Faktycznie - było coraz więcej kotów wokół. Nie mógł powiedzieć, że tym się szczególnie przejął i jakkolwiek to na niego wpływało. W końcu, nie było tu w żaden sposób… stresująco. Tłoczno, za dużo się działo, ale nie mógłby powiedzieć że czuje się tragicznie źle w towarzystwie kogokolwiek. Jedynie z drobnym grymasem spojrzał na odchodzącą Ulotne Wspomnienie, ale nie mógł jej tu trzymać na siłę.
- Myślicie, że kiedy się zacznie? - rzucił w końcu, spojrzenie kierując do Zaćmienia. Ze wszystkich, to chyba ona najlepiej będzie wiedziała kiedy serio zacznie się dziać cokolwiek ważnego.

Kompletnie zignorowała słowa dalsze słowa Osy oraz Tojad. Nie mniej jednak, Osa rzuciła jej się do łap! Była gotowa już odskoczyć i nasyczeć na tą małą kupę lisiego łajna. Jednak Pszczeli Pył prędko ją uprzedziła i zabrała swoją córkę. Zjeżona Łapa cicho odetchnęła i posłała ciotce pełne podziękować spojrzenie. Będzie musiała przynieść jej coś z polowania w ramach oficjalnego podziękowania. Nie zamierzała jednak bardziej stresować świeżo upieczonej matki swoją obecnością, by jej kocięta czasem bardziej nie wyrywały się do gryzienia jej po łapach. Odeszła od niej z delikatnym skinieniem na pożegnanie i zwróciła się przez zgromadzone koty w stronę Pajęczyny.. kotki, która niedawno została przyjęta do klanu. Niebieska terminatorka szturchnęła ją nosem w plecy.
-Wybacz za tamte przekomarzanie, nie chciałam cię wystraszyć- Od razu mruknęła w stronę jasnej kotki, przysiadając tuż obok.
-Jestem Zjeżona Łapa. Słyszałam, ze masz teraz otrzymać imię godne terminatora Klanu Gromu- Zaczęła z delikatnym uśmiechem. -Stresujesz się?- Zapytała pełna troski. Może i była wrogo nastawiona do kotów spoza jej klanu, jednak w momencie, gdy ta miała stać się jego częścią, nie mogła pałać do niej wieczną nienawiścią.

Orientalka rzuciła niebieskiej spojrzenie pełne zrozumienia.
- Nie twoja wina, te kocięta po prostu.. nie chciałam kłopotów - wytłumaczyła, końcówka ogona kotki przestała już drgać. Zjeżona Łapa, huh, pasuje do terminatorki.
- Oh.. tak! Teraz jednak jestem jeszcze Pajęczyca - przedstawiła się, lepiej późno niż wcale. Na pytanie kotki lekko skinęła głową, jakby mogła się nie stresować? Wokół niej ogrom obcych kotów, nie każdy nastawiony pozytywnie a w dodatku zaraz ma mieć tą całą ceremonię i oficjalnie należeć do klanu.
- Ty stresowałaś się na swojej ceremonii? - zapytała chcąc przenieść temat rozmowy na Zjeżoną Łapę.

-Czy się stresowałam? Nie. Byłam podekscytowana.. bo wiesz, inaczej jest, jak dołączysz w trakcie swojego życia i musisz uczyć się wszystkiego, gdy inne kocięta już miały to wpajane od najmłodszych księżyców. Ale przywykniesz i gdy będziesz gotowa by w przyszłości stać się wojowniczką, z pewnością przepełniać będzie cię ekscytacja i podniecenie, niżeli stres i strach- Mruknęła czule w stronę szylkretki. Chciała ją podnieść na duchu, bo w końcu mówiła samą prawdę.
-Więc no.. nie, nie stresowałam się. Gdy będę mianowana na wojowniczkę, też się nie będę stresować, a moje serce nie będzie biło z przerażenia, a z czystego szczęścia- Dodała posyłając jej zachęcający uśmiech.

