Jałowiec jako iż była ciekawskim dzieckiem, nie mogła przegapić żadnego zebrania ani ceremonii, to też słysząc wołanie Krzywej Gwiazdy szybko wybyła z kociarni. Ciekawe, co tym razem się szykowało? Na mianowanie jej i rodzeństwa było chyba jeszcze za szybko, innych kociaków nie było, może ktoś miał zostać wojownikiem? A może po prostu zwykłe zebranie?
Gdy przybyła na miejsce nikogo jeszcze nie było. Spojrzała na przywódcę. Uh, trochę niezręcznie. Spłaszczyła uszka nie do końca wiedząc co zrobić.
- Dzień dobry - przywitała się kulturalnie ze staruszkiem, no bo chyba tak wypadało, nie? Po czym usiadła gdzieś z boku czekając aż przyjdzie reszta klanu.

Słyszał, że ktoś coś wołał, ale zajęty był czyszczeniem swojej sierści, aby się tym przejąć. Musiał w końcu wyglądać wspaniale. Dopiero śmignięcie złotej sylwetki przykuło jego uwagę, a ciekawość wzięła górę. Co się działo? Gdzie Jałowiec tak pędziła? Widząc, że siostra wybiega ze żłobka, chwilę siedział i myślał czy za nią ruszyć. Po kilku uderzeniach serca podjął decyzję i rzeczywiście to zrobił. Nie zamierzał przegapić tego czegoś, co tak zafascynowało złotą. Potuptał na miejsce, stając przed liderem.
— Dzień dobry! — przywitał się tak jak siostra, po czym usiadł obok niej, trącając ją łapką. — O co chodzi? Czemu tak pognałaś? Myślisz, że możemy brać udział w zebraniach dorosłych? — szepnął w jej stronę.

Gdy do uszu Jaśmin dotarł głos przywódcy, czarne ucho poruszyło się w zdziwieniu. Zanim jednak wstała, by podejść na dogodne miejsce, dokończyła ostatnie poprawki w czyszczeniu futra, by nie pojawić się jak ostatni kocmołuch, reprezentując sobą jakieś zaniedbanie. Gdy natomiast Krzywa Gwiazda ukazał się jakoś bliżej, srebrna kotka kiwnęła mu głową na powitanie i usiadła w jakimś miejscu, gdzie dobrze mogła wszystko widzieć i by w razie czego żaden olbrzym nie zasłonił jej widoku. Chociaż zadzieranie nosa do góry też było irytujące... eh. O cóż mogło chodzić? Na mianowanie złotych kociąt jeszcze za wcześnie, nikt chyba nie ukończył treningu, a wołanie miało wyraźnie słowo ,,zebranie" w środku. No i Krzywa Gwiazda wyglądał, jakby miał zamiar spaść i zamienić się w kruchy liść jesienny, więc odpowiedź nasuwała się sama. Tylko jak to będzie w praktyce? W teorii Mknący miał u Jaśmin plusa za udzielanie jej informacji, ale to jedyny kontakt jaki miała z kocurem. Sprawdzi się czy nie? I kto na zastępcę? Połyskująca Tafla już może?

Trzcinowy Brzeg nie mógł udawać, że nie ma go w obozie. Nie zauważył Krzywej Gwiazdy, który wspinał się na Omszoną Skałę, zajęty posilaniem się. Zwyczajnie zajadał mysz gdzieś w centrum obozu, gdy rozległo się wołanie. Uniósł łeb zaskoczony. I cóż, nie mógł się nijak wymigać, nie mógł szybko uciec z obozu, że go nie ma, by nie dostać przypadkiem żadnego terminatora... ale chwila, był jakiś miot do mianowania? Z przestrachem zdał sobie sprawę, że nie wiedział, nie orientował się. Ale cóż, szybko wciągnął resztkę myszy, bo niewiele jej już do dojedzenia zostało, zakopał resztki, a następnie przysunął się nieco bliżej Omszonej Skały, by lepiej widzieć, ale nadal był na uboczu, lekko cofając uszy. Przypał.

