Nie liczyła, że długo zagrzeje miejsca w znalezionym spróchniałym drzewie. Nie po to wędrowała taki kawał drogi żeby w tym momencie zamieszkać w tamtym miejscu. Zresztą, jednego razu, gdy postanowiła zwiedzić wschodnie okolice; zwietrzyła ślady innych samotników, a póki co nie chciała narobić sobie konfliktów. Dlatego tym razem po krótkim polowaniu, aby napełnić pusty żołądek ruszyła przed siebie, w mieniący się różnorakimi barwami las. Czujnie przemierzała kolejne połacie zalesionego obszaru rozglądając się we wszystkie strony, starając się przy tym upatrzyć interesujące miejsce, które mogłaby przerobić na swoje drugie tymczasowe legowisko. Zbliżyła się więc nieco do Gęsiej Szyi, której nazwy rzecz jasna nie znała licząc, że być może to w tym miejscu znajdzie to, czego szukała. Pomyliła się jednak, lecz w pewnym momencie jej uwagę przykuło coś innego. Najpierw szelest, a po chwili zza drzew wyłonił się czyiś kształt przechodzący niedaleko niej. Srebrzysta zmrużyła lodowate ślepia, a jej kita majtnęła na boki, gdy ta przywarła do ziemi, chcąc stać się mniej widoczną dla potencjalnego przeciwnika. Nie spodziewała się takich niespodzianek. Pozostała jednak w bezruchu i obserwowała ukryta za krzewem nieznajomą postać oraz jej dalsze poczynania.

Dzisiaj Kocanka ponownie wymknęła się Mknącemu Nurtowi z treningu. Powinien ją zrozumieć, była młodziutka i żadną przygód! W drodze zjadła małą mysz która posłużyła jej jako śniadanie, jednak teraz głód doskwierał jej tylko trochę. Wynoszenie posiłków z obozu było trochę nie na miejscu, jednak na szczęście nikt nic nie zauważył. Szła naprawdę długi kawał drogi, uważając aby nie wejść na czyjeś terytorium. Nie potrzebuje zbędnych kłopotów. Przeciskała się przez kujące futro krzaki, zarośnięte gąszcze i pnie drzew które rosły naprawdę blisko siebie! Znalazła się na Międzyrzeczu. I uznała iż czas konkretnie odpocząć. Jeszcze chwila a jej łapy wręcz odpadną! Weszła w jeden większy krzak i nim z niego wyszła stanęła przed srebrną kocicą która stała przyczajona jakby to ona była jakimś drapieżnikiem. Zamrugała zdezorientowana i stała w milczeniu.

Cóż za niespodziewany zbieg nieprawdopodobnych okoliczność. Srebrzysta kocica w ciszy obserwowała czekoladową pointkę, gdy ta czmychnęła jej momentalnie sprzed oczu, tylko po to by jak się okazało za kilka uderzeń serca wyłonić się w pełnej krasie byłej członkini Klanu Cienia, która widząc przed sobą kotkę początkowo szerzej otwarła jasnozielone ślepia. Nie trwało to jednak długo, gdyż już po chwili, gdy wyprostowała się, kierując swój łeb w stronę terminatorki zmrużyła je delikatnie, dokładnie przyglądając jej się. Już na starcie założyła, że kotka musiała być z pewnością od niej młodsza, a co za tym idzie mniej doświadczona. Można było więc uznać, że w tej konfrontacji to ona przodowała. Mimo wszystko napięła lekko mięśnie, gdyż nigdy nic nie wiadomo, a tak, była chociaż przygotowana na możliwy atak z jej strony.
— Co tutaj robisz? — wypaliła chłodno, mierząc kotkę od łap do głowy. Przerwała tym samym ciszę, która, choć nie trwała długo mogła się w tym przypadku wydać bardzo niezręczna. Nie obchodziło ją jak niebieskooka ma na imię. Wychodziła z założenia, że jeśli nie była stąd nigdy więcej prawdopodobnie nie będzie miała okazji ją zobaczyć. O wiele bardziej ciekawiło ją co tutaj robiła, bo choć była w tych rejonach dopiero od niedawna nie widziała, ani jej, ani nigdzie wcześniej nie wyczuła jej zapachu. Na koniec majtnęła puchatym ogonem, lekko uderzając nim o swoje kostki chcąc ponaglić ją do mówienia.

