Wszędzie

Tak jak zaproponowała, tak i zrobiła. Niedługo po Konwalii do jego lęgowiska zawitała Pszczeli Pył. Kocica skinęła mu na powitanie łbem, a potem patrzyła na niego przez chwilę. Końcówka jej ogona drgała lekko. Wciąż czuła się trochę dziwnie i niezręcznie, bo nigdy dotąd nie próbowała się zbliżyć z kocurem. Nie zamierzała się jednak cofać, tym bardziej, że sama wysunęła z tą propozycją. Wzięła głęboki wdech.
– Gotowy? – spytała. Domyślała się, jaka będzie odpowiedź, ale kto wie, może Konwalia zdążył już zmienić zdanie?

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Ich uczucia nie miały znaczenia - znaleźli się tu wszak w celu wypełnienia swego obowiązku. Zielonooki żywił nadzieję że ich starania zaowocują licznymi kociętami.
- Owszem - odparł zadowolony z faktu że nie odwlekali nieuniknionej czynności. - Ponieważ się tu zjawiłaś podejrzewam że twoja odpowiedź na to pytanie jest podobna.
W milczeniu oczekiwał na odpowiedź złotofutrej nie zamierzając pozwolić by jego założenia wpłynęły na faktycznie czyny.

_________________

Elegant maniac.

– W takim razie... – zamruczała i ułożyła się, pozwalając, by Konwalia zrobił to, co trzeba. Był to pierwszy raz, gdy to robiła i z pewnością ciekawie będzie wreszcie poznać, jak to jest w rzeczywistości.

[...]?

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Pszczeli Pył zdawała się być w bardziej nawiązującym do sytuacji nastroju; zielonooki traktował sytuację zupełnie zadaniowo.
- Chodź tu - powiedział jedynie cichym głosem by następnie chwycić kotkę za kark. Ton którym się posłużył niezmiernie podobnym do tonu którym posługiwał się gdy odczuwał irytację.

[...]

Nie zamierzał dzielić się swymi przemyśleniami z Pszczelim Pyłem prawdą było jednakże że myślał jedynie o Jeżynowym Cierniu. To szylkretową kotkę widział w swej wyobraźni.
- Proponuję byśmy pozostali partnerami do otrzymania rangi wojownika przez pierwsze z naszych kociąt - rzekł po wypuszczeniu z pyska karku kotki. Ułożył się obok niej. - zaś o dalszej naszej przyszłości zdecydowali na podstawie doświadczenia które zdobędziemy podczas spędzonego razem czasu.

_________________

Elegant maniac.

Uczucie, którego doznała Pszczoła, było niezwykłe. Z jednej strony był ból i pogubienie, w pewnej chwili chciała się nawet wyrwać, gdyby nie mocny uścisk Konwalii, ale jednocześnie to cierpienie było na swój sposób przyjemne. Kocica nie umiała wyjaśnić, dlaczego, być może była masochistką... lecz zanim zdążyła sobie odpowiedzieć na to pytanie, ta rozkosz już się skończyła. Nie miała pojęcia, ile czasu na tym spędzili, ale Pszczole zdawało się, że minęła zaledwie chwila. Machnęła lekko ogonem podirytowana. Chciała więcej, lecz niestety, nie wyglądało na to, by Konwalia podzielał jej chęci, bo znów przeszedł do nudnego gadania. Jaka szkoda. Kiedy została puszczona, usiadła i zaczęła niespiesznie czyścić swoje futro, słuchając tego, co Konwalia miał do powiedzenia.
– Mm... Partnerami, powiadasz? – zamruczała, przerywając na chwilę swoje czynności pielęgnacyjne. Przez chwilę milczała, jak gdyby się zastanawiała nad jego propozycją, a potem uśmiechnęła się figlarsko. – Z przyjemnością. Podzielimy się tą nowiną z innymi, czy zachowamy ją dla siebie? – odparła.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Zdawało się że Pszczeli Pył zadowolona była z przebiegu sytuacji; on sam odczuwał głównie irytację. To Jeżynowy Cień powinna nosić jego potomków.
Przeznaczenie zdecydowało inaczej i musiał pogodzić się z tym faktem, prawdą było jednakże że nie chciał tego czynić.
- Nie wydaje mi się by była to informacja którą należy ukrywać - rzekł by następnie przesunąć językiem po swej kryzie. Ostatecznie uznał, ze stosownym byłoby również niespieszne przesunięcie nim po karku złotofutrej.