Sowi Zmierzch, jak każdy dobry obywatel, również zjawił się na zebraniu, idealnie na styk wracając z polowania. Ledwo co odłożył na stos wiewiórkę a Krzywa Gwiazda zwołał klan. Kilka kotów zdążyło już przyjść, ale nadal niewiele, więc dymny szybko wyłapał wśród przybyłych rude futro. Przysiadł obok Trzcinowego Brzegu zanim skinął głową przywódcy na powitanie.
- Cześć - przywitał się na początek z przyszywanym bratem. - Myślisz, że o co może chodzić? - zapytał nieco ciszej z wyraźnym zaciekawieniem. Nie ma co ukrywać, że zwykle zebrania zwoływane były gdy w klanie były jakieś problemy. Sowi Zmierzch miał jednak nadzieję, że tym razem chodziło o coś... mniej przygnębiającego. A może chodziło o samego Krzywą Gwiazdę? Widać było, że ostatnio strasznie się zestarzał a noga chyba też mu nie pomagała. Pomimo to wojownikowi jakoś ciężko było przetrawić myśl, by ten zdecydował się wstąpić do starszyzny. Stary kocur w końcu rządził klanem od... od zawsze, mogło by się wydawać.

Jej uwagę szybko przykuł jej brat, który wyszedł za nią z kociarni. Fajnie, nie będzie sama. Coraz więcej kotów zaczęło się pojawiać. Koteczka zerknęła dyskretnie na Jaśminową Łapę, udając, że nie patrzy na nią tylko gdzieś dalej w korony drzew. W sumie nie wiedziała czemu, chyba po prostu zwykła ciekawość.
- Chce wiedzieć, o co chodzi - zaszeptała do brata, myśląc, że chyba nie wolno było głośno mówić w takiej chwili. - To chyba jeszcze nie nasza ceremonia, co? Mama by nam chyba powiedziała, jakbyśmy mieli być mianowani wcześniej?
Rozszerzyła delikatnie oczka, zdziwiona pytaniem Lśnienia. Rozejrzała się po zbierających się kotach.
- Nikt nas przecież nie wygania - zauważyła. No bo skoro już tyle dorosłych przyszło, a jeszcze nikt ich nie wyprosił, to chyba mogli tu być? No chyba nie byli tacy mali, by ktoś ich nie zauważył! Mimowolnie Jałowiec przeniosła zaciekawiony wzrok w stronę Krzywej Gwiazdy. No niech to się już zacznie, chciała wiedzieć, o co chodzi!

Słyszę wołanie. Nieszczególnie zwracam uwagę na to, czy wypada ceremonia, czy nie; jak bardzo bym tego nie chciał, moje zainteresowanie innymi spadło do prawie że zera. Nie liczyłem, ile księżyców miał najmłodszy miot - w końcu nie byłem ich matką… ale Krzywa Gwiazda najwyraźniej sam klaryfikuje tą kwestię, mówiąc wyraźnie o zebraniu. Gdyby naprawdę tak Cię to nie obchodziło, panie krawędziowy, to nie myślałbyś o tym w ogóle. Najwyraźniej nawet bycie emo mi nie wychodzi!
Siadam gdzieś z boku i, jak od niechcenia, zaczynam udawać, że w międzyczasie dbam o toaletę. To znaczy… nie udaję mycia się. Udaję potrzebę mycia się.

Wyszedł z przywódcą na środek obozu, przybierając dobrą minę do złej gry. Stresowały go nadchodzące zmiany, ale nie mógł tego po sobie pokazać. Jak by to o nim świadczyło? A nie chciał, żeby ktoś wyciągnął złe wnioski, bo chociaż bał się przyszłości, to nie zamierzał działać na szkodę klanu. Czekał, aż Krzywa Gwiazda się wdrapie, stojąc na dole asekuracyjnie, a kiedy już to zrobił, Mknący Nurt również wskoczył, na niższą półkę. Na ceremoniach i zebraniach siedział zawsze z klanowiczami, ale ogłoszenie dotyczyło również jego i dobrze by było gdyby zabrał głos. Usiadł, przesuwając spojrzeniem po zbierających się kotach. Jaka będzie ich reakcja?

Coś się święciło. I nie była to ceremonia, ani pogrzeb.
Z jednej strony dobrze, a z drugiej jeszcze gorzej, bo co mogło znaczyć zebranie?
Jakieś sprawy wewnętrzne. Od co mogło znaczyć.

Ruszyłam więc tak spokojnym krokiem, a dochodząc do miejsca pod skałą przywódcy, ujrzałam nie małe już zbiorowisko - tam kociaki Czarnostopego, tam Sowi Zmierzch, Jaśminowa Łapa, a jeszcze obok dymnego Sowy siedział Trzcinowy Brzeg.
Me złote oczy skupiły się na jednym, chcąc poznać rude futro - ah. Płotka. Niby starszy brat, a jednak...Jakoś tego nie czułam. Był moim bratem, lecz czy przyjacielem? Wątpiłam. Mało rozmawialiśmy, przez moje większe zainteresowanie treningiem, niż własną rodziną, lecz nikt nie miał mi tego za złe.
Nawet sama rodzina, o dziwo.

