Dąb bez problemu zjadł jagodę, którą podał mu Róg. Nowicjusz więc nie miał nic więcej tutaj do roboty i miał się zbierać, gdy z pyska Łowcy padło pytanie. Huh?
- Wiem, że cię to ciekawi Dąb, ale ani nie uważam by ci to było do czegoś potrzebne, ani też nie wiem czy powinienem się tak rządzić. Jestem Nowicjuszem wieszcza, a nie Wieszczem, więc póki co to nie ja powinienem decydować kto ma wiedzę o ziołach, a kto nie.
To mówiąc spokojnie kiwnął bratu łbem i wrócił wgłąb lecznicy.
//zt

Mruknął. Więc odpowiedź brzmiała "nie". Dąb skinął wyrozumiale łbem na słowa swojego brata, choć w głębi duszy był trochę rozczarowany, nawet jeśli on miał rację. Trudno, może innym razem. Zapamiętał jednak, że ta jagoda podobno działała na jego schorzenie. Zrezygnowany łowca wszedł do wnętrza lecznicy, ułożył się na jednej z wolnych ściółek, by tam sobie odpocząć, przymknąć oczy i pomyśleć o czymś przyjemnym.

//zt

Czuło się dziwnie. A kiedy nie?
Nie ignorowało tego jednak. Już nie było tak głupie, jak kiedyś. Może zacofane, ale nie w temacie bólu.
Po udanym granicznym patrolu, udało się wprost do groty ojca, a raczej jego zacisza medycznego.
Głowa sepii była wypełniona gruzem - Czy Renifer się zgodzi? Czy może nie powinna iść do uczniów ojca, by się wykazali? Czy może posłuchać Żywicy?
Wiele różnych, sprzecznych myśli.
Wchodząc do zaciszonych głazów, poczuło po raz kolejny ukłucie w barkach, na co ustanęło - wzięło głęboki wdech. W Ten klatka również zabolała, a sepia wydaliła z pyska świst.
Wzięła wdech nosem, po czym podeszła do szylkretowego wieszcza, lekko zgarbiona przez owe kłucie w stawach.
-Ojcze. - Przywitało się spokojnie. Odwróciło łeb na barki.
-Od kilku patroli mam wrażenie, jakby szerszenie kłuły mnie w kości klatki i barków. Myślałam, że coś nadwyrężyłam, że samo odejdzie, ale kiedyś już przychodziłam z podobnym problemem. - Usiadła się, schylając łba.


//Wieszcz

Od kilku dni Mysz czuła się gorzej niż normalnie, wiedziała, że nie jest to raczej nic poważnego, jednak postanowiła udać się do legowiska chorych. Chciała spotkać Wieszcza i sprawdzić, czy samej uda się jej stwierdzić jakie zioło pomoże.
- Wiesz... o, Dąb- uśmiechnęła się półgębkiem, w takim wypadku to dobry moment, by sprawdzić, czy Dąb dobrze dobierze jej zioła na ból brzucha - przyszłam z bólem brzucha, boli mnie od podbrzusza aż po klatkę - wyjaśniła od razu. W głowie już miała przemyślane, co mogłaby wziąć, jednak była ciekawa, co zaproponuje jej Dąb.

Ból brzucha był chyba jedną z łatwiejszych chorób do odkrycia, bo po prostu bolał brzuch i nic innego się nie działo. Mysz czekała chwilę, aż Dąb przyniesie jej liść mięty, gdy już to zrobił, kotka wzięła go do pyska i dokładnie przeżuła.
- Powinnam częściej tu bywać - stwierdziła, powinna zacząć zajmować się chorymi bardziej, zupełnie jak Dąb.

Do legowiska chorych przywiódł Błoto ból dziąseł. Kiedy przejeżdżała po nich językiem czuła metaliczny zmak krwi, nie ociągała się więc i pospieszyła znaleźć kogoś, kto każe jej leżeć i odpoczywać. Będąc osobą leniwą legowiska chorych dobrze jej się kojarzyły, co więcej ktoś powinien się tu kręcić. Liczyła na jakieś zwolnienie z obowiązków. I oby nie dostała jej się jakaś obrzydliwa papka do jedzenia, to zdecydowanie zbyt słona zapłata za chwilową wolność od pracy. Przesunęła wzrokiem po okolicy szukając jakiegoś pomocnego osobnika.
- Haloo, czy ktoś tu może jest skłonny pomóc kotce w bólu? - rzuciła zachęcająco, może podniesie to jej szanse zostania zauważoną.

//Dąb albo Myszka, kto woli

- Dąbek! - ucieszyła się na widok kocura, na kilka sekund zapominając po co w ogóle przyszła. Ból jednak szybko o sobie przypomniał.
- Dziąsła mnie bolą, wiesz? I krwawią trochę. Nie wiem od czego - wytłumaczyła uśmiechając się ciepło bez zważania na nieprzyjemne doznania.

Zmierzyła listek nieufnym spojrzeniem, ale nie wyraziła swojego niezadowolenia. W imię dobrego samopoczucia i wyleczenia się z denerwującej przypadłości, jak najszybciej pochłonęła podane lekarstwo.
- Oczywiście, najbezpieczniej będzie jak tu trochę pobędę - pokiwała poważnie łbem - Dzięki. Świetnie ci idzie swoją drogą. Przednia obsługa - puściła mu oczko i ruszyła w swoją stronę. Nie robienie niczego samo się nie zrobi.

//zt

Znowu jakaś choroba ją brała, więc Błoto pospieszyła znaleźć któregoś z wieszczów. Chociaż lubiła odpoczywać, to wcale nie przepadała za przykrymi bólami choróbska
Kiedy tylko wpadła na Dęba, powitała go ciepłym uśmiechem i przeszła od razu do rzeczy.
- Siema! - odezwała się ciszej niż zazwyczaj - Nie masz może czegoś na gardło? Suche mam i piecze, do tego chrypka mnie łapie.

//Wieszcz słoneczka

Jej twarz rozpromieniła się na widok miodu. Powinna mieć problemy z gardłem częściej, skoro to jest lekarstwem! Co prawda żal, że nie jest zmuszona do odpoczywania, ale co tam. Miodzik zdobyty, polecenie o ograniczeniu mówienia zignorowane i można żyć! Bez zawahania zjadła podane lekarstwo, na koniec oblizując usta.
- Jak zwykle idealna obsługa, dzięki! Jakbym miała oceniać, to dałabym ci najwyższą możliwą ocenę - posłała ostatni uśmiech kocurowi i poszła w swoją stronę.

//zt