No i ślicznie! Oblizał z zadowoleniem swój pysk, a potem skrył się w jakichś krzakach, by tam sobie odpocząć i na spokojnie tę wronę zjeść. W międzyczasie zastanawiał się, co zrobić dalej. Pewnie odkopie tego gołębia i pójdzie po pomoc do jednego z pobliskich uzdrowicieli. W końcu trzeba będzie się tą raną zająć...

//zt

Łabędź nie miał pojęcia co zaroiło się w jego łbie, że pewnego dnia, w czasie samotnego polowania, przekroczył granice plemienia i... poszedł. Poszedł przed siebie i szedł chyba cały dzień, zwiedzając nieznane okolice. Oby tylko nikt nie stwierdził, że wziął i wyzionął ducha bo jeszcze komuś serce stanie jak go zobaczą, gdy wróci. Poza tym chciał dokończyć trening Meduzy, mimo wszystko. Po prostu... potrzebował chwili przerwy od plemienia. Miał wrażenie, że po śmierci Szakal wszyscy byli jeszcze bardziej pospinani, niż zwykle. Niby nic dziwnego, ale jemu, jako komuś, któremu bura tylko wadziła, niezbyt obeszła jej śmierć. Chociaż trochę szkoda, bo nigdy nie nudził się w czasie rozmów z nią. Początkowo nawet było mu trochę przykro, ale to szybko minęło.
Hah, miał tylko nadzieję, że nikt nie będzie mu truł dupy, gdzie to on był, kiedy wróci. Powie, że coś go pogoniło i nie mógł znaleźć drogi. Wyjdzie na debila, ale przynajmniej nie będzie miał problemów. Teraz jednak za dużo o tym nie myślał. Skupiał się na nowych widokach i doznaniach, zwłaszcza, że wieczorem, drugiego dnia wędrówki dotarł do legowisk dwunożnych. Dziwne to były istoty. Dotychczas znał je tylko z opowieści. Wyglądały okropnie i zachowywały się absurdalnie, ale musiał przyznać, że ich legowiska były imponujące. Niesamowite, że potrafili budować takie legowiska, choć nie do końca wiedział po co.
Kręcił się więc po obrzeżach ich terenów, starając się nie zwracać na siebie uwagi. Ci dwunodzy wydawali się nieprzewidywalni. Wolał nie wchodzić im w paradę. Usadowił się pod krzakiem przy jakiejś bocznej ścieżce, by odpocząć. Powoli zaczynał robić się głodny. Ale na razie chciał po prostu poleżeć.

//Ignis