Piszczące Trawy

Krecika udało jej się upolować. Uśmiechnęła się lekko sama do ciebie i postanowiła zakopać go gdzieś niedaleko. Nie chciała bowiem wracać do obozu tylko z nim w pyszczku! Jeżeliby się udało to chciała nałapać zwierzyny więcej, korzystając, że nie nadeszła jeszcze Pora Nagich Drzew. Gdy wykopała niewielki dołek, wrzuciła do niego ciemnego gryzonia, przyklepała i ruszyła dalej uważnie rozglądając się na boki. Może tym razem nie będzie musiała tyle czekać zanim coś złapie?

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Łąki, pola
Upolowała kreta, ale to chyba tyle na razie, gdyż nie mogła niczego innego znaleźć! Przynajmniej na teraz. Kotka wędrowała przez chwilę czasu po Piszczących Trawach, finalnie jednak nic nie znajdując.

Słodki Nektar:
• P: 5 | S: 20 | Z: 30 | Sz: 27 | O: 27 | HP: 170 | W: 107/110
• Króliczy słuch, cichy krok, wrażliwa skóra
• Umiejętności: skradnie się: poziom 2; tropienie: poziom 2; łowienie ryb: poziom 2, wspinaczka: poziom 2
• Zdobyte PD: +5 PD (kret)
• Rozwinięte umiejętności: +2 skradanie się, +1 tropienie

_________________

Shall we look at the moon, my little loon
Why do you cry?
Make the most of your life, while it is rife
While it is light

Cóż, chwila odsapnięcia po upolowanym krecie nie była czymś złym, dlatego nie przerywał marszu i mimo że nic na razie nie mogła znaleźć, nadal rozglądała się na boki próbując dostrzec jakieś poruszenie, może nawet wyczuć jakiś zapach.

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Łąki, pola
Słodki Nektar wędrowała dalej, szukając zwierzyny. Dopiero po dłuższej chwili mogła cokolwiek znaleźć, a była to mysz! Nieświadoma skubała pozostałości po trawie, skupiając się wielce na swoim pożywieniu.

Słodki Nektar:
• P: 5 | S: 20 | Z: 30 | Sz: 27 | O: 27 | HP: 170 | W: 107/110
• Króliczy słuch, cichy krok, wrażliwa skóra
• Umiejętności: skradnie się: poziom 2; tropienie: poziom 2; łowienie ryb: poziom 2, wspinaczka: poziom 2
• Zdobyte PD: +5 PD (kret)
• Rozwinięte umiejętności: +2 skradanie się, +2 tropienie

_________________

Shall we look at the moon, my little loon
Why do you cry?
Make the most of your life, while it is rife
While it is light

Myszka lepsza niż nic! Jak tylko Słodka ją dostrzegła to ugięła łapy obniżając się na nich, lecz w taki sposób ażeby nie szurać po ziemi brzuchem. Zrównała ogon z linią grzbietu i przenosząc ciężar ciała na tylne łapy powoli ruszyła przed siebie, będąc oczywiście skierowaną pod wiatr i omijając wszystko co mogłoby zahałasować pod jej łapami. Gdyby udało jej się podejść wystarczająco blisko gryzonia, to wybiłaby się z tylnych łap i szybkim celnym zaciśnięciem kłów na jego szyjce, by go uśmierciła.

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Łąki, pola
Wojowniczka uśmierciła mysz w mgnieniu oka, gryzoń nawet nie miał szansy zrozumieć co się stało i co go złapało. Bywa i tak, ale chyba tak jest lepiej, niż gdyby małe serduszko gryzonia miało szybko bić w szaleńczej gonitwie. Tak czy siak, mysz upolowania.

Słodki Nektar:
• P: 5 | S: 20 | Z: 30 | Sz: 27 | O: 27 | HP: 170 | W: 107-3=104/110
• Króliczy słuch, cichy krok, wrażliwa skóra
• Umiejętności: skradnie się: poziom 2; tropienie: poziom 2; łowienie ryb: poziom 2, wspinaczka: poziom 2
• Zdobyte PD: +10 PD (kret, mysz)
• Rozwinięte umiejętności: +4 skradanie się, +2 tropienie

_________________

Shall we look at the moon, my little loon
Why do you cry?
Make the most of your life, while it is rife
While it is light

Udało jej się upolować myszkę. A więc miała już teraz i mysz i kreta...i tak właściwie to mogła już wracać do obozu. Nie miała pustych łap, a od początku to polowanie szło jej, nie ukrywajmy, bardzo średnio i widocznie nie był to jej dzień. Wróciła więc po zakopanego kreta i wróciła do obozu.

