Syknęłam cicho, czując, jak coś ostrego przejeżdża po moim boku, później odwracając się, aby zauważyć... gałązkę. Z moim futrem. Proszę, oto co robi lecznica z wojownikiem. Tępi zmysły. Spojrzałam na swój bok, tam jednak nie zauważyłam żadnej rany czy chociażby krwi... a zaraz też pieczenie minęło. No cóż, szukałam więc zwierzyny dalej, skoro mi nic nie było.

Orzeł... oj nie. Nie dzisiaj. Dlatego wycofałam się powoli do tyłu, powoli wychodząc z Rysiego Gąszczu. Chyba koniec na dzisiaj, nie chciałam się bawić z drapieżnymi ptakami, ajć! Gdy byłam pewna, że drapieżnik mnie nie widzi, czmychnęłam do obozu, mając nadzieję, że ten za mną nie podążał, chociażby zapachem.

~***~

Jakiś czas temu umówiłam się z Zawilcową Łapą na luźne polowanie. Nawet nie w aspekcie treningu, a po prostu przyjemności. Dodatkowo chciałam spędzić z kuzynką trochę czasu, chociażby dlatego, że ją no, nie zgadniecie, lubię. Mimo dość szorstkiego usposobienia, czy też tego, jak wyglądała, bardzo ceniłam jej towarzystwo i to, że wróciła do obozu. Dlatego udałam się wraz z nią do Rysiego Gąszczu, a zaraz odetchnęłam prosto z piersi.
— W razie czego, to mnie wołaj, pamiętaj. Powodzenia — mruknęłam ciepłym tonem głosu, po czym zaczęłam szukać zwierzyny trochę przed lasem terenów treningowych.

Zawilec uznawała Szałwie za kota bliskiego jej osobie. Wspólne polowanie brzmiało na prawdę kusząco. Chimera nie miała żadnego powodu by odmówić kuzynce, tak więc udały się razem poza obóz. Terminatorka uważała ten wypad także jako swojego rodzaju wyzwanie. Szałwiowe Życzenie była starsza co dawało prawdopodobieństwo że złapie więcej zwierzyny. Zawilcowa Łapa jednak chciała się przekonać jak pójdzie jej samej w porównaniu z mentorką.
- Powodzenia Szałwiowe Życzenie - odbiła piłeczkę kiwając głową srebrnej.
Kuzynka ruszyła, więc Zawilec nie mogła być gorsza. Także zaczęła iść przez las, lecz w inną stronę. Starała się by wiatr wiał jej w pysk oraz zachowywała bezwzględną cisze.

(BRZEG LASU)

Szałwiowe Życzenie postanowiła rozpocząć swoje łowy nieco przed lasem terenów treningowych, lecz przemierzając powoli tę okolicę, niestety wojowniczka nie mogła natrafić na żaden ślad zwierzyny. Co więcej można by powiedzieć srebrzysta wojowniczka tak uważnie rozglądała się za swoją pierwszą ofiarą, że nie zauważyła małego ślimaczka, którego los nie skończył się zbyt szczęśliwie. Kocica bowiem mogła usłyszeć ciche charakterystyczne chrupnięcie pod swoją łapką. Chrupnięcie skorupki oślizgłego stworzonka, które nie zwiastowało niczego dobrego.

Szałwia: P: 5 | S: 28 | Z: 27 | Sz: 26 | O: 23 | HP: 140 | W: 140
× Cechy: ostre pazury | wspinacz
× Umiejętności: skradanie się: 3 | tropienie: 2 | wspinaczka: 2

Z kolei Zawilec rozpoczęła z innej strony w przeciwieństwie do swojej mentorki zagłębiając się nieco bardziej w las. Ta jednak również jak druga wichrzaczka nie miała tyle szczęścia, ale chociaż nie spotkała ją przykra niespodzianka w postaci rozdeptanego ślimaka! Nie mogła trafić na żaden trop ani ślad zwierzyny. Musiała więc się bardziej wysilić, niestety.

Zawilec: P: 3 | S: 14 | Z: 33 | Sz: 14 | O: 11 | HP: 140 | W: 100
× Cechy: cichy krok | króliczy słuch | brak oka | wrażliwa skóra
× Umiejętności: skradanie się: 2 | tropienie: 2 | wspinaczka: 2

Oddychała spokojnie, pociągając od czasu do czasu mocniej nosem, doszukując się woni jakiejś zwierzyny. Nie dotarł do niej jednak żaden szczególny zapach, ani nawet nie mogła usłyszeć czegoś alarmującego. Widzieć, także nie widziała czegoś co mogłaby złapać. Kierowała się bardziej w stronę lasu, a nie mogąc nic ujrzeć zdecydowała się ruszyć bardziej w głąb. Może zwierzyna jeszcze chowa się w norach w lesie. Tak też szła dalej zmotywowana. Utrzymywała spokojne tępo i stawiała cicho łapy.

Słysząc chrupnięcie pod swoją łapą zamrugałam kilka razy i spojrzałam na swoją łapę... ups. Wytarłam pozostałości po oślizgłym zwierzątku na listku, aby później dalej szukać zwierzyny dalej. Ah, chciałam coś znaleźć! Coś ciekawszego, niż rozdeptany ślimak...

