Owcza Łąka

Położona w niewielkiej kotlinie u podnóża gór, Owcza Łąka to duża połać terenu porośnięta nieszczególnie wysoką trawą o soczystej barwie. Trudno znaleźć tu jakiekolwiek wysokie jej kępy – jest to spowodowane obecnością dużych stworzeń podobnych do obdarzonych czterema kończynami chmur, które właśnie trawą się żywią.

Rodzaje terenu: łąki, pola

***

Ledwo wróciłam z terenów Osiedla, a pogoda już pokazała swoją nieprzychylną naturę. Najpierw opady śniegu, później deszcz i nieprzyjemna plucha, a wszystko to okazjonalnie przeplatane słonecznymi dniami, które skutecznie dezorientowały zwierzynę tak samo jak co bardziej nieprzystosowane do czegoś takiego koty. Ja jednak miałam z tyłu głowy wiele nauk własnej matki co do faktu, że pogoda nigdy nie jest jednakowa we wszystkie pory. Ta zapowiadająca się pora Nagich Drzew jednak...Już teraz wyglądała na dość chaotyczną i nieprzewidywalną. Zatem jak tylko wróciłam na swoją część Owczej Łąki, postanowiłam nałapać sobie chociaż trochę zwierzyny by starczyła mi na czas przed kompletnym załamaniem pogody. Wyruszyłam więc na ugiętych łapach i pod wiatr czujnie poruszając przy tym uszami i równie czujnie rozglądając się na boki. Co prawda dzisiaj na łące nie pasły się żadne owce, które mogłyby mnie zadeptać; jednak to nie oznaczało, że inne niebezpieczeństwo na mnie nie czyhało. Lepiej być uważnym.

[zapraszam MG!]

Pora Nagich Drzew w istocie była chaotyczna i nieprzewidywalna, a zimne temperatury i chłód skutecznie odwodziły zwierzynę od pomysłów wesołego łażenia sobie po łączkach. Choć dzień nie był taki zły, póki co Uszko miała pecha i nie mogła trafić na nic, co nadawałoby się do upolowania, ot, jedynie polna trawa, może resztki topiącego się śniegu i błoto. Chyba musiała nasilić się trochę bardziej, jeśli chciała dziś coś znaleźć.

Uszko: P: 3 | S: 14 | Z: 20 | Sz: 20 | O: 18 | HP: 110 | W: 130
» Cechy: cichy krok, wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Nic? No cóż. Gdyby nie fakt, że nie miałam zapasu piszczek, to sama wolałabym się tutaj nie kręcić. Wilgoć i resztki śniegu porozrzucane na polnej trawie wcale nie były dla mnie umileniem krajobrazu, a nieprzyjemną przeszkodą. Zmarznięte i mokre łapy nie były dobrym połączeniem, więc wcale nie dziwiłam się zwierzynie, która nie kwapiła się aby wskoczyć mi pod łapy. Mimo to szłam dalej z nadzieją, że tym razem za pare kroków będę mogła coś upolować i przekąsić - bo mimo moich optymistycznych założeń co do nazbierania tylu piszczek, że szło nazwać by je stosem, czułam, że może być z tym o wiele ciężej.

Kocica potrzebowała zwierzyny, ale świat zdawał się mówić jej, że znalezienie jej nie będzie ani trochę łatwym zadaniem. Choć Uszko rozglądała się uważnie, albo miała pecha, albo pora Nagich Drzew wyjątkowo dawała jej się we znaki, bo wciąż nie mogła nic dostrzec. Ale kto wie, może po prostu musiała być cierpliwa, a szczęście w końcu jej dopisze?

