Przed Korzenną Norą

Irytowało mnie siedzenie w lecznicy - tyle dobrego że nie dzieliłam towarzystwa z kimś gadającym za dużo i bezsensu. Gdy szylkretka przyjrzała się ranie Konwaliowego Snu dałam jej obejrzeć swoją ranę. - Nie zagoi się to samo? Ledwie draśnięcie a marnuje tylko czas siedząc tutaj.- mruknęłam.

_________________

don't e v e r say it's over if I'm breathin'
racin' t o the moonlight and I'm speedin'
i'm headed to the stars, ready to go far

i'm star walkin' . • * : • ✬ • : * • .

Odwróciła głowę w kierunku Jeżynowego Ciernia. — Może w twoim przypadku Jeżynowy Cierniu to wygląda tylko na draśnięcię, ale mimo tego opatrunek jest potrzebny. Twoja rana podobnie jak Konwaliowego Snu nie ulega poprawie, nie goi się więc tym bardziej potrzebna jest maść z odpowiednich ziół, by pomóc twojemu organizmowi zasklepić ranę. Poza tym bez opatrunku do twojej rany mogłoby się dostać trochę ziemi, co mogłoby z kolei przyczynić się do wdania się zakażenia, a to wydłużyłoby jeszcze bardziej czas gojenia się rany. Więc nie sądzę by określenie, że marnujesz czas w lecznicy było słuszne. — odpowiedziała wojowniczce spokojnie, aczkolwiek gdzieś w tle pobrzmiewała w jej głosie ledwo wyczuwalna twardość. Zmrużyła lekko słonecznikowe oczy, które na sekund pięć utkwiły na pysku kotki, a następnie Owcze Runo podeszła do składziku, bo i dla niej musiała przygotować odpowiednie medykamenty. Wzięła...taki sam zestaw, czyli jedną pajęczynę i jeden liść bodziszka. Tym razem nie wzięła kwiatu pomornika.
Powróciła do wojowniczki, niosąc w pysku potrzebne zioła i zabrała się do pracy. Zdjęcie poprzedniego opatrunku, delikatne oczyszczenie rany, jeżeli była taka potrzeba, zmielenie liścia bodziszka na gładką masę, ostrożne nałożenie papki na ranę i zabezpieczenie całości jedną pajęczyną. — Skończone. — no więc...pozostawało już tylko czekać aż pojawią sie pierwsze efekty ponownej próby zaleczenia obrażeń, oby...tym razem się udało.

[zt?]

_________________

And there's a place that I've dreamed of
Where I can free my mind
I hear the sounds of the season
And lose all, sense of time

***

Niestety i tym razem stan kocura nie ulegał poprawie. Zielonooki pozostawał cierpliwy, choć, oczywiście, wolałby nie marnować swojego potencjału poprzez pozostawanie pacjentem.
Zachowując spokój oczekiwał na zjawienie się Owczego Runa.

_________________

Elegant maniac.

Szczęście, że udało jej się uzbierać na ostatnim wyjściu trochę motków pajęczyny, gdyż jak się niestety okazało rana Konwaliowego Snu w dalszym ciągu nie goiła się zbyt dobrze. To znaczy jej stan nie ulegał poprawie, ale przynajmniej nie pogorszył się. Wzięła dwie pajęczyny i tym razem wzięła liść języczka polnego. Skoro bodziszek nie dawał sobie rady to czas najwyższy zmienić medykament, bo może to stanowiło klucz do odniesienia sukcesu tym razem. Ponownie przed nałożeniem nowego opatrunku w razie konieczności, oczyściła ranę. Następnie zajęła się przemieleniem liścia na papkę, którą ostrożnie nałożyła na zranione miejsce. Całość na koniec zabezpieczyła pajęczyną.

[zt]

_________________

And there's a place that I've dreamed of
Where I can free my mind
I hear the sounds of the season
And lose all, sense of time

Pozwolił Owczemu Runu zająć się swą raną, żywiąc nadzieję, że jego stan ulegnie poprawie. Jeżynowy Cierń była już zdrowa i choć rad był, że mogła uwolnić się od czeluści lecznicy i pozostawania w trybie bezczynności, również chciał podzielić ten los. Gdy zakończyła swój proces podziękował jej, nie zamierzając powstrzymywać szylkretki przed wykonywaniem dalszych obowiązków.

[z/t]

_________________

Elegant maniac.