_________________

Elegant maniac.

Uśmiech spełzł stopniowo z pyska kocicy, w miarę jak się uspokajała po doznanych wrażaniach. Wyczuwała lekką irytację od swojego partnera, na co miała ochotę zmarszczyć łeb, ale powstrzymała się, żeby nie psuć niepotrzebnie chwili. Konwalia sam był sobie winien. Jeśli tak bardzo nie przepadał za wizją posiadania z nią kociąt, to nie trzeba było przystawać na jej propozycję.
– Dobrze. – odparła na jego słowa. Zadowalało ją to, że nie będzie musiała niczego ukrywać przed innymi. Kiedy Konwaliowy Sen przejechał lekko językiem po jej karku, mruknęła cicho, spoglądając mu w ślepia. – Swoją drogą, chętnie usłyszę twoje propozycje imion dla naszych kociąt.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Jego irytacja stopniowo malała zastępowana myślami o przyszłości i o tym, jak uhonorować zmarłą partnerkę przy jednoczesnym zachowaniu godności obecnej. Podejrzewał, że Pszczeli Pył może być ostatecznie godną następczynią Jeżynowego Ciernia.
- Tojad, Cykuta, Jaskier, Jeżyna, Barszcz, Mak, Oleander, Tulipan, Cis, Jemioła, Bluszcz, Bez, Psianka, Jałowiec, Kalina, Czermień, Wrotycz, Zawilec, Ciemiernik - wymienił imiona które uznał za odpowiednie podczas swych dotychczasowych rozważań. - Podejrzewam, że nie będziemy mieć aż tak licznego potomstwa, pozostaje nam zatem wiele imion spośród których wybierzemy najbardziej stosowne.

_________________

Elegant maniac.

Kocica z ciekawością wysłuchała wszystkich propozycji ze strony Konwalii. Zauważyła, że praktycznie wszystkie były roślinami trującymi, nawet znalazły się takie, o których nie miała pojęcia. Ciekawe, skąd posiadał tak szeroką wiedzę na ich temat? Może Owcze Runo mu coś zdradziła? Trochę to było podejrzane, ale nie zamierzała sobie zawracać tym zbytnio głowy. Interesujące, że Konwaliowy Sen chciał nazwać ich miot na swoje podobieństwo. Tylko jedno imię nie pasowało do danego motywu i to ono najbardziej jej się rzucało w pamięć.
– Jeżyna... – mruknęła, od razu kojarząc to imię z jego byłą partnerką. Czy tak czarnofutry próbował uhonorować bliską sobie osobę? Tyle imion do wyboru, a tak mało kociąt. – Fakt. A ja może też nazwę jedno kocię na swoje podobieństwo. Może Trzmiel albo Osa... Co o tym sądzisz? – odparła. Chciałaby jeszcze zaproponować Szerszenia, lecz, niestety, już takowy istniał w Klanie Wichru i niezbyt dobrze jej się kojarzył.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Rad był że Pszczeli Pył nie wyraziła otwartego sprzeciwu w kwestii nadania jednemu z kociąt miana Jeżyny. On sam uważał uczczenie pamięci zmarłej za konieczność, dyskusja na ten temat mogłaby zaś narazić ich świeżo nawiązaną relację. Ta, jak wszystko co nowe, postrzegana była przez niego jako dość krucha, nie wątpił jednakże że zmieni się to z czasem.
- Nie widzę powodu dla którego byłby to zły pomysł - odparł. Pszczeli Pył zgodziła się przekazać jego dziedzictwo dalej poświęcając przy tym swe ciało, nie uważał zatem by jej propozycja była nierozsądna. Gdyby to on rodził kocięta z pewnością upierałby się przy samodzielnym nadaniu imion każdemu z nich. Jeden potomek wydawał się być rozsądnym ustępstwem.

_________________

Elegant maniac.

Starlight