- Piórkami to może... ale jednym na pewno nie! - pokiwała głową przyznając siostrze rację. Czy gdyby połaskotać wnętrzności to te by jakoś zareagowały? Na przykład że kot poczułby się najedzony? W sumie Brzoza była ciekawa i gotów byłaby poświęcić się w imię nauki, jednak nie chciała poświęcać tak ładnych piór. Może Owcza Łapa zna odpowiedź na to pytanie? Bądź co bądź jest uczennicą medyka już od jakiegoś czasu więc wie co nie co... a jeśli nie będzie wiedziała, no to cóż. W imię nauki!
- Nie przesadzaj! Przecież masz ładne futerko i oczy i cała jesteś ładna! Tylko... musisz być trochę mniej marudna! - no bo co, tak zniechęcać do siebie na pierwszym kroku to najgorsza rzecz którą można zrobić. "Pierwsze wrażenie jest najważniejsze." Brzozowa Łapa wie że kotka czasami może być niezbyt zachęcająca do kontaktów, ale jednak wychowała się z nią od malutkiego kocięcia.
Żółtooka pokiwała głową zatwierdzając jej pomysł. Nic tu po nich. Sama trawa, niezjadliwa zwierzyna która mogłaby zjeść ich prędzej oraz piórka... ładne piórka.

[/zt]

Tylko westchnęła na uwagę siostry o jedzeniu piórek. Oh matko. Teraz tylko modlić się by siostra tego nie spróbowała i przez następne księżyce nie żywiła się tylko piórkami. Drugi, kolejny długi wydech, jednak bardziej ostentacyjny, wydała gdy Brzoza zakończyła swoje zdanie ze słowami by Jaśmin była mniej marudna. Naprawdę taka była? W takim razie musi bardziej się postarać w klanie, by tego nie okazywać!
- No to w drogę. Muszę sobie trochę odespać to "polowanie" - uśmiechnęła się lekko, zaczynając powoli kierować się w stronę obozu. Przynajmniej rozprostowała sobie jakoś łapy, więc nie mogła wielce narzekać.

/zt?

Tego dnia dymna szylkretka wraz ze swoim mentorem postanowiła wybrać się na wspólne zbieranie ziół. Z racji, że Owieczka czuła się już na tyle dobrze, a przeziębienie, które ją dopadło na szczęście opuściło już ciałko koteczki, ta mogła na spokojnie powrócić do swoich codziennych zajęć, które przede wszystkim opierały się na treningach, a odskocznią od zwykłej codziennej monotonii były właśnie takie wyjścia. Pierwsze od dawna, tak naprawdę wyjście, na które nie mogła ukryć, że bardzo się ekscytowała i szczerze...nie mogła się doczekać. Lubiła szukać zioła, ponieważ wtedy zostawała sama ze swoimi myślami, nikt jej nie przeszkadzał, a przy tym z racji na cudowną Porę Nowych Liści, która już się co prawda kończyła, ale jednak wciąż; towarzyszył jej śpiew ptaków i cudowna woń kwiatów! A właśnie skoro o nich mowa, celem dzisiejszego ziołozbierania były Sasankowe Kepy. Polana pełna kwiatów, na której liczyli znaleźć potrzebne im zioła, przede wszystkim mak. Kiedy dwójka dotarła na miejsce, Owieczka spojrzała wesoło na swojego mistrza. Wysłuchała jego polecenia i życząc mu ciche "powodzenia", ruszyła w swoją stronę. Uważnie rozglądając się w poszukiwaniu ziół, powoli przemierzała barwną łąkę licząc, że prędko coś znajdzie.

Zawsze było dobrze się wybrać na zioła, chociażby po to, aby przeczyścić umysł. Westchnąłem cicho, rozmyślając nad ostatnimi wydarzeniami w Klanie, po czym spojrzałem na swoją terminatorkę. Chociaż tyle dobrze, że jeszcze ona nie zaginęła. Nie przepadła w jakiś tajemniczych okolicznościach. Zmarszczyłem delikatnie brwi, po czym wziąłem wdech, aby zacząć mówić.
— Jeśli znajdziesz zioło, którego nie będziesz znała, zawołaj mnie. Przy okazji się też będziesz tutaj uczyć — mruknąłem do terminatorki, po czym skinąłem jej łbem. Kręciłem się niedaleko, aby mieć w zasięgu wzroku Owieczkę. No i szukałem też ziół.

