Niknąca Łapa wybrała walkę, na co kocur pokiwał głową z aprobatą. Wiedział, że kotka była nieco strachliwa, więc myślał, że raczej wybierze wspinaczkę, zwłaszcza po tej walce z kuną, ale najwyraźniej się mylił.
- W porządku. W takim razie nim dotrzemy do Małych Grzbietów, spróbuj mi wymienić czułe punkty na ciele kota i większości drapieżników. Na pewno już się niektórych domyślasz, albo i sama zauważyłaś je w czasie walki, hm?

- Gardło i brzuch - odpowiedziała niemalże bez zastanowienia. Miękkie, odsłonięte, pełne tętniącej pod skórą krwi. - Uszy - sama przecież widziała, jak łatwo było je oderwać i jak mocno krwawiły. Może to nie to samo, co gardło i brzuch, ale zdecydowanie były łatwiejszymi celami. - Oczy... - dodała, krzywiąc się zauważalnie, gdy pomyślała o tym, jak wyglądało zakrwawione oko Księżycowej Łapy i jak bardzo upośledziło to jego zdolność do... cóż, tak naprawdę jakiegokolwiek funkcjonowania w trakcie walki.

Dymny pokiwał głową na jej słowa z cichym pomrukiem aprobaty.
- Dobrze. Ostatnim wrażliwym punktem są też pachwiny. Musisz zawsze pamiętać, by w trakcie walki celować właśnie w te punkty, jak i je chronić, jeśli chodzi o własne ciało. Warto też wspomnieć tutaj o możliwościach wykorzystania wrażliwości oczu. Możesz na przykład oślepić przeciwnika piaskiem, śniegiem, czy błotem, lub stanąć tak, by w jego oczy świeciło słońce - wyjaśnił, gdy dotarli do niedawno zrobionej kładki na Młodej Rzece. Gdy tylko przez nią przeszli, kontynuował: - Ważne jest również dostosowanie taktyki walki do przeciwnika. Walcząc, czy to z kotem, czy innym drapieżnikiem, gdy widzisz, że jest od ciebie większy i silniejszy, lepiej skupić się na szybkich, krótkich atakach i unikach. Natomiast gdy przeciwnik jest od ciebie mniejszy, ale szybszy, skupiasz się na wykorzystaniu siły i walce w zwarciu - dokończył i odetchnął, by złapać oddech. - Masz jakieś pytania?

Słuchała uważnie tego, o czym mówił Sowia Gwiazda. Raczej nie komentowała, dopóki nie znaleźli się przy Młodej Rzece.
- Mogę zaciągnąć przeciwnika do wody i liczyć, że nie umie pływać... - mruknęła, patrząc się w toń wody, gdy przechodziła przez Śpiącą Sosnę. Mogę go utopić, przeszło jej przez myśl, ale to zostawiła dla siebie; zimny dreszcz prześlizgnął się wzdłuż jej grzbietu i zjeżył sierść u nasady jej ogona.
- Hm. Nie. Chyba nie mam - odpowiedziała, kręcąc przecząco głową.

- To... dość brutalne. Ale tak, w ostateczności można tak zrobić - odparł, marszcząc lekko brwi. Myśl o utopieniu przeciwnika wydała mu się trochę ponura. On sam nigdy by o tym nie pomyślał poza walką. Ciekawe skąd wziął się u kotki ten pomysł.
- No dobrze, w takim razie mnie zaatakuj. Tylko bez pazurów i kłów - powiedział, gdy tylko dotarli do Małych Grzbietów i ustał przed kotką.

Zawahała się. Przez chwilę patrzyła na kocura, jakby nie do końca wiedziała, jak w ogóle powinna zacząć - bo poniekąd tak było, nie miała pojęcia, co powinna tak dokładnie zrobić. Ostatecznie jednak uznała, że po prostu spróbuje zrobić to samo, co robiła, gdy walczyła z kuną - czyli, tak zwyczajnie, zaatakuje od frontu, nagle, bez żadnego ostrzeżenia, zrywając się z miejsca i doskakując do kocura, chcąc uderzyć go łapą - miękką, nieszkodliwą, pozbawioną pazurów - w gardło, którego nie zdążył zakryć poprzez pochylenie głowy.

Atak Niknącej Łapy, choć szybki, nie był zbyt zawiły, a więc reakcja Sowy również taka nie była. Kocur odskoczył w mgnieniu oka do tyłu i od razu sam przyszykował się do kontrataku. Uniósł łapę z zamiarem zdzielenia kotki w głowę.

Atak unik, atak unik. Nie zamierzała przyjmować na siebie żadnego z ataków. W pełni skupiła się na tym, by uskoczyć przed ciosem wymierzonym przez Sowią Gwiazdę. Nim szarpnęła się w tył, zaszurała łapami w ziemi; miała nadzieję, że uda jej się przy okazji cisnąć kilkoma grudami ziemi i źdźbłami trawy w pysk przywódcy, choć miała wrażenie, że jej plan był dobry jedynie w teorii, bo w praktyce pogubiła się w chaosie długości własnych łap.

Niknącej Łapie udało się wykonać unik, jednak z oślepieniem Sowy nie było już tak łatwo. Mały grad piasku jedynie uderzył go w pierś, nie dolatując do pyska, a kocur tymczasem przygotował się do kolejnego ataku. Tym razem chciał doskoczyć do kotki, opleść łapami jej szyję i złapać lekko zębami jej podgardle.

