Owszem, tu było nudno... jak i wszędzie indziej, patrząc z punktu Wrony. Jeśli coś widział raz, już z góry nie było ciekawe ani zachwycające ani... jakiekolwiek. Było, to cały możliwy komentarz, jaki mógł szczerze i otwarcie rzucić.
- Możemy się wybrać. Szkoda... że nie poszliśmy od razu. Gdyby gwiazdy odbijały się w wodzie, może miałoby to jakiś ciekawy efekt? Wiesz, jakby... dwa światy się zderzały, czy coś - mruknął, zaraz wstając i robiąc parę kroków przed siebie. Nieme zaproszenie, żeby faktycznie ruszyli do Oka Gór.

Mruknęła. Faktycznie, mogli od razu tam się wybrać i obserwować spadające gwiazdy zarówno na niebie, jak i na tafli wody. Wtedy byłoby aż dwa deszcze gwiazd i to w tym samym czasie! Aż szkoda, że wcześniej o tym nie pomyśleli. No ale cóż, było minęło.
– No to następnym razem mi o tym przypomnisz. – rzekła z uśmiechem, zanim zaakceptowała zaproszenie i udała się razem z kocurem nad Oko Gór.

//zt

Zaraz. Ją. Popie*doli.
Pszczeli Pył w sumie nawet niespecjalnie stara się ukryć, że ma ją w dupie. To znaczy… Tygrysica niespecjalnie dopytuje, ale kiedy już to robi, to słyszy te same słowa bez jakiegokolwiek pokrycia w akcjach. „Jutro” zaczną. „Za parę dni” na pewno będzie już trening… ta, a potem widzi, jak ta sobie gada z kimś w obozie, albo wychodzi z niego sama. Pewnie ma mnóstwo innych terminatorów i jest zapracowana… a nie, czekaj: nie ma żadnych. Super. Rewelacja! Naprawdę fantastycznie. Tygrysica więc po prostu się potwornie nudzi. Najpierw chorować tyle czasu i gnić w tej śmierdzącej lecznicy, a potem absolutnie nic nie robić, bo zaraz znowu ktoś się przyczepi, że łazi sama czy cokolwiek innego tam sobie te głupki wymyślą.
Ale dobra. Walić ich wszystkich. Nie zamierza dłużej siedzieć bezczynnie, bo umrze z nudy i braku stymulacji. Bez głębszego zastanowienia kotka rusza przez wyjście z obozu – i idzie tak o po prostu w losowym kierunku. Na horyzoncie majaczą jej góry, ale wydają się dalekie… za to bliżej obozu – tak sądzi – też widzi jakieś szczyty, chociaż o wiele niższe, niż te dalekie. No dobra, to lecimy.
Ze złością kopie kamyk. Może Skra naprawdę miała rację, pryskając z Klanu Gromu. Szkoda, że poszła sama.

Koźlorogi jak zwykle udał się na polowanie. Dzisiejszy trening z Ogniem miał już za sobą więc mógł się skupić na innych obowiązkach. Lubił pracować bo czuł się wtedy potrzebny i zajmował tak sobie czas. No niestety, point nie posiadał ciekawego życia towarzyskiego. Trudno o takowe w Klanie Gromu. Jednak nie narzekał i robił to co do niego należało. No i tak jakoś miały dni.
Właśnie wracał chcąc zanieść swoje ostatnie zdobycze do obozu. Tak konkretniej to kruka. Po drodze zauważył terminatorke. Tygrysia Łapa. Była z czegoś najwidoczniej niezadowolona. Kozioł przekrzywił trochę łeb. Podszedł do niej po czym rzucił kruka na ziemię by móc mówić. - Dzień dobry, Tygrysia Łapo. - przywitał się po czym od razu spytał. - Stało się coś? Wyglądasz na bardzo zdenerwowaną. - na początku chciał powiedzieć że wygląda jak wściekła osa ale powstrzymał się w ostatniej chwili.

Znał imię terminatorke głównie dlatego, że była jedną ze znajdek. Dodatkowo znacząco się wyróżniała wyglądem i charakterem. Wręcz przypominała mu pewnego kota.
- Jestem Koźlorogi. Prowadzę trening Ognistej Łapy. - przedstawił się spokojnie.
Na słowa terminatorki, point przekrzywił trochę głowę. Kto był jej mistrzem...? Miał to na końcu języka. A! Już wiedział.
- Pszczeli Pył jeżeli dobrze zgaduję, tak? Co takiego złego zrobiła? - spytał się.

