Tak, tak, wiedziała.. - Prędko pomyślał nieco odchylając łeb w inną stronę. Uh.. no i o czym to on miał rozmawiać z kotką? Cicho westchnął pod nosem. No.. o wszystkim i o niczym??
-A może.. wiesz coś o walce? Pokażesz co umiesz?- Zaproponował. Może to sprawi, że kotka jakoś bardziej go, no nie wiem, polubi? No bo skoro już rozmawiali to jakiś plus, bo mógł łatwo stwierdzić, ze ma dobry kontakt z kociętami. A druga sprawa, to moze zabawa z nimi będzie jakimś zapalnikiem, gdzie faktycznie będzie lubiamy wśród terminatorów? Cholernie lubił dzieciaki i to, że mógł uczyć je rzeczy, z których on sam za młodu się cieszył. Najmłodsze kocięta, czy też ci terminatorzy którzy zaraz kończyli swój trening. Ah, gdyby tylko mógł już stać się wojownikiem!

-Jasneee- zawołała ochoczo po czym wstała, stanęła na przeciw terminatora i przyjęła pozcję bitweną. Wbiła wzrok w ogon kocura i.. skoczyła na kosmyk sierści. Wbiłą jednak trochę ząbki, chcąc napewno złapać "zwierzynę"

Kocur ani drgnął i siedział wpatrując się w Śnieżyce. Widział, że kotka wpatruje się na jego ogon. Ten uśmiechnął się dziarsko. Gdy ta skoczyła na jego ogon, Szczur szarpnął nim by zobaczyć, czy ta aby na pewno dobrze zahaczyła pazurami o jego futro na ogonie. Pewnie gdyby tego nie zrobiła, ogon by dyndał wysoko czekając, aż ta do niego doskoczy.. choć zobaczymy, czy ta aby na pewno dobrze się złapała.

Walka cz. dalsza! Koteczka tym razem skoczyła na przednie łapy kocura, oczywiście bez pazurków, lecz... chciała wygrać! Rah hah! atak z zaskoczenia! Świeeetny pomysł malutkiej szylkretki, czy terminator zabierze łapy, by ta wylądowała pyskiem na ziemii?

Widział, jak kotka teraz rzuca się na jego łapy. Ten dziarsko się uśmiechnął i zamiast odsunąć łapy, to wepchnął je bliżej by się położyć, by koteczka wpadła na jego łapy pudłując, a nie na ziemię. Gdyby mu się udało, kocur zwróciłby pysk na nią i wystawił język zadziornie, dając kotce dalsze pole do popisu, gdyby chciała bić go po pyszczku, lub w szyje.

Kotka zaśmiała się głóśno gdy wylądowała na jego przednich łapach. Gdy się jednak uspokoiła... musiała atakować dalej! Z pozycji leżącej wyciągnęła po prostu łapkę przed siebie i zaczęła kocura delikatnie uderzać w łebek od dołu, o tak, po prostu. Niesamowita taktyka Śnieżycy!

-A-wa-wa-wa-wa- Wydawał z siebie pomruk, porównywalny do takiego, jak jedzie się rowerem po kamieniach i zaczyna się coś mówić.. takie zabawne, kiedy kotka zaczęła uderzać jego dolną szczękę. Nie było to bolesne, a bardziej dziwne uczucie, które nie wnosiło kompletnie nic.
-Ja-kie cię-żkie cio-sy wy-pro-wa-dzasz- Mówił, w taki sam sposób jak poprzednio z tak samo przerywanym chichotem, kiedy kotka nie przestawała. Ale cieszył się, że mógł ją trochę wyluzować, by nie była taka spięta i dziana na każdego innego kota.

Szylkretka kontynuowała bitwę cicho chichocząc, jednak jaki kociak by się nie zaśmiał, gdy jakiś terminator tak śmiesznie mówi?
-Mamusia mi pokazywala co i jak! a telas zobac!- zawołała po czym złapała w pyszczek kosmyk futra z kryzy kocura, i pociągnęła. Oczywiście bardzo delikatnie lecz.. HAHA! TOŻ TO ATAK KRYTYCZNY! NIE DA SIĘ PO NIM POZBIERAĆ!

Uniósł niewidocznie dla Śnieżycy brew, gdy ta wspomniała o tym, czego nauczyła ją mama.. To Burzowa Noc mogła się tak wysilać? no, silna kobieta. Uśmiechnął się nieco, dziarsko i zachichotał.
-No dawaj, pokazuj- Mruknął prędko, nim ta złapała kosmyk futra z kryzy kocura w pyszczek i pociągnęła. Nie było to bardzo silne, co prawda, kocur nic nie poczuł, a mimo to zniżył pysk i przewrócił się brzuchem do góry, łapami przenosząc na swoją pierś Śnieżycę, by jej nie pociągnąć.
-Ała, proszę, proszę nie rób mi krzywdy!- Zawołał teatralnie, asekurując szylkretkę by ta czasem nie spadła z jego klatki piersiowej.

Wiedziała, że ten cios pokona każdego przeciwnika.
-ha ha! Poddaj sie Szczurza Łapo! A może oszczędze twe zycie!- Zawołała i podniosła prawą łapkę, tak jakby miała zaraz uderzyć go w krtań kończąc jego żywot. Koteczka utrzymywała powagę, lecz w głębi duszy śmiała się do rozpuku.

Kocur powstrzymywał się od głośniejszego zaśmiania się, zamknął oczy i głęboko westchnął.
-Nigdy sie nie poddam! Prawdziwy wojak nigdy się nie poddaje!- Mruknął. Otworzył oczy i złapał łapami kotkę na swojej piersi, jednak nie zrobił tego na tyle mocno, aby ta nie mogła się ruszyć. Był to jedynie zapalnik, by kotka wykonała swój 'cios ostateczny', a kocur delikatnie podniósł łeb by nachylić się i spojrzeć na kotkę, nizeli tylko zerkać na nią zza nosa, czy aby na pewno nie spadnie.

