Parę wschodów słońca minęło od przyjęcia Pajęczycy do klanu. Tymczasowo zamieszkała w legowisku terminatorów, bo pomimo że przyjął kotkę do klanu, tak nie wiedział, czy mógł jej ufać na tyle, żeby wpuścić ją do kociarni. Szczególnie że był tam miot Konwaliowego Snu, który by mu urwał głowę, gdyby coś stało się jego kociakom. No ale dość już tego na razie, czas przeprowadzić ceremonię. Wskoczył na swoje miejsce tak pod wieczór, gdy każdy już był w obozie i patrzył, jak jeden z patroli wraca właśnie z obchodu granic.
- Niech cały Klan Gromu zbierze się pod Liściastym Konarem! - zawołał i czekał, aż się każdy pojawi. W tym główni zainteresowani i ich potencjalni mistrzowie. On sam nie zamierzał sobie nikogo brać pod opiekę, bo pewno by już nie zdążył nikogo wytrenować. Wolał przekazać to młodszym.

I znów, jakimś cudem, Rozżarzona Gwiazda złapał go, gdy akurat kręcił się po obozie, szukając sobie jakiegoś zajęcia... i, cóż, wygląda na to, że właśnie je znalazł.
Zapowiadało się na to, że będzie to kolejna, nudna ceremonia. Być może tym razem dostanie terminatora, chyba że Rozżarzona Gwiazda po raz kolejny uzna, że potrzebuje sobie wziąć jeszcze trzech, bo piątka to zdecydowanie za mało. Nie, żeby narzekał; co najwyżej bawiło go to, jaką gimnastykę przywódca uprawiał, byleby nie dać mu kogoś do nauki.
Usiadł, owinął łapy i ogonem i czekał na Ulotne Wspomnienie, bo chyba nie miał co liczyć na to, że ktokolwiek inny się do niego dosiądzie.

Chyba nie był w stanie do końca uwierzyć, że tym razem to SERIO ta jego ceremonia. Co za tym szło, oczywiście ochoczo wbiegł w tłum kotów, witając się z kim popadnie, ale usiadł gdzieś z kraju, bardziej licząc na cud ze strony Gwiezdnych i danie mu tego wspaniałego dnia, niżeli by się z góry nastawiał na to, że wszystko będzie fajnie i super. Póki co, nie było nikogo z kim mógłby pogadać więc... Byleby tylko wysiedzieć i wyczekać, aż pojawią się siostry czy Zaćmienie, czy... Właściwie, to chyba ktokolwiek. Zwyczajnie, byleby skupić się na tym kocie, a nie ewentualnym zawodzie.

Pajęczyca wyszła z legowiska terminatorów gdy tylko usłyszała głos Rozżarzonej Gwiazdy. Usiadła bardzo mocno z boku, owijając łapy długim ogonem. Dostrzegła zbierające się koty, sama niezwykle się stresowała, Rudy kocur mówił, że teraz będzie mieć mianowanie, od paru wschodów słońca dowiadywała się o życiu klanowym, i teraz była jego częścią, to.. zdumiewające.

Przyszła również Kropelka. No w sumie głupio by było jakby nie przyszła. To jej ceremonia! Mrok wyszedł z kociarni wcześniej i usiadł gdzieś na skraju. Miała już do niego iść, ale jej uwagę przykuła smukła szylkretka. Obiło jej się o uszy, że niedawno do Klanu dołączyła jakaś znajda i sądząc po jej zapachu i wyglądzie to zdecydowanie ona. Podeszła do Pajęczycy i klapnęła obok niej. Hej, pewnie znajda potrzebuje nowych przyjaciół, a Kropelka niczego bardziej nie kocha niż zaprzyjaźnianie się z kotami.
– Hejka! Nazywam się Kropelka...jeszcze. Bo widzisz dzisiaj zostanę terminatorką. O i ty chyba też, nie? – zagadała.

Pajęczyca spojrzała na kocię które się do niej dosiadło. Czy ona... nie bała się Pajęczycy i traktowała ja normalnie? Orientalka usmiechnęła się ciepło.
- Miło cię poznać Kropelko, tak, ja też, zwą mnie Pajęczyca - powiedziała spokojnym tonem do kocięcia. Rozmówczyni była definitywnie młodsza od pointki, lecz nie przeszkadzało jej to. BA! Cieszyła się, że ktoś z nią rozmawia. Jedna z największych obaw jakie posiadała, to fakt samotności i niedopasowania, a tu proszę.
- Teraz będziesz nazywana em.. Kropelkową... Łapą.. tak, dobrze zrozumiałam? - zapytała, już co nie co ogarniała.