Patrzył, jak klan się gromadzi, a jego uwagę zwróciła sytuacja, gdzie kocięta Konwaliowego Snu otoczyły nową kotkę, wyniknęła z tego awantura, którą zażegnało pojawienie się Pszczelego Pyłu, która wzięła swoje kocięta, szczególnie Osę, od Jeż i obie strony rozeszły się w swoje strony. No, dobra, problem zażegnany. Posłał ciepły uśmiech Pszczole. Dodatkowo jego zastępca powiadomił go o zniknięciu Pajęczej Łapy... Nie brzmiało to dobrze.
- Nie rozmawiałem z nim. Mam nadzieję, że się odnajdzie gdzieś na terenach - powiedział, w myślach dodając sobie, że oby nie martwy. Miał nadzieję, że kocurowi nic się nie stało, ale warto będzie poinformować patrole, by go wypatrywały.
- A zatem, Kropelko, Roso, Mroku, Popieliczko, Pajęczyco, Kurz, Nasionko wystąpcie - powiedział oficjalnie, czekając, aż wszystkie kocięta (w teorii lub/i praktyce) wystąpią przed Liściasty Konar. Obserwował młodsze pokolenie, widział w nich pełnych ambicji młodych terminatorów, którzy nie mogą się doczekać, aż zaczną trening.
- Kropelko, jako Srebrna Łapa zaczniesz trening pod okiem Konwaliowego Snu. Mroku, od dzisiaj jesteś Zapadającą Łapą i twoim szkoleniem zajmie się Ulotne Wspomnienie. Rosa, jako Poranna Łapa będziesz trenować z Zamglonym Jeziorem, a Popieliczka, jako Spopielona Łapa, z Jabłkową Gałęzią. Pajęczyco, jako Zroszona Łapa trening rozpoczniesz pod opieką Wilczego Kła. Nasionko, jako Kiełkująca Łapa będziesz się uczyć pod opieką Omszałego Strumyka, a Kurz, jako Zakurzona Łapa, z Oliwkową Gałązką - powiedział, mianując wszystkie kocięta już oficjalnie na terminatorów, w tym trójkę najnowszych kotów w klanie.
- Jak widzicie, do naszego klanu zawitały nowe pyski. Wszyscy są tutaj oficjalnymi członkami Klanu Gromu, dlatego proszę, byście odnosili się do nich z szacunkiem - dodał, by zniwelować do minimum jakiekolwiek przejawy nietolerancji dla trójki mlodzieniaszkow. Miał nadzieję, że Klan Gromu jedynie zyska na przyjęciu ich do klanu.
- Jako, że nasz klan stał się bardzo liczny i nie zapowiada się, żeby zrobił się nagle mniejszy, wychodzę do was z propozycją przejęcia nowych terenów. W planach mamy włączenie do klanowych ziem okolice Gawry, Leśnego Brzegu i Kamienistego Brzegu. Że wstępnego rozeznania, nie wyglądają na tereny, które byłyby zajęte jako prywatne okolice samotników. Chciałbym wiedzieć, co o tym myślicie i czy bylibyście chętni dołączyć do patroli, które zaczną rozszerzać tereny - powiedział, chociaż nie wydawało mu się, żeby koty były jakoś mocno przeciw temu pomysłowi. W końcu, będzie to możliwość zdobycia większej ilości zwierzyny.
- I jeszcze jedno. Jakby ktoś miał informacje na temat Pajęczej Łapy, to prosiłbym, żeby się zgłosił do mnie lub do Konwaliowego Snu - powiedział, po czym zakończył oficjalnie ceremonię, schodząc z gałęzi i przeciągając się. Miał nadzieję, że poruszył wszystkie sprawy, jakie miał do poruszenia.

