Stajnia

Warknął cicho po usłyszeniu przeczącej odpowiedzi. Czuł się rozgniewany faktem, że zmarnuje bóg wie ile czasu na banalne czekanie. Co jeśli zajmie mu to cały dzień? Przecież nie zdążył nawet upolować czegoś na wieczór, bo tak mu bolące gardło rozpraszało uwagę. No cóż, kolejny dzień wyrzucony z życia.
Już chciał ruszyć dalej, kiedy usłyszał od nieznajomego pytanie. Spojrzał na niego lekko zmrużonymi ślepiami, analizując wypowiedź. Wygląda na to, że Żyto nie był jedynym kotem, który kogoś szukał. Wysoki dymny kocur i ruda kotka z blizną. Zamyślił się, przebiegając myślami po kotach, które znał, głównie tym mieszkającym w okolicach wioski. Niestety, nie za wiele opcji przychodziło mu do głowy.
– Ugh... Z dymnych kojarzę tylko Kopcucha, a o rudej kotce nic nie słyszałem. – odpowiedział, obserwując, jak kocurek zeskakuje ze słomy i podchodzi do niego. Wtedy zrobił krok do tyłu, dając mu tym samym do zrozumienia, żeby się za bardzo nie zbliżał.
Ponownie na chwilkę odchylił łeb na bok, aby znowu odkaszlnąć, a następnie wziął głębszy wdech. Wtedy o jego nozdrza obił się lekki zapach klanu Wichru, a właściwie jego pozostałości. Zmarszczył pysk, przypominając sobie chimerę, którą spotkał na granicy.
– Czuć od ciebie klanami. – mruknął. Ale ponieważ w przypadku dymnego ta woń nie była tak dobrze wyczuwalna, wciąż nie był pewien, czy ów kocurek aby na pewno należał do tej grupy, czy tylko po prostu długo siedział na klanowych terenach.

_________________

Kopcuch. Nie znał nikogo takiego. Może po prostu jakiś kolejny samotnik, zamieszkujący dolinę. Chociaż, była jeszcze możliwość, że Żywokost po prostu zmienił swoje imię, przecież nikt mu nie zabroni. Albo... może był to ktoś inny z rodzeństwa? Porywek? Po tak długim czasie poza klanem, Pył nawet by się nie zdziwił.
- Czy ten kocur jest w podobnym wieku? Starszy/młodszy? - Zadał kolejne pytanie. W końcu musiał się upewnić. Gdy czekolad się cofnął, dymny nie specjalnie zareagował. Ja też nie chcę się jakoś bardzo ingerować koleś, spokojnie. Natomiast kolejne zdanie które wypłynęło z pyska samotnika, wprawiło zielonookiego... w pewnego rodzaju panikę. Ah shit, zorientował się? Może powinien się wytarzać w jakiejś skoszonej trawie, zanim tu przyszedł. Albo w koniu. Niby nie miał nic do ukrycia, ale też nie wiedział jakie intencje oraz nastawienie ma rozmówca do klanów. Zawsze było ryzyko, że go zaatakuje a potem rozpowie innym samotnikom, kim Pyłek jest. To zdecydowanie zbyt dużo możliwości ale... problemem był fakt, że były terminator nie specjalnie umiał kłamać w chwili obecnej.
- Mieszkałem tam przez chwilę - Odpowiedział zgodnie z prawdą, kiedy to końcówka ogona drgnęła lekko zdradzając poddenerwowanie.

