No, dzień na zgromadzenie nie był zbyt przyjemny. Kto lubił, jak cały czas leje? I do tego wieje lodowaty wiatr? A do tego, duża część wybranej delegacji (w tym on sam) miała krótsze futra, przez co jeszcze mocniej będzie odczuwać skutki miernej pogody. Oj, to będzie próba dla Chudego i Ognia! Ale im się trafiło. Wybrane koty się zbierały, a mżawka ustala. Czyżby dobry znak? Zaczął prowadzić klan przez Ciemną Głuszę, przechodząc niedaleko Skalnego Zęba, by drzewa trochę ochroniły ich przed warunkami pogodowymi, potem ruszył w stronę przejaśnienia w lesie w stronę Świetlikowego Zagajnika. Przy okazji poprosił Chudego do siebie już na samym początku ich podróży. Swojemu podopiecznemu jeszcze nie zdążył wyjaśnić, czym są zgromadzenia, a czas dojścia był odpowiedni, żeby poznać podstawy.
- Razem z innymi kotami zostałeś wybrany, by reprezentować klan na zgromadzeniu. To spotkanie wszystkich trzech klanów w jednym miejscu o konkretnej porze. W każdą pełnię co sześć księżyców, w tę noc trwa między klanami rozejm. Zgromadzenie jest okazją na pokazanie, jak bardzo urósł w siłę klan, a także to czas na podzielenie się nowinami ze swojego klanu. Jak jest spokojnie, to głównie polega to na przedstawieniu nowych wojowników, a także terminatorów, którzy rozpoczęli treningi. Dla ciebie może być to okazja do poznania innych kotów spoza klanu, a także zobaczenia, kto rządzi w innych klanach. Mogę ci tylko powiedzieć, że życie kota w innym klanie może być zupełnie inne od tego, jak ty żyjesz w Klanie Gromu. Ja niestety nie będę mógł być przy tobie podczas zgromadzenia, bo przywódcy siedzą oddzielnie na Gadzich Łuskach, ale jakbyś miał jakieś pytania w trakcie trwania, to każdy z wojowników chętnie ci na nie odpowie. A może masz jakieś pytania teraz? - wytłumaczył młodzikowi, jednocześnie mając uszy otwarte na potencjalne pytania. W tym czasie przebili się całym klanem przez Świetlikowy Zagajnik i wyszli na teren Gadzich Łusek. Oh? Byli pierwsi? A to nowość! Po odpowiedzeniu na pytania Chudego rozejrzał się po gromadzie kotów z jego klanu z lekkim uśmiechem.
- Będziemy czekać na inne klany, mam nadzieję, że za niedługo przyjdą. Ja lecę na swoje miejsce i nie zapominajcie, że zostaliście wybrali do reprezentowania Klanu Gromu - powiedział do wszystkich, a potem zerknął na terminatorów. Byli najmłodsi i to było ich pierwsze zgromadzenie, dlatego słowa kierował głównie do nich, ale też do reszty. A on ruszył na miejsce przywódców, siadając na zimnym i mokrym miejscu i pusząc swoją krótką sierść, by chociaż trochę tego ciepła utrzymać. Miał nadzieję, że nie zamarznie w połowie zgromadzenia!

Czuła się jak ostatnie kocie, gdy tuż przed wyjściem na Zgromadzenie, odczuła silną potrzebę pozostania w obozie. Czuła, że będzie padać i naprawdę, ale to naprawdę chciała tego uniknąć, ale nie mogła. Jak na złość faktycznie złapał ich deszcz i jej dobry humor związany z ponownym pójściem na zgromadzenie u boku dwójki swoich terminatorek - zniknął wraz z grubymi kroplami moczącymi futro na jej grzbiecie. Mimo lekko naburmuszonej miny, drogę do Gadzich Łusek spędziła z Gęsią Lotką, Wschodzącym Księżycem i Ropuszym Skrzekiem na całkiem przyjemnej rozmowie. Pod sam koniec zaczepiła jeszcze Orzecha i Roskę by życzyć im przyjemnego zgromadzenia pomimo okropnej pogody i ruszyła w poszukiwanie w miarę osłoniętego miejsca. Niestety, otwarta przestrzeń jej w tym nie pomagała i finalnie przysiadła w miarę blisko skały, strosząc sierść by odrobinę się ogrzać. Na razie nie widziała delegacji Klanu Rzeki, a między kotami z Klanu Gromu nie dostrzegała nikogo znajomego, dlatego cicho liczyła, że albo ktoś sam się do niej dosiądzie, albo spędzi zgromadzenie w samotności. Nie ukrywała, chyba nie miała dzisiaj najlepszego humoru przez ten deszcz...

