Skalny Ząb

- Zamierzam wkrótce porozmawiać z nim ponownie, tym razem bardziej stanowczo prezentując moją opinię - rzekł zgodnie z prawdą. - Osobiście jednak poczekałbym z rozmową na temat samego Rozżarzonego Gwiazdy i skoncentrować się na osobie zastępczyni do momentu, w którym będzie miał on godnego zaufania zastępcę, by uniknąć destabilizacji - rzekł, wciąż utrzymując ton głosu tak cicho, by jedynie Jeżynowy Cierń mogła go usłyszeć. - Kto wie, być może stan zdrowia ulegnie poprawie na tyle, byś i ty, jeśli zechcesz, mogła z nim porozmawiać? Twoja opinia mogłaby okazać się cenna zwłaszcza, jeśli przekazałabyś mu nowe informacje.

_________________

Elegant maniac.

Słuchałam uważnie co Konwalia miał w planach i kiwnęłam tylko twierdząco głową. Porozmawiam z przywódcą... później. Porozmawiałam jeszcze przez chwilę, aby na koniec zaproponować Konwalii wspólne polowanie. Musiałam wbić w coś swoje kły po takich rewelacjach.

/ztx2

_________________

don't e v e r say it's over if I'm breathin'
racin' t o the moonlight and I'm speedin'
i'm headed to the stars, ready to go far

i'm star walkin' . • * : • ✬ • : * • .

***

Usiadł u podnóża skalnej formacji, by następnie oczyścić łapy z fragmentów podłoża, które przylgnęło do nich podczas jego dzisiejszej przechadzki. Słońce górowało na nieboskłonie, on sam zaś pozwalał jego promieniom oświetlać jego kruczoczarne futro.
Obserwował okolicę w dalszym ciągu oddając się pielęgnacji swego futra.

[Pszczeli Pył]

_________________

Elegant maniac.

Tymczasem Pszczoła nie zajmowała się niczym ciekawym, poza wypełnieniem kolejnego nudnego obowiązku w postaci fąfnastego polowania. Oczywiście, czasami zdarzały się jakieś ciekawe momenty w postaci różnych skarbów dwunogów, drapieżników czy samotników, ale nie tym razem. Dzisiaj zapowiadało się na kolejny długi quest po zwierzynę. Zresztą, na razie nie mogła niczego znaleźć, nawet jakiejś nieszczęsnej myszy, co dodatkowo ją frustrowało.
W końcu jej uwagę przykuł znajomy jej czarny kocur, siedzący u podnóża znanych wszystkim gromiakom skał. Kocica postanowiła na chwilę zapomnieć o swoim zajęciu i podejść bliżej do wojownika. W końcu polowanie nie ucieknie.
– Cześć, Konwaliowy Śnie... Co porabiasz? – zagadnęła do niego z lekką ciekawością, jakby liczyła na to, że Konwalia opowie jej coś bardziej interesującego poza czyszczeniem swojego futra.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Nic szczególnego - rzekł zgodnie z prawdą, uważnie obserwując kotkę. - Rad jestem jednakże, że cię widzę. Słyszałem że utraciłaś terminatorkę... terminatorkę o trudnym charakterze. Co uczyniła?
Podejrzewał że on również mógłby utracić swego czasu terminatora... na szczęście jednak przeszkodził rozmowie Grzmiącego z jego wujem uniemożliwiając im podjęcie tej decyzji bez wysłuchania stanowiska zielonookiego.
Żywił oczywiście nadzieję że złotofutra nie będzie mu mieć tego pytania za złe. Od zniknięcia Wrony, a nawet i momentów przed nim nawiązali nieco bardziej przyjacielską relację, uważał zatem że jego pytanie nie było nieodpowiednie.

_________________

Elegant maniac.