Westchnął cicho bo coś czuł, że ta rozmowa nie będzie należeć do najłatwiejszych. Zwłaszcza jak usłyszał, że kolejny kot skarży się. Tym razem terminator skarżył się na swojego mistrza. Gdyby był zastępcą to pewnie by go to bardziej przejęło. Jednak nie był, więc Tygrysica nie spostrzegła żadnej szokującej reakcji wojownika. Dalej widniała na jego pysku obojętność.
–Cóż… Pszczeli Pył ma tendencje do częstego ,,znikania” z obozu. Jednak nie sądziłem, że przy tym zaniedbuje swoje obowiązki. Eh… Czasem mnie to śmieszy, że w tym klanie mamy albo pracusiów albo nierobów. –westchnął przeciągle po czym dodał. – Znając życie to jej nie złapiesz więc może obgadaj to z przywódcą lub zastępcą. Przydzielą Ci wtedy kogoś innego czy coś. – podsunął jej pomysł po czym jeszcze dodał. – A jak nie chcesz marnować czasu to zawsze możesz spytać innego wojownika by Cię nauczył czegoś. Potem na treningu to sobie powtórzysz i tyle. – poruszał barkami. Bum, problem rozwiązany.

– Rozumiem twoje zirytowanie i ani trochę się nie dziwie. Sam bym się gorączkował na twoim miejscu. Ba! Sam będąc terminatorem miałem podobną sytuacje. – powiedział jej spokojnie. Niestety ale Rwący Strumień nie była dobrą mistrzynią. Podobnie jak Pszczoła, nie zjawiała się na treningach i tak dalej. Słabo też uczyła. No ale na całe szczęście potem potoczyło się tak, że to Żar go douczył i no dość szybko został wojownikiem. – No ale wszystko da się naprostować, więc spokojnie. – dodał krótko po czym słuchał dalszego wywodu Tygrysicy.
– Żeby Cię wyszkolić jak najlepiej. Mistrz może więcej zauważyć bo jest tylko skupiony na tobie i twoim treningu. Widzi lepiej twoje postępy i łatwiej mu dobrać odpowiedni trening bo zna Cię lepiej niż inny wojownik. W skrócie: efektywniej się rozwijasz. –mógł jeszcze się rozwinąć na ten temat ale na razie nie chciało mu się wywodzić na niewidomo ile. – Tak przynajmniej powinno być ale doskonale wiem, że bywa różnie. Sama tego doświadczyłaś. – westchnął.

– Nie wszyscy. –powiedział krótko. Point uważał, że zdecydowana większość była tych lepszych wojowników. Gdyby było inaczej to sytuacja z terminatorami byłaby w gorszym stanie.
Na słowa Tygrysicy, Kozioł cicho westchnął i kiwnął głową. – Mistrz nie powinien narzucać swojej ideologii na treningu. Może mówić swoje zdanie ale to nie jest podstawą do zostania wojownikiem. Ważne byś zapamiętała podstawy i tyle. A to czy się z nim zgadzasz czy nie, to twoja sprawa. Jednak wiedzieć pewne rzeczy musisz. Choćby dla lepszego poznania społeczeństwa, w którym teraz żyjesz. – machnął uchem po czym dodał. –Pewnie przywódca odpowie lepiej na twoje pozostałe pytania. Może złapiesz go teraz w obozie. Z tego co wiem, nie ma dziś patroli z nikim. Możesz wrócić teraz ze mną. Mam jeszcze parę zwierzyny do zaniesienia. – mruknął po czym zabrał z ziemi wcześniej upolowanego kruka.
Jeżeli terminatorka z nim nie poszła to Kozioł pożegnał się z nią i sam wrócił do obozu.

Niezależnie od jej decyzji, point udał się z powrotem do obozu, chcąc skończyć swoją pracę na dziś.
/z.t

– Ta. Uważaj, bo ktoś tego faktycznie uczy terminatora, żeby miał własne zdanie. I na pewno ktokolwiek w klanie to docenia – prycha na jego słowa, po czym z parsknięciem kręci głową i idzie głębiej w tereny. Nie będzie z nim nigdzie łazić. Kolejny typowy klanowicz, broniący klanowego systemu na każdym kroku tymi wyświechtanymi formułkami.