Słysząc nieprzyjemny dla ucha, chłodny głos z strony spotkanej kotki ta lekko zmarszczyła nosek. Nie brzmiała jakby była wrogo nastwiona! Powinna zaraz przygotować się do mocnego sklepania tyłka, przynajmniej jak słyszała. Niektóre koty naprawdę są bezmózgie i tylko rzucają się z pazurami na innych. Albo coś takiego, nie wiedziała. Z resztą, to było teraz nieważne. Skupiła się na kocicy uważnie przyglądając się jej posturze, a raz pyskowi. Co tutaj robiła? No ciężko było powiedzieć,,,
— Uciekłam z treningu, i zwiedzam te tereny. Nie mieszkasz tu nie? Nie chciałam wchodzić na twój teren, już znikam. Tylko nic mi nie rób! — Miauknęła zaciskając oczka i kładąc uszy. Może jednak nie wyczuła tej granicy? Głupia jest, powinnaś bardziej skupiać uwagę na zapachy Kocanko!

Odpowiedzieć kotki niezwykle zaintrygowała srebrzystą kocicę, która jeszcze bardziej przymrużyła ślepia. Uciekła z treningu. Nie było to pojęcie wielce nieznane, bowiem i w środowisku samotników zdarzało się takie nazewnictwo, jednak słowo trening kojarzyło jej się w głównej mierze z jednym. Klanami. Musiała mieć jednak pewność co do swoich przekonań, by przypadkiem nie wyjść przed młodą na idiotkę. Strzepnęła lekko ogonem z zaintrygowania, wciąż patrząc na nią tym samym beznamiętnym wzrokiem i niezdradzającym niczego poważnym pyskiem. Wysłuchała co miała do powiedzenia, a słysząc jej błagalne prośby, prychnęła cicho z rozbawienia pod nosem.
— Uciekłaś z treningu, powiadasz? Jakiego treningu? — zapytała nieco łagodząc swój oziębły ton. Podobnie zresztą uczyniła z napiętymi pod gęstym lśniącym futrem mięśniami, które rozluźniła lekko. Była wręcz zaskoczona, że kotka tak łatwo postanowiła odpowiedzieć na jej pytanie zdradzając...całkiem sporo. Może dla mysiego móżdżka taka informacja byłaby niczym, lecz dla Zimna to, co powiedziała było niezwykle istotne i w pewien sposób dało jej nadzieję na odnalezienie dawnego domu. — Nie i nie zamierzam ci nic zrobić. — mruknęła kręcąc lekko łbem na boki. — Lecz zapamiętaj, że nie wszystkich przekonasz tymi słówkami i przerażonym pyskiem. — dodała chłodno, przecinając ogonem powietrze na znak by skończyła tą swoją błazenadę. Córka Delikatnego Piórka doskonale wiedziała o czym mówiła, bo choć nie chciała słowami przekupić grupę samotników, gdy znalazła się na ich terenie, to miała w tym zakresie doświadczenie. Nie bez powodu posiadała wyszczerbioną małżowinę na prawym uchu.

— No jak to jakiego? — Parsknęła śmiechem, myśląc iż kotka zupełnie poważnie z niej żartuje. Może ona była również jak Szpak która urwała się z dawnych terytorium nieznanych Kocance, i nie znała takich oczywistych terminów? — Na wojownika, lokalnego i dzielnego. Takim jakim zostanę jak tylko go zakończę! — Mruknęła rozmarzona. Naprawdę ciężko trenowała pod okiem Mknącego Nurtu. A idealnym przykładem była właśnie jej dzisiejsza ucieczka.
Słysząc jej uwagi poważnie kiwnęła łebkiem, chyba miała rację. W końcu, wyglądała na doświadczoną w takich sprawach. Rozgrzana łapa wolała się jej posłuchać, a bynajmniej zapamiętać słuszne uwagi. Więc pokiwała umyślnie łebkiem, nabierając bardziej neutralnego wyrazu mordki. Zero takich słówek i przerażonych pisków. Jasne!
— A ty? Co tu robisz? — Miauknęła zainteresowana.