Łąki, pola

Koteczka przeszła krótką drogę, po czym mogła znaleźć śmieszną, zieloną roślinkę. Niewielką. Posiadała łodygę o zielonej barwę i rozgałęziającą się na niewielkie boczne gałązki. Miała bardzo drobne, jasnozielone listki, a największe z nich znajdują się na dole rośliny, zmniejszając się wraz z dążeniem do czubka.

Owcza Łapa:
• P: 2 | S: 10 | Z: 17 | Sz: 14 | O: 15 | HP: 130 | W: 90 | MP: 1
• Psi węch, sokoli wzrok, ciamajda, słaby słuch, wątłe zdrowie
• Zielarstwo: poziom 1

— Dobrze! — mruknęła na odchodne i zaczęła uważnie rozglądać się na boki idąc w przeciwnym do Lodowego Potoku kierunku. Nie spodziewała się jednak, że jej oczom tak prędko ukaże się jakaś roślinka dotąd jej nieznana. Podeszła więc bliżej uważnie przyglądając się znalezisku. Drobne listki, szersze u spodu, węższe u góry...łodyżka rozgałęziająca się na boki...mhm. Próbowała znaleźć w swojej główce nazwę tej roślinki, lecz zamiast tego miała w niej pustkę. — Lo-Lodowy Potokuuu?! Bo, bo ja coś chyba znalazłam! — zawołała zwracając głowę w kierunku swojego dymnego mistrza, ażeby ten lepiej usłyszał jej zawołanie. No, coś znalazła, ale szkoda, że nie coś, co znała. Tak przynajmniej już na początku nie musiałaby go wołać, ale z drugiej strony...jeżeli był to medykament, to będzie wiedziała już trochę więcej! Poczekała, aż medyk zjawi się przy niej, a wtedy łapką wskazała ów śmieszną roślinkę.

Z kolei Lodowy Potok nie miał tyle szczęścia w początkowej fazie wyprawy co Owieczka. W tym samym czasie, gdy kotka natrafiła na pierwsze znalezisko tego dnia, dymny medyk zatrzymując się na moment, by rozejrzeć się mógł dostrzec niewielkiego białego motylka. Ten nagle wzbił się z kwiatka i robiąc slalomy przed jego pyskiem na moment usiadł na jego węgielkowym nosie. Nie trwało to jednak długo i po kilku uderzeniach serca odleciał w poszukiwaniu kolejnego kwiatka.

Lodowy Potok: P: 5 | S: 27 | Z: 26 | Sz: 26 | O: 25 | HP: 145 | W: 135 | MP: 6
× Cechy: cichy krok | psi węch
× Umiejętności: skradanie się: 2 | tropienie: 3 | wspinaczka: 2 | zielarstwo: 3

Moje kroki były spokojnie, kierowałem się przed siebie i tyle, raz po raz zerkając na Owczą Łapę. Gdy biały motylek wylądował na moim nosie szybko pokręciłem głową, aby zaraz usłyszeć wołanie mojej terminatorki. Udałem się w jej stronę powolnym krokiem, aby zobaczyć po chwili... skrzyp, tak.
— To jest skrzyp, Owcza Łapo. Skrzyp rośnie na polach, łąkach, przydrożach, w miejscach wilgotnych, dlatego możesz go zauważyć. Zrywamy z niego listki, aby pomogły nam przy gojeniu się ran. Wspomaga ten proces. Widzisz go, jest to niewielka roślinka, o drobnych, jasnozielonych listkach. Jest przydatny, więc zbierz. I przy okazji się nauczyłaś czegoś nowego, hm. Będę obok w razie czego — odmruknąłem ciepło, po czym rozglądałem się dalej za ziołami. Może będą jakieś w okolicy tego skrzypu Owieczki?

