Mysie Noski

A, aha, okej. To było szybkie i niezapowiedziane!! Nie zdążyli nawet dobrze rozpocząć rozmowy, ani żadnej zabawy, a młody już po chwili się wycofał. Może serio się cykał, że ostatecznie wpadną w zabawę, gdzie będą musieli robić coś na zakład i się zbłaźni. Trochę słabiarskie z jego strony, ale niech mu będzie. Strzepnął niemniej uchem, gdy jednak przyznał, że od początku wiedział jak point ma na imię. Ha!!
- Nara młody!! Uważaj żebyś nie zjadł jakiegoś piszczka co ma kleszcza, bo ci się wbije w brzuch i cię wessa od środka - rzucił za nim lekko, samemu wracając do słodkiego... co właściwie robił wcześniej? Nie pamiętał. W takim razie, po prostu sobie poodpoczywa.

_________________
Mysie Noski - Page 6 Ym9Ujf8

Wieszczka od urodzenia dzieci Promyk i Wieszcza częściej zaglądała do Miękkich Półek niż chciałaby przed sobą przyznać. Nie zawsze nawet rozmawiała z kimkolwiek, tylko przyglądała się przyszłym łowcom i strażnikom w ich zabawie. Formułowała swoje wnioski na podstawie ich zabaw, na temat tego kim mogliby być przyszłości. Oczywiście nie zależało to wyłącznie od niej, jednak po prostu lubiła tu przebywać. Może czegoś jej brakowało... może nie.
Żałowała też, może dlatego teraz zawitała do kociarni, żałowała że Wiatr nie dostał okazji by poznać swoich wnuków. Przyglądała się kociakom z zaciekawieniem i z pewnym bólem w oczach, choć poza powitaniem matek i krótką pogawędką o pogodzie nie odezwała się już później ani słowem.

/ Nawałnica

_________________

Tu sais mes secrets, même les bien cachés
J'avoue, tu me connais mieux que jе m'connais

Mysie Noski - Page 6 Dcbpu5n-1b73a9d8-16ae-47b2-9510-33ccd75349ac.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzBlZjBlZWFiLTI3NGMtNGU5My1iOTU1LTg2OGUwZDhmNDY0ZlwvZGNicHU1bi0xYjczYTlkOC0xNmFlLTQ3YjItOTUxMC0zM2NjZDc1MzQ5YWMucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

C'est bien chouettе, mais j'ai pensé
Si toi, tu te barres, à quel point je changerais?

Świadomość tego, że jej rodzina straciła na ważności przez wybór dziada był dla małej głowy, jak bajka na dobranoc. Główka Nawałnicy wchłonęła to jako fakt - fałszywi doradcy króla wykorzystali jego słabość. Gdyby nie oni, Nawałnica mogłaby się cieszyć swym dziadkiem, nie tylko babcią.
Była ich rodzina od generacji, ród trwał, a jak Niedźwiedzica wyjaśniła, jeden z nowych przywódców nie miał nawet plemiennego ojca.

W Nawałniczym sercu rozwijało się ziarenko niepewności. Małe, dopiero co zasadzone.
Jednak istota była teraz za mała, by być wściekłą, czy pełną żalu. Z czasem przyjdzie jej zrozumieć, myśleć, teoryzować.

Teraz znalazła kolejną poduszkę - o barwie futra brązu i pręgach z czerni. Ziewnęła i ułożyła się przy siedzącym kocie. Ani to ambitne jak łowca, ani dzielne jak strażnik - ot, kocie pragnące ciepła i uwagi...

Kocię przyszło do niej, obserwowała je jakiś czas, jak idzie w jej kierunku. Nie spodziewała się jednak, że dotrze akurat do Wieszczki. Fakt, że miała długie futro i pewnie mała kulka czuła ciepło, jednak wciąż - było to dość zaskakujące.
- Cześć Nawałnico - powitała kocię, znała jej imię, bo lubiła wiedzieć jak nazywają się koty w Plemieniu i starała zapamiętywać każde z nich... przynajmniej te główne człony, z resztą miała problemy. Chciała też przyjść właśnie... zobaczyć jak trzyma się Niedźwiedź po śmierci Wiatru, jak daje sobie radę z kociakami. Na szczęście nie miała powodów do zmartwień, albo jeszcze ich nie widziała.

_________________

Tu sais mes secrets, même les bien cachés
J'avoue, tu me connais mieux que jе m'connais

C'est bien chouettе, mais j'ai pensé
Si toi, tu te barres, à quel point je changerais?

Nawałnica znów słyszała szum na jedno z uszu, lecz nic księżniczce to nie przeszkadzało, ot, wtuliła się w grube futro. Grube futro kogoś, kogo przyjdzie jej kwestionować w przyszłości, ich wybory, ich domostwo.