Wzrok zleciał na Mknący Nurt - zazwyczaj siedział on wśród zwykłych wojowników, nie pod półką lidera.
Oho. Nie podobało mi się to.
Skinęłam mentorowi i Krzywej Gwieździe na przywitanie, gdy znalazłam się obok omszałej skały.
Kroki swe skierowałam ku rudemu, dzikiemu futrze z niebieskimi oczami. Płotkowy Potok.

-Hej. Wiesz o co się rozchodzi? - Spytałam, chcąc po cichu się czegoś dowiedzieć.
Nie mogło to być o wieku Krzywej Gwiazdy, czyż nie? Nie należał do najmłodszych, lecz... Kogo miałby do wyboru Mknący Nurt?
Poczułam, jak mój kikut drży. Oh. Jakbym chciała być już wojownikiem...

Wołanie dziadka było dość niepokojące. Przyszła więc na miejsce ceremonii, ale nie było tutaj żadnego ciała. Uf! Całe szczęście! Czyli to coś innego musiało być. Ceremonia? Nie, chyba za szybko. Mianowanie wojowników? Czy w ogóle ktoś ukończył trening? Niezbyt się w tym orientowała, dlatego mogło to być to! Albo w ogóle coś zupełnie innego. Czy mieli kłopoty? Coś się stało? Ah, tyle niewiadomych! Zdecydowała się przysiąść koło Sowiego Zmierzchu i grupki wokół niego.
- Hej! Wiadomo o co chodzi? Mogę się przysiąść? - zadała pytania, a gdy dostała odpowiedź twierdzącą, to się przysiadła. A jak nie to kiwnęła głową i usiadła gdzieś na boczku sama, nie przeszkadzało jej to!

Ryk też przyszedł. Wyłonił się ze swojego legowiska i zauważył, że już całkiem spora grupa klanowiczy zebrała się na polanie. Mruknął spoglądając na Krzywą Gwiazdę i podszedł do brata. Ciekawe o cóż mogło chodzić. Dzieciarni do mianowania nie było aktualnie jeśli dobrze umiał liczyć. Zetknął na Trzcinowy Brzeg i usiadł obok.
- Siema - przywitał się jak zwykle w luźny sposób.

O co chodzi? No właśnie. O co takiego chodziło? Skupił swój wzrok na liderze, czekając na jakieś wyjaśnienia. Jałowiec nieco uspokoiła jego obawy, bo rzeczywiście miała racje. Nikt ich nie wygonił, a to oznaczało, że mogli chyba tu być. Bardzo się z tego cieszył, chociaż podzielał opinię złotej, że być może to nie było ich mianowanie.
— Może stało się coś złego? — zasugerował, a następnie przeniósł swój wzrok na czarną, która do nich się przysiadła. — Cześć, Burzo! — przywitał się z siostrzyczką, a widząc jak gromadzi się coraz więcej kotów, nieco się speszył. Może i na niego nie patrzyli, ale poczuł przemożną chęć wyczyszczenia swojego futerka, aby prezentować się idealnie. Dlatego też przylizał szybko sierść na piersi, po czym zwrócił się do kotek:
— Czy jestem gdzieś ubrudzony? — w końcu nie widział się w całości, a przed liderem przecież trzeba było wyglądać nieskazitelnie.

Tak jak się tego spodziewałem. Gdy tylko zacząłem biec w kierunku obozu, lisisko rzuciło się za mną. Nie atakowało mnie jednak tylko śledziło przez pewien czas, aż w końcu sobie odpuściło. Wpadłem więc do obozu upewniając się wcześniej, że na pewno nie wisi mi na ogonie; zdezorientowany, a przede wszystkim zdyszany. Widok Krzywej Gwiazdy na skale, Mknącego Nurtu na jednej z niższych skalnych półek, zgromadzonych kilku rzeczniaków mnie zaskoczył. Huh? Czyżby akurat przybył na ceremonię? To nawet lepiej. Mam okazję od razu ich wszystkich powiadomić o moim odkryciu.
— Krzywa Gwiazdo? — mruknąłem podchodząc bliżej skały nie zważając przy tym na możliwy wzrok na moim grzbiecie pobratymców. — Mam sprawę. Pilną. Nie może czekać, tym bardziej że chodzi tu o bezpieczeństwo szczególnie terminatorów i ich mistrzów. — dodałem gwoli przybliżenia powagi sytuacji. Nie chciałem się wcinać z całym wywodem, tym bardziej że nie wiedziałem jeszcze, w którym miejscu ta ceremonia, bo zakładałem, że była to ceremonia - była. Powiedziałem to jednak na tyle głośno, by kędzierzawy to dosłyszał i czekałem na jego reakcje.