To jest skrzyp.
Skrzyp. A więc miała rację, że był to jakiś medykament dotąd jej nie znany, uf! Gdyby jednak się okazało, że było to zioło, które powinna znać, to chyba spaliłaby się ze wstydu przed Lodowym Potokiem! Nie chciała go zawieść, nie chciała nawet myśleć, jak kocur zachowałby się w takim momencie i jakby od tego momentu ją postrzegał! Ale na szczęście nie musiała sobie tym zaprzątać głowy, gdyż ziółko to nie miała jeszcze okazji poznać, a tu proszę! Trafiło pod jej łapki i od razu dodatkowo dowiedziała się, gdzie występuje, czemu służy i jak wygląda i to w praktyce! Uśmiechnęła się leciutko do siebie wręcz niezauważalnie, dumna ze swojego znaleziska. Pokiwała krzepko głową na wzmiankę mistrza i zabrała się najpierw za poszukiwanie większego liścia, a gdy już go miała zajęła się delikatnym oskubywaniem roślinki z jej drobnych listków, chcąc zebrać ich jak najwięcej. Na koniec podliczyła zbiory ot, żeby wiedzieć ile ich miała.

Widocznie Gwiezdny Klan postanowił zadać większy trud Lodowemu Potokowi niż jego własnej terminatorce, bo...tym razem również nie znalazł nic. Może to nic to za dużo powiedziane, ponieważ znalazł! Ale...na pewno nie potrzebny mu medykament. Zamiast tego długość drzewa od siebie zauważył korzystającą z ciepłych promieni słoneńca żmiję. Wylegiwała się ona na stosie sporawych kamieni.

Lodowy Potok:  P: 5 | S: 27 | Z: 26 | Sz: 26 | O: 25 | HP: 145 | W: 135 | MP: 6
× Cechy: cichy krok | psi węch
× Umiejętności: skradanie się: 2 | tropienie: 3 | wspinaczka: 2 | zielarstwo: 3

Żmija: S: 17 | Zr: 20 | Sz: 15 | O: 8 | HP: 65 | W: 60
× Cechy: ostre zęby

Gdy zauważyłem żmiję postawiłem delikatnie włosie na kryzie, po czym cicho wycofałem się. Miałem cały czas widok na węża. Wątpiłem, aby zaatakował dwójkę kotów, ale kto go tam wie! Dlatego wycofałem się w ciszy, ogonem delikatnie trącając bark terminatorki, gdy tylko byłem obok niej.
— Nie idź w tamtą stronę, widziałem żmiję — ostrzegłem kotkę, po czym udałem się głębiej w tereny Sasankowych Kęp.

Owieczka postarała się nad zbiorami roślinki, którą dopiero co poznała, bo zebrała jej aż 5 części! Było to dużo jak na pierwsze zbiory koteczki, a co. Teraz terminatorka mogła się skupić na słowach Mistrza, oraz obraniu kolejnej drogi, aby poszukać ziół.

Owcza Łapa:
• P: 2 | S: 10 | Z: 17 | Sz: 14 | O: 15 | HP: 130 | W: 90 | MP: 1
• Psi węch, sokoli wzrok, ciamajda, słaby słuch, wątłe zdrowie
• Zielarstwo: poziom 1
• Zdobyte PD: +5MPD (skrzyp)
• Rozwinięte umiejętności: +2 zielarstwo

Pierwsze zbiory? Zaliczone! Udało jej się zebrać aż 5 części ów roślinki z czego była naprawdę dumna, gdyż był to chyba pierwszy medykament, którego Owieczka i znalazła i zebrała samodzielnie! A to było jak najbardziej radujące. No więc mając 5 części skrzypu na większym liściu, zaniosła je do charakterystycznego miejsca jak na przykład składowisko kamieni, tam odłożyła ostrożnie zwitko i wtenczas również dowiedziała się o znalezisku mistrza, jakim była żmija. Oh, ze spokojem Lodowy Potok nie musiał martwić się, że jego terminatorka zawędruje w tamtą stronę. Raczej...wolała nie mieć bliskiego kontaktu z żadnym drapieżnikiem w tym i z nią. Pokiwała więc niemo głową i ruszyła w podobnym kierunku do medyka, lecz nieco dalej od niego, uważnie rozglądając się przy tym na boki. Wciąż nie znaleźli tego, po co przyszli, czyli maku!