Słysząc parsknięcie ze strony młodszej Zimno na moment położyła po sobie uszy, marszcząc widocznie grzbiet nosa. Czy nieznajoma naprawdę sądziła, że srebrzysta w tym momencie sobie z niej żartowała? Oh, to była w srogim błędzie, a na dodatek sprawiła, że kocica zechciała spiorunować ją wzrokiem i jasno dać jej do zrozumienia by sobie z nią nie pogrywała w ten sposób. — Na wojownika, mhm? No proszę. — mruknęła, mrużąc swoje jasnozielone ślepia. A więc...faktycznie. Klany istniały, a przynajmniej jakiś istniał. Drozd się nie mylił. Przecięła nagle ogonem powietrze, by następnie poprawić swoją postawę na bardziej wyprostowaną. — Jeżeli będziesz uciekać z treningów to nie wróże ci tak świetlanej przyszłości, o jakiej myślisz. — burknęła chłodno, a zarazem kpiąco.
— Szukam. Szukam takich jak ty. — mruknęła w odpowiedzi, a jej źrenice zwęziły się nagle do maluteńkich szparek. W przeciwieństwie do niej nie zamierzała podawać informacji wprost na łapę, jednak zdecydowanie nie trudno było się domyśleć o co srebrzystej piękności chodziło. Nawet...pokusiła się by na słowo "ty" zbliżyć się o krok do terminatorki i zniżyć do jej poziomu łeb, będąc ciekawą jak na taki ruch zareaguje.

— No, dokładnie — Skinęła energicznie główką. Czyżby kocica nie była z tąd? Albo tylko pogrywała z Kocanką,,, Może ją sprawdzała! Jej oczy momentalnie się rozszerzyły, kim była ta tajemnicza kocica i czego od niej chciała?
— Jakbyś ty się znała! Krzywa Gwiazda mianuje mnie prędzej czy później, i zostanę pierwszym oficjalnie wytrenowanym wojownikiem klanu rzeki! — Pisnęła podekscytowana nie bardzo przejmując się jej słowami. Co wie jakaś tam pierwsza lepsza kocica? No właśnie, nic! Jednak jej uwaga skupiła się ponownie na rozmówczyni, kiedy ta odparła że szuka takich jak ona. Źrenice na jej niebieskich ślepiach momentalnie przybrały formę cienkich szpileczek obserwując bacznie kocice. Spoglądając w ślepia obcej próbowała rozgryźć o co jej chodziło... — Szukasz kotów? Znajdziesz je w pierwszym lepszym klanie. —