zt

Ostatnie dni były dla Pszczoły istnym miodem (pun intended) - treningi z Lilią były samą przyjemnością i czuła się naprawdę wdzięczna Rozżarzonej Gwieździe i Gwiezdnym, że wreszcie dostała terminatora, który nie sprawiał jej bólu głowy. Mimo to do zmiany szybko się przyzwyczaiła i dni znowu stały się praktycznie identyczne, pełne rutyny. Patrol, polowanie, trening, dzielenie języków, sen. Patrol, polowanie, trening, dzielenie języków, sen. Patrol, polowanie (...) I tak dalej. Powoli traciła poczucie czasu i jedynie zbliżające się zgromadzenie pozwalało jej pamiętać, że niedługo minie połowa Pory Zielonych Liści.
Dziełem przypadku o jej uszy obiły się pierwsze wzmianki w obozie o kolejnym sezonie deszczu spadających gwiazd. Super. Nie wiedząc do końca po co, sama postanowiła doczekać się tego zjawiska. O ile samo w sobie nie robiło już na niej większego wrażenia, to potrzebowała już jakiejś odmiany, bo zaraz zwariuje, a żeby w czasie widowiska nie umrzeć z nudów, zdecydowała się wziąć ze sobą Koźlorogiego. Był całkiem spoko, lubiła go i gadał fajne rzeczy, więc nadawał się do tej schadzki idealnie. A za miejsce obrała sobie zbocze Ostrych Grzbietów, bo im wyżej, tym lepiej się obserwowało niebo. Wraz z nim zajęła w miarę bezpieczne miejsce i poczęła się gapić na gwiazdy, czekając na przedstawienie. Była już to i wszystko przeszło w porządku, więc nie musieli się martwić o drapieżniki, choć jeśli jakiś spróbuje zakłócić im chwilę, to rozerwie mu gardło na strzępy własnymi pazurami.

//Kozioł, Barwny :>

W przeciwieństwie do Pszczczoły, Kozioł nie miał dobrych dni. Ba! Przebywanie w obozie tylko go denerwowało. Dodatkowo nie miał ochoty być produktywny jak ceremonie temu. Skoro był starym dziadem w oczach innych to będzie takiego udawał. Wszyscy będą wtedy zadowoleni.
No ale na wieczór musiał niestety wracać do obozu. Choćby po to by zjeść coś lub zregenerować siły.
Właśnie kończył posiłek, gdy Pszczeli Pył do niego podeszła i zaproponowała krotki spacer i oglądanie gwiazd. Gwiazdy? Spacer? Trochę się zdziwił na taką propozycję. No, jeszcze nikt go na nic nigdy nie zaprosił. A zwłaszcza na coś takiego. Był ciekaw dlaczego Pszczoła chciała z nim iść. Może miała jakąś sprawę do niego?
Zgodził się na jej propozycję. Choćby dlatego że mógł się wyrwać z obozu. Nie chciał przypadkiem napotkać Żara. Chyba by mu przywalił jakby do niego podszedł.

Wyczyścił się i ułożył futro przed spotkaniem. Po tym razem z Pszczoła wyszli z obozu.
Gdy to zrobili do pointa doszła pewna myśl. Właśnie szedł na spacer. Sam na sam z Pszczelim Pyłem. Pszczoła wzięła go dodatkowo na wieczorny spacer w celu oglądania gwiazd.
Głowa wojownika zaczęła mocniej pracować i chwilę minęło zanim doszedł do pewnej hipotezy.  
Czy właśnie był na...randce?
Kątem oka spojrzał się na kocicę. Przecież to by był absurd! On? Na randce z kimś? To się kupy nie trzyma! Poza tym... Czemu chciałaby z nim pójść na coś takiego?! Przecież on to ani be ani me ani kukuryku!
Serce wojownika zaczęło szybciej bić. No ale czemu wszystko wskazywało właśnie na to? To nie było spotkanie służbowe tylko prywatne!
O Gwiezdni... Czemu mu się zrobiło cieplej pod futrem. Jeszcze nigdy nie był na randce. Jak powinien się zachować? Poszedł z Pszczoła i niczego jej nie przyniósł. Co się wtedy daje? Kwiaty? Jedzenie? Aaaaa! Czuł jak przegrzewa mu się mózg.
Wiedział jedynie tyle, że musiał się postarać i być dobrym towarzyszem. Nie chciał by ich spotkanie skończyło się tragicznie. Chociaż bardzo nie wiedział jak powinien się teraz zachowywać.
Czy Pszczeli Pył coś do niego... czuła? Absurd! Czysty absurd!
Wyrzucił tą myśl z głowy. Może za wcześnie na jakiejś konkluzje. Możliwe że to wszystko źle zrozumiał...
Tak czy siak, Kozioł wydawał się być bardziej spiętym niż zazwyczaj.
Usiadł obok niej ale nie za blisko bo chyba by wybuchł jakby się dotknęli teraz bokiem.
Odchrząknął po czym spojrzał się na Pszczołe.
- Czyli to dziś, tak? Nie miałem jeszcze okazji widzieć spadających gwiazdy. Jestem ciekaw jak to będzie wyglądać. - zagadał chcąc zacząć jakoś rozmowę. Dobry towarzysz nie powinien milczeć prawda? - Spytam z ciekawości... Czemu mnie zaprosiłaś na takie spotkanie? Nie zrozum mnie źle! Po prostu... Cóż, zdziwiłem się ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu. - zapytał.