Mruknął, przyglądając się uważnie kocurkowi. Ciężko mu było określić dokładny wiek, chociaż z pewnością nie wyglądał na osobę mającą za sobą księżyce ciężkiego życia.
– Raczej starszy. – odparł wreszcie. Kopcuch to pogodny, ale rozważny typ, zdecydowanie nieprzypominającego młodego i lekkomyślnego koziołka, skaczącego wesoło po terenach, jak to robią niektóre koty, szczególnie te młodsze.
Przymrużył lekko ślepia, gdy dymny poczuł się zakłopotany przez jego pytanie. Jakby próbował przed nim ukryć jakąś super ścisłą i mroczną tajemnicę, odkrycie której przysporzyłoby mu dużo kłopotów. Żyto zaczął powoli domyślać się, że to jednak jeden z tych członków klanu. Nie zachowywał się, jak typowy młody samotnik, podróżujący w poszukiwaniu przygód. Był raczej... zagubiony? No i do tego ta wieloznaczna odpowiedź. Coś tutaj jawnie nie grało....
– Chwilę? – mruknął, przekrzywiając nieznacznie łeb, jakby prosząc o doprecyzowanie. W końcu chwilą mogło być cokolwiek - od jednego dnia po kilka księżyców. Ciężko było mu uwierzyć, że ten kot tak bardzo różni się od tych kotek na granicach, myślących tylko o najszybszym przepędzeniu "potencjalnego zagrożenia". Zabawne, że w jednym klanie mogą być dwie kompletne przeciwności. A może właśnie został za to wygnany? Za niewpisywanie się w szablon?

_________________

,,Raczej starszy"
Na te słowa Pyłek można powiedzieć... jakby się rozluźnił. Nie dlatego, że się cieszył. Po prostu cały stres i oczekiwanie co do tego, że może znaleźć jakiegoś członka swojej rodziny zostało starte. Nie było ich tu, musiał szukać dalej. Może... znajdzie tego kocura o którym wspominał ten tutaj (swoją drogą nadal nawzajem nie wiedzieli jak się nazywają), i jego też zapyta? Chociaż też trudno było powiedzieć, czy Popiół będzie skory do rozmowy i udzielenia jakichś informacji.
Na dopytywanie Żyta, serce Pyła zabiło jakby mocniej. Przydałaby się tu jakakolwiek umiejętność mówienia kłamstw na zawołanie, jednak nie potrafił w chwili obecnej nic wymyśleć. Chociaż z resztą, co się tak przejmował? Wystarczy, że nie powie wszystkiego i będzie dobrze. A nawet jeśli coś nie wyjdzie, nadal pozostawała możliwość wybycia jeszcze dalej i dalej, z dala od obecnych terenów klanów. Byłoby to dla Pyłka o wiele za bardzo niekomfortowe, ale jako ostatni możliwy wybór... dało się znieść.
- No... taką trochę... dłuższą chwilę - Mruknął z zakłopotaniem, chcąc po prostu w danej chwili gdzieś uciec i zdechnąć w rowie czy coś - Ale już nie mieszkam, więc no. - Dodał zaraz szybko, nie specjalnie wiedząc jak się z tego wywinąć. A jednocześnie chciał się jeszcze dopytać o inne samotnicze dusze, które miałyby informacje odnośnie jego rodzeństwa. Przeszkadzała mu jednak ta niewidzialna ściana. Blokada, przez którą czuł, że chyba nie powinien teraz o to pytać z przyczyny... niewiadomej. Przewidywalnie skończy szukając wszystko na własną łapę, bo nie dał rady spytać.

Zmarszczył nieznacznie brwi, widząc strach w oczach kocurka. Nie rozumiał, skąd w nim takie nagłe ataki paniki, skoro jedyne, co Żyto w tej chwili zrobił, to zadał pytanie o pochodzenie. Skoro tak, to z pewnością coś skrywał związanego z klanami. Pytanie tylko, co? Z jednej strony Żyta nie obchodził jakiś losowy samotnik, a mimo to kusiło go, żeby spytać, co tam takiego chowa, że aż się boi o tym wspomnieć. Zastanowił się. Skoro to dawny klanowy kot, który wstydzi się swojego pochodzenia, to prawdopodobnie zrobił coś na tyle niedopuszczalnego, że reszta klanu miałaby go za to pozbawić życia. Z kolei Żyto mógłby o tym komuś powiedzieć i tym samym ułatwić ukaranie przestępcy. Samotnik uśmiechnął się lekko na tę myśl, ale wkrótce jego pysk powrócił do kamiennego stanu.
– A mimo to mówisz tak, jakby mieli cię zaraz dor- Khm! ...dorwać. I rozszarpać na strzępy. – powiedział, wciąż borykając się z suchym gardłem. Nie pytał przy tym bezpośrednio o przyczynę strachu. Chciał, żeby ów kocurek sam do tego doszedł, inaczej spłoszy go swym kolejnym pytaniem, niczym tchórzliwego ptaszka.