Z mniejszym lub większym zainteresowaniem obserwował to, co działo się wokół niego. Było głośno, wyjątkowo tłocznie, albo to po prostu kocięta Konwaliowego Snu robiły taki sztuczny tłum, plącząc się wszędzie pod łapami i drąc mordy. Jabłkowa Gałąź skupił się więc na tym, by wyciszyć cały szum tła i przez chwilę zastanawiał się, czy nie powinien również, tak po prostu, wyjść, ale zaraz jedynie prychnął pod nosem z frustracji; wolał nie ryzykować tym, że poślą za nim specjalny patrol, który go spacyfikuje.
- Hm - mruknął, gdy w którymś momencie przez biały szum przedarł się głos Ulotnego Wspomnienia. Jabłkowa Gałąź uśmiechnął się lekko do kotki. - Widocznie na ceremoniach jesteśmy na siebie skazani - stwierdził luźno, wzruszając przy tym barkami. Jak to się stało, że niezależnie od tego, czy siadali obok siebie od razu, czy też dopiero później, przepędzeni ze swojego oryginalnego miejsca, zawsze kończyli siedząc razem? Nie przeszkadzało mu to. Lubił tę rutynę, była czymś, do czego zaczął się przyzwyczajać.
Nie mieli jednak okazji, by rozmawiać, bo chwilę później ceremonia wreszcie się zaczęła. Żadnych nowych wojowników, za to całe stado terminatorów, w tym trójka nowych pysków. Będzie musiał znaleźć chwilę na to, by z nimi porozmawiać. Zarejestrował fakt, że i jemu trafił się nowy terminator; dobrze, bo z tempem treningu Sroczej Łapy zaczynał się nudzić i coraz bardziej ciągnęło go do starych nawyków włóczenia się poza ziemie Klanu Gromu. Co do pomysłu powiększania ziem - było mu to obojętne. Nie zamierzał się zgłaszać.
- Powodzenia z pierwszym terminatorem - mruknął do Ulotnego Wspomnienia, zaczepnie klepiąc ją ogonem w bok, gdy wstawał. Otrząsnął sierść i kiwnął jej głową na pożegnanie, by oddalić się w stronę Ślimaczego Śladu, by prosić go o wskazanie, które z tych młodych to Spopielona Łapa. Dopiero wówczas podszedł do świeżo mianowanej terminatorki.
- Jeżeli nie masz żadnych planów na resztę dnia, trening możemy zacząć już teraz - oznajmił, nie bawiąc się w żadne formułki ani przedstawianie się; to powinno być oczywiste, kim był. Jeżeli Spopielona Łapa nie wyraziła sprzeciwu, wyszedł wraz z nią z obozu, jeżeli zaś wolała zostać i zacząć od jutra - tak też się umówili i Jabłkowa Gałąź opuścił obóz sam.

zt

- Zalaz, gdzie idziesz? Pszecież mówiłaś że sobie polozmawiasz z lodzicami to lozmawiajmy - powiedziała do Jeż ale tamta chyba wolała pójść znowu męczyć biedną pajęczynkę.
No chyba nie zamierzała tak tego zostawić. Jak będzie trzeba to pójdzie do taty. Ba, pójdzie nawet do starego dziada, teraz, przy wszystkich.
- Tak, mamo, jesteśmy pewne. Jeż nam wypominała że musi czekać na jedzenie żeby ja i moja siostlunia miały jedzenie pod nosem, czyli chodzi o mnie i Osę.  Powiedziała że źle nas wychowujesz, przezwała cię matulą a mnie kleszczem. I telaz sobie odchodzi i udaje niewiniątko i ucieka od ko- - urwała próbując wymówić długie i trudne słowo które tak często wypowiadał ojciec. - konsekwencji.
Ogłoszeń wysłuchała, aczkolwiek niezbyt uważnie. Za bardzo zajmowała się osobą wrednej jeżowatej kocicy. To była wojna! I Tojad zamierzała ją wygrać.
- I myślę że powinna być ukalana i nawet sama pójdę do Pana któlego nie mówię ale o któlym nie powiem ci przy innym kim jest jeśli ty nie chcesz mamo.

Aż nagle rozbrzmiał głos przywódcy po raz kolejny. Popieliczka natychmiastowo wyprostowała się i obróciła łebek w kierunku Żołędziowego Grzbietu, aby zerknąć na pocieszający, nieco dumny uśmiech matki...
Pod futrem koteczka czuła powoli rozchodzące się dreszcze nie tylko podekscytowania, ale również odrobiny strachu, dopiero będąc w centrum uwagi, do koteczki dotarło, że bycie terminatorem to nie tylko będzie okazja do zdobycia wiedzy, ale również czas wyzwań, poznanie nowych kotów oraz obowiązki i narażanie własnego futra, aby chronić młodszych i starszych.
Poza nią i jej rodzeństwem była mianowana trójka nowo przyjętych samotników, co... może nie tyle, co nie interesowało Popieliczki, bo w końcu samotniki to koty spoza klanu i na pewno mają kilka angdot do opowiedzenia, jednak teraz były rzeczy nieco ważniejsze, nowe imię, nowe imiona jej rodzeństwa i mistrzowie.
Spopielona Łapa... na nowe imię koteczkę opanowało lekkie zdziwienie, bo przywódca zdecydował się chyba odejść od gryzonia na rzecz popiołu? Imiona jej rodzeństwa za to sprawiły, że srebrna uśmiechnęła się szeroko w duchu, bo zdawało jej się jakoby już dostali zwiastun tych wojowniczych - Zapadający Mrok, Poranna Rosa, Srebrna Kropla i ona... Spopielona Popielica? Chyba nie, jako jedyne nie pasowało. Później na pewno podzieli się z resztą swoimi spostrzeżeniami.
Teraz jednak podszedł do niej kocur, jak koteczka się domyśliła - Jabłkowa Gałąź, który! Od razu zaproponował wyruszenie na trening. Spopielona Łapa mimowolnie zamachała ogonem ucieszona.
- Zacznijmy już teraz - powiedziała, a potem odwróciła się do Zaćmionego Słońca i rodzeństwa, aby się z nimi szybko pożegnać. Potem już potuptała za mistrzem zadzierając główkę, aby móc, chociażby spojrzeć na jego pysk.