***

Ale Słodka tez nie dawała za wygraną temu miejscu i wróciła w te okolicy po jakimś czasie, wcześniej polując na innych terenach. Teraz w innych warunkach zaczęła uważnie rozglądać się na boki próbując znaleźć jakąś zwierzynę.

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Łąki, pola
Wojowniczka wróciła na tereny Piszczących Traw, aby spróbować swojej siły w polowaniu, teraz jednak podczas śniegu! Kotka szła przed siebie, poszukując tropów lub zwierzyny, jednak nic z tego spektrum znaleźć nie mogła. Zamiast tego przez to, że rozglądała się na boki nie patrzyła przed siebie i weszła w większą, zimną fałdę śniegu. Brr!

Słodki Nektar:
• P: 5 | S: 20 | Z: 30 | Sz: 27 | O: 27 | HP: 170 | W: 104/110
• Króliczy słuch, cichy krok, wrażliwa skóra
• Umiejętności: skradnie się: poziom 2; tropienie: poziom 2; łowienie ryb: poziom 2, wspinaczka: poziom 2
• Zdobyte PD:
• Rozwinięte umiejętności:

_________________

Shall we look at the moon, my little loon
Why do you cry?
Make the most of your life, while it is rife
While it is light

Ah! Odskoczyła, czując jak jedna z jej łap zatapia się w głębokiej zaspie śniegu. Szlag. Pomyślała, starając się strzepać jak najwięcej drobnych płatków zanim te rozmoknął się i wejdą pod futrzaną warstwę. Gdy już to zrobiła, a drobny zimny drzesz przebiegł jej po kręgosłupie, zaczęła rozglądać się dalej na boki tym razem chcąc odnaleźć zwierzynę, a nie przypadkiem wdepnąć w kolejną fałdę śniegu!

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Łąki, pola
Kocica rozglądała się teraz na boki, ale prócz jasnego, białego puchu to nic ciekawszego nie widziała. Może wszystkie piszczki się pochowały, nie chcąc mieć w ogóle do czynienia z chłodnymi wiatrami?

Słodki Nektar:
• P: 5 | S: 20 | Z: 30 | Sz: 27 | O: 27 | HP: 170 | W: 104/110
• Króliczy słuch, cichy krok, wrażliwa skóra
• Umiejętności: skradnie się: poziom 2; tropienie: poziom 2; łowienie ryb: poziom 2, wspinaczka: poziom 2
• Zdobyte PD:
• Rozwinięte umiejętności:

_________________

Shall we look at the moon, my little loon
Why do you cry?
Make the most of your life, while it is rife
While it is light

Niestety nadal nic nie mogła znaleźć. Mimo tego brnęła przed siebie, rozglądając się uważnie po okolicy, bo cóż innego jej pozostało? Nic.

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Łąki, pola
Słodki Nektar skradała się, szukając pożywienia, dopóki nie znalazła... ryjówki! Siedziała gdzieś pod krzaczkiem i grzebała pod sobą. Niczego się nie spodziewała.

Słodki Nektar:
• P: 5 | S: 20 | Z: 30 | Sz: 27 | O: 27 | HP: 170 | W: 104/110
• Króliczy słuch, cichy krok, wrażliwa skóra
• Umiejętności: skradnie się: poziom 2; tropienie: poziom 2; łowienie ryb: poziom 2, wspinaczka: poziom 2
• Zdobyte PD:
• Rozwinięte umiejętności:

_________________

Shall we look at the moon, my little loon
Why do you cry?
Make the most of your life, while it is rife
While it is light

Mogła być i ryjówka. Zauważając ją, Słodka przystąpiła do pozycji łowieckiej. Ugięła łapy, a ogon zrównała z linią grzbietu oraz głowy. Ponadto przeniosła ciężar ciała na tylne łapy i idąc pod wiatr, zaczęła zakradać się do gryzonia. Uważała przy tym oczywiście na wszelakie gałązki i gdyby udało jej się zbliżyć wystarczająco blisko, oddałaby skok i szybkim zaciskiem kłów odebrała ryjówce życie. Potem z kolei gdyby jej się udało, wróciłaby z nią do obozu.