_________________

Uszy kocura poszły na boki. Rozszarpać? Nie, serio nie. Wicher taki nie był. Prędzej dostałby wykład jak bardzo nieodpowiedzialnym gówniarzem jest. Nie widział Golcowej Gwiazdy czy też Szałwii jako tych mrocznych antagonistek wydających wyrok na jakiegoś pomiota który uznał, że w sumie to klany be.
- W sumie to po jakimś czasie mogę im się zatrzeć w pamięci. Albo myślą, że gdzieś umarłem - Mruknął, marszcząc brwi. Yeah, chyba jedynymi kotami z którymi miał w chwili obecnej jakąś relację, byli jego rodzice, Żubr i Szałwia w pewnym stopniu, z którą nawet treningu nie dokończył. Ale ta relacja to raczej znajomość z pyska. Chociaż większość na pewno zapamięta go jako nieodpowiedzialnego, sprowadzającego kłopoty, zdegradowanego kota.
- Więc wątpię, że ten. Po prostu wolałbym ich raczej nie spotkać. - Przyznał się w końcu. Unikanie stresującej sytuacji byłoby naprawdę mu na łapę.

Stajnia pełna słomy, jak na razie spokojnych koni, ziarna i pozostałości po nikłym zapachu dwunożnego, który tonął w charakterystycznej końskiej woni. A na dworze? Cóż, na dworze mieliśmy spokojny wieczór z tańczącymi płatkami śniegu, które Pyłek z przyjemnością oglądał przez okno, głównie przez fakt, że z ciepłego miejsca mógł się śmiać w myślach ze wszystkich tych pokrak co teraz pewnie sobie marzną albo toną w śniegu. Ah, te mokre, pozlepiane futra. Czegoż chcieć więcej? Ludzie nie wyganiają, bo kot tępi gryzoniowe szkodniki, a dymny korzysta z darmowego bufetu. Co prawda czasem tęsknił za starym życiem ( inhale przechodząc tym samym chwilowe załamanie czy na pewno postąpił dobrze i czy nie zostanie nabity na widły podczas snu po śmierci skazując się na wieczne potępienie przez złamanie kodeksu wojownika w kilku bardzo istotnych punktach i czy jakiekolwiek jego starania miały kiedykolwiek sens), ale czy oni mieli słomiane boliki? Nie. Plus dla niego. Ułożył się na kostce słomy, dla zabawy gryząc jakieś odstające, żółte źdźbło. Trochę nudno.

//Cień ten samotniczy

Stajnia. Jeszcze nigdy tu nie był, lecz pomyślał, że przydałoby się zobczayć jak wygląda. Może kiedyś będzie się musiał się tu schronić. W śodku zobaczył konie, lecz nie reagowały na jego przybycie. Jednak i tak wolał nie dawać wyraźnych znaków swojej obecności. Kto wie co te ogromne stworzenia zrobiłyby gdyby je zdenerwował? W środku oprócz zapachu koni, dwunożnych i słomy poczuł też zapach innego kota. Choć ciężko było mu dokładnie określić czy zapach jest stary czy świeży przez wydzielinę z nosa, stwierdził, że kot jest gdzieś tutaj i to od dłuższego czasu. W końcu go zauważył. Był to kocur, czarny.
- Witaj - miauknął.

_________________