Ciemna Odnoga (legowisko medyka)

Nie są przyjaciółkami, ale przynajmniej relacja była neutralna — Wieczorna Rosa uśmiechnęła się i kiwnęła głową ze zrozumieniem. Kto wie, może wspólna ścieżka sprawi, że tymi wielkimi przyjaciółkami zostaną?
– No to super! Jeśli chodzi o formalności, dzień po ceremonii pójdziemy na wyprawę do Spienionych Wodogrzmotów, by przedstawić waszą dwójkę Gwiezdnym. Jest to długa i trochę męcząca droga, szczególnie, że teraz nie jest najcieplej, więc prosiłabym Cię, żebyś w dniu ceremonii wyspała się i najadła. Możesz też dać znać Wierzbowemu Puchowi, by nie zabierała cię wtedy na trening, byś mogła się przygotować! – zaproponowała. Co prawda to, czy Wapienko się do tego zastosuje to już jej sprawa, ale Wieczorna Rosa chciała przedstawiać terminatorki żywe, a nie głodne i niewyspane, co nie?

_________________

you keep buying stars

all my life, i've been
so lonely, all in the
name of being holy,
still, you'd like to think
you know me

Ciemna Odnoga (legowisko medyka) - Page 9 38150211_KA5ot1iDdGwEAUW

and you could buy up
all the stars but it
wouldn't change who
you are; you're still
living life in the dark

it's just who you are

- W porządku. Przekażę to Wierzbowemu Puchowi - odpowiedziała, kiwając głową. - Opowiadała mi o Spienionych Wodogrzmotach na treningu, pokazywała, gdzie są. Nie wyglądało to na jakąś bardzo daleką podróż, skoro widać je z naszych terenów, no ale może tak tylko się wydaje. No i mówiła, że po drodze sobie wybiła zęba... mam nadzieję, że nam się nic nie stanie! - powiedziała jeszcze, marszcząc w zmartwionym zamyśleniu czoło. Nie chciała skończyć z wybitym zębem albo jakąś blizną; zastępczyni to pasowało, może Malinowej Łapie też, ale jej?

_________________

★
σαν αεράκι φεύγει και χάνεται
σαν ποταμάκι, αχ, δε με φτάνετε
κάνε μια στάση, αχ, πόσο βιάζομαι
να ξαποστάσεις, φεύγω, δεν πιάνομαι

τα ποτήρια σας ψηλά στον χορό και στη χαρά
στον χορό και στη χαρά και στη νια που λαχταρά
τα ποτήρια σας γεμάτα και τον χάρο πάτα-πάτα

Wieczorna Rosa uśmiechnęła się i kiwnęła głową słysząc, że ta przekaże informacje zastępczyni. Zamieniła się w słuch, gdy Wapienko podzieliła się tym, co wie o Spienionych Wodogrzmotach, a gdy skończyła, wypuściła krótki oddech z cichym "hm".
– Zdecydowanie mamy bliżej, niż każdy inny klan, ale to wciąż wymagająca podróż; wiesz, nawet do granic z obozu jest kawałek. Droga faktycznie jest trudna, bo trzeba zsunąć się z dość stromego wzniesienia — właśnie tam ukruszyła sobie kieł! Dopóki będziemy ostrożne, raczej się nie zabijemy, ale są trudne odcinki, to fakt – wyjaśniła z lekkim rozbawieniem. – Gdy zsuniemy się już stamtąd, trzeba iść wzdłuż rzeki, Gęsiej Szyi, a droga jest raczej wąska i często śliska lub pełna błota. Ale jeszcze nie słyszałam, żeby ktoś zrobił sobie tam coś poważnego, więc możesz spać spokojnie – chyba, że największym koszmarem Wapiennej Łapy były brudne łapy.

_________________

you keep buying stars

all my life, i've been
so lonely, all in the
name of being holy,
still, you'd like to think
you know me

and you could buy up
all the stars but it
wouldn't change who
you are; you're still
living life in the dark

it's just who you are

- Hmm. Chyba damy sobie radę! W końcu Gwiezdni będą oświetlać nasze ścieżki - odpowiedziała pogodnie, bo to przecież było oczywiste. W końcu na spotkanie z nimi szły trzy łączniczki ze Srebrną Skórką - jedna aktualna i dwie przyszłe! Gwiezdni musieli mieć je w opiece i dbać o to, by nie stała im się krzywda; być może Wierzbowemu Puchowi omsknęła się łapa dlatego, że szła jako obstawa, a nie ktoś, kto faktycznie miał sprawę do Gwiezdnych? Na pewno tak było.
- Bardzo dziękuję, że mnie wybrałaś - tak jeszcze raz! Naprawdę, naprawdę, NAPRAWDĘ bardzo się cieszę! - zaszczebiotała wesoło, i pewnie zawracałaby Wieczornej Rosie głowę jeszcze przez jakiś czas, gdy jednak zmieniła zdanie. - Pójdę już, bo zdaje się, że przerwałam ci odpoczynek. Do zobaczenia! - kiwnęła jej elegancko głową na pożegnanie i odmaszerowała w swoją stronę.

zt :3

_________________

★
σαν αεράκι φεύγει και χάνεται
σαν ποταμάκι, αχ, δε με φτάνετε
κάνε μια στάση, αχ, πόσο βιάζομαι
να ξαποστάσεις, φεύγω, δεν πιάνομαι

τα ποτήρια σας ψηλά στον χορό και στη χαρά
στον χορό και στη χαρά και στη νια που λαχταρά
τα ποτήρια σας γεμάτα και τον χάρο πάτα-πάτα

Starlight