Lodowy Potok nie wdawał się w żadne bliskie spotkania z drapieżnikiem, toteż ten zostawił go w spokoju, niewiele będąc przy tym nim zainteresowanym. Może był to też znak od Gwiezdnych, bo dzięki temu kocur zmienił kierunek swojej wędrówki po łące, zahaczając przy tym o swoją terminatorkę, która dzielnie zmierzała się ze skrzypem i o proszę. Coś tu jednak i dla niego było! Niedaleko niego, na długość zajęczego skoku rosła niziutka roślinka, o sercowato-okrągłych listkach, które dodatkowo były ząbkowane na brzegach i fioletowoczerwone od spodu. Gdy podszedł do niej i uważnie jej się przyjrzał, mógł zauważyć również niebieskofioletowe rurkowate kwiatki oraz że jej łodyżka była miejscami naga i lekko owłosiona.

Lodowy Potok:  P: 5 | S: 27 | Z: 26 | Sz: 26 | O: 25 | HP: 145 | W: 135 | MP: 6
× Cechy: cichy krok | psi węch
× Umiejętności: skradanie się: 2 | tropienie: 3 | wspinaczka: 2 | zielarstwo: 3

Podchodząc do roślinki niemal od razu zauważyłem czym ta roślina jest. Był to bluszczyk ziemny, który mógł mi się przydać, jeśli wyjdzie jakaś walka między Klanem Gromu a Rzeki na terenach. Wątpię, aby tak było, ale kto tam wojowników wie. Dlatego przysiadłem przy bluszczyku, zaraz zbierając jego liście, które były mi potrzebne.

Może być tak, że Owieczki szczęście się chyba skończyło. Kiedy szła dalej, rozglądając się za medykamentami, które znała, lub też tymi, których nie kojarzyła, zauważyła brązowe futerko. O kilka skoków zająca od niej grasowała łasica, niewielki drapieżnik. Jednak najwyraźniej nie chciał polować na koteczkę, a po prostu na jakieś myszki, bowiem kompletnie nie zwracał na szylkretkę uwagi. I dobrze, nie ma co.

Owcza Łapa:
• P: 2 | S: 10 | Z: 17 | Sz: 14 | O: 15 | HP: 130 | W: 90 | MP: 1
• Psi węch, sokoli wzrok, ciamajda, słaby słuch, wątłe zdrowie
• Zielarstwo: poziom 1
• Zdobyte PD: +5MPD (skrzyp)
• Rozwinięte umiejętności: +2 zielarstwo

O-Oh...to nie było coś co akurat Owieczka chciała znaleźć. Przemierzając bowiem uważnie tereny Sasankowej Kępy w poszukiwaniu medykamentów, uwagę córki Burzowej Nocy przykuł poruszający się pośród trwa brązowy kształt. Momentalnie jej futerko nastroszyło się, a grzbiet wygiął w łuk, kiedy do jej nozdrzy wiatr przywiał nieprzyjemny cuchnący zapach niebezpieczeństwa. Drapieżnik. Było to pierwsze o czym pomyślała dymna szylkretka. Nie zamierzała wdawać się w konflikty z przedstawicielami tych niebezpiecznych zwierząt dlatego powoli wycofała się z tamtego miejsca, a gdy uznała, że jest odpowiednio daleko, odetchnęła cicho z ulgą i zaczęła szukać dalej ziół.

Nie tylko kocur dobrze rozpoznał co to była za roślinka, ale też co ważniejsze zresztą zebrał aż 11 jej listków! Dobry wynik jak na początek ziołozbierania.

Lodowy Potok:  P: 5 | S: 27 | Z: 26 | Sz: 26 | O: 25 | HP: 145 | W: 135 | MP: 6
× Cechy: cichy krok | psi węch
× Umiejętności: skradanie się: 2 | tropienie: 3 | wspinaczka: 2 | zielarstwo: 3
× Zdobyte PD: +5MPD (bluszczyk ziemny)
× Zebrane medykamenty: 11 (bluszczyk ziemny)

Zadowolony zabrałem ze sobą 11 listków bluszczyku ziemnego. Owinąłem zioło w paczuszkę, po czym wróciłem się do miejsca, gdzie moja terminatorka wcześniej zostawiła swoje ziele. Teraz szukać czegoś kolejnego, coś może ciekawszego mm...

