Długo błądziłem, lecz ostatecznie słodkawa won zwierzyny dotarła do mych nozdrzy. Problem jedynie stanowił jej brak w okolicy. Nawet po dokładnym rozejrzeniu się nie było śladu po ptaszynie. Jedynie zapach... Ostatecznie postanowiłem za nim podążyć. Czas jakoś nie specjalnie zmarnuje,a a nóż znajdę kuropatwe i będę miał już coś więcej zamiast marnej jaszczurki. Dlatego też jeszcze raz rozejrzałem się na boki, chcąc upewnić się, że na pewno jej tu nie było i podążyłem za tropem, licząc że naprowadzi on mnie na ofiarę.

Podążenie za zapachem zdecydowanie opłaciło mi się. Trop nasilał się, a ja poczułem jak w mym pysku na samą myśl o kuropatwe wzbiera się ślina. Tym bardziej, gdy koniec końców dotarłem do niewielkiej grupy tego ptactwa. Me oczy wręcz można by powiedzieć że się zaświeciły, lecz wiedziałem że najprędzej uda mi się jeżeli już to złapać jedną. To i tak... Miałem duże szanse.
Ugiąłem łapy, a ogon ułożyłem na równej linii z grzbietem. Idąc pod wiatr, omijałem wszelkie gałązki i szedłem po lekkim łuku, co jakiś czas przystając w bezruchu. Gdyby udało mi się podejść wystarczająco blisko jednej sztuki, która nieostrożna opuściłaby krąg grupy - wyskoczyłbym, przybil ją do ziemi i uśmiercił.

Skoro mnie dostrzegły i poderwaly się do ucieczki... Nie pozostawało mi nic innego jak rzucić się za nimi w pościg, a przynajmniej za jedną z nich, tę najbliższą. Zerwałem się więc nagle i zacząłem biec ile tylko miałem sił. Takiego posiłku, no nie mogłem odpuścić! Biegłem i gdyby udało mi się dobiec wystarczająco blisko by oddać skok... zrobiłbym to, a po wylądowaniu na kuropatwe dobilbym ją jednym sprawnych zaciskiem klow na jej szyi.

Fuknalem pod nosem, gdy ptaki zaczęły wzbijac się w powietrze, a ja... Zostałem znowu z pustymi łapami. Następnym razem nie będę biec skoro żadna pogoń mi się nie powodzi, a jedynie marnuje swoje siły. Westchnałem. Wziąłem kilka głębszych wdechów i ruszyłem dalej bowiem nue miałem co zwlekać.

Nic, to nic. Przynajmniej miałem czas na uspokojenie oddechu. Kroczyłem dalej przed siebie, bo nie pozostawało mi nic innego i uważnie rozglądałem się na boki licząc że niedługo nawinie mi się coś pod łapy.

Świeża woń wystarczyła by pobudzić mocniej me zmysły. Ponownie, niosla ze sobą zapach zwierzyny, co z jednej strony mnie cieszyło, a z drugiej miałem coraz większą ochote by spotkać jakiegoś drobnego drapieżnika. Tak czy inaczej, ruszyłem za zapachem, mając nadzieję że odnajdę jego właściciela i tym razem, uda mi się go upolować.

Po chwili udało mi się znaleźć... cietrzewia. Widząc jego barwną postać, zrównałem ogon z linią grzbietu, zaś łapy ugiąłem. Gdy zmierzałem w jego kierunku (oczywiście pod wiatr) niespiesznym krokiem, uważałem gdzie stawiam łapy, by przypadkiem go nie spłoszyć. Dodatkowo również szedłem po luki, a zważywszy na to, że nie miałem za czym się skryć - przystawałem co jakiś czas w bezruchu. Gdyby udało mi się podejść, skoczyłbym na cietrzewia, przyszpil do ziemi i dobilbym go.

Wreszcie! Udało się upolować coś wiecej. Teraz z pełną satysfakcją mógłbym wrócić do obozu, nawet jeżeli czułem że to mało, że lepiej abym złapał coś więcej. A jeszcze lepiej gdybym wyeliminował jakieś drobne zagrożenie, bowiem tylko głupi rzucałby się na lisa czy innego drapieżnika tego pokroju w pojedynkę. Wiedziałem że mam parę w łapie, lecz bez przesady! Zakopałem cietrzewia możliwie blisko jaszczurki i ruszyłem szukać dalej. Chciałem skupić się na wyszukaniu tego drażniącego nos zapachu drapieżnika, ale jeżeli trafiłbym na zwierzynę również nie będę narzekał.

Szedłem dalej i póki co nie natrafiłem na żaden trop. Nie było to jednak dla mnie problemem i po prostu cierpliwie czekałem na...cokolwiek, co mogłoby wpaść mi w łapy. Liczyłem jedynie, że nie natrafię na jakiegoś dużego drapieżnika, bo z tym...miałbym małe szanse i broń Gwiezdny Klanie, że rzucałbym się na nie. Tak czy inaczej, uważnie rozglądałem się na boki, a także starałem się nosem wychwycić zapach.

Huh? Zawsze było ich wszędzie pełno, a gdy kot ich faktycznie szukał, by pokazać gdzie ich miejsce to te nagle znikały! No nic, szukałem dalej, cierpliwie.