Srebrzysta samotniczka nabrała ogromnej ochoty parsknąć głośnym śmiechem terminatorce w pysk, lecz w ostatnim momencie powstrzymała się, cicho prychając z rozbawienia pod nosem. Oj, ona zdecydowanie znała się na tym całym wojowaniu. Szkoda, że ta kruszyna przed nią nie zdawała sobie sprawy z kim rozmawia i jeszcze nie zdążyła połączyć małych kropeczek, które jej pozostawiła.
— Nawet nie masz pojęcia z kim rozmawiasz złotko, a już zakładasz, że nie znam się na rzeczy. Nie sądzisz, że to nie uprzejme? — zaczęła dodając swej wypowiedzi przesłodzony ton, a jej głowa po chwili zadarła się do góry, na tyle, że mogła spojrzeć na nieznajomą z góry. Z kolei jedno z jej uszu delikatnie strzeliło, gdy dowiedziała się, że terminatorka była członkinią Klanu Rzeki. Niesłychane. Ciekawiło ją jakie Klany zdołały jeszcze przetrwać, skoro miała informacje od Drozda, że było ich...kilka. Kilka grup, które nazywały siebie Klanami, jednak pozostawiła to pytanie na razie jedynie dla swego umysłu, sądząc, że kotka przed nią mogłaby nie być odpowiednim kotem dla tego typu informacji. Resztę wypowiedzi kocicy postanowiła na razie "zignorować", będąc zaintrygowaną jej kolejną odpowiedzią. Wtedy zamierzała postanowić, co dalej z nią uczynić. W głowie jednak zapamiętała imię ich nowego przywódcy, którego nie myślała by kojarzyła. Za jej czasów, Klanem Rzeki rządziła jeszcze Szara Gwiazda, ale skoro nie ona władała, czyżby nie przeżyła? Albo...zaginęła gdzieś, ale wtedy powinien przejąć jej miejsce zastępca, a nim z pewnością nie był ich obecny lider. Czyżby jego spotkał również podobny los?...może przyjdzie jej się dowiedzieć, gdy spotka tę ich całą gwiazdę.
— Nie. Koty...nie interesują mnie ani obce grupy. — mruknęła, powracając do swojego chłodnego, ostrego tonu. Zastrzygła nawet specjalnie prawym uchem, chcąc wskazać terminatorce niekoniecznie oczywiście na pierwszy rzut oka do czego doprowadziło ją spotkanie z innymi grupami. Postawiła krok w bok, jakby zamyślając się na moment.  — interesują mnie klany. — dodała po dłuższej chwili, a w jej jasnozielonych ślepiach błysła doprawdy dziwna i nietypowa iskierka, którą niebieskooka mogła bez problemu dostrzec. Zimno specjalnie nawet spojrzała w jej kierunku. To jak ją rozszyfrowała pozostawało jedynie w jej zakresie. Dla srebrzysto-białej piękności oznaczała chęć odnalezienia dawnego domu.

— Bardzo przepraszam, ale pachniesz mi na samotnika. — Zauważyła ciszej, jakby jej uwaga zgasiła całą energię w czekoladowej pointce. Może rozmówczyni była jakoś wypędzona z swojego klanu? Może zrobiła coś złego! I teraz zrobi to samo jej,,, Chociaż nie, przecież powiedziała że nic jej nie zrobi. Odetchnęła z ulgą. Z pewnością jej komentarz dał dużo do myślenia terminatorce. Na pewno znała się na rzeczy, tylko w jaki sposób? Mogła usłyszeć od jakiegoś wojownika. Albo jest jedną z ,,,, Klanu rzeki! W końcu Poranna Zorza i Mknący Nurt znaleźli się dopiero po jakimś czasie od kąd tamten się rozpadł. Może ta srebrną kocica jest kolejnym niedobitkiem? Jednak swoje przemyślenia wolała zostawić, o dziwo dla siebie.
— Klany? Który konkretnie? Mamy ich kilka, na przykład Klan Wichru, Gromu i Rzeki do którego ja sama należę! — Miauknęła wesoło. Z jednej niby się znała na byciu wojownikiem, a z drugiej nie wiedziała jakie są klany. Albo nieznajoma była głupia Albo ją sprawdzała.

— Długie księżyce pośród samotników strawiły mój dawny zapach. — burknęła w odpowiedzi, słysząc, a także widząc, że terminatorka przed nią zdawała się być mniej pewna siebie niż z początku jak ją zastała. Widocznie ściszyła glos, a także...wydawała się momentalnie zgasnąć. Być może nigdy wcześniej nikt nie potraktował ją w ten sam sposób co Zimno w tym momencie, a sądząc po młodym wieku kotki...z pewnością tak było. Przynajmniej otrzymała pierwszą porządną lekcję od samotniczki. Teraz zastanowi się dwukrotnie, zanim zarzuci jakiemuś kotu nieznajomość tematu.
Jej po wywijane ku górze wąsiska widocznie drgnęły, podobnie jak końcówka ogona, która momentalnie zgięła się w jej stronę. Klan Wichru, Klan Gromu i Klan Rzeki, do którego należała pointka. Taką informację otrzymała, lecz czegoś jej widocznie brakowało. Brakowało jej Klanu Cienia w jej wypowiedzi. Nie była pewna jak do końca ma to rozumieć i co przez to miała wywnioskować. Nie istniał? A może kotka po prostu o nim zapomniała? — Mhm...a słyszałaś może coś o Klanie Cienia? — zdała się dopytać, dodając przy okazji w razie nieotrzymania żadnej informacji. — Albo chociaż wiesz gdzie znajdę pozostałe dwa Klany?