Koteczka odeszła od drapieżnika, aby po chwili zauważyć roślinkę. Dosyć ładną! Pędy cienkie, pokładające się na ziemi, pąki drobniutkie, młode pędy są owłosione lub nagie. Kora ciemnopomarańczowa do czerwonawej. Liście są barwy zimozielonej, drobne i igiełkowate, na pobocznych pędach rosnące bardzo gęsto, nagie. Kwiaty drobne, dzwonkowate o kolorach różowoliliowych, rzadziej białych. Zebrane są w luźnych gronach położonych na wierzchołku rośliny. Bardzo ładna roślinka.

Owcza Łapa:
• P: 2 | S: 10 | Z: 17 | Sz: 14 | O: 15 | HP: 130 | W: 90 | MP: 1
• Psi węch, sokoli wzrok, ciamajda, słaby słuch, wątłe zdrowie
• Zielarstwo: poziom 1
• Zdobyte PD: +5MPD (skrzyp)
• Rozwinięte umiejętności: +2 zielarstwo

Od zauważenia niebezpiecznej łasicy, Owieczka nie odeszła wcale tak daleko nim na jej drodze pojawiło się coś znacznie bardziej przyjemnego. Roślinka! Tylko...chyba też jej nieznana, mhm... posiadała naprawdę drobniutkie pąki z drobnymi igiełkowatymi zimnozielonymi liśćmi. Nie...zdecydowanie nie było to coś co znała i kojarzyła, a więc nie pozostawało jej nic innego jak zawołać mentora.
— Lodowy Potoku? Możesz um podejść na chwilkę?

Szczęście widocznie sprzyjało Lodowemu Potokowi, nie tylko przy zebraniu dość potężnego jak na raz zapasu bluszczyku ziemnego, lecz również zaraz po tym, ponieważ daleko zajść nie musiał, by tak jak jego podopieczna trafić na coś interesującego. Ów roślinka tworzyła przyziemną rozetę z szerokich liści. Jej łodyga była tęga, długa zaś liście duże i jajowate na brzegach faliste, z długim ogonkiem. Posiadała również kwiaty zebrane w gęsty kwiatostan na szczycie łodygi, a także owoce wyrastające na długich szypułkach.

Lodowy Potok:  P: 5 | S: 27 | Z: 26 | Sz: 26 | O: 25 | HP: 145 | W: 135 | MP: 6
× Cechy: cichy krok | psi węch
× Umiejętności: skradanie się: 2 | tropienie: 3 | wspinaczka: 2 | zielarstwo: 3
× Zdobyte PD: +5MPD (bluszczyk ziemny)
× Zebrane medykamenty: 11 (bluszczyk ziemny)

— Sekunda! — zawołałem, gdy usłyszałem wołanie mojej podopiecznej. Przysiadłem przy roślince, zaraz rozpoznając w niej szczaw. Ah. Wątpiłem, aby ktoś miał jakieś wzdęcia w najbliższej przyszłości, albo aby się zatruł, ale zapas zawsze może się przydać. Dlatego zacząłem zrywać delikatnie liście roślinki, aby po chwili podejść do Owczej Łapy.
Przyglądnąłem się temu, co tutaj terminatorka, znalazła, po czym skinąłem delikatnie łbem.
— Ah, to wrzos. Jest charakterystyczny przez swoje cienkie pędy, które się pokładają na ziemi. Młode pędy są owłosione lub nagie. Liście są drobne i igiełkowate. Kwiaty drobne, dzwonkowate o kolorach różowoliliowych, można też spotkać białe, ale rzadko. Zebrane są w luźnych gronach, jak widzisz, położonych na wierzchołku rośliny. Czasami niedaleko można ujrzeć pszczele ule, których to pszczoły upodobały sobie wrzosowiska pełne miododajnych roślin. Kwitnie późną Porą Zielonych Liści i na początku Pory Opadających Liści. Występuje na wrzosowiskach, poniżej połowy średniej wysokości gór. Zbieramy liście i kwiaty, a pomaga nam w wielu sprawach. Ma właściwości przeciwzapalne, moczopędne, uspokajające, działa jako środek usypiający, tutaj kwiaty i liście, a tylko liście uśmierzają ból stawów. Ale zbierz i kwiaty, i liście, dobrze? Jakieś pytanie?