Osie udało się wyrwać z sideł kociarni i ruszyła żwawym krokiem w stronę miejsca ceremonii. Ostatnia ją ominęła, bo miała potężną drzemkę, ale nie zamierzała pozwolić na to, żeby kolejna ją ominęła!! Wytruchtała z kociarni, rozglądając się uważnie i widząc jakiś nowy pysk. By pamiętała chyba takie kolory. Przekrzywiła łeb ze zmarszczonym i brwiami, po czym podeszła bliżej do siedzącej nieznajomej i Kropelki, która się już zdążyła dosiąść. Zatrzymała się w pewnej odległości, mierząc kocice oceniającym wzrokiem przez dłuższą chwilę. Po czym spojrzała w oczy równie błękitne, co jej, dłuższą chwilę się patrząc.
- Ptak ci nasrał na ogon czy co? - zapytała się, bez przywitania ani niczego. Dobre maniery? To nie u Osy.
- W ogóle śmierdzisz dziwnie - dodała do pytania, marszcząc przy tym nos. Może rzeczywiście jakiś wielki ptak jej ogon i zad obsral i się niedokładnie umyła, dlatego taki zapach wokół siebie roztaczała?

Spojrzała zdziwiona na kocię które do niej podeszło, czy ptak jej nasrał na ogon!?
- Czemu tak mówisz? - mruknęła i nerwowo ruszyła końcówką swojego ogona, nie rozumiała skąd taki pomysł, Kropelka była dla niej taka miła.. a to coś!
- Kąpałam się w... jeziorze...? - uniosła brew nawet sama nie wierząc w to co mówi, lecz nie było sensu tłumaczyć, że dopiero co przybyła do tego klanu. Niezwykle błękitne ślepia kotki skakały po małej, kręconofutrej rozmówczyni, próbując zrozumieć powód jej kąsającego języka, czy Pajęczyca zrobiła coś źle?

– To już zależy od tego co Rozżarzona Gwiazda wymyśli. To w sumie część zabawy, zgadywanie jakie będzie twoje nowe imię... – uśmiechnęła się z powrotem, wzruszając ramionami – Zwłaszcza, że u nas jest już chyba Pajęcza Łapa...ty mogłabyś być. Um.... – zlustrowała kocice – twoje plamki przypominają barwą drozda...może Drozdową Łapą? – zanim jednak zdążyła cokolwiek innego wymyśleć, do konwersacji dołączyła się trzecia kotka.
Kropelka aż zamarła. Gwiezdni pomóżcie! Pajęczyca dopiero zaczynała wyglądać na bardziej zrelaksowaną, ale Osa przyszła i rzuciła wrednymi komentarzami.
– O-osa! – Srebrna przykryła pysk młodszej kotki swoim ogonem, żeby ta już więcej nie mówiła. Taki wstyd! – To niegrzeczne! Kto cię w ogóle uczy takich słów? – skarciła kocie i wróciła wzrokiem na szylkretkę – wybacz...to jest Osa. Ma...cięty język jak na kocie, proszę nie bierz jej słów do siebie – powiedziała przepraszającym tonem.

Rosa też się szybko zebrała na SWOJĄ ceremonię, chociaż trójkolorowa nieco się spóźniła przez to, że sobie zaczęła na szybkiego układać futerko po usłyszeniu głosy Gromowego przywódcy. Jak tylko uznała, że futro wygląda przyzwoicie, wyruszyła na środek obozu, rozglądając się za rodzeństwem. W pierwszej kolejności spostrzegła Kropelkę, a później zauważyła Mrok, do którego zdecydowała dołączyć. Z każdym krokiem czuła jak emocje szły w górę i odczuwała mrowienie pod poduszkami. Po drodze, gdyby tylko Kropelka spojrzała w jej stronę, Roska pomachała jej lekko ogonem, a gdy już była przy Mrok, otarła się o jego bok i zamruczała radośnie.
— Cześ, dziś to nasz dzień — oznajmiła, cała w skowronkach. — Przyznam, że się bardzo denerwuje — powiedziała dymnemu do ucha, jakby zwierzając się z największego sekretu. Obtuliła łapy ogonem, przy czym przednie kończyny nerwowo ubijały ziemie pod sobą.