Na komentarz o skazaniu, uśmiechnęła się jedynie pod nosem jako odpowiedź, gdyż zwyczajnie nie miała nic więcej do dodania. Miałaby, gdyby przed chwilą nie wyssano z niej resztek energii. Zamiast tego wsłuchała się w słowa Rozżarzonej Gwiazdy, po drugim imieniu tracąc wątek. Za dużo nazw przewijało się w tym słowotoku, więc zwyczajnie jej umysł po prostu wyłączył się na moment. Co prawda nie na długo, gdyż zaraz potem pojawiło się również to jej. Zaraz, ona? Serce automatycznie zabiło szybciej, jak w momencie, kiedy zostajesz wywoływany do tablicy. I chwila, co, Mrok? Rozejrzała się niepewnie po otoczeniu, jakby szukając potwierdzenia, że na pewno dobrze słyszała. Fiuu, odważnie ze strony lidera, że dał jej kogoś pod skrzydła. Ona sama sobie by nie dała w każdym razie. Sprawa z poszerzeniem terenów niezbyt ją obchodziła, jak dla niej mieli wystarczająco dużo miejsca, a nie chciało jej się dodawać godziny do patrolu. Już i tak potem miała ziemię pod pazurami, którą musiała szybko wypłukać, by nie czuć przejmującego dyskomfortu. Poza tym, może tam ktoś mieszkał? I co wtedy? Wparują mu do domu? Co z tego, że nie wyglądają, na pewno tam chodzili. I nie będą tym faktem zachwyceni. Przecież to może wywołać jakiś konflikt, a kotka chciała raczej żyć ze wszystkimi w zgodzie. Na pewno nie miała zamiaru w tym uczestniczyć. W końcu wzdrygnęła się lekko, kiedy z zamyślenia wyrwał ją głos Jabłka.
- Dzięki, przyda się - rzuciła - tobie również - odbiła ,,powodzenia", na pożegnanie, jeszcze machnąwszy lekko łapą. A teraz co, zaczynamy zabawę. Plus był taki, że młodego gada już znała.
- Znów się spotykamy~ - rzuciła tajemniczym tonem, wyjętym z fancy lektora fantasy w stronę Mroku, gdy już się znalazła odpowiednio blisko - Zgaduję, że nie chce ci się za bardzo siedzieć teraz w obozie i wybierać legowisko, więc możemy wyjść od razu. Chyba, że się mylę. A i jeszcze, mogę sobie oszczędzić tą Zapadającą Łapę? Możemy ci wymyślić po drodze coś bardziej potężnego na czas szkolenia, bo aktualnie kojarzy mi się to jedynie z taką ciemną błoną rozwieszoną nad dziurą, która się tak powoli zapada w dół... - wyjaśniła, po chwili zdając sobie sprawę, że mogło być to niezbyt fortunne porównanie - No, chyba, że nie chcesz - dodała zaraz.