Odpowiedź kocura Pszczoła przyjęła z obojętnością. W końcu normalne życie na to i było normalne, że zwykłe nie działo się w nim nic nadzwyczajnego. Może tylko w głębi duszy czuła lekkie rozczarowanie tym faktem. Osobiście z jednej strony miała już dość tej żmudnej rutyny, ale z drugiej - zapewniało to stabilność i bezpieczeństwo. Dopiero kiedy Konwalia zadał jej pytanie, pysk złotofutrej skisł na uderzenie serca. Nie miała żadnych przyjemnych skojarzeń z Tygrysicą, a na samą myśl o jej byłej terminatorce chciało się rzygać. Mimo to nie zamierzała odmawiać udzielenia odpowiedzi. W końcu ona miała niczego do ukrycia.
– Dołączyła do klanu. – burknęła kąśliwie. – A tak na serio, to jeszcze przed ceremonią zdążyła pokazać, że ma coś nie tak ze swoim łbem. Pewnego dnia zastałam ją samą na terenach, bo zachciało jej się poszukać Hanki. Moje prośby i tłumaczenia, że jej poszukiwania są niebezpieczne i nic nie dadzą, miała głęboko gdzieś, a gdy próbowałam ją siłą zaciągnąć do obozu, zaczęła się drzeć na całe tereny, że ją biją. Za to gdy przybyła Zaćmienie, to od razu zaczęła udawać niewiniątko i wciskać jej różne bzdury, żeby to ja wyszła na tą złą. – spokojniej wyjaśniła skrótowo najważniejsze rzeczy, jakie wtedy się wydarzyły i tym samym zaowocowały wzajemną nienawiścią między nią, a Tygrysicą. – Ten jej występ tak bardzo mnie brzydził, że długo nie mogłam się zmusić do poprowadzenia jej treningu.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Interesujące - odparł zgodnie z prawdą, zdziwiony nieco informacją o poszukiwaniach prowadzonych przez kotkę. Obiecał matce, że nie będzie się wtrącał w wychowywanie jej podopiecznych, teraz jednakże obawiał się że mogła nie być to dobra decyzja. - Jestem zdziwiony że informacja o opuszczeniu obozu przez kocię nie jest wiedzą powszechną i że twoja siostra nie podzieliła się nią z klanem... co się zaś jej tyczy, zdaje się, że nie widziałem jej od zaskakująco długiego czasu.
Naturalnie nie zamierzał natychmiastowo zmieniać tematu i ignorować słów kotki.
- Ciekawym jest również fakt że próbowała zwrócić oczy zebranych na ciebie pomimo, że to ona była poza obozem.

_________________

Elegant maniac.