Przemilczała słowa kotki, to mogła być prawda. W końcu ona sama teraz intensywnie pachnie klanem rzeki, a swój dawny odór samotnego życia na krawędzi zanikł wiele księżyców temu. Więc ta mogła mieć rację, jednak powoli przestawał podobać się jej taki format ciągłego wypytywania przez srebrną. Może ona wreszcie zada jej jakieś pytania. Mruknęła coś cicho pod nosem jednak wtedy ta znowu się odezwała!
— Klanie cienia? Nie bardzo, pozostałe dwa? Nie rozumiem w zupełności o czym mówisz. Klan gromu znajduje się przy Orlich Szczytach a Klan Wichru pod Sokolimi Górami. Natomiast my chwilowo przesiadujemy przy żwirowej ścieżce. Ale nie na długo. — Wyjaśniła, może ta będzie chciała w jakimś stopniu odwiedzić klany? Mogła tam mieć bliskiego bądź jakiś interes. No nawet jeśli to z nimi nie wiadomo było, może Krzywa Gwiazda już dogadał się z innymi na temat tych nowych terenów. Przebywanie na żwirowej ścieżce jej nie służyło. Miała pościerane opuszki łap!

Strzeliła lekko uchem wysłuchując słów terminatorki, która jak widać nie do końca zrozumiała Zimno. Tak jak domyśliła się srebrzysta piękność kotka nie słyszała niczego na temat jej dawnego domu, co zmusiło ją do dalszych poszukiwań. Właśnie po to zadała drugie pytanie odnoszące się do Klanu Wichru i Gromu. Chciała wiedzieć gdzie je znajdzie, by móc udać się na jedną z granic i dowiedzieć się czegoś więcej od jednego z nich. I o to w całej jej wypowiedzi chodziło. Burknęła pod nosem coś niezrozumiałego, a jej srebrzysta kita momentalnie strzeliła, przerywając chwilowe zamyślenie byłej cienistej.
— A dokładniej? — mruknęła na początku unosząc lekko jedną z brwi ku górze. Nie minęło też zbyt wiele uderzeń serca nim samotniczka ponownie się odezwała, pragnąc otrzymać więcej informacji, których terminatorka podała jej okrojoną wersję. — Oh, a gdzie się przenosicie? — zapytała na koniec nim właściwie uznała, że dowiedziała się wszystkiego co ją interesowało. Wiedziała już o Klanach, znała też już ich lokalizację mniej więcej, licząc, że za moment dowie się ich dokładniejszego miejsca, dzięki czemu niedługi czas później będzie mogła ruszyć w tamte okolice. Nie pozostawało jej nic więcej jak jedynie poczekać na jej odpowiedź i zmywać się stąd skoro planowała jeszcze kawałek tych ziem przejść w poszukiwaniu nowego legowiska.

— Hmm, tak na oko polecam ci przejść przez tą rzekę. Nie wiem jak to zrobisz, jednak ja chodzę przez powalony pień. I potem możesz odbić od osuwiska i ... — Zamyśliła się, od razu kiedy kotka spytała. Kto wie, może ta zainteresuję się tymi całymi klanami? W końcu, jeśli jest nimi zainteresowana to dlaczego by nie! Klan Rzeki z pewnością chętnie przyjmie ją jako nową członkinie. W końcu każda łapa się przyda! — I idąc prosto natkniesz się na zapach klanu wichru. Natomiast idąc przez spękaną ziemię dotrzesz do drugiego klanu, chociaż nie rozmawiałam z żadnym kotem z tamtąd — Wyjaśniła uśmiechając się nieśmiało. Kocica już przeszła przez spory kawał tego lasu, będąc członkinią klanu i wiedziała swoje. W końcu sama rozmawiała z zastępcą klanu wichru przy ciepłych skałkach! To był banał aby poprowadzić samotniczke w celu,,, no właśnie. Jakim celu?
— My, no więc nie wiem. Na razie mieszkamy na żwirowej ścieżce ale to wszystko zależy od Krzywej Gwiazdy. Rozumiesz? — Odparła poruszając uszkami na boki. Powinna jej podziękować, nie każdy kot zna tyle terenów obcych. A ona to właśnie wiedziała! To całkiem dużo wiedzy jak na jednego kota. No, gdzie to jej "dziękuję"?