W trakcie podróży Owcze Runo głównie milczała. Była wręcz...zamyślona i praktycznie szła wraz z całą delegacją tak jakby była na autopilocie. Nawet deszcz i ziąb, który uderzał w nią i pokrywał jej futro mokrą warstewką nijak jej przeszkadzał. Po prostu był i tyle. Na miejsce przybyli pierwsi, co było dosyć zaskakujące, zważywszy, że raczej zjawiali się jako ci kolejni bądź ostatni. Spojrzała na Rozżarzoną Gwiazdę, który tłumaczył coś swojemu terminatorowi, a także przypominał innym, że reprezentują Grom i każdy mógł rozejść się w swoją stronę. Naturalnie Owcze Runo skierowała swoje kroki w kierunku skałki wyznaczonej dla medyków i tam też przysiadła oczekując pozostałych. Wcale długo nie musiała czekać, aby przy Gadzich Łuskach pojawili się Wichrzacy, co dało jej nadzieję, że za chwilę będzie miała okazję porozmawiać z Motylim Blaskiem i Wieczorną Rosą. Na razie jednak nie dostrzegła wichrowym medyków toteż błądziła wzrokiem po okolicy, głównie jednak mając go wbity w łapy.

Kolejne dwie pory, kolejne Zgromadzenie; tym razem już z Rozżarzoną Gwiazdą na czele. Zastępczyni zajmowała się wszelkimi przygotowaniami i zbieraniem kotów przed wyruszeniem, a potem, cóż - wyruszyli. Złota okazjonalnie przyspieszała lub zwalniała tempa, by znajdować się regularnie w każdej części ich małego orszaku i sprawdzać, czy nikt nie narzeka na temperatury (brr!) ani zmęczenie czy głód, a także czy nikt się nie zgubił, z racji gdyż mieli tutaj kilku nowomianowanych terminatorów, dla których ta wyprawa była pierwszą.
W końcu jednak doszli i… och, a to ci niespodzianka? Byli pierwsi. Może naprawdę Klan Gromu się polepszał… albo mieli zwyczajnie szczęście. Zajęła miejsce na jednej z Łusek dumnie, a gdy przyszedł również i Klan Wichru - skinęła Orzechowej Gwieździe na powitanie głową.

Czy spodziewała się, że zostanie wybrana na zbliżające się zgromadzenie? Niezbyt. Chociaż... Tak szczerze to w ogóle niewiele się nad tym zastanawiała. W końcu odpowiedź szybko pojawiła się w jej głowie. Nie, szanse są niewielkie. Dlaczego? Bo się wcale na tle klanu nie wyróżnia. Przecież są inni wichrzacy bardziej barwni i aktywni w wichrowym życiu. A ona? Huh, żyje w cieniu. Wcale by się nie zdziwiła, gdyby Orzechowa Gwiazda całkowicie o niej zapomniał. Ale pamiętał. Spośród dużego grona wybrał właśnie ją, co uznała za pewnego rodzaju wyróżnienie, które... Niezbyt rozumiała. Ale zapytanie lidera o powód tej decyzji było ostatnim co chciałaby zrobić.
Pogoda od samego rana była okropna. Lało, a w dodatku było zimno, co znacznie zniechęciło Srebrzystą Łapę do pójścia na zgromadzenie. Nie miała jednak zamiaru z tego rezygnować. W dodatku ulewa dość w końcu zniknęła, a więc spacer do Gadzich Łusek był nawet trochę przyjemny, a przynajmniej do czasu. Bo kurde no, w pewnym momencie drogi znów zaczęło padać (tym razem na szczęście była to lekka mżawka), a wiatr znacznie się wzmógł i stał się lodowaty. Na twarzy Dymki pojawił się niezadowolony grymas, który tkwił tam przez resztę trasy. Zniknął dopiero w momencie, gdy klan dotarł do miejsca zgromadzenia. Został zastąpiony ciekawością, którą spowodowało zainteresowanie obecnym już Klanem Gromu. Rozejrzała się po jego członkach dokładniej i przez chwilę nawet przeszło jej przez myśl, by kogoś zaczepić, ale... Huh, gdy już miała zrobić pierwszy krok, poczuła, że nie jest w stanie. No bo... W sumie to po co? A może po prostu nie potrafi? Rozmowa mogłaby być niekomfortowa, a wtedy by się zbłaźniła (przynajmniej sama tak to widziała). Chyba lepiej będzie usiąść gdzieś z boku i samotnie. Tak tez zrobiła. Znalazła wygodne miejsce, rozejrzała się jeszcze raz, a na końcu nerwowo przylizała futro na piersi. Pod wpływem wilgoci loki zakręciły się jej bardziej i cóż, miała wrażenie, że nie wygląda to dobrze.