Uszko: P: 3 | S: 14 | Z: 20 | Sz: 20 | O: 18 | HP: 110 | W: 130
» Cechy: cichy krok, wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Nie pozostało mi nic więcej niż cierpliwość; rezygnowanie na samym początku polowania byłoby decyzją niecierpliwego głupca. Poruszyłam lekko ciemną końcówką ogona i nieco położyłam po sobie uszy nie przerywając marszu. Nie miałam czasu na bezsensowne parskanie czy syknięcia by wyrazić swoją frustracje, której tak na dobrą sprawę nie odczuwałam. Normalnym było, że w Porę Nagich Drzew o zwierzynę było trudniej, nawet poza granicami osiedla, gdzie czasem nawet trudno było pomyśleć o czymś co byłoby świeże jak nie miało się stałego rewiru. Owczarnia w której mieszkałam jeszcze przed zalęgnięciem się tam szczurów i niechybnym pożarem była o tyle komfortowym miejscem, że spora część myszy przenosiła się tam właśnie na chłodniejsze pory, więc dostęp do piszczek był łatwiejszy. Mi jednak już przez myśl nie przechodziło aby wrócić na stałe na osiedle. Miałabym przez to spore utrudnienia w kwestii własnych podróży i wielu innych aspektów samotnego życia. W każdym razie, kontynuowałam lekki marsz na ugiętych łapach przez Owczą Łąkę omijając co większych kupek zalegającego śniegu. W końcu musi się coś pojawić.

W istocie nie pozostało jej nic innego, jak tylko cierpliwość... ale jak tu być cierpliwym, kiedy los rzucał kłody pod nogi i mówił, że zwierzyny jak nie było, tak nie będzie? Uszko dzielnie przemierzała Owczą Łąkę, szła, szła i szła, ale wciąż czekały na nią tylko i wyłącznie pustki. Tyle dobrego, że chociaż śladów drapieżników nie było, prawda?

Uszko: P: 3 | S: 14 | Z: 20 | Sz: 20 | O: 18 | HP: 110 | W: 130
» Cechy: cichy krok, wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Brak śladów drapieżników mnie cieszył - jednak brak jakiejkolwiek zwierzyny powoli zaczynał mnie martwić. Przystanęłam na moment i wyprostowałam się rozglądając, po czym ostro skręciłam zmieniając swój dotychczasowy kierunek marszu, idąc bardziej w kierunku Młodych Brzóz niżeli środka Owczej Łąki. Kto wie, może w okolicy młodego lasu będzie więcej zwierzyny? Otwarte przestrzenie pokryte grząską i miękką ziemią i śniegiem nie były zbyt zachęcające, a ściółka mogła być naprawdę dobrym schronieniem dla bardziej śmiałych piszczek. Dodatkowo, miałam jakieś szanse na upolowanie ptaka; gałęzie, korzenie - to naprawdę dobre miejsca aby jakieś na nich poprzysiadały i tym samym dały mi możliwość ich upolowania.
Ponownie więc ugięłam się na łapach, ustawiłam pod wiatr i w skupieniu nasłuchiwałam i wypatrywałam czegokolwiek co mogłabym upolować. Czegokolwiek.

Kocica przemieściła się na trochę inny teren w nadziei, że tam dopisze jej szczęście i znajdzie więcej zwierzyny. Młode Brzozy rzeczywiście zapowiadały się nieco bardziej obiecująco niż Owcza Łąka, ale póki co nawet w ich okolicy nie mogła nic dostrzec. Być może to nie był zbyt dobry dzień na polowanie... ale jakoś przecież pożywić się musiała.

Uszko: P: 3 | S: 14 | Z: 20 | Sz: 20 | O: 18 | HP: 110 | W: 130
» Cechy: cichy krok, wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

A więc tak los ze mną pogrywał? Spadło trochę śniegu a zwierzyna zmieniła się w pańskie pieski? Westchnęłam ciężko, kładąc po sobie uszy dopiero teraz odczuwając prawdziwą frustracje. Nigdy tak trudno nie szło mi znaleźć zwierzyny gdziekolwiek! Może faktycznie myszy przeniosły się bliżej gniazd dwunogów? Ja jednak nie zamierzałam jeszcze rezygnować, dlatego też parłam w głąb Młodych Brzóz, chcąc złapać cokolwiek zdatnego do jedzenia. Czyżbym prosiła o zbyt wiele? A może to faktycznie nie był mój dzień i powinnam spróbować jutro uzupełnić zapasy. Ostatecznie istniała też możliwość udania się bliżej Gniazd, gdzie chociażby w takiej Wysokiej Stodole mieszkał Popiół. Kocur na pewno nie miałby nic przeciwko temu gdybym na jakiś czas się tam zatrzymała, bo nie byłby to pierwszy raz. Jednak ledwo od niego wróciłam i wolałam nie spadać mu na kark w tak krótkim odstępie czasu. Zacisnęłam więc zęby i ruszyłam dalej w poszukiwaniu jakiegoś śladu zwierzyny.