Zapadająca Łapa. Brzmiało to... obco, dziwnie. Skrzywił się pod nosem, na chwilę absolutnie odrzucając myśl o tym wszystkim, co działo się później - kto był jego mistrzem, jak nazywa się teraz rodzeństwo, co Przywódca mówił dalej. Zapadająca Łapa... Był Zapadającą Łapą?
- Huh - mruknął, gdy to Ulotne Spojrzenie pojawiła się przy nim i zaczęła mówić, i mówić i... och! OCH!! - Ja-- tak, tak, możemy wyjść już teraz!
To pierwsza rzecz. Druga, sprawiająca że chyba mógłby zrobić dwa fikołki do tyłu na raz, sprawa imienia.
- Aha! Chcę. Wiesz, ja... to nie tak że mam złe imię... ale ja nie lubię jak jest takie... no... nowe... - i obce, i dziwne, i nie wie jak się do niego odnieść, tak jakby ktoś wyrwał mu coś, na czym mu zależało i teraz nie miał wyboru, tylko musiał to zaakceptować i zachowywać się jak na jego wiek przystało. Niemniej opcja, gdzie mógł sam zdecydować... była po prostu miła. I praktycznie w chwilę sprawiła, że mógł się skupić na pozytywach. Bo były ich wiele. Trenował z NIĄ!!! To będzie na pewno mega, super spoko trening.

[zt? <3]

- Mhm. - kiwnąłem twierdząco glową i rozjerzałem sie po wszystkich ktorzy mieli byc dzis mianowani. I juz po chwili zostałem mentorem! Spodziewałem się niby tego ale usłyszeć to tak oficjalnie... fajnie! Ale o dziwo nie byl to nikt z dzieciarni tylko podrostek dopiero co przyjęty do klanu. Zroszona Łapa. To nie było nic związanego z Pajęczycą, dziwne. Posłałem uśmiech Dzięciolej Łapie na odchodne i ruszyłem w stronę terminatorki.
- Cześć, możemy iść już telaz ale jak wolisz... jutlo też jest dzień. - nie zerknąłem się z szylkretką nosem bo było to dla mnie nieco dziwne.... nie pachniała jeszcze gromem. Jeśli kotka się zgodziła ruszyliśmy do Ciemnej Głuszy.

/zt

Otrzymał jednego jedynie terminatora, zaś przyjęta do klanu samotniczka stała się obowiązkiem młodego, niedoświadczonego jeszcze wojownika. Fakt że Rozżarzona Gwiazda przedkładał ilość nad jakość nie stanowił dla niego zdziwienia.
Słysząc że Rozżarzona Gwiazda przywłaszcza sobie jego pomysł spojrzał na niego, unosząc jedną z brwi wyjątkowo wysoko. Zdawało się, że klan kompletnie zignorował rudofutrego - uczynił to własny jego syn opuszczający obóz. On sam się nie wypowiadał - był wszak pomysłodawcą zajęcia nowych terenów.
Na oznajmienie Pszczelego Pyłu zareagował niemalże niezauważalnym skinięciem głowy, następnie zaś skierował się ku swej terminatorce.
- Zjaw się przed wyjściem z obozu gdy słońce zasłonione zostanie przez korony drzew - poinformował ją. Nosem stykać się nie zamierzał - była to dla niego tradycja, która go brzydziła.
Niespiesznym krokiem powrócił na swe zwyczajowe miejsce.

- TAK. Jak mówiła o tym to patrzyła się na nas - zawtórowała swojej siostrze z pewnością siebie. Przecież by nie kłamała w takiej sprawie! Szczególnie że Osa nie była typem kłamcy. Wyolbrzymiacza? Owszem, ale nie kłamcy.
- PUŚĆ MNIEEE!!! - krzyknęła, zaczynając machać łapami, gdy matka ją złapała za kark i odciągnęła od ataku. Chciała pokazać Jeż, kto tutaj rządzi! Potem Tojad coś mówiła, z czym się oczywiście zgadzała, ale była zbyt zajęta obmyślaniem planu ucieczki. Ceremonia się rozpoczęła, wszyscy ucichli, potem zostali mianowani na terminatorów i tyle. Jedyne co było ciekawe, to fakt, że jej ojciec dostał jakąś Srebrną Łapę. Potem jakieś ogłoszenia, jakiś Pająk, bla bla bla. Dobra, skończył gadać, można się zwijać. Już miała iść do kociarni, gdy wykonała nagły zwrot i podbiegła do Zjeżonej Łapy, zadzierając głowę i patrząc z determinacją na wyższą kocice.
- Policzymy się jeszcze, pożałujesz tego, co mówiłaś. Spotkamy się w środku nocy za lecznicą, będziesz mieć blisko do medyka, jak z tobą skończę - powiedziała dość cichym głosem, od tyłu wyglądała tak, jakby przepraszała. Gdyby nie to, że na sam koniec zebrała ślinę w ustach i splunęła pod łapy terminatorki, potem pokazała jej groźnie zęby i poszła już do kociarni, dumnie unosząc ogon.