Pogoda nie należała do najprzyjemniejszych i już od samego poranka dawała się we w znaki. Mimo krótkotrwałego przejaśnienia mżawka wraz z chłodnym wiatrem, który chłostał po pysku ponownie złapała delegację nim ta zdołała dojść do Gadzich Łusek. Wbrew jednak pozorom, Słodkiej o dziwo dzisiejsza pogoda nie przeszkadzała. Przez to, że zastępczyni była cała w skowronkach od momentu, kiedy związała się z Orzechem, niestraszny jej był deszcz ani mroźne wietrzysko!
Na miejsce przybyli jako drudzy. Pierwsi z kolei na miejscu zgromadzenia pojawili się Gromiacy przez co też miała już do kogo podejść. Wojownicy i terminatorzy rozeszli się po polanie natomiast ona przez moment jeszcze towarzyszyła Orzechowi by potem zająć swoje miejsce w towarzystwie siedzącej już na skałce Zaćmionego Słońca. Wprzódy posłała kotce wesoły uśmiech. Podobnym obdarzyła też ich przywódcę.
— Witaj Zaćmione Słońce. — rzekła na dobry początek i omiotła wzrokiem wszystkich tych, którzy porozsiadali się już wokół Gadzich Łusek. — Mam nadzieję, że Klan Rzeki prędko się pojawi. Nie chciałabym przemarznąć do kości, a pogoda zdaje się, że się nie polepszy.

Koźlorogi ucieszył się z tego faktu, że tym razem on idzie na zgromadzenie. Dawno go na żadnym nie było i liczył, że na tym coś ciekawego się wydarzy. Bo ostatnio omijała go każda fajna drama klanowa więc chciałby coś zobaczyć fajnego. No ale jeżeli to będzie typowe posiedzenie jak zwykle no to może z kims pogada? Tak czy inaczej, musiał przede wszystkim zająć się Ognistą Łapą. Kocurek był jeszcze młody. Dopiero został terminatorem. Jako jego mistrz musiał zadbać o jego bezpieczeństwo i zdrowie. W szczególności kiedy pogoda była do kitu. Ugh... Lepszego dnia nie mogli sobie wybrać.
Szedł za Żarem a obok siebie miał Ognistą Łapę. Uśmiechnął się do swojego terminatorami i mruknął.

- Pewnie zżera Cię ciekawość co? W końcu zgromadzenia klanów są raz na jakiś czas.- szturchnął go w bok po czym dodał. - Masz okazję po raz pierwszy zobaczyć wszystkich przywódców, zastępców i medyków. Do tego będą tam wojownicy i terminatorzy. Więc może kogoś poznasz w podobnym wieku! - machnął delikatnie ogonem po czym zaczął dalej mówić.  
- Chce żebyś miał ubaw z tego spotkania ale pamiętaj, że reprezentujesz nasz klan więc prosiłbym żebyś zachowywał się w porządku. Zwłaszcza przy starszych kotach, dobra? - pouczył go by Ognista Łapa nie narobił wstydu przy wszystkich klanach. Musieli dbać o dobrą reputację Klanu Gromu.