[zt?]

_________________

I'm gonna make it up this mountain
make it to the top
show them what I'm made of
show them what I've got

Łąki, pola
Słodki Nektar wiedziała co robi i prędko upolowała ryjówkę, odbierając jej przy tym życie.

Słodki Nektar:
• P: 5 | S: 20 | Z: 30 | Sz: 27 | O: 27 | HP: 170 | W: 104-6=98/110
• Króliczy słuch, cichy krok, wrażliwa skóra
• Umiejętności: skradnie się: poziom 2; tropienie: poziom 2; łowienie ryb: poziom 2, wspinaczka: poziom 2
• Zdobyte PD: +1 tropienie, +2 skradanie się, +5PD
• Rozwinięte umiejętności:

_________________

Shall we look at the moon, my little loon
Why do you cry?
Make the most of your life, while it is rife
While it is light

_____

Ostatni czas był dla Wierzbowego Puchu dość, cóż, intensywny! To nie tak, że znowu zaczęła się przepracowywać, ale odkąd w pełni wykurowała się z nerwobóli, wróciła do pełni swoich obowiązków i okazało się, że dwa treningi, patrole, polowania i własne patrolowanie obozu czy warty... Zżerają sporo czasu! Do tego nie tak dawno jej matka obwieściła, że spodziewa się kociąt, a Puch będzie miała młodsze rodzeństwo. Siłą rzeczy liliowa kotka skupiła się również na pomocy Świergot, a gdy kocięta przyszły na świat; starała się pomagać również przy nich, chociaż nie jakoś nachalnie. Mimo to, wszystkie jej obowiązki pożerały tyle czasu, że nie miała kiedy umówić się z Wieczorną Rosą na obiecany spacer. Minęło nawet tyle czasu, że pogoda zdążyła się popsuć, ale... Nie zniechęciło to liliowej wojowniczki. Po treningu ze Srebrzystą Łapą i polowaniu, umówiła się z Różaną Łapą na wieczór, a sama złapała Roskę i wyciągnęła z obozu. Padło na Piszczące Trawy, chociaż wątpiła, że znajdą na łące coś ciekawego.
— Brrr, myślisz, że złapie nas deszcz? — miauknęła chwile po tym jak opuściły obóz, delikatnie strosząc sierść. — Bo osobiście... wolałabym tego uniknąć. Planowałam wpaść do Świergot i kociąt, wiesz, sprawdzić jak się mają, a mokra nie wejdę do kociarni!

/Roska!

_________________

Pogoda nie sprzyja, ale… chociaż nie ma malowniczych widoków związanych z warstewką śniegu przykrywającą całą okolicę, to mimo wszystko Rosa chyba woli taką pogodę. Jest chłodno, to fakt, ale to nie jest typowy mróz, śnieżyce i lodowate wiatry – tak charakterystyczne dla typowej Pory Nagich Drzew, a jednak bardzo utrudniające codzienne funkcjonowanie kotom. Nie wspominając o tym, że im zimniej, tym więcej chorób!
– Mm… mam nadzieję, że nie! Jeszcze byś zachorowała. I pewnie byś udawała na dodatek, że nie! – odpowiada przyjaciółce lekko zaczepnym tonem. – Jak tam… wszystko, Puch?