//zt

- Jeśli ktoś by miał propozycje lub pytania odnośnie tego pomysłu, to proszę żeby się zgłosił do mnie lub do Konwaliowego Snu - powiedział z cichym westchnieniem, widząc jakoś brak entuzjazmu co do tego pomysłu. A najbardziej bolało go to, że Wilk sobie po prostu poszedł. No cóż. Jeśli klan był neutralny i nikt nie wyraził opinii... To może lepiej będzie porzucić ten pomysł? A sam nie wiedział. Ruszył w swoją stronę, żegnając się z tymi, co pozostali.


//zt

Sytuacja szybko przerosła kotkę. Zrezygnowana oddaliła się od Osy i Pajęczycy, siadając bliżej środka. Rozżarzona Gwiazda wreszcie się odezwał, kontynuując ceremonię. A więc teraz jest Srebrną Łapą, huh? A jej mistrz...ojej. Konwaliowy Sen? Znaczy, fajnie, zastępca, ale kocur był...specyficzny. Kompletnym przeciwieństwem wesołej i energicznej terminatorki. Nie miała nawet czasu się zastanowić nad sytuacją zanim czarny kot do niej podszedł, bezceremonialnie informując ją o czasie rozpoczęcia treningu. Skinęła głową w zrozumieniu, kierując wzrok na niebo. No, powinna chyba pójść coś zjeść przed treningiem.Jej rodzeństwo zajęte było ich mistrzami, toteż kocica po prostu wyszła ze zgromadzenia w poszukiwaniu posiłku.


/zt

Reakcja Rozżarzonej Gwiazdy nie była dla niego zaskakująca. On sam nie pytałby klanu o opinie, zamiast tego organizując patrole mające na celu zajęcie nowych terenów. Ankietowanie społeczności na temat chęci uniknięcia głodu zdawało się mu być zarówno nieracjonalne jak i kontrproduktywne.
Niespiesznym krokiem opuścił ceremonię.

— Dobre spostrzeżenie. Pachnie samotnikiem, tak dokładniej, dlatego dziwi mnie jej obecność… w sensie, no bo spoko, nie było mnie w klanie, ale raczej pamiętałabym zaginięcie kogoś w tym wieku, jeśli umiem liczyć? — ale hej, może po prostu. Nie umiała liczyć. Nie byłaby tym szczególnie zdziwiona!
Mówiąc o samotniczce, Gwiazdka zmarszczyła brwi widząc, co się dzieje między nią, Zjeżoną Łapą a kociętami Konwaliowego Snu… ale ich matka przyszła je spacyfikować, zdaje się, więc sytuacja była pod kontrolą. Gdyby nie, biała zapewne wyskoczyłaby na pomoc, ale zwracanie uwagi dzieciom samego zastępcy wypełniało ją pewnym strachem.
— Cześ, Łapcia — mruknęła i otarła się o polik siostry, gdy ta usiadła koło nich.
Ceremonia w końcu się zaczęła, a Gwiazdka słuchała uwaznie, ale nie było jej dane dostać terminatora. W sumie nic dziwnego - była młodą wojowniczką, a klan miał kilku wojowników bez żadnego ucznia pod sobą. Ciekawszą była propozycja rozszerzenia terenów… i coś o Pajęczej Łapie. Faktycznie, nie widziała go jakoś ostatnio w obozie, ale to nie tak, że była z nim blisko, więc nie namyślała się nad tym dłużej. Hm.
Nikt za bardzo jednak nie zareagował na to ogłoszenie i propozycję. Gwiazdka była… nieco zdezorientowana, no ale skoro tak, to ona równie dobrze mogła być pierwszą chętną. Zanim ceremonia w pełni się rozbiegła, poinformowała krótko Konwaliowy Sen, że może dołączyć do patroli. Nie wiedziała wiele o polityce związanej z unikaniem głodu czy samotnikami, ale wiedziała, że chce udowodnić swoją wartość i lojalność Klanowi Gromu. Następnie również odeszła w swoją stronę.