Wysłuchała do młoda miała do powiedzenia, przy okazji starając się zapamiętywać nazwy miejsc wraz z wyznaczoną przez nią trasą. Co jakiś czas komentowała jej słowa cichymi pomrukami zrozumienia, które dawały jej znać o możności kontynuacji tematu, a przy tym na licu byłej cienistej dało się dostrzec widoczne skupienie. Powalony pień, osuwisko, zapach klanu wichru, spękana ziemia, klan gromu. Wszystko wydawało się tak pięknie proste, lecz czy aby na pewno takie właśnie było? Z pewnością za wschód czy dwa wybierze się w tamte rejony. W końcu wciąż mało co wiedziała o swym dawnym domu. Ponownie jej wąsiska drgnęły, a prawe wyszczerbione ucho lekko strzeliło, gdy terminatorka przeszła do jej obecnego klanu. — Rozumiem. — odmruknęła i choć w jej głosie wciąż było słychać tę nieprzyjemną zimną nutę; rzeczniaczka mogła wyczuć w nim coś jeszcze...cos, cieplejszego, milszego, miększego. — Dziękuję. — dodała mrużąc ślepia, a jej głowa delikatnie przytaknęła w geście podziękowań. Cóż, zachowałaby się bardzo niekulturalnie wyciskając z koteczki tyle informacji, a tymczasem od siebie niczego nie dając, czyż nie? Niech...chociaż coś z tego ma.
— Być może będziemy mieć okazję jeszcze natknąć się na siebie, lecz czas niestety mnie goni, a ty z kolei nie powinnaś za długo włóczyć się po terenach. Pewnie twój mistrz zaczyna martwić się o uczennicę, która woli zwiedzać, zamiast stawiać się na swój trening. — rzekła wciąż spoglądając na młodszą z wyższością. Gdyby tylko trafiła w jej łapy...z pewnością nie dawałaby jej takiej taryfy ulgowej, a za niestawianie się, cóż...na pewno nie przekonałaby Zimno o swoim zamiarze ukończenia treningu jako pierwsza. Jeżeli terminatorka nie miała nic więcej do powiedzenia, kocica odwróciła się na pięcie, mrucząc ciche "do widzenia" przez bark i ruszyła przed siebie. Pomiędzy gęstymi krzewami, znikając nagle z pola widzenia nieznajomej rzeczniaczki.

Zadowolona przymrużyła oczka, usłyszawszy dziękuję została bardzo doceniona za całą pomoc kocicy. I chociaż z początku nie było jakoś miło teraz całkiem cieszyła się z spotkania srebrnej samotniczki... Tylko czy mówiła jej jak się nazywa?
— Z pewnością masz rację, miło mi cię było poznać. — Mruknęła lekko onieśmielona. Powinna skupić się na tej nauce, jednak ciągle ciągnęło ją do tego życia! Chyba dalej nie czuła się w pełni tak klanowo. Może wreszcie osiedlenie się na jednej lokacji na stałe przyniesie takie poczucie poitnce.
— Ch-chwila! Jak ci na imię?!— Krzyknęła za kotką która szybkim krokiem znikną w krzakach. Nieśmiało uśmiechnęła się do siebie i zaczęła dreptać w swoją stronę. Musi komuś to opowiedzieć! O tych wszystkich samotnikach których poznała. Tylko, kto zechce jej posłuchać?

