Ciemna Odnoga (legowisko medyka)

Wieczorna Rosa

Lisia Łapa nie musiała wołać szylkretki, gdyż ta zaalarmowana szelestem przy wejściu, wysunęła się ze składzika i z lekkim skinieniem łba przywitała Lisią Łapę. Widziała, że kotka jest chora, ale przez jej milczenie... niewiele mogła ocenić.
- Co się dzieje, Lisia Łapo? - mruknęła, próbując wybadać z czym konkretnie przyszła. Bez tego nie poda jej odpowiednich ziół.

Nie musiałam długo czekać, aby tuż przede mną pojawiła się sama Wieczorna Rosa. Przywitałam się z nią skinięciem głową, po czym zaczęłam wyjaśniać, z jakiego powodu znów zjawiłam się w jej legowisku.
- Strasznie mi gorąco, boli mnie gardło, brak mi sił i nie mogę przestać kaszleć oraz kichać. - odparłam cicho, starając się oszczędzać swój głos. Im częściej go używałam, tym bardziej drapało mnie w gardle. Jakby na potwierdzenie moich słów, zaraz jak tylko skończyłam mówić, rozkaszlałam się przeokropnie, aby na koniec cicho kichnąć, jakby coś połaskotało mnie po nosie.

_________________

Ciemna Odnoga (legowisko medyka) - Page 8 DBubv8w

Kiedyś mi powiedział tato, że się mogą spełniać sny,
ale nie czekaj na to, tylko pomóż im.
Nawet gdyby nikt nie chciał pomóc mi,
ja wiarę w siebie ciągle mam.
Nagle któregoś dnia wygram i zadziwię świat!

Wieczorna Rosa

Kotka wysłuchała objawów terminatorki i skinęła głową w zrozumieniu, po czym poprosiła ją o poczekanie, gdy ta pójdzie po odpowiednie zioła. Wróciła z liściem mniszku, który podała Lisiej Łapie.
— Zjedz i przez najbliższy czas zostań w lecznicy, by nikogo nie zarazić, dobrze? — wyjaśniła z delikatnym uśmiechem, po czym poprowadziła kotkę do odpowiedniego legowiska odizolowanego od innych kotów. Przeziębienie nie było czymś poważnym, ale nie potrzebowali jego epidemii, a nieleczone potrafiło mieć nieprzyjemne skutki, do których ta nie zamierzała doprowadzać.

Kiwnęłam tylko głową, gdy Wieczorna Rosa powróciła do mnie z ziołami, woląc póki co oszczędzać swój podszyty chorobą głos. Posłusznie przyjęłam lekarstwo, choć miało dla mnie nieco gorzki posmak, po czym podziękowałam jej za pomoc. Bez słowa udałam się do legowiska chorych, aby przygotować sobie posłanie, które przez jakiś czas będę zajmować. Nie chciałam nikogo zarazić, dlatego grzecznie pozostałam na parę dni w lecznicy pod okiem medyczki Klanu Wichru.

[zt?]

_________________

Kiedyś mi powiedział tato, że się mogą spełniać sny,
ale nie czekaj na to, tylko pomóż im.
Nawet gdyby nikt nie chciał pomóc mi,
ja wiarę w siebie ciągle mam.
Nagle któregoś dnia wygram i zadziwię świat!

Starlight