Nie był zdecydowanie jednym z pierwszych, którzy się pojawili. Nie znaczyło to jednak chyba, że przegapił coś ważnego, bo nadal wszyscy w cierpliwości siedzieli i czekali na rozwój wydarzeń... czyli nie musiał czuć się źle z tym drobnym spóźnieniem. Wziął krótki oddech machając głowie na powitanie Ryczącemu Niedźwiedziowi, a potem jeszcze Jaśmin - jedynym, których w tłumie szybko rozpoznał. Wróbelek... albo mu umknęła, albo się nie zjawiła. Trudno, najwyżej później jej streści co się tutaj działo.
Zasiadł na boku, z tyłu, chudy ogon owijając wokół swoich łap.

Już po chwili dosiadł się do niego Sowi Zmierzch, na co delikatnie zesztywniał, nie spodziewając się tego. Miał nadzieję, że usiadł na tyle z boku, że nikt nie zwróci na niego większej uwagi, bądź też nie uzna go za na tyle ciekawego, by siadać obok, ale widocznie się mylił.
Posłał delikatny uśmiech Sowie, z drugiej strony ciesząc się, że to akurat on pojawił się obok niego, a nie ktoś obcy, jak kiedyś... i o wilku mowa, bowiem kotka, która niegdyś się do niego dosiadła i wywołała u niego niemal falę mdłości ze stresu przysiadła przy Sowim Zmierzchu, na co nabrał powietrza nosem i... zastygł tak chwilę.
- Ym... nie ma teraz... miotu do mianowania...? - spytał, ale nagle poczuł, że to pytanie totalnie nie powinno wyjść z jego pyska. Skoro wszyscy wydawali się zdezorientowani i nie wiedzieli dlaczego zostali tu przywołani, to raczej nie, głupi kłaku.
Jakby tego było mało po chwili podeszła jeszcze Ryczący Niedźwiedź. Co on nagle taki popularny się stał...? Skinął głową na powitanie, ale nie odezwał się już, tylko spuścił wzrok na swoje łapy. Zabijcie go, pls.

JUHUU. Atrakcja! Ostatnio czuję się nieco gorzej, ale nie jest to nic zaraźliwego więc nie ma co się bać kontaktu ze mną! Wcisnęłam się między bratem a Rudym Rydzem (Trzcinowym Brzegiem) rozpychając się nieco zadem. - Heeej~ to kto zostanie mianowany dziś? - spytałam wszystkich zgromadzonych w grupce. Trzeba się integrować i uczestniczyć w życiu klanu, c nie?

Przemknął się nieco leniwie za zgromadzonymi, nie spiesząc się, by od razu zasiąść przed rzecznym przywódcą. Nawet jakby ominął ważne ogłoszenie, to przecież mógłby się dowiedzieć tego później, od innych. Nie uważał, by jego obecność była obowiązkowa, ale jak już zdążył się pofatygować... Cóż, po szybkim rozejrzeniu się po zgromadzonych, bez wahania postanowił dosiąść się do Bladego Ducha, którego pacnął przy okacji ogonem po grzbiecie.
- Siema. Szczerze mówiąc, ja nie mam pojęcia, co się dzieje, i nawet nie będę pytać. Zaraz się okaże - rzucił leniwie.

Pojawiła się i czarna zjawa. Najpierw majaczyła gdzieś na obrzeżach wizji zebranych, zastanawiając się, czy w ogóle powinna wychodzić jakoś bardziej na widok, czy po prostu powinna sobie siedzieć tu z boku i obserwować wszystko z bezpiecznej odległości, jednak ostatecznie zdecydowała się na tę pierwszą opcję. Wzięła głęboki wdech i ruszyła naprzód, żeby móc wejść pomiędzy zebrane pod Omszoną Skałą koty, po czym lotem pszczoły skierowała się w stronę swoich braci, z którymi do tej pory nie miała jeszcze okazji porozmawiać na spokojnie, poza jakimś okazjonalnym „cześć” rzuconym w biegu. Nic w sumie dziwnego, w końcu byli zajęci, zwłaszcza Blady Duch, skoro był już wojownikiem.
- Cześć - odezwała się, uśmiechając się pogodnie do Bladego Ducha i Księżycowej Łapy, po czym usiadła obok tego drugiego.