Czekała grzecznie na mistrza, który zdawał się również na coś natrafić. W przeciwnym wypadku nie prosiłby ją, aby chwilkę poczekała. Ale Owieczka nie miała z tym problemu. Im więcej uda im się zebrać, tym lepiej dla spokojnego sumienia i ładnie wypełnionego składzika, tak by żadna choroba czy dolegliwość nie wzięła ich znienacka. Przysiadła niedaleko roślinki, rozglądając się po okolicy, aż dymne futerko Lodowego Potoku i charakterystyczny zapach ziół z lecznicy nie dotarł do niej, a wtedy tak jak przy poprzednim medykamencie wskazała końcóweczką puchatej kitki wrzos. Wrzos, bo właśnie to było to nieznane ziele o ładnych różowoliliowych drobniuteńkich kwiatuszkach i igiełkowatych listeczkach. Z jej pyszczka wydobyło się ciche "ooo" i z uwagą przysłuchała się nie tylko jego słowom, ale również oglądnęła ją z każdej możliwej strony zapamiętując jak najwięcej z jego wywodu. — Dobrze! I...chyba na razie nie... — wymamrotała cicho i od razu przystąpiła do odgryzania listków i zrywania kwiatów, a wszystko to starała się robić z jak największą delikatnością.

I to się nazywały pokaźne zbiory! Lodowemu Potokowi bowiem udało się zebrać aż 15 liści ów medykamentu!

Lodowy Potok: P: 5 | S: 27 | Z: 26 | Sz: 26 | O: 25 | HP: 145 | W: 135 | MP: 6
× Cechy: cichy krok | psi węch
× Umiejętności: skradanie się: 2 | tropienie: 3 | wspinaczka: 2 | zielarstwo: 3
× Zdobyte PD: +10MPD (bluszczyk ziemny, szczaw)
× Zebrane medykamenty: 11 (bluszczyk ziemny), 15 (szczaw)

Byłem zadowolony z tego, że tyle uzbierałem ziół, jak i również z tego, że podobało to się mojej terminatorce. Przy okazji się czegoś uczyła i było to... dobre. Dlatego posłałem jej delikatny uśmiech i oddaliłem się, aby szukać teraz... maku. Potrzebowaliśmy mak, nie posiadaliśmy go.

Kocica natomiast skupiła się nad słowami swojego mentora i przystąpiła do zbierania wrzosu. Dzięki temu uzbierała 5 liści roślinki oraz 3 jej kwiatuszki! Zawsze coś.

Owcza Łapa:
• P: 2 | S: 10 | Z: 17 | Sz: 14 | O: 15 | HP: 130 | W: 90 | MP: 1
• Psi węch, sokoli wzrok, ciamajda, słaby słuch, wątłe zdrowie
• Zielarstwo: poziom 1
• Zdobyte PD: +15MPD (skrzyp, wrzos)
• Rozwinięte umiejętności: +4 zielarstwo

5 liści wrzosu oraz 3 jego kwiatki może nie były nie wiadomo jakim wielkim zbiorem, lecz sam fakt, że Owcza Łapa sama zebrała te medykamenty i czysta satysfakcja dokonania tego rekompensowała tak liche ziołozbieranie. Dodatkowo była sobie w stanie wytłumaczyć to krótkim stażem na stopniu medyka i póki co niewielkim doświadczeniem w zbieraniu, więc nie martwiła się tym zbytnio. Każdy musiał kiedyś zacząć, a im prędzej i więcej będzie wychodzić na takie wyprawy, tym dojdzie do większej wprawy i gromowy składzik będzie bardziej napakowany! Dlatego uśmiechnęła się sama do siebie widząc własnoręcznie zebrane części roślinki i ostrożnie zaniosła je w zawiniątku do punktu, w którym znajdował się już wcześniej zebrany skrzyp. Po tym ruszyła dalej, rozglądając się uważnie w poszukiwaniu kolejnego medykamentu.

