Odetchnął z ulgą gdy udało mu się odsunąć Pszczołę od Barwnego Nieba. To znaczy, sam by chętnie chciał walnąć Barwnego za ten nieśmieszny żart. Jednak niepotrzebne by było mocne ranienie go. Więc dobrze się skończyło mimo wszystko.
Po tej całej akcji, odsunął się od Pszczoły i spojrzał się na Barwnego surowym wzrokiem. Niczym rodzic, który chce skarcić swoje kocię. Czemu taki durny przyszedł mu do łba by atakować dwójkę dobrze wyszkolonych wojowników, w środku nocy? Gdyby nie zdążył zatrzymać Pszczoły to kto wie jakby to się potoczyło.
Westchnął przeciągle po czym złagodniał trochę swój wyraz pyska. Nie było sensu się złościć. Do niczego nie doszło plus… Kozioł był po części wdzięczny Barwnemu bo przerwał dość stresującą rozmowę. Chyba by umarł na miejscu jakby Pszczoła cóż… powiedziała coś konkretnego. Poza tym nie wiedziałby jak na to odpowiedzieć.
– Ciesz się, że Cię rozpoznałem. W innym wypadku pewnie nie miałbyś już oka. – uśmiechnął się przy tym trochę. Trochę się dziwnie czuł mówiąc do kotki jak do kocura ale to nie była jego sprawą. Po prostu zwracał się do niego tak jak inni w klanie. A przynajmniej większość.
– Nie wydaje mi się by miał jakiś konkretny powód. – mruknął do Pszczoły po czym ponownie zwrócił się do winowajcy. – Chociaż mogę się mylić. A więc? Tłumacz się teraz, skoro już nas przestraszyłeś. – machnął ogonem przy tym.

Udało mu się odskoczyć do tyłu, ale całe życie przeleciało mu przed oczami, gdy pazury wojowniczki śmignęły mu przed oczami. Na szczęście nie zdołała go nimi dotknąć. Wiedział że głównie był sam sobie winny. Podchodząc w pełni wyszkolonych wojowników z sporym stażem, mógł się spodziewać że mogą go zaatakować. Nie miał więc żalu do Pszczelego Pyłu w końcu i tak nic się nie stało.
- A wyglądam na lisa? - odpowiedział szczerząc się w rozbawieniu. Jednak widząc że Pszczeli Pył nie koniecznie była w nastroju do żartów, uśmieszek szybko zszedł z jego pyszczka. Coś zdecydowanie było nie tak, ale to nie jego problem. Zwrócił się do Koźlorogiego. - Ewentualnie mielibyśmy pasujące blizny -
Zwrócił uwagę na oko Koźlorogiego. Chociaż był świadomy że mógłby stracić oko i było trochę racji w tym co mówi, to wolał nie myśleć o najgorszych opcjach. Przynajmniej wiedział kogo lepiej nie straszyć. wzruszył ramionami.
- A taki tam. Głupi psikus. Tylko zaszedł trochę za daleko. Ale sam jestem sobie winny - stwierdził skupiając wzrok na Koźlorogim, jedynie zerkając co jakiś czas na Pszczeli Pył, która wydawała się mocno zirytowana całą sytuacją i niekoniecznie chciał jej patrzeć w oczy.

Drgnęła lekko ogonem na głupie pytanie szylkreta, mierząc go swoimi surowymi, oliwkowymi ślepiami. Zaczynała już trochę żałować, że go wcześniej nie trafiła, bo miała teraz ogromną ochotę dać mu porządnie w pysk, jednak trzymała się, bo z doświadczenia wiedziała, że ten czyn nie tylko byłby haniebny, ale i zupełnie nieskuteczny. Jedynie dorzuciłaby więcej drewna do płonącego lasu.
– Trochę... – wycedziła przez zęby szyderczo, dając mu jasno do zrozumienia, jak bardzo chciała mu teraz przywalić. Potem jednak zaczęła stopniowo się uspokajać. Z jakiegoś powodu to sarkastyczne palnięcie podziałało na nią przyjemnie. Było niczym słowna broń, alternatywa kłom i pazurom. Pozwalało jej wyrzucić z siebie nagromadzoną złość bez wyrządzania realnej krzywdy.
Następnie sprawę przejął Koźlorogi. Złocista kocica nie miała już ochoty na nic, dlatego postanowiła pozostać bierna i słuchała sobie cicho ich rozmowę, pozwalając, by kocur odwalił za nią robotę. Następnie spojrzała oceniająco na Barwne Niebo, wysłuchując jego mizernego tłumaczenia. Głupi psikus. Ta, jasne... Cóż, dobrze, że przynajmniej nie krył się ze swoją winą.
– Mógłbyś chociaż przeprosić... – burknęła, pusząc się niczym naburmuszone kocię.

//wygasło