Podsłuchał rozmowę Żara z Chudą Łapą.  Koźlorogi zrównał z przywódca na chwilę by szturchnąć go przyjacielsko w bok. - Spokojnie Żar, będę miał tą dwójkę na uwadze. Ty się zajmij byciem przywódcą i się nie martw. - czemu tak zaproponował? Sam nie wiedział. Najwidoczniej miał dobry humor i czuł sympatie względem młodziaków.   - Także, Chuda Łapo i Ognista Łapo możecie na mnie polegać. Będę siedział gdzieś z przodu więc łatwo mnie znajdziecie. A teraz korzystajcie! - zachęcił ich po czym rozejrzał się dookoła. Oh, byli pierwsi, jednak dość szybko przyszedł Klan Wichru. Najwidoczniej rzeczniacy się spóźnią.

Usiadł gdzieś z przodu, tak jak mówił i obserwował nadchodzące powoli koty.

Pogoda była paskudna przez cały dzień i Mknąca Gwiazda naprawdę współczuł wybranym na Zgromadzenie kotom, a zwłaszcza trzem terminatorkom, dla których to miało być pierwsze większe wyjście. Siedzenie w deszczu z pewnością nie należałoby do najprzyjemniejszych, dlatego kocur odetchnął z ulgą, gdy ten ustał. Co prawda nie na długo, gdyż w trakcie drogi dopadła ich mżawka i zimny wiatr, z czym nie pomagało krótkie futro. Pozostawało liczyć na to, że nie skończą wszyscy w lecznicy.
Dotarli, jako ostatni. Kocur miał nadzieję, że pozostałe klany nie musiały na nich długo czekać, choć nie miał wcale wrażenia, żeby się spóźnili. Odwrócił się do Rzeczniaków, uśmiechnął się do nich i życzył miłego Zgromadzenia. Dopiero wówczas skierował swoje kroki na skałkę, z której miał już okazję przemawiać. Może dlatego nie czuł już takiego stresu, choć lekki się przedzierał.
– Rozżarzona Gwiazdo, Orzechowa Gwiazdo – przywitał się uprzejmie z przywódcami, pochylając głowę. – Mam nadzieję, że nie musieliście długo czekać.

Pierwsze zgromadzenie odkąd Mknąca Gwiazda został przywódcą a on - jego zastępcą. To, że się stresował to było mało powiedziane. Przywykł już do nowych obowiązków, nie bał się już tego jak wypadnie przed Rzeką w nowej roli, ale bał się jak wypadnie w niej przed przywódcami i innymi zastępcami. Ciągle jednak starał się być pewny siebie i nie okazywać swojego niepokoju. Zamiast tego zajął się upewnieniem, że każdy wyznaczony na zgromadzenie ruszył z nimi i że w trakcie podróży nikt nie zostanie w tyle ani się nie zapodzieje, zwłaszcza najmłodsze terminatorki. Z tego wszystkie nawet nie zwracał uwagi na deszcz, przez który całe jego długie futro było mokre i prawie przyklejało mu się do ciała.
Dotarli ostatni. Świetnie. Nienajlepsze pierwsze wrażenie jak na nową władzę Klanu Rzeki. Miał tylko nadzieję, że Grom i Wicher nie czekały długo. Nim jego klan rozpierzchł się po terenie Gadzich Łusek zwrócił się do swojej najmłodszej terminatorki. To w końcu musiało być dla niej duże przeżycie, udać się na zgromadzenie tak krótko po zostaniu terminatorem.
- Baw się dobrze, Muszelkowa Łapo. Mam nadzieję, że poznasz kogoś nowego. I pamiętaj, że reprezentujesz swój klan - powiedział, w pocieszający sposób przejeżdżając ogonem po boku szylkretowej koteczki.
Po tym ruszył za Mknącą Gwiazdą w stronę Gadzich Łusek, by wskoczyć na skałkę przeznaczoną dla zastępców, gdzie siedziały już Zaćmione Słońce i Słodki Nektar. Chyba najbardziej stresująca dla niego chwila. Tyle dobrego, że ich patrol przekazał już obu klanom, że to on jest teraz zastępcą i wyglądało na to, że nie będzie musiał tłumaczyć się starszym kotkom ze swojej obecności na tym konkretnym głazie.
- Dobry wieczór, Słodki Nektarze, Zaćmione Słońce - miauknął w miarę spokojnie, kulturalnie pochylając delikatnie głowę przed obiema zastępczyniami, posyłając im pod koniec lekki uśmiech.

