- Rad jestem, że tak uważasz - rzekł zgodnie z prawdą, zastanawiając się, które z kociąt z najnowszych miotów powinien przydzielić swej partnerce. Podejrzewał że czas jest niezbędnym czynnikiem warunkującym oczywistość odpowiedzi. - Jaka jest twoja opinia na temat jej... charakteru?
Kotka nie zrobiła na nim dobrego pierwszego wrażenia i zdawała się być wybitnie nieodpowiedzialna, możliwe jednak że nie był obiektywny.
- Dobrze - odrzekł zgodnie z prawdą. Ranga zastępcy odpowiadała mu na obecną chwilę równie dobrze jak własne futro. - Wszystkie aspekty mojego życia układają się zadowalająco - dodał zgodnie z prawdą. - Jesteś jedną z bliższych mi kotów, rad jestem zatem że uznałaś za stosowne nawiązanie tej rozmowy... chciałem bowiem byś poznała wieści jako jedna z pierwszych klanowiczek - obwieszczenie to wprawiało go w dyskomfort który zdradziła jednak jedynie nietypowa dla niego składnia. - Wraz z Jeżynowym Cierniem zostaliśmy parą.

- Zdziwiony jestem, że jej problemy dotyczące słuchu odkryliśmy tak późno - odrzekł zgodnie z prawdą. Sam posiadał krytyczną postawę wobec zachowania kotki - gdyby jego podłoże poznał wcześniej, mógłby pomóc jej zwalczyć wynikające z niepełnosprawności niedogodności. Bez uczynienia tego nie miała oczywiście szans by zostać wojowniczką.
- Ja również - odrzekł zgodnie z prawdą. - W wieczór dnia, w którym mianowany zostałem na zastępcę. Nasza relacja zmierzała w tym kierunku od wielu księżyców.
A przynajmniej on sam oceniał tak sytuację z perspektywy księżyców.

Konwaliowy Sen nie posiadał natomiast żadnych obiekcji co do bezpośredniości kotki w kwestii jego ewentualnego potomstwa - był to wszak jeden z najważniejszych powodów, dla których koty łączyły się w pary. Dla którego on sam zdecydował się na partnerstwo. Pragnął ojcostwa równie mocno, co władania Klanem Gromu.
- To zależeć będzie od decyzji Jeżynowego Ciernia... ustaliliśmy jednak, że chcemy, by narodziły się wystarczająco wcześnie, by stać się terminatorami przed śmiercią Rozżarzonej Gwiazdy.
Ciekaw był, co sądziła o tym Pszczeli Pył. Gdyby decyzja należała jedynie do niego Jeżynowy Cierń zapewne już teraz byłaby w ciąży... uważał jednak, że jako, że to ona ponosi większość kosztów ciąży to ostateczna decyzja należy do niej.

Konwaliowy Sen, naturalnie, nie zamierzał doprowadzać do jakiegokolwiek rozpadu, z pewnością zaś nie porzucałby potomków tak, jak uczynił to jego ojciec. Posiadanie kociąt stanowiło dla niego jeden z najważniejszych celów życiowych i nie zamierzał ich krzywdzić. Jego pragnieniem było zapewnienie im odpowiedniego wychowania i edukacji.
- Słuszna rada - odrzekł zgodnie z prawdą. - Osobiście wątpię jednakże, by ewentualne podupadające zdrowie Rozżarzonej Gwiazdy wiązało się z tak szybką roszadą w klanowej hierarchii, posiada wszak liczną ilość żyć.
On sam wolałby, by pozostało mu ich znacznie mniej lub by zrezygnował w miejsce kogoś zdrowszego - jego samego.

- Tak też podejrzewam - odparł zgodnie z prawdą, by następnie wysłuchać pytania skierowanego ku niemu przez złotofutrą. Nie było czymś, nad czym myślał wcześniej - jego odpowiedź nastąpiła dopiero cztery uderzenia serca później.
- Podejrzewam, że Trzmiela Gwiazda i... być może moja matka, choć wolałbym, by żyła wystarczająco długo, by zobaczyć, jak staję się przywódcą - odparł zgodnie z prawdą, czując, że z Pszczelim Pyłem może tę rozmowę przeprowadzić szczerze.

Przypuszczenie kotki sprawiło, że nie ukrywał swojego zdegustowania. Skrzywił się jedynie, zdając sobie jednak sprawę, że nie wyraziłby sprzeciwu dotyczącego dostania życia od Kruka, jeśli oznaczałoby to zostanie przywódcą. Marzenie to było dla niego zbyt cenne.
- Żywię nadzieję, że tak się nie stanie - rzekł, pozwalając sobie na szczerą odpowiedź. - Roztrzaskaną Taflę uważam za jedynego mojego rodzica.
I nic, co uczyniłby Kruk, nie mogłoby tego odmienić.
- Nie wiem - tak też było w istocie.

