Porostowy Kamień

– Mn. Lozumiem. – Na tym chyba jego pytania się kończą, ale jakby nie patrzeć... Ryś nie jest taki zły, kiedy nie suszy mu głowy jakimiś głupimi wykładami. Udzielił mu nawet całkiem sporo przydatnych informacji, w tym tej o Wieszczach; Wichura w sumie chciałby ich poznać, żeby mieć szansę nauczyć się czegoś od kotów, które przewodzą Plemieniem.
Póki co jednak chyba wyczerpała mu się bateria społeczna i nie ma już dłużej ochoty siedzieć z rudym kocurem. Najchętniej posiedziałby sobie sam, ale ma wrażenie, że wtedy on go nigdy nie zostawi w spokoju... więc ostatecznie postanawia wrócić do kociarni z wewnętrznym poczuciem rezygnacji. Wstaje i otrzepuje się lekko.
– Powinienem jusz wlacać, ale... dziękuję – mówi mu jeszcze, licząc na to, że nie musi tłumaczyć, za co dziękował (czyli za wszystkie informacje i naukę wspinaczki), bo to byłoby już zbyt poniżające. – Do widzenia – rzuca jeszcze, a potem wraca się do Miękkich Półek, ostrożnie schodząc z Omszonych Stopni tak, jak wcześniej pokazał mu Ryś.

zt, dzięki za sesję <3

_________________

lo and behold, my doubt
ball away like cold
under graceless light
now and before I pass
like some old returning ghost

Wyglądało na to, że Wichura zmęczył się już trochę rozmową. Szczerze to Ryś też, więc cieszył się, że kociak postanowił już się pożegnać i zejść z półki. Ucho drgnęło mu lekko, gdy Wichura mu podziękował... I chyba nawet zrobiło mu się miło?
- Miło było poznać, Wichuro Łamiąca Drzewa. I... Ja również dziękuję. Do zobaczenia. - mruknął i zszedł razem z nim. Kto by pomyślał, że tak dobrze dogada się z kociakiem, który był o tyle młodszy od niego...?

Z.t.

_________________

Starlight