To dziś. Jego pierwsze zgromadzenie.
Co prawda pogoda wcale nie dopisywała, jednak Chudego to nie zniechęciło. Był zbyt ciekawy i zbyt zadowolony, by móc teraz narzekać na lodowaty wiatr i mżawkę. Przecież nie jest z cukru. W najgorszym wypadku po prostu się przeziębi, ale... To zdecydowanie nie jest coś, czym mógłby martwić się teraz, w takiej chwili. W końcu został wybrany na zgromadzenie, co odebrał jako kolejne już wyróżnienie i szansa na pokazanie się z dobrej strony, co... W przyszłości na pewno sprawi, że znów zostanie doceniony. Rozżarzona Gwiazda najwidoczniej już zobaczył w nim to zasiane nasiono potencjału i postanowił nieco pomóc mu zakiełkować. Tak przynajmniej postrzegał to sam młodzik i... Chyba właśnie dlatego czuł taką ekscytację w powodu zbliżającego się zgromadzenia.
Już na początku trasy został przywołany przez lidera. Mentor wyjaśnił mu parę istotnych kwestii, mniej lub bardziej mu znanych.
- Brak pytań. - Mruknął krótko, a zaraz po tym przeniósł wzrok na Koźlorogiego. Wojownik, wraz z Ognistą Łapą, kroczył tuż przy Rozżarzonej Gwieździe. Zapewnił, że zajmie się dwójką terminatorów, by przywódca mógł skupić się na swoich zadaniach.
Reszta drogi minęła dymnemu spokojnie. Trzymał się z Ignisem, zmuszony wysłuchiwać jego żywej gadaniny... Której o dziwo uważnie słuchał, a momentami nawet starał się uczynić z tego monologu rozmowę. Ciężko mu jednak było się skupić, ponieważ część jego myślami krążyła gdzieś wokół innych tematów. Różnych, ale głównie dotyczących Klanu Gromu, jak i pozostałych dwóch. Dziś zobaczy je pierwszy raz. Jak bardzo tamte społeczności różnią się od Gromiaków? Czy będzie miał okazję poznać kogoś nowego? Trochę się tego obawiał, będąc szczerym.
Koleżka o ognistym futrze dość prędko zniknął Chudemu z pola widzenia. Huh, szkoda. Liczył, że znajdą sobie... Wspólne towarzystwo. Głośno wypuścił powietrze z nozdrzy, a następnie rozejrzał się. Grom przyszedł jako pierwszy, jednak Wicher zjawił się chwilę później, a zaraz po nim również i Rzeka. Nagle w Gadzich Łuskach zrobiło się dziwnie tłoczno i głośno. W pierwszej kolejności Chudy zwrócił uwagę na skałę, na którą wcześniej wskoczył Rozżarzona Gwiazda. Przyjrzał się bardziej pozostałym dwóm przywódcom- złocistemu kocurowi oraz drugiemu, o łaciatym futrze. W następnej kolejności przeniósł spojrzenie na miejsce, w którym usadowili się zastępcy. Zaćmione Słońce siedziała w towarzystwie dwóch innych kotów. Chudy spojrzeniem poświęcił im równie długą chwilę, a potem... Huh, chyba pora do kogoś w końcu podbić. Nie do końca był pewien czy aby na pewno tego chce, ale... Miał wrażenie, że będzie wyglądać jak ostatni frajer, jeśli spędzi zgromadzenie samotnie. Poza tym, jak już dostał tę szansę to wykorzysta ją jak najlepiej, by potem niczego nie żałować. Zaczął rozglądać się za potencjalnym kandydatem do rozmowy.