Zawilec czuła się dosyć dziwnie gdy zawsze polowała. Zazwyczaj coś tam w niej siedziało, a koncentracja na zadaniu oznaczała w jej odczuciu reset. Wszystkiego. Po prostu żadnych myśli, uczuć. Po prostu ona sama i instynkt. Dokładnie wyczuła dotyk pióra. Szarpnęła swym ciałem w bok kichając w zaskoczeniu. Mając jedno oko była przyzwyczajona, że z wielu rzeczy może nie zdawać sobie sprawy i musi uważać. Wypuściła powietrze z pyska agresywnie i nachyliła się nad piórem. Powąchała je dokładnie i nie wiele umiała stwierdzić. Ale cóż. Grunt to sprawdzenie nieba czyż nie? Unosiła swój łeb ku górze rozglądając się czy nie grasuje tam żaden drapieżny ptak.

Zauważając lisa delikatnie zmarszczyłam grzbiet nosa. Nieprzyjemny zapach drapieżnika dotarł do moich nozdrzy, a ja zaraz się cicho wycofałam, nie chcąc przeszkadzać rudemu zwierzakowi w spacerze. Jednak zapamiętałam, że znowu w Rysim Gąszczu jest drapieżnik, aby później sprawdzić jego tropy.
Chodziłyśmy jeszcze trochę po obszarach treningowych Klanu Wichru, aczkolwiek niczego nie mogłyśmy znaleźć. Dlatego wspólnie z Zawilec uznałyśmy, że to czas wrócić do domu. Może następnym razem nam się poszczęści.


Późnym południem zagadnęłam Zawilcową Łąką, czy by nie chciała się wybrać znowu razem na polowanie. Może teraz byśmy miały więcej szczęścia niż na poprzednim naszym polowaniu. Gdy moja terminatorka się zgodziła żwawo skinęłam głową, po czym poprowadziłam w stronę Rysiego Gąszczu. Chciałam zobaczyć, czy też lis, którego już jakiś czas temu widziałam, zadomowił się czy może też odszedł w swoje strony. Krótkie powodzenia w stronę chimery, po czym ruszyłam szukając jakichkolwiek tropów zwierzyny. Aby teraz było więcej łupów!

Zawilec nie miała powodu by odmówić Szałwiowemu Życzeniu. Nie miała co robić będąc wojowniczką. Bo terminatorka ją ignorowała takie miała wrażenie, a inne obowiązki szybko się kończyły. Kolejne polowanie jej nie zaszkodzi. Skinęła łbem srebrnej, gdy już były na miejscu i ruszyła w swoją stronę. Wiatr wiał jej w pysk, a była w pełni skupiona na swoim otoczeniu. Ostatnio jej nie poszło najlepiej, gdy była w Rysim Gąszczu razem z kuzynką. Ale minęło trochę czasu i nabrała więcej wprawy. Także była pozytywnie nastawiona na łowy.

Po krótkim spacerze na brzegach Rysiego Gąszczu poczułam nieprzyjemny zapach. Był to drapieżnik, na co postawiłam futro na karku. Nie widziałam nigdzie rudego futra, a gdy spojrzałam na drzewa, ujrzałam jastrzębia. Wlepiał we mnie puste ślepia, jednak po prostu się przyglądał. Położyłam po sobie uszy, po czym udałam się dalej, omijając szerokim łukiem drapieżnego ptaka. Zaczyna się cudownie.

Skrzywiła pysk, gdy do jej nozdrzy dotarł drażniący zapach drapieżnika. Tak obrzydliwy, kojarzący jej się tylko z wonią krwii. Sierść na jej karku najerzyła się, gdy zaczęła rozglądać się za potencjalnym zagrożeniem. Ruch pomiędzy drzewami był dostrzegalny całkiem blisko niej. Ugięła łapy i zaczęła po woli się wycofywać. Jak bardzo krew jej nie buzowała ze złości, tak nie zamierzała ryzykować.

Trzepnęła parę razy ogonem z irytacją, gdy już była na bezpiecznej pozycji. Na prawdę nie mogła zacząć polowania lepiej niż spotkaniem z drapieżnikiem. Gwiezdny Klan chyba cały czas drwi z jej osoby i nie zamierza zaprzestać stawiania jej cały czas w obliczu niebezpieczeństwa. Chociaż tyle, że tchórz nie zaatakował od razu, nie zauważył jej nawet. Ruszyła dalej pod wiatr wysilając zmysły. Może tym razem łaskawie jakaś zwierzyna?

Strzeliłam końcówką ogona, gdy ominęłam drapieżnego ptaka. Mruknęłam gardłowo sama do siebie, po czym udałam się dalej, w poszukiwaniu zwierzyny. Oh no błagam, jak trudne może być znalezienie jakiegoś piszczka? Wysiliłam zmysły, węch, wzrok, słuch, po czym zaczęłam iść delikatnie stawiając łapy pod wiatr. No niech coś się skusi.

Oh Zawilec zdecydowanie satysfakcjonowała byle żaba. Irytował by ją brak czegokolwiek, a tak to ma przynajmniej takie byle co. Nie wiedziała czy ktoś w sumie je takie wyrzutki ze stosu, ale mrowiło ją aż w łapy od tego czekania tyle na jakąś zwierzynę. Wiatr wiał jej w pysk, gdy ugięła łapy. Jej brzuch bilansował na bezpieczniej wysokości nad trawą. Łeb i ogon wyrównała na linii kręgosłupa. Zaczęła sunąć po woli przed siebie z przeniesionym ciężarem na tylne łapy. Uważała by na nic nie nadepnąć. Starała podejść najbliżej jak to było tylko możliwe by potem wyskoczyć w stronę płaza z celem złapania go i uśmiercenia.