***

Ich rany goiły się sprawnie - tym razem leczenie Owczego Runa było znacznie skuteczniejsze niż poprzednim. Zgodnie ze swą zapowiedzią oczekiwał, aż znajdą się sami. Uważnie lustrował parą zielonych oczu wnętrze lecznicy, chcąc przekonać się, że okolice komory rannych jak i sama komora są puste tak, by mógł porozmawiać ze swą niegdysiejszą terminatorką.

[Jeżynowy Cierń]

_________________

Elegant maniac.

Nienawidziłam tego że musiałam tu siedzieć - Owcze Runo nawet zakazywała mi drobniejszych prac w obozie ze względu na moją ranę na łapie. OKROPNE. Tyle dobrego w tym złym że trafiłam tu z Konwalią - nie zalewał mnie bezsensowną lawiną pytań cały czas, i było po prostu spokojnie... czyli tak jak powinno tutaj być.
Leżałam zawinięta z lewą łapą wyciągniętą przed siebie - tak by mieć pewność że nie zepsuje mojego opatrunku.

_________________

don't e v e r say it's over if I'm breathin'
racin' t o the moonlight and I'm speedin'
i'm headed to the stars, ready to go far

i'm star walkin' . • * : • ✬ • : * • .

Usiadł przed kotką, kładąc między nimi martwego kruka przyniesionego ze stosu, uważając naturalnie, by nie naruszyć opatrunku swej rozmówczyni.
- Zdaje się, że nareszcie jesteśmy sami - rzekł. - Chciałbym porozmawiać z tobą o Bocianim Klekocie i jego zamiarach wobec ciebie. Nie wiem, czy jesteś ich świadoma, jednakże zamierza ci on wyznać swe uczucia - rzekł zgodnie z prawdą. - Nie zamierzam oceniać, czy jest dla ciebie stosowną partią, musisz jednak wiedzieć, że pytał się mnie o swego rodzaju błogosławieństwo czy też pozwolenie dla swego pomysłu - stwierdził - ja zaś uznałem, że przekażę ci tę informację, jako, że nie jesteś niczyją własnością i niczyjego pozwolenia nie potrzebujesz.

_________________

Elegant maniac.

Podniosłam łeb spoglądając na kruka którego przyniósł kocur by następnie usiąść i pochylić się nad posiłkiem. Zmrużyłam oczy i podniosłam prędko głowę gdy ten wspomniał o Bocianim Klekocie. O nie. Znowu on? Co tym razem nagadał? Zrobiłam facepalma w geście zażenowania gdy tez zaczął objaśniać o co dokładniej chodzi. - O matko... błagam skończcie już o tym gadać. Już mam to za sobą drogi tato. Poradziłam sobie bo tak jak wspomniałeś - nie jestem niczyją własnością. - westchnęłam ciężko kładąc łapę na ziemi i kiwając głową. Na Gwiezdnych, ale żenua.

_________________

don't e v e r say it's over if I'm breathin'
racin' t o the moonlight and I'm speedin'
i'm headed to the stars, ready to go far

i'm star walkin' . • * : • ✬ • : * • .

Zmrużył oczy w odpowiedzi na słowa szylkretki.
- Nie nazywaj mnie tak - odparł, by następnie z wyraźnym niezadowoleniem lekko unieść ogon i opuścić go na ziemię by wyrazić dosadniej swe niezadowolenie, coś, co czynił niezwykle rzadko. Szanował Falującą Trawę, ale nigdy nie zamierzał pełnić jego roli. Był mistrzem, nie ojcem. - Mówię ci to po to, byś wiedziała, w jaki sposób cię postrzega oraz dlatego, że jego postawa mnie zirytowała i posiadałem chęć podzielenia się wspomnianą irytacją.
Nie zamierzał pozwolić sobie na niedomówienia. Bociani Klekot zaczynał kojarzyć się mu z Sosnowym Zagajnikiem.
- Jak się czujesz?

_________________

Elegant maniac.

Wpatrywałam się chłodnym wzrokiem w Konwalię. Nie nazywaj mnie tak. - To się tak nie zachowuj. Jestem dorosła. - odparłam. W sumie zabawne że Bociani Klekot rozmawiał o tym z moim mentorem a nie ojcem... albo rozmawiał ale ten postanowił mi o tym nie mówić. Może i lepiej.
- Odmówiłam mu. - grzecznie ujmując. - Nie jest zupełnie w moim typie... jest miękką fają, nie robi nic ponad swoje obowiązki, a ja wymagam czegoś więcej. - w ostateczności mogłabym wejść z nim w relację... ale to w ostateczności. A jeszcze nie jestem przyparta do ściany, nie śpieszy mi się.
Sapnęłam wyrzucając z siebie napięcie i polizałam swoją łapę zdejmując swój wzrok z kocura.
- Na pewno lepiej niż wcześniej. Twoje rany już chyba całkiem zanikły? - spytałam.