Dość gwałtownie odwróciła się, gdy usłyszała czyiś głos. Ten ewidentnie był skierowany do niej, więc... Uh, chyba wychodzi na to, że znalazła sobie towarzystwo. Albo raczej towarzystwo znalazło ją. Niewiele większy od niej samej, bursztynowooki kocur o płomiennym futrze pojawił się tak nagle, tak prędko. Nie zauważyła jak się do niej zbliża. Przywitał się przyjaźnie, a nawet lekko się uśmiechnął. Nim odpowiedziała, zdążył się jeszcze przedstawić, nie jednym, a dwoma imionami. Ognista Łapa... Albo Ignis. O ile to pierwsze nie wzbudziło w niej żadnej ciekawości (ot, zwykłe imię zwykłego terminatora), to za to drugie sprawiło, że nastawiła uszu. Nie brzmiało klanowo. Bardziej jak miano należące do samotnika, który o leśnych stadach nawet nie ma pojęcia. Ale mogła się mylić. Równie dobrze imię mogło zostać nadane na cześć jakiejś... Wyszukanej rośliny albo czegoś, czego przeciętny kot nie zna. W końcu takie przypadki, choć rzadkie, też się zdarzają.
- Cześć. Tak. - Rany boskie...! Wyszło tak sztywno, tak krótko i sztucznie... A przynajmniej sama miała takie wrażenie. Natychmiast poczuła zażenowanie, które z kolei sprawiło, że jej oczy rozszerzyły się, a spojrzenie zostało wbite we własne łapy. Na szczęście była to tylko chwila. W tym krótkim momencie zorientowała się, że zapewne robi z siebie jeszcze większego klauna i żeby temu zapobiec powinna jak najszybciej zacząć zachowywać się jak najbardziej n a t u r a l n i e. Uh, miała nadzieję, że to dziwne zachowanie jej nie spaliło. Z drugiej strony, istniała taka opcja i świadomość tego sprawiała, że koteczka obawiała się spojrzeć na Ognistą Łapę. Nie chciałaby zobaczyć na jego twarzy zażenowania, zniechęcenia lub... Jakiegokolwiek innego grymasu, przez który zrozumiałaby, że przekreślił ją już na starcie. Z jej winy, rzecz jasna!
- Srebrzysta Łapa. Z Klanu Wichru. - Przedstawiła się w końcu, gdy przełamała się i przeniosła spojrzenie na jego twarz. Próbowała się nawet nieco uśmiechnąć, ale skoro nigdy tego nie robi to i tym razem nie była w stanie. - Ale możesz mówić mi Dym. - Dodała zaraz, a po niepewności nie było obecnie ani śladu. Chyba zdołała to opanować. Poza tym pomyślała, że zdradzenie mu swojego kocięcego imienia będzie... No, miłe. Sam przecież chwilę temu zrobił to samo. - Pierwsze zgromadzenie? - Zapytała, przyglądając mu się uważnie. Nie chciała, by zapadła między nimi niezręczna cisza. Może i nie wybrała najlepszego sposobu na rozwinięcie rozmowy, ale... Cóż, to było pierwsze co wpadło jej do głowy. Jak widać nie jest najlepsza w interakcjach, jeżeli chodzi o obce koty. Dlaczego to takie trudne?

Większość drogi na zgromadzenie Szyszka spędziła z wzrokiem w dole, dając sobie czas na przemyślenia i mentalne przygotowanie się na pierwsze zgromadzenie. Przy okazji starała się nie wdepnąć w żadna kałużę czy błoto.
Nadal ją lekko uwierała myśl, że dostała przywódcę jako mentora i została wybrana aby pójść na zgromadzenie jednego dnia, ale starała się tego nie traktować jakoś wyróżnienie. Bardziej myślała o tym jak o miłym zbiegu okoliczności. Nawet nie wspomniała o tym przy nikim na głos bo nie chciała wyjść na snoba; nie uważała się za kogoś ponadprzeciętnego.
Im bliżej byli Gadzich Łusek tym bardziej myśli terminatorki wydawały się ciche i oddalone. Emocje stawały się tak intensywne, że wygłuszały myśli. Szyszka nie była pewna co czuje, ale czuła to mocno.