Po zebranym szczawiu czas było na krótką przerwę. Przerwę oczywiście w zbieraniu medykamentów niekoniecznie jednak przerwę w znajdowaniu czegoś ciekawego! Bowiem może i Lodowy Potok nie znalazł zioła, lecz znalazł coś równie interesującego! Pytanie tylko, czy medyk skusi się na skaczącą nieopodal niego pośród traw małą żabkę, którą kocur mógł zauważyć, kiedy na moment zatrzymała się na wyższej skałce.

Lodowy Potok: P: 5 | S: 27 | Z: 26 | Sz: 26 | O: 25 | HP: 145 | W: 135 | MP: 6
× Cechy: cichy krok | psi węch
× Umiejętności: skradanie się: 2 | tropienie: 3 | wspinaczka: 2 | zielarstwo: 3
× Zdobyte PD: +10MPD (bluszczyk ziemny, szczaw)
× Zebrane medykamenty: 11 (bluszczyk ziemny), 15 (szczaw)

Ja dalej nic nie mogłem znaleźć, strzeliłem delikatnie ogonem. Spojrzałem w niego, widząc powoli ciemne chmury, które nadciągały w naszą stronę. Deszcz. Okręciłem się, aby znaleźć Owczą Łapę, rozglądając się dookoła. W końcu ją znalazłem, dlatego zawołałem w jej stronę.
— Zaraz wracamy do obozu. Nadciąga deszcz, lepiej się nie przeziębić. Zbierz wszystko, co jeszcze tam masz i wróć do obozu, będę czekać niedaleko — zawołałem, wziąłem zioła kotki, jak i moje, później idąc powolnym krokiem w stronę obozu. Jednak naprawdę powolnym, nie chcąc, aby czasami przez moją nieobecność kotka się gorzej czuła ze swoim zbieraniem.

[zt]

Kotka mogła zauważyć roślinkę, którą akurat już znała! Jest krzewinkę zimozieloną. Pędy cienkie, pokładające się na ziemi, pąki drobniutkie, młode pędy są owłosione lub nagie. Kora ciemnopomarańczowa do czerwonawej. Liście są barwy zimozielonej, drobne i igiełkowate, na pobocznych pędach rosnące bardzo gęsto, nagie. Kwiaty drobne, dzwonkowate o kolorach różowoliliowych, rzadziej białych. Zebrane są w luźnych gronach położonych na wierzchołku rośliny.

Owcza Łapa:
• P: 2 | S: 10 | Z: 17 | Sz: 14 | O: 15 | HP: 130 | W: 90 | MP: 1
• Psi węch, sokoli wzrok, ciamajda, słaby słuch, wątłe zdrowie
• Zielarstwo: poziom 1
• Zdobyte PD: +15MPD (skrzyp, wrzos)
• Rozwinięte umiejętności: +4 zielarstwo

Owieczka wcale nie spoglądała na chmury. Skoncentrowana na szukaniu ziół nawet nie spostrzegła się o nadciągających w ich stronę burzowych chmurach, o których poinformował ją Lodowy Potok w tym samym momencie jak jej oczom ukazała się roślinka, która miała okazję zebrać wcześniej. Pokiwała głową na znak, iż rozumie i jak najbardziej się zgadza, ponieważ...nie ukrywajmy! Udało im się troszkę zebrać ziółek, a raczej oboje nie chcieli wracać do obozu z przemoczonym futrem. Zanim jednak wróciła do odłożonej sterty medykamentów postanowiła zebrać jeszcze ten wrzos, gdyż żadnego medykamentu nigdy za mało. Dlatego też przystąpiła do delikatnego odgryzania listków i kwiatków. Na koniec podliczyła zbiory i bez względu na to ile udało jej się go zebrać, zawinęła w znaleziony wcześniej listek i wróciła po pozostałą część wrzosu oraz skrzypu, by następnie przy boku mistrza powrócić do obozu, jeszcze zanim zaczęło naprawdę mocno padać.