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

— Pfft! A ty pewnie poszłabyś z tym do Orzecha by dał mi po łbie? — parsknęła, zerkając na mordkę przyjaciółki z rozbawionym błyskiem w ślepiach. Na dobrą sprawę nie była o to zła, a uwagę rzuciła czysto dla żartu. Prawdę było, że miała, hm, problemy z odpowiednią oceną swojego zdrowia, a może raczej z dbaniem o nie? Nieczęsto chorowała, ale jak już jej się to zdarzało to niezbyt chciała to przyznać. Oczywiście, z wiekiem trochę rozsądniej do tego podchodziła, chociaż nadal zdarzały się sytuacje, że zwlekała z odwiedzeniem lecznicy bo... tak.
— Hm, co do twojego pytania to całkiem nieźle? Trening Srebrzystej Łapy idzie niesamowicie sprawnie i czuje, że będzie z niej wspaniała wojowniczka. Poza tym świadomość, że zostałam starszą siostrą jest świetna! Mam nadzieję, że uda mi się dostać kogoś na terminatora... Trening członka rodziny brzmi jak ciekawe doświadczenie, heh. Na pewno nie będą mieli u mnie taryfy ulgowej! — w jej głosie szło usłyszeć szczerą radość i nutkę podekscytowania poruszanymi sprawami. Trening Srebrzystej Łapy był dla niej satysfakcjonujący, a powiększenie się rodziny napawało ją entuzjazmem; nie dość, że miała okazję stać się czyimś wzorem do naśladowania, to jeszcze klan zyskał nowych członków. Zresztą, miała nadzieję, że jej młodsze rodzeństwo przyniesie Świergot i Gęsi dumę, chociaż to nie tak, że te kociaki miały za dużą konkurencję. Żubr zmarł naprawdę młodo, Drozd i Morwa zniknęli nim zdążyli cokolwiek zrobić, Maluch zdążył nadepnąć na ogon każdego w klanie, a ona? Też miała swoje za uszami. Na całe szczęście jako wojowniczka nie miała sobie nic do zarzucenia. — A co słychać u ciebie? Jak w lecznicy? I... czy wiesz może jak czuje się Motyli Blask? Mam wrażenie, że praktycznie nie widuje go w obozie i... trochę mnie to martwi.

_________________

– Aha, czemu nie w sumie – odpowiada wesoło. Co prawda z Orzechową Gwiazdą nie jest specjalnie blisko, w zasadzie to rzadko kiedy rozmawiają, szczególnie o sprawach niezwiązanych z obowiązkami, ALE skoro Wierzbowy Puch jej już to podsunęła… to całkiem niezły pomysł, żeby go wdrażać zawsze, jak jej przyjaciółka się rozchoruje i zaniedba!
– Oooo. No to super! Terminatorów nie ma za dużo, więc… fajnie, jak jakiś trening w końcu idzie sprawnie, no nie? – Rosa może i jest Medyczką, ale jest doskonale świadoma sytuacji, w jakiej jest Klan Wichru. Niewielka ilość terminatorów to mało przyszłych wojowników, a zaginięcia kotów w ostatnich księżycach mocno osłabiły klan, co ją martwi. – No i bardzo fajnie, że Świergot i Gęś się zdecydowali na kolejne kocięta… wiesz, mam trochę nadzieję, że może to, hm, zainspiruje też moich rodziców. Nie miałabym nic przeciwko temu, żeby mieć jakąś rodzinę poza nimi… – rzuca nieco nieśmiało.
– Motyl sporo choruje, ale w lecznicy nie ma większych problemów – przyznaje. – Mam nadzieję, że wkrótce się z tego wykaraska… musimy chyba powoli myśleć o wyborze terminatora. Niezbyt chcę to robić, ale… no, młodsi się nie robimy. Chociaż z drugiej strony… i tak nie czekamy tyle, ile Owcze Runo w Klanie Gromu. Zastanawia mnie, czemu wciąż nie słyszeliśmy nic o tym, by kogoś wzięła, wiesz.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Wierzba nie odpowiedziała nic na radosny chichot Wieczornej Rosy, a jedynie posłała jej spojrzenie mówiące tyle "no wiesz co?", ale finalnie skupiła się na drugim, nieco ciekawszym temacie. — Zdecydowanie. Tym bardziej, że dzięki temu mam okazję pokazać jako mistrz! Trenowanie sprawia mi ogrom satysfakcji i przyjemności, a świadomość, że w szeregach klanu będzie ktoś, kogo samodzielnie wyszkoliłam jest cholernie przyjemna! Zresztą, Różana Łapa też radzi sobie całkiem nieźle, chociaż... jest dość rozkojarzona i roztrzepana. Czeka mnie z nią więcej pracy, ale też zapowiada się na dobrą wojowniczkę — mimo swoich obaw o tym, że może nie być najlepszą mistrzynią, Wierzbowy Puch naprawdę czerpała satysfakcję z nauczania. Owszem, było to też frustrujące, ale widok młodego kota, który z treningu na trening staje się coraz lepszy, napawało ją dumą.
— Nie mogę doczekać się momentu w którym pójdę do wuja i powiem mu, że moja pierwsza terminatorka jest gotowa do mianowania. Heh, jakaś część mnie liczy, że zrobię to szybciej od Gołębiego Serca. Taka drobna rywalizacja... W sumie nawet nie wiem dlaczego, hm — mruknęła, wesoło poruszając przy tym wibrysami. Gdy Roska rzuciła o własnych rodzicach i możliwym młodszym rodzeństwie, liliowa uniosła delikatnie brwi, po czym pacnęła przyjaciółkę ogonem w grzbiet. — Z ciebie też byłaby niezła starsza siostra, wiesz? Taka cierpliwa, troskliwa i ciepła... Czuje, że mogłabyś ich rozpieszczać! — odkładając żarty na bok, Roska została praktycznie sama ze swojego rodzeństwa, podobnie jak Wierzba, jednak ona... dostała szansę na to by zbudować relację z młodszymi braćmi i siostrami, a Roska jak nikt inny w tym klanie zasługiwała na tego typu szczęście. Na informacje o Motylu skinęła delikatnie łbem. Też cicho liczyła, że kocur pozbędzie się dręczącej go choroby i wróci do pełnej opieki nad lecznicą. Będzie musiała go niedługo odwiedzić na krótkie pogaduchy czy zwykły posiłek.
— Mnie też to zastanawia — przyznała, mrucząc cicho w zastanowieniu. — Jak dobrze kojarzę, już od dawien dawna jest pełnoprawną medyczką i to sama, więc faktycznie, brak terminatora jest tu trochę... dziwny? Może nie może znaleźć nikogo kompetentnego? — może w Klanie Gromu są same Maluchy i biedna Owcze Runo musi się z nimi użerać? Wizja samotnego ogarniania całej lecznicy, chorych i składziku brzmi... cholernie przytłaczająco, nawet dla Wierzbowego Puchu, która przywykła do natłoku obowiązków. Brrr!

