Point przymknął oczy i podkulił bardziej łapy pod ciało, gdy wiatr zawiał mu prosto w pysk. Niezły czas wybrał na wyprawę, nie ma co. No, następnym razem będzie mądrzejszy. Nie był jeszcze tak stary, by nie móc popełniać błędów, nie? Ciekawe, czy do któregoś z tych legowisk dwunogów dałoby się wejść niezuważonym... Wyglądały na ciepłe w środku.
Właśnie miał się podnieść i spróbować to sprawdzić, gdy zbliżył się do niego jakiś rudawy kocur, który żałośnie pokuśtykał pod jakiś krzak, jakby jego życie od tego zależało. W sumie wyglądało to dość śmiesznie. Spojrzał na niego z pewną ciekawością i już miał rzucić jakąś kąśliwą uwagą, gdy kocur odezwał się pierwszy.
Miał się przenieść? Niby czemu? Czyżby przekroczył jakąś granicę? Ciężko było mu to stwierdzić, bo gdy wchodził na teren legowisk dwunogów, czuł wiele zapachów różnych samotników, ale żadnych konkretnych oznaczeń zapachowych.
- Bo? - zapytał, nie mogąc powstrzymać nieco wyzywającego tonu. Nikt nie będzie mu przecież mówił, gdzie ma iść.

Bo potrzebuje pobyć chwilę sam. Co on? Chciał klocka pod tym krzakiem postawić? Nie no, w tym celu nie podszedłby specjalnie pod ten konkretny krzak. Łabędź domyślał się, że chodziło mu o tego ptaka zakopanego obok. No jasne, że wyczuł go już wcześniej. Nie był nim jednak zainteresowany, bo nie lubił odkopywanych piszczków. Wolał zjeść świeże, jeszcze ciepłe mięso. Dlatego prawie zawsze jadł w czasie polowania. Nie było to na szczęście zabronione.
- Jeśli zależy ci na tym zakopanym ptaku, to go sobie odkop. Nie zamierzam ci go zabrać - odparł szczerze. No i poza samą kwestią smaku, to przecież nie był potworem. Nie zamierzał zabierać jedzenia rannemu kotu. - Chyba, że zamierzasz postawić klocka, to sobie pójdę - dodał, uśmiechając się pod nosem, bo przecież nie byłby sobą, jakby nie dodał żadnej złośliwości do swojej wypowiedzi.

Łowca przewrócił oczami na niepewność obcego. Z jakiegoś powodu jego pytanie zabrzmiało w jego uszach okropnie dziecinnie. No, ale w sumie, to mu się nie dziwił. Zgadywał, że samotnicy nie mieli do siebie zbyt dużego zaufania. Każdy zapewne musiał dbać o samego siebie, a nie ufać na słowo pierwszemu lepszemu kotu.
- Nie przepadam za jedzeniem zalatującym ziemią - odparł wprost, rzucając ostatnie spojrzenie na grzbiet samotnika, który zaczął ją odkopywać gołębia. W międzyczasie zaczął czyścić swoje futro. Ciekawiło go w sumie, co stało się temu rudemu w łapę, ale, heh, nie na tyle, by go o to zapytać, dlatego ostatecznie poprzestał na rzucaniu mu ukradkowych spojrzeń.

- Jestem - odparł krótko na pytanie samotnika, zerkając jak ten męczy się z odkopaniem zdobyczy jedną łapą. Wyglądało to nawet komicznie, ale udało mu się zdusić uśmiech, nim ten drugi mógł to zauważyć. - Zgaduję, że ty jesteś tutejszy? - zapytał po kilku uderzeniach serca. Skoro już się tu przypałętał, to może fajnie by było poznać jakiegoś kota? Ten kocur pachniał legowiskami dwunogów, więc pewnie często się tu kręcił.