-Wybrales swoj los!- miauknęła więc głośno i donośnie po czym wykonała swój cios. Uderzyla kocura. w. szyje. Oh tak, to był atak po którym nikt się już nie pozbiera, no nie było szans że terminator to przeżyje. Po chwili koteczka zaczęła się głośno śmiać, chyba tak jak nigdy dotąd?

-O nie, tylko nie to!- Wydukał jedynie, nim kotka nie uderzyła go po szyi. Oczywiście, nie bolało go to.. choć poczuł trochę nacisk na krtań. Z cichym, odruchowym dosyć kaszlnięciem jego głowa opadła. Ten pozostawił jedną łapę przy Śnieżycy, by dalej ją asekurować, a drugą dał w bezruchu, jakby bez czucia. Udawał 'martwego' słuchając dumnie jak kotka śmieje się dumna z siebie. Hah, to tak było czuć satysfakcję, gdy doprowadziło się kociaka do szczerego, długiego i głośnego śmiechu? miłe uczucie.

Koteczka spojrzała się na Szczurzą Łapę po czym dotknęła go łapką w nosek. Zaczęła się powoli ześlizgiwać z terminatora, to był już czas na dotknięcie twardego gruntu swymi łapami. Nie mniej jednak, niezwykle cieszyła się z zabawy która wyszła.
-tooooo jakie ty znasz sztuczki waleczne?- zapytała gdy jej kuperek wylądował na ziemi.

Gdy ta się ześlizgnęła z jego piersi, kocur uniósł powiekę i zerknął na kotke.
-Sztuczki Waleczne? hm- Zastanowił się i sam odwrócił się do chlebkowej pozycji spoglądając na szylkretową koteczkę.
-No cóż.. wiem, że teren na jakim jesteś jest bardzo pomocny w starciach- Zaczął i przesunął łapą po śniegu pod nią.
-Na przykład możesz komuś rzucić śniegiem w pysk by go oślepić. Gdy masz dostęp pod śnieżną warstwę, to piasek, ziemia i żwir też się do tego nadają- Wyjaśnił z delikatnym uśmiechem.

Koteczka otworzyła pyszczek, OH JAKIE TO GENIALNE! Kiwała główką zafascynowana wiedzą terminatora.
-Czyyyli...- wsadziła łapkę w śnieg, trochę poruszała i.... PAC! Zrobiła skok w stronę pyszczka kocura, by dotknąć swą zimną łapą dotknąć czarno-białego w nosek. Tak, ewidentnie o to chodziło. Oczywiście chciała wyżej, w dwukolorowe ślepia kocurka leeecz.... była za młodziutka by dosięgnąc.

Kocur patrzył na poczynania koteczki. Zamknął oczy i zmarszczył pysk gdy ta wyskoczyła na niego i położyła zimną łapę na jego nos. Przeszedł go niewyobrażalny dreszcz z zaskoczenia, jednak nic nie powiedział, a cicho zachichotał.
-No prawie. Patrz- Mruknął, gdy otworzył oczy. Wyciągnął łapę spod piersi i sięgnął nią po kawałek śniegu. Kotka mogła wiedziec jak ten napiął łapę i wysunął pazury, by w jej środku zagnieździć śnieg.
-I w taki sposób go rzucasz- Dodał i faktycznie wyrzucił śnieg z łapy . -Albo możesz też to zrobić w taki sposób- Wyrwał po chwili i łapą mocno się zamachnął na śnieg i zatrzymał przy samym białym puchu, by jedynie nadać mu siły uderzenia, by jego łapa została w tym samym miejscu, a śnieg został delikatnie odrzucony.
-Widzisz? To jest bardziej efektywne, bo jak w kogoś czymś rzucisz, to masz jeszcze czas na atak- Mruknął tłumacząc kotce.

Zmrużyła oczy, tak... rozumiała o co chodzi, lecz miała jedno ale.
-A co jak ktos bedzie tak nieogarnięty, o jak Pardwa! I nie wceluje w kota? albo wceluje w swojego sojusznika?- zadała kolejne pytania, cóż, ciekawska koteczka uwielbiala się dowiadywać na różne tematy! A juz zwłaszcza walki.

Pardwa? Z poczatku nie skojarzył, jednak po chwili domyślił się, że chodzi o trzecie dziecko Burzowej Nocy. No tak, w końcu była ich aż trójka. Zamieć, Śnieżyca i Pardwa.
-No cóż.. to wtedy nic. Nie zawsze się trafi w pysk, więc to nic. Zdarzają się pomyłki i potyczki, więc nie ma w tym nic złego- Wyjaśnił młodej kotce, mrużąc delikanie oczy. W porażkach nie ma niczego złego, bo te mogą doprowadzić do świetności. Do momentu, w którym zwracamy uwagę na każdą wcześniejszą pomyłkę i możemy doskonalić i szlifować swoje umiejętności. Szczur był tego całkowicie świadomy, bo wiedział, że doskonale idące mu polowania, nie oznaczały, że będzie tak samo dobry w walce, a jednak po porażkach w końcu się nauczył.

Koteczka pokręciła jedynie łebkiem, nee, nie zgadzała się z kocurkiem. Pomyłki zdarzają się słabym, właśnie np takim jak Pardwa. Koty wspaniałe, jak Śnieżyca czy Zamieć nie miały.. pomyłek.
-Mhmmmmm, jaaaaaaasne, o a a emm.! O! HEHE! Zamknij oczyyyy- poprosiła terminatora a jej ślepka błyszczały niczym iskierki. Miała pewien plan.