– Z całym klanem to jeszcze pół biedy, dziwi mnie to, że nawet Rozżarzony o tym nic nie wiedział. Pewnie zastępczyni stwierdziła, że ta sprawa jest zbyt drobiazgowa, by się nią z kimś dzielić. Niedawno z nim rozmawiałam i wyjaśniło się, że nie znał za bardzo mojej relacji z Tygrysicą. Powiedział, że w przeciwnym przypadku nie przydzieliłby jej na moją terminatorkę. A co do zniknięcia mojej siostry... Cóż, ja również jej ostatnio nigdzie nie widuję. – rzekła, po czym wzruszyła barkami. Widocznie Tygrysica w końcu wyprowdzila z równowagi i swoją ukochaną nową mistrzynię. I to porządnie, skoro ta porzuciła cały swój klan. Może przez takie młode pokolenie utraciła wszelkie nadzieje na dobrą przyszłość dla tego klanu.
Na kolejne słowa Konwalii parsknęła lekko z rozbawienia, choć jednocześnie chciało jej się płakać. Ciężko było pozostawać poważnym, gdy mówiło się o tak do bólu absurdalnej sytuacji. Wszystko to brzmiało jak jakiś chory wymysł naćpanego kota, ale, niestety, wydarzyło się ono naprawdę.
– Dziwne, co nie? Ona wykorzystała fakt, że patrol z Zaćmieniem przybył dopiero wtedy, gdy ja już się nią zajmowałam. Tygrysica próbowała przekonać moją siostrę, że to ja ją tutaj zaciągnęłam, bo jakoby "w klanie nie ma dla niej miejsca", czy coś w tym stylu. No ale najśmieszniejsza w tym wszystkim była reakcja Zaćmienia. Chociaż sama zdawała sobie sprawę, że Tygrysica sama wyszła z obozu, to z jakiegoś niewyjaśnionego powodu pozostawiła ją bez konsekwencji i chciała, żebym to JA przeprosiła. Widać było po niej, że nie chciała wgłębiać się w konflikt. Jej oczy wręcz błagaly "podajcie sobie łapki zgody, chcę już mieć to z głowy". I ten kot ma w przyszłości zostać przywódcą... – odparła, po czym westchnęła ciężko. Kolejny dowód na to, że Zaćmienie ma gdzieś rozwiązywanie problemów własnych klanowiczów. Aż strach pomyśleć, w co zmieni się Klan Gromu, kiedy przejmie rządy po Rozżarzonej Gwieździe.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Zdziwiłbym się, gdyby faktycznie uczynił to posiadając tę wiedzę - rzekł zgodnie z prawdą. Nawet on sam, kot, który o wewnętrznym życiu klanu wiedział niemalże wszystko nie dowiedział się o odejściu Tygrysicy z obozu. Gdyby tak właśnie się stało zielonooki zapewne natychmiastowo przekazałby informacje Rozżarzonej Gwieździe żywiąc nadzieję, że ten przestanie marnować swój czas na dawanie złotofutrej kolejnych szans.
- Zaskakujące jest to że uznała, że ktoś uwierzy w jej słowa zamiast zaufać tym wypowiedzianym przez doświadczoną wojowniczkę - stwierdził. - Sposób rozwiązania opisanego przez ciebie konfliktu jest następnym przejawem niekompetencji ze strony twej siostry... zaś zmuszanie cię do przeproszenia jej uważam za niesprawiedliwość. Osobiście wątpię ponad to, by Zaćmione Słońce faktycznie została w przyszłości przywódczynią klanu. Istnieje ograniczona ilość błędów, które można popełnić i nadal zachować zaufanie klanu. Moim zdaniem twa siostra zdążyła je już utracić.

_________________

Elegant maniac.

– Może, ale Rozżarzony pewnie wszystko jej wybaczy. W końcu to kot, któremu najbardziej ufa. – rzekła. Oczywiście, lubiła ich przywódcę i ceniła to, że to właśnie on piastował tę rangę, ale miała wrażenie, że czasami był zbyt łagodny wobec niekompetentnych kotów. Nie powinna jednak bezpośrednio na to narzekać, bo wtedy sama by się prosiła o to, żeby dał jej samej surowszą karę za nieodpowiednie potraktowanie Tygrysicy, a ona nie chciała więcej problemów wynikających z treningu tej terminatorki. Westchnęła, spoglądając gdzieś w dal.
– Jak tam twój terminator? Bo trenujesz Jabłkową Łapę, jeśli dobrze kojarzę? – spytała po chwili. O jej terminatorce już pogadali, o jej siostrze też, pora usłyszeć coś o jego podopiecznym.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Możliwe. Czas pokaże czy twoje podejrzenia są słuszne - odparł zgodnie z prawdą. Pszczeli Pył również nie poniosła zbytnich konsekwencji za swe zachowanie. Rozżarzona Gwiazda nie był znany z dotkliwości konsekwencji które stosował wobec kotów.
Konwaliowy Sen posiadał zgoła inne podejście.
- Owszem. Jest chorowity zatem nasz trening nie postępuje w tempie które mógłbym uznać za zadowalające - odrzekł zgodnie z prawdą. - Ja sam z resztą musiałem uczyć go części teorii w lecznicy ze względu na odniesione przeze mnie w walkach z psami rany.

_________________

Elegant maniac.

