Nie interesowałam się śmieci. Szłam dalej, szukając czegokolwiek, co mogłabym przynieść do obozu i zjeść.

Szukałam dalej. Nie chciałam się poddawać łatwo. Nie chciałam wracać do obozu z niczym.

W końcu! Ugięłam swoje łapy, ogon zrównałam z linią grzbietu. Ciężar przeniosłam na swoje tylne łapy i zaczęłam iść pod wiatr, omijając wszystko, co by mogło spłoszyć ryjówkę. Gdybym była wystarczająco blisko, rzuciłabym się na gryzonia i szybko go zabiła.

Yippee. Nareszcie. Coś upolowałam, nawet, jeśli to była mała rzecz. Wzięłam ryjówkę, wykopałam jej dołek i wrzuciłam do środka, zakopując w ziemi. Wspaniale, teraz dalej szukałam zwierzyny. Może coś większego na ząb?

Był dosyć wietrzny i nieprzyjemny dzień, zdecydowanie odbiegający od tych na początku Pory Opadających Liści. A mimo to trzeba było polować. Dlatego pomimo wielkich niechęci co do wynurzenia nosa z cieplejszego (to na pewno) legowiska wojowników; ostatecznie Słodki Nektar zebrała w sobie resztki chęci i siły i udała się na polowanie w okolicy Piszczących Traw. Gdy znalazła się na miejscu, rozejrzała się wokoło i ruszyła przed siebie starając się cały czas iść pod wiatr, ale cóż, ten lubił być bardzo zmienny...

Mhm, przechyliła lekko głowę na bok przyglądając się znalezisku, jednak zignorowała je. Nie było zbytnio interesujące dlatego nie chciała poświęcać mu więcej uwagi niż było to potrzebne. Ruszyła dalej przed siebie, rozglądając się uważnie na boki za zwierzyną

Nadal nic? No cóż, to nadal szła przed siebie rozglądając się na boki, starając się dostrzec zwierzynę którą mogłaby upolować.

Eh! Jakby jej brakowało nieprzyjemniej pogody przez którą miała szczerą ochotę zakopać się w swoim legowisku, zwinąć w kłębek i zasnąć tak jeszcze nic nie mogła znaleźć! Pech, czysty pech, albo i zwierzyna pochowała się. Nadal uparcie szukała, zmieniając stronę w którą szła. Może chociaż to coś da...

Uh! Świetnie! Słodka nie poddawała się, mimo że miała już powód do rezygnacji. Nic nie mogła znaleźć przez dłuższy czas, co jasno wskazywało jej, że zwierzyna cóż, pochowała się. Ale nie, wojowniczka musiała być mądrzejsza, przeć przed siebie nie zważając na przeciwności i wytrwale szukać tej upragnionej zdobyczy. I co się okazało? Oczywiście Gwiezdni woleli jeszcze z niej poszydzić zamiast zesłać to po co przyszła do Piszczących Traw. Co takiego zrobiła, że jej tak bardzo nie lubili dziś? Pojęcia bladego nie miała. Jedynie zaskoczona śliską nawierzchnią, stłumiła cichy pisk. Zamknęła oczy i...jedyne co usłyszała to głuchy plusk błocka. Przynajmniej...miała miękkie lądowanie i chyba na tym kończyły się wszelkie pozytywy. Cała bowiem była upaćkana błotem! Za jakie grzechy! wołała w myślach żałośnie, zdając sobie sprawę że większość białego futra była teraz brązowa. Wyszła z odrazą z błota, starając się zrzucić przy otrzepywaniu się najwięcej jak się go dało. Nie będzie teraz wylizywać futra, najwyżej na koniec przejdzie się nad Zimną Toń i zmyje pozostałości. Tak czy inaczej, gdy uznała że jest gotowa do dalszej drogi, westchnęła i rozglądała się dalej, licząc, że następnym razem nie wpadnie do kolejnego bajora!

Niesamowite! Jednak, jednak coś znalazła. Ale oczywiście, nie mogło być aż tak prosto, nie? Jasne. Dostrzegłszy kreci kopiec, wchrzaczka uniosła wyżej łeb. Dostrzegła nawet że kreciątko wystawiło główkę, ponieważ coś się poruszyło przy nawale ziemi. Zniżyła się więc, ale nie szurała brzuchem po ziemi. Ugięła łapy, na tylne zaś przenosząc ciężar ciała. Ponadto zrównała ogon z linią grzbietu wraz z głową i ruszyła. Omijając gałązki, zaczęła zakradać się do krecika, oczywiście będąc zwróconą pod wiatr. Gdyby udało jej się dotrzeć bliżej kopca, skoczyłaby starając się chwycić kreta zanim ten zniknie w czeluści swoich korytarzy, a następnie szybko dobiłaby.