_________________

don't e v e r say it's over if I'm breathin'
racin' t o the moonlight and I'm speedin'
i'm headed to the stars, ready to go far

i'm star walkin' . • * : • ✬ • : * • .

- Nie zachowuję - odparł zgodnie z prawdą. Ostrzegał ją jak kocur kotkę, nie ojciec córkę. Sama myśl o postrzeganiu szylkretki w ten sposób napawała go obrzydzeniem.
- Zdziwiłbym się gdybyś postąpiła inaczej - odparł jedynie. Zapewne straciłby też niewielką - acz dużą jak na jego osobę - dozę szacunku, którą ją darzył.
- Owszem - odrzekł. - Rad jestem, że czujesz się lepiej.

_________________

Elegant maniac.

- Mhm.. - mruknęłam tylko i pochyliłam się nad krukiem powoli odrywając pierze i pióra. - Czyli trochę wiary we mnie masz. - uniosłam kącik ust w rozbawieniu. Chociaż ktoś!
- Weź coś zjedz bo nie urośniesz, przyniosłeś to się mogę podzielić. - zarzuciłam wgryzając się w oczyszczony fragment skóry. - Swoją drogą, kto się zajął treningiem gdy tu siedziałeś? Bo kogoś tam trenujesz, dobrze kojarzę?

_________________

don't e v e r say it's over if I'm breathin'
racin' t o the moonlight and I'm speedin'
i'm headed to the stars, ready to go far

i'm star walkin' . • * : • ✬ • : * • .

Nie odpowiadał na słowa kotki, zamiast tego biorąc kęs przyniesionego przez siebie ptaszyska.
- O to należałoby spytać Zaćmione Słońce... która to otrzymała terminatorkę odebraną wcześniej jej własnej siostrze. W kontekście niedawnych wydarzeń uważam to za interesujące - rzekł zgodnie z prawdą. - Co się zaś tyczy Jabłkowej Łapy, w moich oczach nie jest on zaangażowany w trening. Podejrzewam, że jego szkolenie może zmusić mnie do trenowania jednego jedynie terminatora przez cały następny obieg pór.
To zaś zdecydowanie mu nie odpowiadało.

_________________

Elegant maniac.

- Mógłby w sumie dać ją komuś innemu... no chyba że Zaćmienie teraz nikogo nie trenuje. Bo w teorii do zastępcy powinno się mieć zaufanie, a ciągłe zmienianie mentora też robi niepotrzebny zamęt i opóźnia naukę. - wzruszyłam barkami biorąc kolejny kęs. - Czyli kolejny przybłęda który tylko marnuje nasze zasoby i czas, super. Czy ktokolwiek dobrze się sprawuje? Słyszałam że Niezapominajkowa Łapa nieźle sobie radzi... ale to terminatorka Bocianiego Klekotu więc mógł nieco nasłodzić. - a ja wolałam czyste fakty, a nie podkolorowaną rzeczywistość.

_________________

don't e v e r say it's over if I'm breathin'
racin' t o the moonlight and I'm speedin'
i'm headed to the stars, ready to go far

i'm star walkin' . • * : • ✬ • : * • .

- Czy ilość trenowanych przez nią terminatorów ma znaczenie w świetle skarg na jej osobę? - spytał się kotki która w ostatnim czasie dzieliła z nim nieszczęście pobytu w lecznicy. Nie wspominając o fakcie, że istniały inne koty nietrenujące terminatorów.
- Pragnę zauważyć, że koty, które określasz tym mianem, zostały przygarnięte przez mą matkę - rzekł, zdobywając się na ton jeszcze cichszy, niż zazwyczaj. Był to ton zwiastujący konieczność zmiany zachowania rozmówcy lub spotkania się z nieprzychylnością kocura. - Nie będę sprzeczał się z tobą w kwestii ich przydatności lub charakteru, chciałbym jednak, byś znalazła dla nich mniej negatywną nazwę - matka nie była już najmłodsza i nie chciał, by dodatkowy stres wpłynął na nią negatywnie. Zjadł kolejny kęs kruka, by następnie powrócić do tematu ich rozmowy. - Roztrzaskana Tafla nie jest już jedną z najmłodszych klanowiczek i wolałbym, by dodatkowe zmartwienia nie zatrzymały jej serca - rzekł zgodnie z prawdą. - Co zaś się tyczy ich jako terminatorów... na ich rozwój wciąż można wpłynąć.

_________________

Elegant maniac.