Dzicza Łapa ostatnio była mniej aktywna w życiu klanowym. Nie miała do tego żadnego konkretnego powodu, tak wyszło, że cała energia jaką miała była zużywana na treningi i obowiązki. Zapewne przyczyniła się do tego między innymi temperatura, która przez ostatnie księżyce sięgała zenitu... Terminatorka liczyła, że wraz z nadejściem pory opadających liści powróci jej energia. Na tę ceremonie przywlokła się z racji, że ostatnią opuściła... no, i nieznajomy zapach w obozie, który jak się później okazało należy do samotniczki. Najwyraźniej niedługo już ex-samotniczki.
Pointka usiadła na boku w milczeniu, lustrując zebrane koty wzrokiem.

Do centrum obozu udała się również Dzięcioł, kiedy usłyszała zwoływanie ceremonii. Wiedziała, że mają w klanie kilkoro kociarz które oczekują swojego mianowania. Uśmiechnęła się, kiedy widziała jak te właśnie kocięta wychodzą na polankę.
Zobaczyła jednak również kogoś obcego - samotniczkę, którą jej ojciec przyjął niedawno do klanu. Zerknęła na tą kotkę z daleka, sprawdzając kim w ogóle jest, po czym po prostu lekko się uśmiechnęła.
Przechodząc dalej w tłumie jej uwagę nagle zwróciły słowa jednego z kociaków, Osy, która strasznie niemiło odezwała się do nowej w klanie kotki.
Ruda aż przystanęła w miejscu, nie dowierzając swoim uszom. Zanim zdążyła zareagować do akcji wkroczyła Kropelka która upomniała Osę, więc Dzięcioł postanowiła nie ingerować i nie powodować więcej chaosu.
Zapamiętała sobie jednak z tyłu głowy, że taka sytuacja miała miejsce... Czy to normalne, że córka samego zastępcy zachowuje się w ten sposób?
Z lekko zaniepokojoną miną rozejrzała się za kotami do których mogłaby się dosiąść, i jedynym nie okupowanym klanowiczem okazał się być Jabłkowa Gałąź.
Kotka usiadła kawałek od niego i przywitała się skinięciem głowy, po czym utkwiła wzrok w swoim ojcu.

Kotka chwilę zastanawiała się, czy wyjść na wołanie lidera, jednak końcowo, z ciężkim sercem wygramoliła się na zewnątrz. Znużonym wzrokiem objęła otoczenie, rejestrując reakcje kotów i... oh, dzieciaki wyglądają na jakieś bardziej żywe niż zazwyczaj. Czyli to ich pora? Zmarszczyła na moment czoło. Ah, tak, chyba tak. W końcu wyglądają już na dość spore. I tu pojawiło się kolejne pytanie, doprawione dylematem. Iść w stronę Jabłka, czy podbić do Mroku i Rosy. Stała tak więc przez moment, w końcu idąc za impulsem każącym wyjść nieco ze swojego komfortu. Jeśli ceremonialny kolega ją zauważył, najpewniej machnęła mu ogonem na powitanie, samemu kierując się w stronę nieco mniejszych zainteresowanych. Może się nie obrazi... co prawda niektórzy wolą być uprzedzeni o zmianie towarzystwa, może ona by też wolała, chyba? W końcu to jak zostawienie kogoś na pastwę samotności. Strzepnęła głową. Nah, zaczyna za bardzo to roztrzepywać, na pewno się ktoś do niego dosiądzie. To nie tak, że teraz to jakaś tradycja. A może powinna podejść i powiedzieć? Tak byłoby zdecydowanie lepiej, chociaż chyba wyglądałoby dziwnie. Zamrugała ściskając wargi, zanim jej pysk przybrał wesoły wyraz.
- Hej~ - przywitała się, siadając trochę za nimi, tworząc tym samym sporą ścianę, górującą nad wyrostkami - Trochę pora mianowania minie się z możliwością szukania kwiatków - rzuciła w stronę Rosy, informując o niezbyt radosnym fakcie - Ale zawsze możecie razem poszukać kolorowych liści, albo kasztanów, żołędzi... - wyliczała - Liście potrafią być bardziej kolorowe niż kwiatki - jeszcze dodała na możliwe pocieszenie głosem znawcy. - No i na pewno za pierwszym razem jakoś daleko was nie zaciągną - dodała. Pewnie tylko jakieś łagodne obejście najbliższych terenów spacerkiem. Zgadywała.

