Przyszła odwilż, a to znaczyło o zbliżającej się wielkimi krokami Porze Nowych Liści, a co za tym idzie pojawieniu się także niektórych medykamentów. Na razie jednak zależało jej na jednym konkretnym - pajęczynie. Musiała ją znaleźć i zdobyć jak najwięcej, gdyż w składziku po ostatnich leczeniach były pustki, a gromiacy coś chętniejsi stali się do atakowania i nabywania ran, które musiała opatrywać. A nie mogła tego zrobić bez pajęczyny. Z tego właśnie powodu wybrała się do Skrzypiącego Grądu, który zapamiętała ze swej obfitości w ziołach. Liczyła, że i w tym przypadku tak będzie. Mimo nieprzyjemnego uczucia chłodu pod łapkami przemierzała otwartą przestrzeń szukając pajęczyny.

Zwalała winę na Porę Nagich Drzew, jednak nic nie mogła znaleźć, a już tym bardziej upragnionych niteczek, z których mogłaby zrobić motki. Mimo tego rozglądała się dalej, licząc, że jednak w końcu je znajdzie tylko musi poszukać ich trochę lepiej i dokładniej, ale w końcu znajdzie. W dalszym ciągu poszukiwała więc pajęczyny.

P-Pies? Jej serce stanęło, kiedy do jej nozdrzy dotarł ostry smród niebezpieczeństwa. Rozejrzała się w panice wokół i wtedy wyłapała sylwetkę ogromnego psiska. Futro stanęło jej dęba i dopiero kiedy odzyskała władanie nad własnymi łapami pod wiatr wycofała się z obecnej pozycji jak najdalej od tego miejsca. Dopiero odetchnęła, gdy udało jej się odejść wystarczająco daleko, że zagrożenia już nie widziała, o ile jej się udało oczywiście. I wtedy kontynuowała szukanie pajęczyny ale...z większą ostrożnością niż przedtem.

W końcu! W świetle promieni słonecznych dostrzegła delikatne, lśniące niteczki, które zdecydowanie były tym czego szukała. Podeszła bliżej i od raz zaczęła szukać patyczków, na które mogłaby nawinąć ów medykament. Kiedy i je znalazła przystąpiła do jej zbierania. Ostrożnie by nie podrzeć delikatnej i starannej pracy pajączka nawijała niteczki na patyk, tworząc w ten sposób motek. A gdy już skończyła, podliczyła zbiory.

7 motków pajęczyny. Uśmiech sam malował się na jej pyszczku na ten widok. Co prawda...chciałaby znaleźć jej jeszcze więcej, ponieważ praktycznie taką ilość zużyła jakiś czas temu przy tamowaniu krwawienia Tęczowej Chmury. Jeżeli ktoś miałby podobny problem, to tylko jedna pajęczyna pozostałaby jej do opatrzenia ran, a wiec mało. Za mało! Znalazła jakiś większy liść, o który nie mogła powiedzieć, że nie trudno było się postarać. Ale kiedy go w końcu znalazła, zawinęła wszystko w pakuneczek i na razie z tym jednym szukała dalej. W dalszym ciągu skupiając się na pajęczynie. Czy tym razem również znajdzie ją tak...stosunkowo szybko?

Nie mogła znaleźć więcej pajęczyny, toteż postanowiła powrócić do obozu z tym co ma i wyruszyć następnego dnia, licząc, że potowarzyszy jej przy tym więcej szczęścia.


Pora Nowych Liści powoli dobiegała końca. Choroba, która przyszpiliła ją do lecznicy sprawiła, że nie mogła pouzupełniać ewentualne braki, dlatego kiedy wreszcie poczuła się dobrze, postanowiła wyruszyć w poszukiwaniu medykamentów, bez konkretniejszych celów. Zapuściła się w okolice Skrzypiącego Grądu i zaczęła rozglądać się za charakterystycznymi listkami, bądź kwiatkami, albo cieniutkimi niteczkami, które mogłyby świadczyć o pajęczynie.

Zając jednak nie był jej głównym powodem dla którego wynurzyła nosa z ziołowego legowiska i udała się w głąb terenów. Dlatego mimo chwilowego przebłysku, aby spróbować swoich sił w dość dawno niepróbowanej dziedzinie, zrezygnowała z tej myśli. Odwróciła głowę w drugą stronę, pozwalając długouchemu żyć dopóki inny gromiak, lub inny drapieżnik nie zrobi z niego swojego posiłku i rozglądała się dalej w poszukiwaniu upragnionych ziół.

Dlugouchemu pozwoliła żyć i sama... znaleźć nic nie mogła. Nie denerwowała się jednakże, bo nie wszystko można było otrzymać od razu i była przygotowana na błądzenie, zanim doczeka się jakiegoś wartościowego dla niej znaleziska. Dlatego brnęła dalej przed siebie, uważnie rozglądając się i wciągając powietrze nosem, aby wyczuć charakterystyczne ziołowe wonie.

To nie było zioło, więc też nie było dla Owczego Runa interesującym obiektem. Zbyła je, zwróciwszy głowę w drugą stronę i ruszyła dalej, w dalszym ciągu z takim samym zaangażowaniem błądząc po okolicy wzrokiem. Gdzieś musiały być przecież jakiekolwiek zioła. Ostatnio

Wreszcie coś co było warte uwagi. Błądząc po łące Skrzypiącego Grądu, jej słonecznikowym oczom wpadła roślinka, którą doskonale znała. Kochane języczki polne, których zapas również jej się znacząco ukrócił. Z takiej okazji nie mogła nie skorzystać, dlatego wręcz od razu odbiła w kierunku medykamentu. Zanim jednak przystąpiła do zbierania, odnalazła większy liść. Przyniosła go i przysiadła przy roślince, aby ostrożnie zacząć odrywać liście. Na koniec podliczyła zbiory, zawinęła, chwyciła w pyszczek i ruszyła dalej.