Oj, zdecydowanie los sobie z nią pogrywał. Zdawałoby się, że w głębi młodego lasku znajdzie się jakaś zwierzyna, a jednak... nic! Zdaje się, że cała zwierzyna zdążyła się już pochować, mimo iż pora Nagich Drzew dopiero niedawno się zaczęła. Cóż.

Uszko: P: 3 | S: 14 | Z: 20 | Sz: 20 | O: 18 | HP: 110 | W: 130
» Cechy: cichy krok, wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Mocniej zacisnęłam zęby i zatrzymałam się na chwilę, ponownie prostując. Nieśmieszny żart jakby aktualnie wisiał nad moją głową nie chciał się kończyć i tak jak wcześniej, ja dalej nie mogłam znaleźć niczego, co mogłabym uznać za w miarę jadalne. Przełknęłam ciężej ślinę i westchnęłam rozglądając się po okolicy. Ruszyłam powoli skręcając bardziej w prawo. Ponownie więc ugięłam się na łapach, ustawiłam pod wiatr i w skupieniu nasłuchiwałam i wypatrywałam czegokolwiek co mogłabym upolować.

Trochę to trwało, ale ostatecznie cierpliwość popłaciła. Kręcąc się po Młodych Brzózkach, Uszko natrafiła na srokę siedzącą na niskiej gałązce jakiegoś krzewu. Ptaszyna czyściła sobie piórka, wyraźnie zajęta sobą, w dodatku siedząc tyłem do kocicy. Miała więc idealną okazję, żeby się do niej zakraść i spróbować ją złapać.

Uszko: P: 3 | S: 14 | Z: 20 | Sz: 20 | O: 18 | HP: 110 | W: 130
» Cechy: cichy krok, wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Sroka. A więc jednak opłacało mi się nie odpuszczać i los wynagrodził mi to sroką. Uśmiechnęłam się pod nosem i przygotowałam się do skradania. Upewniłam się, że stoję pod wiatr i na ugiętych łapach, po czym przyjęłam odpowiednią pozycję: łeb i ogon zrównałam z linią grzbietu, a brzuch trzymałam nisko, jednak nie na tyle by szurać nim o miękkie podłoże. Ruszyłam przed siebie w kierunku ptaka przenosząc ciężar na tylne łapy by stąpać jak najlżej, co jakiś czas kontrolując trasę i - tak czy siak - głośność własnych kroków czy oddechu. Balansowałam cały czas tak, by być pod wiatr, co jakiś czas zastygając by przypadkiem nie rzucić się w oczy ptakowi, który a nuż odwróciłby łeb w moim kierunku. Gdy byłam już wystarczająco blisko, wybiłam się z tylnych łap, wysunęłam pazury z łap i rzuciłam się prosto na srokę w celu uderzenia w jej ciało i przygniecenia do ziemi uniemożliwiając odlecenie; a gdyby to się udało, skręcenia jej karku. Cóż, ptaki poza byciem naprawdę smaczną przekąską miały jeszcze jedną, niezaprzeczalną zaletę - pióra. Te, która posiadała sroka również były całkiem przyjemne dla oka, nie mogłam jej tego ująć. Więc, tym bardziej chciałam by bezproblemowo stała się moim posiłkiem - i! Dodatkowym trofeum do kolekcji.

Samotniczka nie tylko dobrze sobie radziła ze skradaniem i pamiętała o wszystkich zasadach, ale też miała sporo szczęścia. Sroka pozostała prawie nieruchomo w jednym miejscu na tyle długo, że Uszko na spokojnie udało się do niej podejść, złapać, strącić z gałęzi i zabić. Zdaje się, że dzięki temu nie musiała się już przejmować brakiem posiłku, a w dodatku mogła sobie zabrać całkiem ładne piórka do kolekcji!