Chorowity... Nie brzmiało to dobrze. Takie osobniki zwykle niedługo się trzymały i tylko nieliczni dożywali do końca swoich treningów. Brzmiało to przygnębiająco, wręcz tragicznie, szczególnie kiedy samemu jest się takim. Pszczoła pamiętała, jak sama przez parę księżyców zmagała się z zielonym kaszlem, gdy była kocięciem. Nic nie robisz, tylko gapisz się na ściany lecznicy i zdychasz z nudów, czekając, aż twoje zdrowie w końcu zlituje się nad tobą. Nic przyjemnego, ale jakoś z tego wyszła. Niestety, nie wszyscy mają tyle szczęścia.
– Ciężko jest mieć sprawny trening, kiedy terminator ciągle siedzi w lecznicy. Mam nadzieję, że wy się przynajmniej dogadujecie, a nie tak jak u mnie... W ogóle podziwiam twoją cierpliwość i podejście do terminatorów. Wciąż się zastanawiam, jak ci się udało poradzić z Grzmiacym, kiedy jeszcze narzekał na swoje poprzednie imię. – rzekła. Pamiętała, jak problematyczny bywał Szpak, przynajmniej z punktu widzenia trzeciej osoby. Pikiem jego przedstawienia był występ na zgromadzeniu, choć tutaj nie obyło się bez jej winy. Jak Konwalia go znosił pozostawało dla niej zagadką. Może powinna wziąć od niego kurs z wychowywania trudnej młodzieży? Gdyby usłyszała wcześniej parę porad, to może by ocalała jej relacja z Tygrysicą.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Konwaliowy Sen chciałby naturalnie, by Jabłkowa Łapa stał się wojownikiem... jeszcze bardziej pragnął jednak przeprowadzić trening któregoś z potomków Rozżarzonej Gwiazdy, którzy byli wszak jego rodziną. Żywił nadzieję że posiadanie jednego już, mało obecnego podczas treningów terminatora nie sprawi, że ta możliwość zostanie mu odebrana.
- Owszem - odparł, wysłuchując następnych słów wojowniczki z niewielką dozą zdziwienia. Zdawał sobie sprawę z faktu, że stanowił wzór wojownika, jednakże nie spodziewał się, że wywoływał podziw w sercu Pszczelego Pyłu, tym bardziej na tyle, by wypowiedziała swą opinię na głos. - Grzmiące Gardło wymagał specjalnego, dostosowanego do jego osoby treningu... nie uważam jednak, że jest kotem dojrzałym. Decyzję o tym, czy należy go mianować pozostawiłem Rozżarzonej Gwiezdzie.
I to na jego wuju właśnie spoczywała odpowiedzialność za zachowanie niebieskofutrego jako wojownika.

_________________

Elegant maniac.

Już Pszczoła chciała się spytać o wygląd i metody użyte podczas tego "specjalnego" treningu, ale zaraz usłyszała coś ciekawego, choć po części spodziewanego. Trudno było jej z czystym sumieniem nazwać Grzmiące Gardło dojrzałym. Jasne, jego zachowanie się poprawiło i już nie urządzał cyrku przez swoje imię, ale czasami miała wrażenie, że wciąż był zbuntowanym nastolatkiem, a nie dorosłym wojownikiem. Wciąż jednak był młody i możliwe, że z czasem się to zmieni. Nie mniej, wciąż była lekko zaskoczona tym, że Konwalia pozwolił na jego mianowanie, chociaż sam miał wobec niego wątpliwości. O ile decyzja Rozżarzonej Gwiazdy nie wywarła na niej zbytnio wrażenia, to jednak Konwaliowy Sen jako mistrz znał Grzmiącego znacznie lepiej.
– Dlaczego? Myślałam, że mistrzowie nie dopuszczają swoich terminatorów do mianowania w razie wątpliwości co do ich zachowania. – przynajmniej tak jej się wydawało. No i sama raczej nie pozwoliłaby na mianowanie niewystarczająco dojrzałego umysłowo swojego terminatora, nawet gdyby ukończył już swój trening. Z rangą wojownika wiązało się nie tylko umiejętność polowania na zwierzynę i walenie po mordach, ale też i odpowiedzialność - za dobrobyt swojego klanu, za terminatorów, których będzie się trenować, za przykład, jaki dawało się młodym. No i po prostu trzeba mieć zdrowy rozsądek w swojej głowie, a nie zachcianki i adrenalinę.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Jak zapewne zdajesz sobie z tego faktu sprawę, Rozżarzona Gwiazda jest kotem mniej surowym niż ja - rzekł zgodnie z prawdą. - Chciał również sprawować dokładny nadzór nad rozwojem i treningiem Grzmiącego Gardła. Podejrzewam, że okoliczności są w tym przypadku wyjątkowe.
On sam zaś nie zamierzał ani ponosić odpowiedzialności za mianowanie Grzmiącego, ani też uniemożliwiać sobie trenowania rokujących terminatorów z powodu jednego, który tego rokowania nie wykazuje.