Pszczoła rozumiała i podzielała jego zdanie. Ona również nie widziała w swoim ojcu członka rodziny i zdecydowanie wolałaby go nie spotkać ani własnej na ceremonii mianowania żyć, ani widzieć w samym Gwiezdnym Klanie, bo inaczej pewnie by się zrzygała na gwiezdnym trawniku.
– I obyś dowiedział się jak najpóźniej. – odparła po chwili ciszy, uśmiechając się figlarsko. Może lubiła ryzyko, ale jeszcze jej nie śpieszyło się do Srebrnej Skórki. Wciąż miała parę rzeczy do zrealizowania, zanim pójdzie do kociego nieba. W tym momencie praktycznie wszystko, co było jadalne w piszczce, się skończyło. Szybko minęła im ta rozmowa. – Oh, na mnie już czas. Dziękuję ci za tą przyjemną rozmowę i życzę powodzenia w realizacji twoich planów! – zamruczała na pożegnanie i gdyby kocur ją nie powstrzymał, poszłaby sobie, zabierając ze sobą resztki swojego posiłku, by potem gdzieś je zakopać.

//zt?

Oczywiście - któż inny, jak nie potomkowie Puszczyka mogliby być w stanie zrozumieć jego opinię na temat Kruka? Po Pszczelim Pyle spodziewał się niczego innego, jak tylko zrozumienia jego sytuacji.
- Takiej odpowiedzi się nie spodziewałem - rzekł zgodnie z prawdą - a jednak żywię nadzieję, że nigdy nie otrzymam życia od ciebie, Jeżynowego Ciernia czy Roztrzaskanej Tafli, bo, gdy zostanę przywódcą, wciąż będziecie tu, nie zaś na Srebrnej Skórce.
Zachowanie kotki odbiegało od tego zwyczajnego, stwierdził jednak, że jako, że wygląda na zadowoloną, to dopytywanie się o to, czy nic jej nie dolega, mogłoby zostać odebrane jako nietaktowne.
- I z wzajemnością - odparł, oddalając się w sobie jedynie znanym kierunku.

Była noc jednakże sen nie imał się gromowego zastępcy. Zielonooki usiadł obok Wzburzonej Wody obserwując, jak skuta lodem woda skrzy się w świetle gwiazd i księżyca by następnie przenieść wzrok na niebo.
Rad byłby, gdyby Jeżynowy Cierń mogła dzielić z nim ten dzień i gdyby ponownie mogli spędzić noc w jego legowisku wspólnie unikając w ten sposób zimna. Tak niewiele czasu dane im było spożytkować w ten sposób.

Konwaliowy Sen nie był zmęczony lecz przeżywał żałobę za utraconą partnerką i frustrował się przebiegiem obecnych wydarzeń. Członkom Klanu Gromu brakowało ponoszenia konsekwencji swych czynów, on zaś nie mógł tego zmienić dopóki pozostawał zastępcą.
- Tak - odrzekł zgodnie z prawdą. - Niepokoi mnie jednakże to, że od czasu narodzin swych kociąt Rozżarzona Gwiazda zdaje się być nieobecny jeszcze bardziej niż podczas choroby.
Nie świadczyło to dobrze o ognistofutrym.

- Od pewnego czasu mam w zwyczaju obserwowanie gwiazd - odparł szczerze uznając, że w jego obecnej pozycji nie musi chronić sie poprzez ukrywanie podobnych szczegółów. Żywił nadzieję że Pszczeli Pył nie wykorzysta ich przeciwko jego osobie.
- Nie wydaje mi się, by faktycznie tak czynił - rzekł. Obecne zachowanie Rozżarzonej Gwiazdy przypominało mu zachowanie Kruka przed opuszczeniem klanu. - Uważasz, że jest to właściwa i akceptowalna norma, Pszczeli Pyle?
Zielone oczy kocura skoncentrowały się na jego rozmówczyni oczekując na to w jaki sposób zareaguje ona na jego słowa.

Pora górowania słońca nie dawała wiele ciepła. Powietrze, choć nieco ogrzane przez promienie wciąż było mroźne.
- Pszczeli Pyle - powitał kotkę skinieniem głowy by następnie niespiesznym krokiem udać się w kierunku stosu zwierzyny. W chwili obecnej nie posiadał kwestii które chciał omówić z złotofutrą kotką, od rozmowy preferował zatem udanie się na poszukiwanie posiłku.