Uszko: P: 3 | S: 14 | Z: 20 | Sz: 20 | O: 18 | HP: 110 | W: 130-5=125/130
» Cechy: cichy krok, wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +1 do tropienia
» Zdobyte PD: +15 (sroka)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Złapanie sroki przyszło mi z łatwością i nim się obejrzałam, ptak miał już ukręcony kark, na co poruszyłam lekko wibrysami. Oblizałam się i zamruczałam krótko. Nie marnując czasu chwyciłam ptaszynę, ukryłam w tylko sobie znanym na ten moment miejscu i ruszyłam dalej, zacierając wcześniej ogonem miejsce w którym zostało trochę ptasiej krwi, by nikogo nie zwabił. Liczyłam, że po tym dość owocnym złapaniu soki teraz pójdzie mi tylko łatwiej i faktycznie uzbieram chociaż kilka piszczek by móc nazwać to uzupełnieniem stosu na parę dni.

Nie minęło długo nim Uszko znalazła kolejną zwierzynę – była to orzesznica, o dziwo na ziemi, pod jakimś drzewem, i obudzona, choć zwierzęta te zazwyczaj aktywne były w nocy. Być może coś ją obudziło? W każdym razie dzięki temu kocica miała szansę, żeby spróbować złapać małego gryzonia, który normalnie byłby gdzieś w swojej norce.

Uszko: P: 3 | S: 14 | Z: 20 | Sz: 20 | O: 18 | HP: 110 | W: 125/130
» Cechy: cichy krok, wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +1 do tropienia
» Zdobyte PD: +15 (sroka)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Chyba zła passa opuściła mnie - chociaż na jakiś czas, wolałam nie wykrakać kolejnych niepowodzeń. Szybko dostrzegłam orzesznice, na co poruszyłam uszami z zaciekawieniem. Miałam sporo szczęścia znajdując tę konkretną zwierzynę tym bardziej teraz; było jeszcze jasno, a te piszczaki częściej widuje się nocami. Jednak cóż, nie było powodu, aby przy tym wybrzydzać, dlatego też bezzwłocznie przeszłam do podchodzenia następnej zwierzyny. Upewniłam się, że stoję pod wiatr i na ugiętych łapach, po czym przyjęłam odpowiednią pozycję: łeb i ogon zrównałam z linią grzbietu, a brzuch trzymałam nisko, jednak nie na tyle by szurać nim o miękkie podłoże. Ruszyłam przed siebie w kierunku orzesznicy przenosząc ciężar na tylne łapy by stąpać jak najlżej, co jakiś czas kontrolując trasę i - tak czy siak - głośność własnych kroków czy oddechu. Balansowałam cały czas tak, by być pod wiatr, a gdy byłam wystarczająco blisko; poruszyłam biodrami i wybiłam się z tylnych łap, wyciągając przed siebie przednie o wysuniętych pazurach. Chciałam przygnieść mysz do ziemi i szybko ukręcić jej kark. Standardowa procedura.

Zdecydowanie jej zła passa minęła, a przynajmniej póki co – skradanie się do gryzonia poszło jej znakomicie, jakby technikę miała w małym paluszku. Bez najmniejszego problemu podeszła do zwierzęcia i, również z łatwością, pozbawiła je życia. Kolejna zdobycz tego dnia!

Uszko: P: 3 | S: 14 | Z: 20 | Sz: 20 | O: 18 | HP: 110 | W: 125-5=120/130
» Cechy: cichy krok, wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +2 do tropienia
» Zdobyte PD: +15 (sroka), +5 (orzesznica)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

A więc miałam już dwie zwierzyny mimo niemrawego początku i zmiany terenów. Jak się okazało, Młode Brzozy miały o wiele bardziej bogatszą faunę od Owczej Łąki, chociaż jakby się tak lepiej zastanowić; właśnie w Młodych Brzozach było nieco cieplej, a zwierzyna miała większe pole manewru by się skryć. Po tym jak zagryzłam już orzesznicę, zakopałam ją płytko i przysypałam ściółką, zacierając łapą ślady krwi pozostawione na twardej, zmarzniętej ziemi. Poruszyłam lekko uszami i po zapamiętaniu wyglądu skrytki ruszyłam dalej na poszukiwania. Sroka i orzesznica to było już coś - jednak nie było to nic satysfakcjonującego. A, że moja dobra passa raczyła się ukazać - chciałam wykorzystać ją jak najlepiej, dlatego też kontynuowałam poszukiwania kolejnej zwierzyny.

Starlight