[z/t?]

_________________

Elegant maniac.

– Hm. No dobra. – mruknęła. Skoro Rozżarzony sam tego chciał, to cóż, jego wola. W tym przypadku chyba już niewiele zależało od Konwalii. – W ogóle to chyba będę musiała musiała kiedyś od ciebie wziąć nauki od nauczania trudnych terminatorów, co? – rzekła po chwili, dokładnie to, na co szykowała się od jakiegoś czasu i chyba łatwo było się spodziewać. Oczywiście, tym się kiedyś zajmą, jeśli Konwalia nie będzie miał nic przeciwko ujawnieniu swojego sekretu. – Ale to może kiedy indziej. Teraz muszę wracać do polowania. – zaraz dodała. Niestety, nie miała więcej czasu na rozmowy, bo polowanie też było czasochłonne, a obowiązek to obowiązek. Pożegnała się więc Konwaliowym Snem po czym oddaliła się, wracając do poprzedniego zajęcia.

//zt

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

***

O poranku Konwaliowy Sen opuścił obóz, by udać się na polowanie. Elegancki krok łap zawiódł go ku Skalnemu Zębowi. Zielonooki ruszył pod wiatr zachowując ciszę. Rozglądał się i nasłuchiwał w poszukiwaniu potencjalnej ofiary.

_________________

Elegant maniac.

głębia lasu; brzeg lasu

Polowanie nie zaczęło się dla Konwaliowego Snu zbyt przychylanie, ale również nie pechowo. W zasadzie nie znalazł nic. Ani zapachu zwierzyny, ani jej widoku. Nawet gdy lekki wiaterek wiał mu prosto w nozdrza nie czuł nic poza zwykłym zapachem lasu. Najwyraźniej musiał poszukać nieco dłużej.

Konwaliowy Sen: P: 6 | S: 50 | Z: 28 | Sz: 8 | O: 30 | HP: 170 | W: 130
• Ostre pazury | Sokoli wzrok
• Skradanie się [2], Tropienie [2], Wspinaczka [2], Zielarstwo [1]
• Zdobyte PD i rozwinięte umiejętności:

_________________

Hummingbird, summer song
Has it brought my life back?
Hangin' in the balance
Have you brought the light back?

And hummingbird
I can never unsee
What you've shown me
Stay on, stay on with me

Ruszył zatem przed siebie, rozglądając się wokół siebie uważnie, węsząc i nasłuchując. Dostosowywał się do kierunku wiatru tak, by ten wiał prosto w jego nosdrza. Jeśli w pobliżu nie znajdowała się zwierzyna... być może byłby w stanie wywęszyć jakiegoś samotnika który odważył się wtargnąć na tereny ich klanu? Jeden z nich niemalże zabił Jeżynowy Cierń... by następnie ten czyn zakończył jastrząb wraz z Bocianim Klekotem.

_________________

Elegant maniac.

głębia lasu; brzeg lasu

No i… dalej nic. Ani śladu zwierzyny, ani żadnego samotnika, ani drapieżnika. Nawet zapachu małej myszki w poszyciu. Wyglądało na to, że las nie był dziś pomocny dla Konwaliowego Snu. Przynajmniej na razie.

Konwaliowy Sen: P: 6 | S: 50 | Z: 28 | Sz: 8 | O: 30 | HP: 170 | W: 130
• Ostre pazury | Sokoli wzrok
• Skradanie się [2], Tropienie [2], Wspinaczka [2], Zielarstwo [1]
• Zdobyte PD i rozwinięte umiejętności:

_________________

Hummingbird, summer song
Has it brought my life back?
Hangin' in the balance
Have you brought the light back?

And hummingbird
I can never unsee
What you've shown me
Stay on, stay on with me

Starlight