Gdy doszli na miejsce kotka zatrzymała się w chodzie, z jedna łapką uniesiona i jej wzrok lądował kolejno na każdym już obecnym kocie. Myślała do kogo może podejść, chciała się pokazać z dobrej strony i dyskretnie dać Mknącej Gwieździe znać, że chętnie nawiąże nowe znajomosci i jest dobrym kandydatem na przyszłe zgromadzenia.
Po chwili zorientowała się, że nie powinna głupio stać jak drzewo wiec zajęła miejsce gdzieś w okolicach Muszelki, ale nie za blisko. Dała sobie przestrzeń żeby trochę uspokoić emocje i przyzwyczaić się do nowego otoczenia, ale nie przestała się rozglądać po kotach dookoła i myśleć nad potencjalnymi tematami rozmowy. Łapał ją lekki niepokój na myśl o tym, że pozna nowego kota i jest możliwość, że się przed nim zbłaźni, ale przecież zgromadzenia polegają na zakładaniu nowych znajomości, prawda???….

Nie musieli długo czekać na Klan Rzeki. I dobrze bo Kozioł nie chciał tutaj siedzieć za długo przy takiej pogodzie. Starał się tego nie pokazywać ale było mu naprawdę zimno. Jego krótkawe futro mało co dawało. Jednak nie pokazywał tego. Jego duma mu na to nie pozwalała.

Dostrzegł jak pewna młoda kocica zbliża się w jego kierunku. Była z klanu Wichru. Dawno nie rozmawiał z kimś stamtąd od kiedy kontakt ze Zawilec i Szałwią się urwał... Wiedział, że Szałwia umarła ale nie wiedział czy ten sam los spotkał Zawilec. Nigdy nie pytał.

- Miejmy nadzieję, że się nie rozpada! Wolałbym wrócić do obozu w suchym futrze. - uśmiechnął się do kocicy sympatycznie. Pierwszy raz widział ją na oczy ale wydawała się być miła i pełna uroku. Już jej imię było urokliwe.
- Oczywiście, zapraszam. - poklepał ogonem miejsce obok. - Wierzbowy Puch... Bardzo oryginalne imię. Podoba mi się. Ja mam na imię Koźlorogi. - przedstawił się kulturalnie. Wręcz było to zupełnie nie w jego stylu ale Kozioł potrafił być bardziej oficjalny kiedy wypadało.

- Jak tam u was się wiedzie? Mam nadzieję, że nic złego się nie wydarzyło w Klanie Wichru od ostatniego zgromadzenia. - zadał typowe pytanie. Naprawdę był kiepski jeżeli chodziło o takie małe pogaduszki. Dawno też nie rozmawiał z kimś nowym.

Pierwszy raz miała okazję uczestniczyć w Zgromadzeniu, choć nie była już najmłodsza i spokojnie mogła reprezentować swój klan już wcześniej. Ale przywódca chyba dopiero po kłótni na ceremonii zamierzał jakkolwiek zacząć ją poważnie traktować, albo chociaż udawać przez najbliższe dwa księżyce, czego miała świadomość, żeby mu nie zrobiła kolejnej gównoburzy na ceremonii.
W każdym razie - z ulgą stwierdziła, że przyszli pierwsi, co dało jej możliwość obserwowania wszystkiego, jak koty się zbierają, jak wyglądają przywódcy (bo wiedzieć a widzieć to dwie różne rzeczy), no i przede wszystkim z boku obserwować cały przebieg Zgromadzenia, którego nigdy nie miała okazji zobaczyć na oczy.
Dlatego też przycupnęła gdzieś z boku, aczkolwiek nadal gdzieś blisko centrum zgromadzenia, a następnie zaczęła się rozglądać, uważnie przyglądając kolejnym nadchodzącym klanom. Dziś zamierzała być obserwatorem, a kto wie, może następnym razem będzie od zagadywania.