Na miejscu zjawiła się również Tojad, która od razu pod koniec podreptała do siostry. Całej rozmowy nie usłyszała, aczkolwiek... usłyszała jej część.
- Cześć Osia - przywitała się stamtąd trącając ją w bark. - Ale nie mów jej takich rzeczy brzydkich... przy innych - stwierdziła po czym postanowiła że zaszczyci nieznajomą spojrzeniem oczu powoli zmieniających barwę na zimny kolor lodu. - Faktycznie dziwnie pachniesz. Po co wchodziłaś do wody? Bawiłaś się w Rzeczniaka?
Z resztą też się przywitała, ale nie przywitała się ze starym dziadem. Wiadomo.

Wśród zbierających się zauważył Kropelkę, która... och, okej - biegła gdzieś, nie wiadomo w sumie gdzie, aż zatrzymała się przy obcym kocie... OBCYM-obcym kocie. Bo to nie taki, że go nie znał z widzenia, ale miał wrażenie, że nigdy nie widział tejże kotki. Najpierw nawet chciał podejść, ale widząc jak zbiera się wokół niej towarzystwo, szybko odpuścił tę myśl. Za dużo na raz nie jest mądre. Do tego, pojawiła się Rosa. Oczywiście, teraz już nie było opcji, że pójdzie gdziekolwiek.
- Ja chyba nie... ostatnio miał być nasz dzień i co? Nie chcę się nastawiać... - wymruczał z zakłopotanym uśmiechem na pyszczku. Chwilę po tym, uderzył o jej bok. Niemocno, ale tak, dla otuchy. - Ale jak serio będzie nasz, to nie masz się co denerwować. Jesteśmy w tym razem, co nie?
Uwagę rozproszyło na moment pojawienie się kolejnego towarzysza ich rozmowy. O!!! Ulotne Wspomnienie!!! Uśmiechnął się mimowolnie na sam widok znajomej.
- Na pewno już nie ma teraz kwiatków? - zapytał ostrożnie. W końcu, skąd on miał wiedzieć czy są, czy ich nie ma? Ona wie lepiej, na pewno.

Pajęczyca była niezwykle zdziwiona zachiwaniem Kropelki, broniła nowej członkini klanu, może to początek przyjaźni? Co do drugiej kotki, Osa - pointka stwierdziła, że jej imie niezwykle pasuje do osobowości. Uśmiechnęła się delikatnie do srebrnej kotki, na pytanie nowego rozmówcy, ewidentnie również kociaka. Na jej pytanie westchnęła, nie wiedziała co odpowiedzieć, lecz jej kłamstwo nie zostało odkryte.
- Chciałam się ochłodzić - odparła i chciała zakończyć już temat. - Wy też macie mianowanie? - spojrzała na Osę i drugie małe kocie, szczerze w to wątpiła, lecz nie chciała kontynuować tematu innego zapachu pochodzącego od Pajęczycy.
Zwróciła się do Kropelki - Drozdowa Łapa hm.. - mruknęła zastanawiając się chwilę nad imieniem, nie interesowało ją, jakie będzie mieć więc przestała nad nim rozmyślać. Była zmieszana, czuła się niepewnie i nie wiedziała co zrobić, końcówka ogona orientalki nerwowo drżała, próbowała jednak zachować spokój.