Dzisiaj ten las odwiedził dosyć nietypowy gość, a mianowicie Księżyc. Młoda kotka była na tyle odważna, że nie zawahała się udać poza tereny plemienia z zerowymi umiejętnościami w walce. Chwila, jak to zerowymi? Przecież ćwiczyła to ze Szczytem! No dobra, ale wracając do wędrówki, to Księżyc oddaliła tak bardzo od Sokolich Gór, że aż dotarła do rzeki! A później i jeszcze dalej, zbliżając się do jakiegoś nieznanego jej lasu. Zupełnie nie przejmowała się tym, że będzie jeszcze potem musiała wrócić do obozu. No cóż, najwyżej wróci na następny dzień. Ale za to jakie fajne widoki! Niestety, wejście głęboko w las okazało się nie najlepszym pomysłem. Zmęczona ciągłą piechotą usiadła na chwilkę, aby odpocząć, a kiedy rozejrzała się, zupełnie się pogubiła. Ten las był tak gęsty, że nie było tutaj widać ani skrawku nieba przez zasłaniające je drzewa. Do tego gdzie tylko nie spojrzała, wszystko wyglądało praktycznie tak samo. Wszędzie drzewa, krzaki, niewielkie kamyki. Żadnych punktów orientacyjnych! No i ta ciemność... Wtedy Księżyc zrozumiała - zgubiła się.

//Rozgrzana Łapa

Kocanka znów ruszyła w stronę Międzyrzecza. Przenieśli się na inne tereny wraz z klanem rzeki, więc uznała to za świetny pomysł aby ostatni raz wybrać się do lasu. Wraz z Kosmatką uznały to za miejsce ich urodzenia, więc przyjęło się, że pochodziła z Międzyrzecza. Jednak zapytana o to pierw powiedziała by o klanie rzek to on dał jej opiekę i dom.
Zagłębiając się w imponująco gęsty las rozmyślała o wcześniej poznanej samotniczki którą to pokierowała w stronę klanów. Ciekaw była teraz czy ta doszła do nieznanego jej celu. Taką miała nadzieję, jednak skupiając się na drodze poczuła obcy zapach. Momentalnie zanurkowała w pobliski krzak z którego idealnie mogla patrzeć na kota! Postanowiła poruszyć trochę rośliną pozwalając sobie na niewielki hałas. Liczyła, że obcy zwróci na nią uwagę odwracając pyszczek. Aby mogła go lepiej zobaczyć, niefortunnie siedział tyłem do niej a na obchodzenie teraz nie było czasu.

Nowicjuszka westchnęła ciężko, nie mając sensownego pomysłu na wydostanie się z tej pułapki. Oczywiście, mogła po prostu ruszyć w przypadkowym kierunku, aż w końcu zobaczy skraj lasu, albo natknie się na jakiegoś samotnika, którego można spytać o drogę. Pytanie tylko, czy to zadziała? Co jeśli nigdy nie odnajdzie drogi? Albo trafi na drapieżnika? Z drugiej strony, nie mogła też wiecznie tutaj siedzieć i nic nie robić.
Nagle usłyszała za sobą cichy szelest. Szynszylowa kotka nastroszyła przez nerwy futro i momentalnie obróciła łeb, próbując dostrzec źródło dźwięku. Wtedy dostrzegła w jednym z pobliskich krzaków jakiegoś kota. Niestety, przez niezliczoną ilość gałęzi trudno było pełni zobaczyć nieznajomego, ale sądząc po zapachu, nie należał on do plemienia. Czyżby to był samotnik?
— Hej, ty! Wyłaź! — burknęła nerwowego, obracając się w stronę kota, po czym ugięła na wszelki wypadek łapy. Jeszcze nie przerabiała walki w swoim treningu, więc na pewno teraz nie dorówna doświadczonemu strażnikowi. No cóż, najwyżej sobie trochę pokrzyczy. Może nawet ktoś się zjawi i jej pomoże? Lecz mimo to miała nadzieję, że nie dojdzie do bójki.

Momentalnie na jej pyszczku zawitał uśmiech, kot nie był taki durny jak ona przypuszczała. Teraz nie poznała w kocicy żadnego znajomego kota, a po głosie i gabarytach była pewna że nie jest wiele starsza od niej. Nie zamierzała jej się tak łatwo pokazać. Wolała mieć pewność że ta nie zacznie bójki albo czegoś w formie sparingu. Na razie jej szanse w takowej mógły być mniejsze.
— Co tu robisz? — Miauknęła w pełni ignorując jej zirytowane burknięcie.