- Nie - powiedział zgodnie z prawdą, tym razem nie będąc niezadowolony ze swojej niewiedzy, świadczyła ona wszak o tym, że nie podejmował działań mających na celu współpracę z dwunogami. - Nie będą ich znały również inne koty klanowe, które o to spytasz. Przypuszczam, że mówiąc o ludziach opisujesz istoty, które określamy mianem dwunogów. My - koty klanowe - unikamy z nimi kontaktów. Kodeks Wojownika, zbiór zasad opisujących zasady, którymi powinniśmy się kierować nakazuje odrzucić życie pieszczocha dwonogów, czyli kota, który żyje z nimi w symbiozie.
Naturalnie wybuchał informacji przekazywanych mu przez kocura, jednocześnie podając mu również te przydatne dla jego przyszłego życia.
- Domyślam się, że żyjąc w pobliżu dwunogów pozyskałeś na ich temat interesujące informacje? - naturalnie ciekawość nie pozwalała wojownikowi na zignorowanie potencjału zdobycia nowej wiedzy. Zwłaszcza, że ta mogła okazać się być wiedzą ratującą życie.

- Ponieważ nigdy nie używaliśmy tego określenia. Czynią to zazwyczaj jedynie samotnicy oraz pieszczochy - rzekł zgodnie z prawdą. Zmiana terminologii wcale nie byłaby łatwiejsza, odarłaby ich również z części charakterystycznej dla klanu kultury.
- Rozumiem - odparł. - Posiadasz jakieś pytania dotyczące klanowego życia?
Naturalnie zamierzał na nie wszystkie odpowiedzieć, jeśli oczywiście uznałby że wiedza ta jest dla jego rozmówcy stosowana.

Fakt, że kocur posiadał liczne pytania odpowiadał wojownikowi; edukacja młodych pokoleń stanowiła kwestię, którą zwyczajnie lubił się zajmować, podobnie, jak i zdobywanie nowej wiedzy samodzielnie. Obecnie zajmował się nauką dotyczącą medykamentów oraz żywił nadzieję, że zdoła nauczyć się pływania.
- Zgodnie z klanowymi wierzeniami wspominany przez ciebie zbiór zasad otrzymaliśmy od naszych przodków, Gwiezdnego Klanu, zaś przestrzeganie kodeksu wojownika lub działanie przeciwne decyduje o naszym losie po śmierci. Ponad to reguluje on strukturę organizacyjną klanu, dzięki którym uniknąć można zbędnego chaosu oraz narzuca działania mające na celu zapobieganie konfliktom pomiędzy klanami... nie ukrywam jednak, że osobiście domagałbym się od Gwiezdnych sprecyzowania części z nich. Które konkretnie punkty budzą twoje wątpliwości, Ogniu?

- Poszczególne pobudki różnią się w zależności od kota, ostatecznie jednak jego przestrzeganie jest korzystne, jako, że pozwala na uniknięcie zbędnych konfliktów - odparł. Najnowszy miot istotnie posiadał liczne pytania, co zdawało się być dobrą oznaką jego rozwoju.
- Słowo przywódcy jest prawem, owszem... nie jest jednakże ponad kodeksem który chronić ma nas przed pewnymi naruszeniami i jeśli stoi w nim w sprzeczności, przywódcy takowemu należy się sprzeciwić - rzekł zgodnie z prawdą.
Następne pytania kocura zdały mu się zbędne, nie zamierzał jednak pozostawić ich bez odpowiedzi.
- Ktoś, kto go nie wytrenował nie posiada doświadczenia - rzekł. Obecnie zastępcą zostać mógł jedynie on, jego brat oraz Koźlorogi. - Nie możesz również zabić kocięcia. Kodeks nakazuje pomoc kociętom w potrzebie niezależnie od ich przynależności.
Żywił nadzieję, że jego odpowiedź rozjaśniła wątpliwości kocura.
- O ostatnie kwestie spytać musisz niestety Owcze Runo, którą nauczano na temat Kodeksu Medyka. Podejrzewam, że chodzić może o konieczność całkowitego oddania się klanowi, pozostaje to jednak jedynie moim domysłem. Nie chciałbym wprowadzać cię w błąd - jednocześnie sam nie spróbował wspomnianej zasady. Gdyby nie ona największy z posiadanych przez niego problemów zapewne by zniknął.

- Nie jest to powiedziane w Kodeksie, jednakże podczas nauczania terminatorów na temat kodeksu przekazuje im się informacje o tym, że jeśli słowo przywódcy pozostaje w sprzeczności z Kodeksem Wojownika, trzeba kierować się zgodnie z drugim z nich.
Oczywiście, Ogień miał prawo nie zdawać sobie z tego faktu sprawy.
- Nie. Pomagać kociętom zależy niezależnie od ich przynależności. Dokładny punkt brzmi "Wojownik nie może opuścić kocięcia w bólu lub niebezpieczeństwie, nawet jeśli jest to kocię z innego Klanu", co, patrząc na składnię zdania wskazuje, że mamy obowiązek również pomocy kociętom, które do niego nie należą.
Przesunął językiem po jednym z kosmyków swej kryzy słuchając następnego z pytań.
- Interpretacja tego punktu różni się w zależności od kota. Jedni rozumieją go jako konieczność szanowania zwierzyny i jej życia, niezadawania jej niepotrzebnego cierpienia, niegardzenie poszczególnymi rodzajami pożywienia oraz wdzięczność za brak głodu, inni zaś wolą dziękować przodkom za każdą znalezioną ofiarę, wierząc, że została przez nich zesłana.

