostry.
– Hm... Obecnie chyba nikogo więcej poza mną i Sokolim Skrzydłem. – odpowiedziała po chwili zastanowienia. Przynajmniej po linii matki, bo jakoś sobie nie przypominała, żeby w klanie rezydował ktoś z sióstr Rozżarzonej Gwiazdy, o ile on w ogóle takowe miał. – Kiedyś jeszcze była Zaćmione Słońce, z wyglądu podobna do mnie, ale znacznie większa i bez lewego oka. Nie wiem, czy o niej słyszałeś, ale była zastępczynią naszego klanu. – dodała jako ciekawostkę.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Obećnie... - powtórzyłem pod nosem słuchając opowieści nowo poznanej cioci.
W moich oczach błysnęła iskierka gdy kotka wspomniała o cioci zastępczyni. - O! A gdzije ona jest? Bo, bo zastępca telaź jest inny, taki ciarny jest pzeciez! - odpowiedziałem. Przecież nie można sobie tak znikać? Ktoś ją poszukał? Może się gdzieś kryje w obozie? Przecież on jest taaaaki duży! Ona może też duża ale na pewno by się gdzieś wcisnęła! Ja mam łatwiej i czasem wchodzę w takie norki że mama nie może mnie wyciągnąć haha! Są tak małe że jak ja wejdę to moje siostry już nie mogą wcisnąć nosa!

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

– Fakt, obecnie jest nim Konwaliowy Sen. A Zaćmione Słońce... Miała dość tej roboty i porzuciła klan. – odpowiedziała, z obojętnością mówiąc o losie Zaćmienia. Osobiście nie czuła za nią jakiejkolwiek tęsknoty, mimo bycia jej siostrą. Pracoholiczka i egoistka, która nie umie radzić sobie z konfliktami ani odmawiać sobie z własnej pychy, a kiedy w końcu zrozumiała, że sobie ze wszystkim nie radzi, to zamiast przyznać się Rozżarzonej Gwieździe i po prostu zrezygnować ze swojej rangi na cześć bardziej kompetentnego kota, postanowiła spierdolić sobie z klanu, niczym jakiś tchórz. – Ah! Przypomniałam sobie, że masz jeszcze ciocię Roztrzaskaną Taflę! Ma długie, białe futro z burą mordką, łapami, grzbietem i czarnym ogonem. A Konwaliowy Sen jest jej synem. I twoim kuzynem. – nagle dodała. Trzask nie była jej siostrą, ale wciąż w pewien sposób krewną, dzięki temu, że związała się z Dziką Różą. Jaką konkretną? Nie miała pojęcia. Ciężko jednak było Pszczole nazwać ją drugą mamą, kiedy sama rosła ze swoim niedoszłym ojcem. No i wychodzi, że Wilk wciąż ma zastępcę w swojej pokręconej rodzinie.
– Masz może jakąś ulubioną zabawę? – spytała po chwili, aby zapobiec kolejnej niezręcznej pauzie. Chciała też dowiedzieć się czegoś więcej o młodziku i może nawet spędzić razem przyjemnie czas, zamiast tylko stać i rozkminać swoje pokrewieństwo.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Zmarszczyłem brwi gdy złość zaczęła zalewać całe moje ciało. Sierść się znów najeżyła a ja tupnąłem łapą. - ALE TAK NIE MOŹNA PSECIEZ. PSECIEZ MUSI WLUCIĆ TUTAJ!! - wykrzyczałem zdenerwowany całą tą historią o Zaćmionym Słońcu. Ja chciałem ją poznać! Porozmawiać teraz. TERAZ ZARAZ. - MUSIMY JĄ POSIUKAĆ. - krzyknąłem i ruszyłem przed siebie ignorując dalsze tłumaczenia kotki.
Z obrażoną miną i tupiąc głośno szedłem przed siebie. Gdzie dojdę? Nie wiem, ale muszę znaleźć zastępczynie. Od tego zależy przyszłość klanu! Tata będzie dumny.

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Pszczoła drgnęła i zjeżyła się na wrzaski Wilka, o mało nie dostając zawału. Nie tylko przez to, jak głośne one były (a kocięce wrzaski i piski są naprawdę takie okropne), ale i ze względu na pomysł, jaki usłyszała. Po szoku przyszła panika, kiedy zobaczyła, że kocurek się dokądś wybiera. Pewnie poza obóz. Sam.
– S-STÓJ! Gdzie ty idziesz bez pozwolenia mamy?! – rzekła stanowczym i jednocześnie zaniepokojonym tonem, zagradzając młodemu drogę. Na Gwiezdnych, co te kocięta tak bardzo ciągnęło do tych durnowatych poszukiwań kotów? Najpierw ta szylkretka, teraz jej krewny. Czy kocięta od zawsze to robiły, tylko ona o tym nie wiedziała, czy ten trend zapanował niedawno, po tym, jak te przybłędy się do nich przeprowadziły?

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Stanąłem w miejscu piorunując wzrokiem ciocię. - JAK TO DZIE?!? MUSIMY IŚĆ SIUKAĆ CIOCI ŚŁOŃCIE! ONA TU JEST DZIEŚ! - krzyknąłem machając ogonem.
Dziwne że mama nigdy wcześniej o niej nie mówiła! Ani ciocia Sokół... czy one specjalnie ukrywały gdzieś ciocię zastępczynię? To czarny pan będzie musiał ustąpić jej jak już ją znajdę! Każdy musi pokolei odczekać na swoją kolej! Skoro tata ją wybrał to musiała teraz mu zastępować! - Mama śie uciesi jak ją psypolwadzimy! - zapewniłem. Może to zachęci Pszczeli Pył do pomocy?

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

– Oh... To bardzo odważne z twojej strony, ale naprawdę nie ma w tym potrzeby. To się wydarzyło księżyce temu i po takim czasie już nie wróci, inaczej już dawno byśmy ją znaleźli. – wytłumaczyła mu spokojnie, mając nadzieję, że to dotrze do rozumu kociaka i go uspokoi. Rozumiała jego chęci, ale w tej chwili niewiele mogli już zrobić. Zaćmienie zniknęła i tyle, a dalsze poszukiwania w tym momencie praktycznie nigdy kończyły się sukcesem.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Zmarszczyłem brwi dalej wpatrując się w złotą, ale mój wzrok miękł z każdym uderzeniem serca. - Ale... ale... - nie do końca do mnie docierało że kotka mogła tak po prostu zniknąć i nie przebywać w klanie. Z nami, teraz. - Ale, nja pewnio? - spytałem żeby NA PEWNO NA PEWNO się upewnić. Tak na sto procent. Bo może kotka zmieni zdanie i faktycznie poczuje zapach cioci Słońce i pójdzie ją szukać ze mną?
Usiadłem nieco skonfundowany nie wiedząc co teraz ze sobą zrobić... moja misja okazała się klapą!

_________________

chcę być jak syn koleżanki twojej matki

zawsze tak idealny jak, jak z okładki
być jak syn koleżanki twojej matki
twojej matki, twojej matki

Starlight