- To znaczy że powinna sobie poradzić, a jak nie ona to ty... patrząc na przypadek Grzmiącego Gardła. - wzruszyłam barkami. Skargi były, i coś zmieniły? Nic, dosłownie nic. Nieprzyjemny zgrzyt mógł pozostać ale Zaćmienie jest niewzruszona jak była. Niestety Rozżarzona Gwiazda nie należy do najsurowszych kotów.
- To zaproponuj jakąś. - rzuciłam mrużąc oczy. Te kociaki były przybłędami, i taki był fakt, a upiększanie słówek nie miało żadnego sensu w moim odczuciu. Poza tym dziwne było dla mnie że Konwalia faktycznie traktował je jak rodzinę. Gdybym moi rodzice postanowili zrobić coś takiego to moje przyszywane rodzeństwo nie byłoby nią... no chyba że któreś z nich by na to zapracowało. Ale dla mnie to i tak są obce koty, które mają tendencje do opuszczania klanu. Do tego samotniczego trybu życia. Taka adopcja to przykry obowiązek w większości przypadków. Już szczerze mówiąc wolałabym zaadoptować miot z innego klanu niż brać pod opiekę tak różną zgraję samotników.
Kiwnęłam tylko głową na zmartwienie kocura. Miał tylko matkę, i siostrę... i dużo przyszywanej rodziny.

_________________

don't e v e r say it's over if I'm breathin'
racin' t o the moonlight and I'm speedin'
i'm headed to the stars, ready to go far

i'm star walkin' . • * : • ✬ • : * • .

- Lub też ugiąć się pod nadmiarem dodatkowych obowiązków - w przeciwieństwie do mnie - odparł zgodnie z prawdą. - Podejrzewam z resztą, że tak też właśnie będzie.
Niespiesznie skonsumował następny kęs zjadanej przez nich wspólnie ofiary.
- Pomyślmy... jeśli Zaćmione Słońce przerośnięta zostanie kolejnymi obowiązkami sądzę, że Tygrysią Łapę chociażby mogłabyś określać jako... swoją terminatorkę - rzekł. - Odnoszę wrażenie, że byłabyś w stanie odpowiednio ją ukształtować.
Następny kęs napoczął niemalże od niechcenia, zastanawiając się, jak ułożyć w głowie następne swe pytanie.
- Skoro rozmawiamy już zaś o klanowej starszyźnie... jak czujesz się z faktem, że jej częścią stali się twoi rodzice? - zapytał. Owszem, była to naturalna kolej rzeczy, jednakże zwiastowała też starość, słabnięcie organizmu... i nieuchronnie nadciągającą śmierć.

_________________

Elegant maniac.

- Nie wiem, mówi się trudno. Może Tygrysia Łapa będzie miała znów zmienianego mentora, nic nie poradzimy na decyzję przywódcy. - może wydaje mu się że jest nieomylny, nie wiem. Konwalia miał rację że Zaćmione Słońce nie powinna otrzymywać nowego terminatora po tych wszystkich akcjach, ale nic nie poradzimy.
Uniosłam brew przełykając kolejny kęs posiłku. - No nie będę ukrywać przydałby mi się terminator, nie wiem czy taki buntowniczy na pierwszy raz ale no. Bo z Rozgwieżdżoną Łapą ledwie co ruszyłam. - brakuje mi celu, a wytrenowanie terminatora to chyba podstawowy cel w życiu każdego wojownika, otwiera możliwości awansu.
- Oh... ta, to dziwne, szczególnie jak nie ma się za dużej rodziny. Czasem ich odwiedzam czy coś.. nie wiem jak z Stokrotką. Nie gadam z nim. - tyle dobrego że nie Żmija i Falujący nie zaliczają się do tej starej starszyzny.

_________________

don't e v e r say it's over if I'm breathin'
racin' t o the moonlight and I'm speedin'
i'm headed to the stars, ready to go far

i'm star walkin' . • * : • ✬ • : * • .

- Owszem - odrzekł, nie zamierzając nie zgadzać się ze zdaniem Jeżynowego Ciernia w tej kwestii.
- Rozgwieżdżona Łapa była zdecydowanie szczególnym przypadkiem. Uważam, że nie nadawałaby się na wojownika.
Skinął głową gdy usłyszał następne słowa kotki. Dziwił go jej spokój dotyczący pogarszającego się stanu zdrowia jej rodziców. On sam żywił nadzieję, że żywot Roztrzaskanej Tafli trwać będzie długo... i że cieszyć się będzie ona dużym zdrowiem.
- Rozumiem - odparł.

_________________

Elegant maniac.

Starlight