zt

Pszczoła zauważyła, że zanim zdążyła się w pełni zaznajomić z zaistniałą sytuacją, Zjeżona Łapa już sobie poszła i kontynuowała gadanie z samotniczką, pewnie z góry sądząc, że nic nie będzie jej miała do powiedzenia. Gdy jej kocięta potwierdziły swoje założenia, matka wydała z siebie cichy pomruk, przytakując lekko łbem.
– Tojad, czy aż tak trudno jest ci zapamiętać imię Rozżarzonej Gwiazdy? – spytała nieco zawiedziona, nie oczekując przy tym odpowiedzi. Jej kocięta nie miały jednego księżyca, już dawno powinny się wyzbyć problemów z wymową i nauczyć się zapamiętywać imiona. Jeśli sytuacja nie zmieni się przed ich ceremonią, Pszczeli Pył będzie musiała je zaprowadzić do medyczki.
Już chciała wydać swój ostateczny werdykt, ale w ich rozmowę przerwała sama ceremonia. Kocica z lekkim znużeniem obserwowała mianowanie terminatorów, w głębi duszy ciekawa, czy jej się takowy dostanie pomimo bycia matką. Dobrze, że tak się nie stało, bo miałaby spore kłopoty z prowadzeniem dwóch treningów i pilnowania swych córek w jednym czasie. Nieco zawiodła się wyborem imienia dla Pajęczycy, bo liczyła na to, że będą mieli dwa koty o podobnych imionach. Ostatnia wiadomość wzbudziła w niej większe zainteresowanie. Poszerzenie terenów brzmiało jako sensowne rozwiązanie dla tak szybko rozrastającego się klanu. Osobiście Pszczoła nie miała nic przeciwko i chętnie zgłosiłaby swoje chęci do udziału w patrolach, ale na razie musiała wychowywać swoje kocięta. Westchnęła i spojrzała na córeczki.
– Więc tak... Możecie opowiedzieć o wszystkim Rozżarzonej Gwieździe. Akurat jest mistrzem Zjeżonej Łapy, więc powinien nią się zająć. Ja sama pójdę i powiem jej, żeby się do was nie zbliżała, dopóki nie przeprosi. Nie wolno wam samym wymierzać sprawiedliwość i jeśli dowiem się, że zrobicie jej jakąkolwiek krzywdę, zabronię wam opuszczać kociarnię aż do waszej ceremonii, zrozumiano? – miauknęła do nich, już po tym, gdy Osa coś powiedziała do Jeż. Pszczoła domyślała się, że to nie były miłe słowa i podejrzewała, że Osa zechce się rzucić na terminatorkę, tak jak zrobiła to przed chwilą, tylko już pod jej nieobecność. Miała nadzieję, że swoim ostrzeżeniem temu zapobiegnie.
Na koniec zanim weszła do kociarni, podeszła do Jeż.
– Zjeżona Łapo, mam do ciebie pewną prośbę. Chciałabym, abyś więcej nie zbliżała się do moich kociąt i nie odzywała się do nich, chyba że zechcesz je przeprosić. – poinformowała ją stanowczo, a potem oddaliła się do Gęstego Buszu. Nie życzyła sobie, aby ktokolwiek dokuczał jej kociętom, a już tym bardziej je wyzywał.

//zt

Niekoniecznie miała kontekst do czegokolwiek, ale wyobrażanie sobie, jak dorosła terminatorka wyzywa jej siostry od kleszczy było… rozrywkowe. Wyjaśnienia Tojad i Osy z każdym słowem miały dla niej mniej sensu, a więcej zwyczajnego chaosu i kręcenia nosem, ale fakt, że Zjeżona Łapa przegrała z dwójką kociaków i dostała zakaz zbliżania się do nich był dla Jeżyny zwyczajnie śmieszny. Wiedziała, że jej siostry bywały głośne i głupawe - od dziś wie, że te cechy mogą być też ich dosłowną bronią, bo dorosłe koty zdają się mieć problem z wygraniem tych walk. A wystarczyło je po prostu zignorować, gdy coś zaczynały - czarna już dawno się tego nauczyła!
— Drzemkowa — odparła na pytanie Tojad. Jaka właściwie miała być drzemka… ? Nie do końca rozumiała cel pytania, więc odpowiedź była równie nijaka. Wróciła do kociarni, widząc, że nic tu po niej, ale pomyślała sobie, że może powinna sama podejść do Zjeżonej Łapy. Czy ona też wliczała się do zakazu? I co, jeśli to Jeżyna zbliży się pierwsza? Czy to nadal będzie wina Zjeżonej Łapy, że nie ucieka? Hmm.

zt