Cisza jak na grzybach można by rzec. Robak przemierzało plemienne tereny w pełnym skupieniu by natrafić na momentalną pustkę. Tak bywało bardzo często na polowaniach. Tak też nie ma co, można jedynie machnąć łapą. Szło dalej nie przejmując się tym póki co. Uszy miało czujnie postawione na sztorc, a oczy badały uważnie teren. Oczywiście korzystało również ze zmysłu węchu. Wiatr był dosyć nieprzyjemny w porę białych zasp i ziębił nu mordkę, ale nie było to niczym co by nie przeżyło.

Robaka coś polubiły wiewiórki tego dnia. Absolutnie nu to nie przeszkadzało oczywiście. Były całkiem sporymi piszczkami, które na pewno ucieszyłyby nie jednego kota wybierającego jedzenie ze stosu. Bez żadnego oporu więc Robak Wspinający się po Wielkim Dębie ugięło łapy i przeniosło ciężar na tylne łapy. Ogon wyrównało z linią grzbietu i zaczęło skradać się pod wiatr w stronę celu. Uważało by być idealnie cicho i na nic nie stanąć. Było w pełni skupione na swojej nowej wiewiórce, która oglądała korzonek. Chciało podejść możliwie jak najbliżej i dopiero wtedy skoczyć na nią.

Robak złapało kolejną wiewiórkę bez większych problemów. Dzisiejsze polowanie okazało się być na prawdę spokojne i odprężające. Złapało cztery różne zwierzyny i na tym postanowiło zakończyć. Jeśli złapało by jeszcze coś to dłużej by musiało przenosić swoje ofiary polowania do obozu. Złapało więc wiewiórkę w pysk i ruszyło, żeby zebrać resztę zdobyczy i wrócić do obozu.
//Zt dzienki za mgowanie buzi

Wyzdrowiałem, czułem się jak nowo narodzony. Kleszcze sobie odpuściły, ja nie miałem już żadnych symptomów, to się wybrałem na polowanie! Może będzie lepsze, niż moje poprzednie, eh. Dotarłem do Sosnowego Boru. Las był duży, wybrałem się w jego głębia, rozglądając się uważnie za jakąkolwiek zwierzyną. Chciałem trochę poćwiczyć polowania, bo jeśli będę polował dla Plemienia tak, jak ostatnio, to to będzie katastrofa i zagłodzę Plemię! Dlatego się skupiłem. Bardzo mocno. Do pracy, rodacy.

Ah. Na drzewie. No dobra. Wspinać się umiem, chociaż nie było to moje ulubione zajęcie. Nie mniej jednak ugiąłem nogi, ogon z głową zrównałem z grzbietem i zacząłem iść pod wiatr w stronę drzewa, patrząc pod łapy. Również przeniosłem ciężar na tylne łapy, tak od razu. Kiedy dotarłem do drzewa wbiłem pazury w korę, po czym zacząłem się wspinać, głową do góry. Starałem się być najciszej, jak potrafię. Kiedy dotarłem na gałąź, gdzie znajdowała się popielica, zacząłem się do niej skradać, tak samo, jak wcześniej skradałem się do drzewa. Kiedy byłem wystarczająco blisko wyskoczyłem naprzód, z wyciągniętymi pazurami.

Syknąłem. Eh, porażka. Zacząłem schodzić powoli z drzewa, głową do góry. Wbijałem pazury mocno w korę, a gdy byłem wystarczająco blisko ziemi, po prostu zeskoczyłem. Wziąłem głęboki wdech, ruszyłem dalej. Nie mogłem wrócić z niczym!

Nie zamierzałem się poddawać. Na pewno nie teraz. W końcu musiałem mieć trochę wprawy! Dlatego moje polowanie trwało. Starałem się, aby moje kroki były ciche. Obserwowałem dokładnie otoczenie, mając nadzieję, że zaraz jakiś zapach dotrze do mojego nosa. W końcu to nie mogło być aż takie trudne, prawda?

Zauważyłem przed sobą szczura. Zatrzymałem się prawie od razu, po czym ugiąłem delikatnie nogi, ale tak, aby brzuch nie szurał po ziemi. Głowę pochyliłem, a ogon zrównałem z linią grzbietu. Przeniosłem ciężar na tylne nogi, po czym zacząłem się skradać pod wiatr, zerkając czy czasami na nic nie nadepnę i omijając każdą przeszkodę. Kiedy byłem wystarczająco blisko szczura, rzuciłbym się, aby szybko go zabić. Szczury były, huh, niebezpieczne! Ale były dobre.

Dobra, szczur złapany! Gnojek dobrze uciekał, hmpf. Jednak szukałem dalej, jeszcze jedną jakąś może zwierzynkę?

Oh. Ptak. Dobrze, musiałem być cicho. Wziąłem płytki wdech, po czym zacząłem iść pod wiatr, cicho i gładko. Patrzyłem pod łapy, aby nie nadepnąć na nic w drodze, na ugiętych łapach i z głową i z ogonem na równi z linią grzbietu. Zatrzymywałem się raz na jakiś czas, a jeśli były jakieś przeszkody, to się za nimi chowałem. W końcu gdy byłem wystarczająco blisko rzuciłbym się na ptaka, aby szybko go zabić.

No i super. Zabrałem srokę i zabrałem wcześniejszego szczurka i udałem się do obozu, aby złożyć swoje ofiary. Może to nie było coś dużego, ale zawsze jakiś posiłek dla Plemienia!

[zt]