- Podejrzewam, że może być to związane z chęcią zapewnienia kociętom bezpieczeństwa nawet podczas trwania konfliktu - rzekł zgodnie ze swoimi przekonaniami. - Ostatecznie jednak Kodeks pełen jest niedopowiedzeń, które zapewne warte byłyby doprecyzowania, tak, by nie pozostawiać nikomu wątpliwości.
Nie zamierzał udawać, że Kodeks był idealny - ostatecznie, zdawało się, że przodkowie nie byli wszechwiedzący.
- Owszem, miało to jednakże miejsce zaledwie raz - rzekł zgodnie z prawdą, wspominając, jak we śnie nawiedziła go jego ciotka, Konwaliowa Ścieżka.

- Przez większość okresu, w którym posiadałem rangę kociaka oraz terminatora opowieści dotyczące Gwiezdnych traktowałem ostrożne I z zachowaniem dużego dystansu, zrozumiem zatem, jeśli twój tok myślenia jest podobny.
Tłumaczenie to uznał za niezbędne, chcąc za jego pomocą przekazać kocurowi, że może rozmawiać z nim szczerze.
- Nie kłamię - odparł, zachowując cichy i spokojny ton głosu. - jednakże jedynym darem, jaki uzyskałem, była wiedza oraz rady. Nie udowodnię ci zjawiska, które ma miejsce podczas snu, tak właśnie zazwyczaj bowiem odbywają się nawiedzenia. Jedynym materialnym dowodem na potwierdzenie istnienia Gwiezdnych jest dziewięć żyć posiadanych przez przywódcę, jednakże... byś przekonał się o prawdziwości tego dowodu musiałby on stracić jedno z żyć.

Mruknął lekko. Ta, bardzo go to obchodziło, że Konwalia też podchodził z dystansem do tego całego Gwiezdnego Klanu. No i skoro się okazało, że to było tylko nawiedzenie, to równie dobrze możnaby uznać, że tego wszystkiego nie było. W końcu Ignis we snach widział wiele różnych kotów, również i Hankę, która, niestety, już nie żyła, jednak nie traktował to tak, jakby to ona go nawiedzała. Zabawne, że klanowe koty z taką powagą podchodziły do zwyczajnych wytworów swojej wyobraźni. Machnął więc łapą.
– Tia, sny, dziewięć żyć... Już idę do Rozżarzonej Gwiazdy, by się "przekonać" czy faktycznie ma te kilka żyć, w razie czego tłumacząc, że tak kazał mi Gwiezdny we śnie. – mruknął z kpiną, wyraźnie podkreślając, że to jest jedynie żart i wcale nie planuje zamachu na ich przywódcę. – Dobra, pójdę do kociarni, bo pewnie wszyscy się tam nudzą beze mnie. Fajnie się z tobą gadało. Do zobaczenia! – rzucił na pożegnanie i podreptał z powrotem do kociarni. Trochę śmieszny ten Konwaliowy Sen. We śnie widział Gwiezdnego... Hehe, dobre sobie!

//zt

- Możesz postępować w tej kwestii wedle swego uznania. Nie moją rolą, lecz rolą mojej matki i Dzikiej Róży jest zajmowanie się twoim wychowaniem - odparł ostatecznie. - Na twym miejscu ważyłbym jednak na sposób, w jaki zwracasz się do innych. Gdybyś nie był mym przybranym bratem, nasza rozmowa potoczyłaby się w inny sposób.
Niespiesznie poruszył końcówką ogona raz w lewą, raz w prawą stronę.
- Do zobaczenia, Ogniu. Przekaż pozdrowienia mej matce.
Oddalił się, niemalże rozpływając w jednym z zacienionych zakamarków obozu.

Usiadł na jednym z brzegów, w miejscu, które, jak się zawczasu upewnił, pozostawało suche i począł rozmyślać, zastanawiając się, czy rozsądniejszym rozwiązaniem będzie pozostawienie informacji na temat swej relacji jedynie dla siebie, czy też może podzielenie się nią z klanem, tak, by jego członkowie dowiedzieli się, że on i Jeżynowy Cierń zostali partnerami. Pierwsza opcja pozwalała mu na życie w komforcie i zachowywanie swych prywatnych spraw dla siebie, druga natomiast umożliwiała pochwalenie się życiowym sukcesem - jednym z wielu, oczywiście - oraz pokazanie potencjalnym adoratorom Jeżynowego Ciernia, że powinni trzymać się od szylkretki z daleka.
Konsumując niespiesznie dorodną wronę obserwował toczące się w obozie życie.

- Oczywiście, Pszczeli Pyle - odparł po tym, jak przełknął konsumowane przez siebie pożywienie. Czyżby gryzoń, którego trzymała, był wystarczającym dla niej posiłkiem? On sam z pewnością nie zaspokoiłby nim swego głodu. - Jak sprawuje się twoja nowa terminatorka? Nie ukrywam że zasugerowałem Rozżarzonej Gwieździe by ci ją przydzielił, żywię zatem nadzieję że nie okazała się być tak problematyczna jak Tygrysia Łapa.
Tygrysia Łapa której w klanie już nie było. W pewnym sensie na myśl o tej kwestii odczuwał ulgę. Zdawał sobie sprawę z faktu, że chce, by Jeżynowy Cierń jak najszybciej wytrenowała swą terminatorkę, jednakże podejrzewał, że istnieją do tej roli kandydaci lepsi niż Tygrysia Łapa.
O przebieg treningów pytał się wojowników i terminatorów zawsze, dotychczas czynił to jednakże z powodu zwyczajnej cierpliwości. Teraz, gdy stał się zastępcą, należało to do jego obowiązków.