Kocica leniwie przeciągnęła się wstając gdzieś z ubocza obozu, gdy tylko usłyszała, jak Rozżarzona Gwiazda zwołał zebranie, w tym prawdopodobną ceremonię. Od razu w oczy kotce rzuciły się kocięta Żołędziowego Grzbietu i Ślimaczego Śladu oraz.. obca kotka, którą jej ojciec przyjął niedawno do klanu. Jak widać, kociaki świetnie się dogadywały, jednak widoczna konfuzja na pyszczku znajdy zaciekawiła Zjeżoną Łapę. Ta obejrzała się, czy czasem nie ma gdzieś tu Sroczej Łapy bądź też Wilka.. Wilczego Kła. Widziała Dzięcioł, która jednak wybrała towarzystwo Jabłkowej Gałęzi. Nie chciała im przeszkadzać. Jeż wstała z miejsca i ruszyła do grupy kociąt, przyszłych terminatorów. Stanęła za Pajęczycą. Jeż była wyższa od niej, jednak znając życie, to ta ją przerośnie.. i większość klanowiczów. Kotka z usmiechem spojrzała się po kociakach.
-Co wyście ją tak obskoczyli?- Zaśmiała się cicho, gdy spojrzeniem przeleciała po zgromadzonych w małym kółeczku adoracyjnym.
-Zmykać mi bliżej konara, a nie tak daleko uciekliście. Będziecie mogli sobie pogadać po waszej ceremonii, będziecie mieli wtedy od groma (haha) czasu- Dodała, gdy odstąpiła im z drogi by mogli przejść nieco bliżej. Może i wydała się teraz taka poważna i nie dająca im się pobawić, jednak siedzenie na uboczu nic im nie da, skoro ich ceremonia na terminatorów, to jedna z dwóch najważniejszych w ich życiu.. bo później, rzecz jasna, będzie jeszcze ta na wojowników - o ile podołają zadaniom podczas treningów.

- W wodzie? Czemu w wodzie? - teraz była naprawdę zdziwiona, ale też nie oceniała (chwilowo) zamiast tego zadając coraz to kolejne pytania. - No co ty, za małe jesteśmy. Ale z drugiej strony ty jesteś za duża a i tak cię mianują. Hm.
Zamilkła zastanawiając się nad tą kwestią jednakże ktoś postanowił mówić jej gdzie ma iść a gdzie ma nie iść. N i e d o c z e k a n i e.
- Czyli chcesz, żebym była cicho przez dwa księżyce i Osia tak samo? - spytała się łypiąc na nieznajomą oczami wybarwiającymi się na chłodną barwę lodu. - Nie zamierzam. I Osia pewnie też nie - oznajmiła. Nie była głośno tak jak jej siostra wcześniej, ale też nie zamierzała mówić tak cichusieńko jak ojciec. Ot, normalny, kocięcy ton głosu.
- A tak w ogóle, Jeż, to jadłaś już coś dzisiaj? Straszna chudzina jest z ciebie - stwierdziła wpatrując się w osobniczkę która ośmieliła się przerwać jej rozmowę i chwilowo ignorując otoczenie.

Nagle, gdy niebieska kotka zwróciła się z pytaniem w jej stronę, nieco się skrzywiła.. może dziś nie jadła, ale wczoraj spałaszowała naprawdę pulchnego drozda! Taka była jej budowa, nic na to poradzić nie mogła.
-.. Chudzina? No co ty- Mruknęła. Nie wiedziała co ma na to tak szczerze odpowiedzieć. Jej źrenice zmieniły się w szparki, nieco błądząc po posturze Tojad, oraz Osy.
-Czy ty Tojad z Osą nie powinnyście być przy swojej matuli? Nie ładnie tak odchodzić bez ich wiedzy i to jeszcze do nieznajomych.. ba, przybyszów spoza klanu- Mruknęła trochę chłodno. Nie chciała obrazić tym Pajęczycy, jednak spławienie kociąt sprawiłoby jej niezmierną satysfakcję.. W końcu, paro księżycowe kocie nie będzie wytykać jej postury, jakże przecudownej budowy i mięśni!

- Unikasz odpowiedzi! Jadłaś czy nie jadłaś, Jeżyk? - spytała się wyszczerzając ząbki w triumfalnym uśmieszku. Reszta mogła sobie chwilowo rozmawiać o czym chciała, ona koncentrowała się na pastwieniu nad szarofutrą przybyszką. Przybyszką, którą bardzo, bardzo szybko przestała lubić.
- Czy ty nie powinnaś być już wojownikiem jak twój brat? Zamiast pouczać cudze kociaki gdzie i przy kim mają siadać? - spytała się. Tamta szła w zaparte więc Tojad tym bardziej nie zamierzała ustąpić. - Może powiedz mamie i tacie, że myślisz że nas źle wychowują, o. Co ty na to?
Ha, wiedziała, że jej mamie i tacie to tamta wypluwka na pewno nie podskoczy. Z resztą, skąd założenie że rodzice nie wiedzą gdzie są? Klan został zwołany na ceremonię a Tojad i Osa zawsze pojawiały się na takie zawołania szybko.