To co zakłóciło ich spotkanie, niekoniecznie było drapeżnikiem, ale równie chętnie zepsuje jakąkolwiek romantyczną aurę spotkania. W końcu nie można dopuścić do przeludnienia się Gromu.
Barwny miał sporo wolnego czasu. Zero zobowiązań. Terminatorów, kociąt, drugiej połówki. Swoje obowiązki wykonywał, bo był coś winny swojemu klanowi, ale nie był jakoś szczególnie nadgorliwy. Nie zależało mu na jakiejś wysokiej pozycji, więc miał sporo czasu dla siebie. Usłyszał o sezonie spadających gwiazd, co brzmiało interesująco i wyrywało go z szarej codzienności w klanie. Za to nie miał za bardzo. Nie był zainteresowany żadnym kocurem albo kotką, a pójście tam z Bocianim Klekotem, byłoby co najmniej niezręczne.
Z obozu więc wyszedł sam, ale nie pozostał taki na długo. Na Ostrych Grzbietach, dostrzegł parkę, z tej dwójki rozpoznał tylko Pszczołę, pointa kojarzył tylko z tego że też był częścią gromu. No i w tedy wpadł na genialny pomysł. Miał długą przerwę od psikusów, ale raz na jakiś czas nikomu nie zaszkodzi. Zniżył się do pozycji łowieckiej i powoli podkradł się do nich od tyłu cicho powarkując, imitując lisa albo innego drapieżnika.

Tak naprawdę mało go teraz interesowały gwiazdy same w sobie. Teraz bardziej go interesowało to, czemu Pszczoła go tu przyprowadziła. Wręcz przez tą całą sytuację czuł jak serce podskakuje mu do gardła. Co miał jej powiedzieć jak powie mu, że go lubi w ten sposób? On... on nigdy nie kochał i nie sadził, że zostanie kiedykolwiek pokochany przez kogoś. Zwłaszcza teraz gdy jego urok osobisty nie był tak dobry jak kiedyś. Mało co miał do zaoferowania. Zwłaszcza młodszej kotce od niego, która była urodziwa.
Dodatkowo nie chciał złamać serca Pszczole. Naprawdę nie miał pojęcia jak wybrnąć z takiej sytuacji. Żeby wilk żył a owca była cała.
Serce mu stanęło jak usłyszał słowa złoto futrej. Lubiła go...To był powód ich spotkania.
Jego źrenice zrobiły się większe i milczał z otwartym pyskiem. Co powiedzieć? Co... robić?
Ona go lubiła... Ale czy lubiła go tak jak lubią się kumple? No ale kto normalny bierze swojego kumpla na takie spotkanie! Może bywal czasem głupi ale nie aż tak! To była typowa schadzka i teraz Pszczoła swoimi słowami, potwierdziła to.
Gdyby nie miał futra to cały by się rumienił.
Wziął głęboki wdech. Już chciał coś mówić. Nawet przysunął się bliżej kocicy... Lecz ktoś przerwał ich rozmowę.
Kozioł usłyszał kroki. Odwrócił się i wstał na 4 łapy, będąc w gotowości. Nie minęła sekunda gdy Pszczoła rzuciła się na sprawce hałasu.
Przez chwilę sam chciał atakować. Już biegł za Pszczoła w chęci ataku. Jednak do jego nosa doszedł zapach klanowicza a po chwili też zauważył go. To on był sprawcą tego wszystkiego.
- Pszczoło chwil- - nie dokończył bo kocica już robiła swoje.
Point podbiegł do córki Dzikiej Róży i starał się chwycić ją za futro na karku. Chciał ją odsunąć od zaatakowanego wojownika.

Oczy Barwnego Niebo zamieniły się w dwa okrągłe księżyce, gdy łapa z wysuniętymi pazurami zbliżała się w jego stronę. Spodziewał się agresywnej reakcji. Dorośli wojownicy nie będą uciekać przed drapieżnikiem. Tylko bardziej spodziewał się że na niego nasyczął, zjeżą się, a potem kto wie może nawet parsknął, bo tak łatwo dali się nabrać. Jakoś nie przyszło mu do głowy że może dostać, po gębie za głupi psikus.
Nie było jednak czasu, na zastanawianie, czyja to była wina, co można było zrobić inaczej albo najlepiej w ogóle nie robić. Jeżeli nie chciał stracić oka, to musiał się pospieszyć. Jego łapy, praktycznie że same wystrzeliły, gdy próbował odskoczyć do tyłu, by uniknąć nadchodzącej łapy.