Nie udało jej się. Co teraz? Spanikowała nieco, nie miała pojęcia, co powinna zrobić. Widząc, że Sowia Gwiazda atakuje ją od frontu i zamierzał owinąć łapy wokół jej szyi, odchyliła się nieznacznie w tył, by nabrać rozpędu, po czym bezmyślnie zaszarżowała prosto w jego pierś, chcąc go od siebie odepchnąć.

Atak Niknącej Łapy poniekąd się udał... poniekąd. Bo jedyne co Sowiej Gwieździe zrobiła, to przesunęła go o niecałą długość wąsa i ułatwiła mu jego własny atak. Kocur z powodzeniem objął ją łapami, lecz ostatnie zrezygnował z kąsania i tylko przewrócił ją delikatnie na ziemię.
- Próba przewrócenia mnie nic ci nie da, skoro jesteś ode mnie słabsza w mięśniach. Spróbuj skupić się na unikach i szybkich atakach. Brew pozorom nimi też można wyrządzić sporo obrażeń, jeśli są dobrze wycelowane. Albo wykiwaj mnie jakoś - poradził i oddalił się od niej o kilka kroków. - Spróbuj jeszcze raz.

Spanikowała i dobrze wiedziała o tym, że nie zrobiła tego, co powinna. Wiedziała, że w prawdziwej walce tylko by pogorszyła swoją sytuację. Nie miała zielonego pojęcia, co robi i czuła, jak robi jej się gorąco z zażenowania.
- ... dbrz - mruknęła, zbierając się z ziemi, bo nie pozostało jej nic innego, jak zdrapać resztki swojej godności i spróbować jeszcze raz. Nie chciała szukać dla siebie wymówek. Czy stwierdzenie, że spanikowała, byłoby gorsze, czy lepsze?
Westchnęła. Nie miała pojęcia, co ma robić. Czuła się bezużyteczna. Patrzyła się na front Sowiej Gwiazdy, próbując znaleźć jakiś punkt zaczepienia, jednak gdy nagle odbiła się od ziemi, nagle szarpnięciem ogona zmieniła kierunek i zamiast znów uderzyć od frontu, chciała skoczyć Sowiej Gwieździe na plecy od boku.

Sowia Gwiazda ponownie zgiął łapy, przygotowując się do kolejnego ataku kotki. Widział, że nie bardzo wiedziała co ma zrobić, ale powstrzymał się, chcąc, by sama coś wymyśliła. I wymyśliła. Z początku myślał, że po prostu znów zamierza popełnić ten sam błąd, ale właśnie wtedy skoczyła w bok. No dobrze, tego mniej się spodziewał.
Niknącej Łapie udało się zawiesić na jego grzbiecie, choć niezbyt stabilnie. Kocur zaczął się szarpać, próbując zrzucić z siebie kotkę. O wiele szybciej poszłoby mu użycie zębów, ale nie chciał jej przypadkiem skrzywdzić.

Udało się. Skoczyła mu na plecy. I co teraz?
Sowia Gwiazda zaczął wierzgać się jak ujeżdżany koń, więc pierwszą reakcją Niknącej Łapy było chwycenie go za sierść, by utrzymać się na jego grzbiecie - jeżeli zarysowała pazurami jego skórę, co zapewne było nieuniknione, było to zrobione całkowicie niechcący. Zamiast jednak zapierać się lub uciec ze swojego miejsca, skoro nie udało jej się przewrócić ani nawet zachwiać przywódcą, zamierzała po prostu chwycić zębami za skórę na boku jego szyi, już pod łukiem żuchwy.

Niknąca Łapa dobrze trzymała się grzbietu mistrza. Sowia Gwiazda nawet syknął w pewnym momencie, gdy wbiła mu mocniej pazury w grzbiet, by się utrzymać. Udało się jej nawet złapać zębami skórę pod gardłem, jednak właśnie wtedy Sowa wykorzystał chwilę, gdy przechyliła się by to zrobić i przechylił się sam gwałtownie, powodując, że kotka zsunęła się z niego na ziemię. Po tym od razu postanowił przykłuć ją do ziemi i unieruchomić.

Ach, szlag. Zupełnie nie przemyślała swojego ataku i teraz poznała tego konsekwencje. Syknęła, gdy uderzyła barkiem o ziemię, do której została przyciśnięta przez Sowią Gwiazdę; puściła mimowolnie fałd skóry, który trzymała w zębach. Coś jednak sprawiło, że zamiast go puścić, wciąż chciała trzymać go przednimi łapami, podczas gdy tylnymi łapami zaczęła go kopać tak, jakby był małą zwierzyną i właśnie próbowała mu złamać kręgosłup (na szczęście ani nie używała aż tak dużej siły, ani Sowia Gwiazda nie był tak mały, by mu faktycznie zrobiła krzywdę).

Sowia Gwiazda dobrze czuł kopniaki Niknącej Łapy i gdyby były silniejsze, być może już by się odsunął. Na razie jednak kontynuował trzymanie jej przy ziemi, czekając aż spróbuje wymyśleć coś efektywniejszego.