_________________

– Mm, trenowanie zdecydowanie się wydaje czymś, co daje ci dużo satysfakcji, więc super, że teraz masz dwójkę terminatorek i się sprawdzają. I tak, miałam okazję zauważyć, heh. Ale jest bardzo sympatyczna i miła… więęęc podejrzewam, że będzie naprawdę dobrą wojowniczką – odpowiada żywo. Dla Rosy bycie dobrym wojownikiem, Medykiem czy Przywódcą to nie tylko idealne wypełnianie obowiązków co do joty; czasem to jest mniej ważne niż zachowanie danego kota, więc w jej oczach roztrzepany, ale przyjemny w obyciu wojownik jest lepszy niż jakiś totalny gbur, który zachowuje się, jakby nie chciał rozmawiać z innymi albo w ogóle być w ich otoczeniu.
– Czy on nie jest trochę za stary, żebyś się z nim porównywała? – pyta zaczepnie. Co prawda różnica między Puch a Gołębiem wynosi pewnie koło… kilkunastu, może dwudziestu księżyców, ale wciąż, kocur już kogoś wytrenował! Może Małego Płomienia, ale… hej, przynajmniej kogokolwiek. – Heh, chętnie! Chociaż pewnie nie miałabym możliwości spędzać z nimi dużo czasu… no, ale zobaczymy, czy moi rodzice się kiedyś zdecydują. Nie zamierzam na nich naciskać, ani nawet im tego sugerować, tak w sumie.
– Hm, no właśnie nie wiem. Może zapytam ją o to na Zgromadzeniu, bo… nie wiem, może jednak kogoś wybrała, a do nas nie dotarła informacja? Wydaje mi się naprawdę dziwne, że jeszcze nikogo sobie nie wzięła. Jaaakby… ogarnianie lecznicy w pojedynkę musi być bardzo ciężkie. A jak zachoruje to już w ogóle.

_________________

i won't let you get ill
i won't let you give in
'cause this life will only kill you if you let it
don't you let me get ill

Starlight