Teraz jednak mała istota była tylko kocięciem - mniejszym od reszty, szukającym za czymś do jedzenia, snu, czy zabawy.
Trafiło na sen. A raczej jego skrawki, bo Nawałnica szybko zorientowała się, że starsza kocica coś mówiła.
-Tak? Hm? -
Odpowiada z kulturą, jak rodzice nauczyli. Nie była bowiem sepia pewna, co do niej mówiono, lecz nie było widać, by bura kocica wykorzystała to przeciw damie z rodu Niedźwiedziego.

_________________

Kocię jakby jej nie słyszało, może to przez futro w uszach? Albo to ona coś powiedziała za cicho.
- Mówię tylko cześć - posłała Nawałnicy niezręczny uśmiech. Bo co w ogóle robiło się z kociakami? Te jej siostry już podrosły i jakoś normalnie jej wyszłą rozmowa, ale... z takimi maluchami? Mysz była w kropce i kompletnie nie wiedziała co dalej. Przeniosła spojrzenie z kociaka na kociarnię, rozglądając się może za jakimś ratunkiem.
- Chcesz zobaczyć coś fajnego? - zapytała, kiedy odwróciła spojrzenie znów w stronę Nawałnicy. W końcu to był czas na pierwszy śnieg, przychodząc tutaj już go zobaczyła. Może i kociak będzie chciał.

_________________

Tu sais mes secrets, même les bien cachés
J'avoue, tu me connais mieux que jе m'connais

C'est bien chouettе, mais j'ai pensé
Si toi, tu te barres, à quel point je changerais?

Teraz nie było w czym się mylić, jak mała istotka o rudawo-kasztanowych plamkach stała blisko i tym lepszym uchem skierowanym do burej usłyszała jej słowa, nie jak przez szum.
-Oh! Wybac! Dzień dobry~!-
Zaświergotała z uśmiechem na małym pyszczku zdobionym w białe łatki.
Nawałnica kiwa główką, choć jej łapki spadają na Wieszczowy ogon, ugniatając go delikatnie w namyśle.
-Mhmmmm....Tak! A czy to błyscy się i śfieci?-

_________________

Kociaki były śmieszne, do takiego wniosku doszła Mysz po rozmowach ze swoimi siostrzeńcami i teraz z Nawałnicą.
- Można tak powiedzieć - stwierdziła po chwili namysłu, śnieg w końcu w jakiś sposób mienił się, tak jej się zdawało, kiedy spadał z nieba.
- Będziesz szła sama? - spytała zaraz, nim podniosła się ze swojego miejsca. Może Nawałnica jeszcze tak dobrze nie chodziła, Mysz średnio znała się na kociakach.

_________________

Tu sais mes secrets, même les bien cachés
J'avoue, tu me connais mieux que jе m'connais

C'est bien chouettе, mais j'ai pensé
Si toi, tu te barres, à quel point je changerais?

Zmarszczyła mała istota czułko, jakby wieszczka właśnie ją obraziła.
Podniosła wysoko ogonek, łepek i ruszyła tuptając o skalne podłoże z lekkim 'hmpf!'
-Będie! Jestem jus dusza!-

Księżniczce się nie rozkazuje, lecz koteczka rozgląda się na boki. Gdzie miały iść?

_________________

Duża... to było pojęcie względne, bo Mysz była ze cztery razy większa od małej kulki, a wcale jakaś wielka się nie czuła. Ani duża, chociaż miała pod sobą całe plemię. Gdyby się odważyła, to może nawet poszłaby się wygadać do Jeż ale... jakoś nie chciała, nie chciała wydawać się mała.
- No dobrze - rzuciła jedynie i ruszyła w stronę jednego z wyjść. Nie szła jakoś szybko, chciała w końcu by Nawałnica nie musiała za nią biec na swoich krótkich nóżkach.
W końcu kiedy dotarły Wieszczka przysiadła i wzięła głębszy oddech, przyglądała się płatkom śniegu, które spadały. Po chwili odwróciła spojrzenie na kociaka.
- Taadaa~ spadający śnieg - uśmiechnęła się w stronę córki Niedźwiedź. Miała nadzieję, że taka niespodzianka nie zawiedzie młodej. Dla niej było przeżyciem oglądać jak śnieg spadał z góry. Z resztą, za każdym razem jest.

_________________

Tu sais mes secrets, même les bien cachés
J'avoue, tu me connais mieux que jе m'connais

C'est bien chouettе, mais j'ai pensé
Si toi, tu te barres, à quel point je changerais?

Starlight