Ptak nie wiercił się zbytnio, gdy moje kły przebiły się przez jego szyję.
Królik, pliszka, a teraz wrona. Dobra, to już był dobry łup.
Szybko podskoczyłam odnieść zwierzynę w wcześniej przygotowane miejsce pod ściółką, by zapach krwi nie zwabił niechcianych gości, po czym wróciłam spokojnym krokiem w rejony złotych łusek, a skrzypiącego grądu.
O ogon zanotowałam, że nie musze się wielce martwić - ten nie był na tyle długi, by opadać na ziemie. Wyrównałam go jednak z poziomem barków i głowy, po czym liznęłam powietrza, idąc kierunkiem pod wiatr. Moje kroki były spokojne, a widząc przeszkody unikałam ich. Mój brzuch nie szurał o ziemie, a szłam drgając wibrysami, by wyczuć zmiany w wibracjach na podłożu. Szłam, szukałam, wypatrywałam. Chowałam się co jakiś czas w wysokiej trawie, by uniknąć zauwazenia przez me ognisto-rude futro.

Nieważne, o jakiej porze przyszła do niej Truskawka, była gotowa zerwać się na łapy i rozpocząć jej trening! Poprowadziła ją od razu poza obóz, kierując się w bliżej nieokreśloną stronę, bardziej w stronę Oka Gór.
- No to co, może zaczniemy od tego, co już umiesz, hmm? Dawaj, pochwal się! - powiedziała z entuzjazmem, zerkając na rudą kotkę i idąc dalej skocznym krokiem. Widać, że kipiało z niej podekscytowanie. No bo w końcu Sowa jej zaufał z treningiem jednej ze starszych terminatorek i sama miała nadzieję, ze dane im będzie współpracować już do końca!

Po wyspaniu się, zjedzeniu posiłku, ruda kotka jakby zyskała na siłach.
No, przynajmniej nie chwiała się na filarach, które utrzymywały jej kwadratowe cielsko.

Ruszyliśmy z szylkretową kotką w strone Oka gór, a na jej pytanie miauknęłam spokojnie.
-Z praktycznych rzeczy umiem się wspinać i łowić ryby. - Mój kikut zadrżał, gdy skierowałam głowę w kierunku przeciwnym do granicy z gromem - skrzypiącym grądem.
-Poznałam kodeks, gdzie na wyprawie z Sową dowiedziałam się o....Możliwości przejścia przez granicę innego klanu, o ile idzie się z misją? Nie wiem jak to się nazywa oficjalnie. Znam już granicę z klanem gromu, oraz teorię polowania. - Wyjaśniłam.
-Co do samego polowania, złapałam dwie zdobycze, gdy jeszcze uczył mnie Mknąca Gwiazda. -
O ile dobrze wyliczyłam, zostało mi pływanie, walka i granica z wichrem. Tak blisko, a tak daleko.

- O! A pływać umiesz? Jak nie, to będziemy musiały poczekać do momentu, aż mróz puści, bo jest nieprzyjemnie - odpowiedziała, zdając sobie sprawę, że trening kotki się przedłuży przez tę jedną umiejętność. Ona miała identyczną sytuację! Też trochę chorowała, a jak zdrowiala, to już leżał śnieg.
- Taaak, właśnie koty idące do Spienionych Wodogrzmotów mogą przekraczać granice innych klanów! Jeszcze jest parę innych takich informacji równie ważnych, co kodeks, chcesz je poznać? - zagadała z uśmiechem, jednocześnie w głowie analizując, co im jeszcze zostało. Tak... Łowienie ryb i wspinaczka już jest. Kodeks jest. Walka? I mogą trochę popolować? No i resztka granic.
- To co, może wspólnie zapolujemy? Akurat na stosie przydałoby się trochę więcej zwierzyny z tego, co widziałam! A na jakim terenie już polowalas, to może przejdziemy się na inny? - zaproponowała, bo skoro już to zaczęła robić z Mknącym, to warto by było skończyć. A potem mogą się pobić! Albo przejść się po granicach. Zobaczy się!

Pływanie? Ach....
-Pływać nie. - Odparłam szybko, a na wyjaśnienie szylkretowej tylko kiwnęłam łbem. Tyle czasu, a niektóre rzeczy jakby się nie zmieniały.
Na dodatkowe informacje, skinęłam łbem. -Jasne. -
To była formalność, lecz cieszyłam się, że moim treningiem nie zajmował się żaden z młodszych wojowników. Bądź co bądź byłoby to...upokarzające.
Na słowa starszej, miauknęłam.
-Ryby łowiłam przy gładkiej tafli. Zwierzyne łapałam, gdy robiliśmy obchód przy granicy z gromem. - Liznęłam powietrze.
-Mmmmoże zapolujemy gdzieś w kierunku Zimnej Toni? Pamiętam, że tam są jakieś granice. D-dwie sikorki na jednym polowaniu. -

- To z tym poczekamy do roztopów! Ale w międzyczasie możemy zrobić wszystko inne, potem powtarzać i potem pływanie! I jakbyś chciała powtórzyć łowienie ryb, to wtedy też to możemy zrobić - powiedziała, dzieląc się planem na ich wspólny trening.
- To idziemy w takim razie potem idziemy na granicę z Wichrem! A teraz do Zimnej Toni i polujemy! - odpowiedziała, ruszając w kierunku jeziorka skocznym krokiem. Na szczęście nie było to daleko, chwila moment i już były!
- Pamiętasz wszystkie zasady polowania czy chcesz coś sobie przypomnieć? Jesli nie będziesz miała pytań, to możemy zaczynać. Na początku będę na ciebie patrzeć, a jak będę pewna, że ogarniasz, to pójdę złapać coś swojego, hm?

-Brzmi jak plan. - Ciągnący się, ale nie mogłam narzekać, prawda? Nie chciałam zrazić Koziego Klifu, więc zatrzymałam większość przemyśleń dla siebie.
Chciałam, by to po prostu się skończyło, bym mogła robić to, co chciałam i co mi było pisane. Bycie wojownikiem.
Jednak po tylu księżycach....czy tego właśnie chciałam? Czy rzeczywiście los chciał, bym nim była?
To pytanie, zostawie bez odpowiedzi.


Ruszyłam równie szybkim tempem, czując zimną bryzę w powietrzu i z każdym wdechem, jaki wpadał w me płuca. Mhm.
Powietrze, choć rześkie, iście gotowe na zarażanie kotowia.

Na słowa szylkretki, gdy dobiłyśmy do okolic zimnej toni, moja głowa zabolała. Czy...Czy pamiętałam? Jak mogłam nie pamiętać? Przecież tego uczył mnie Mknący Nurt zanim -
-Sądze, że nie trzeba powtórki. - Palnęłam szybko, mój nos instynktownie niuchnął powietrze.


Ruda koteczka, upewniając się, że idzie pod wiatr, nie musiała zbyt dużo myśleć o ogonie i jego poziomie, bo....no cóż, tyle ogona, jak oleju w niektórych kocięcych głowach. Wyprostowała terminatorka plecki, unosząc barki i głowę na ten sam poziom, uginając łapska ku ziemi.
Zimny grunt przypomniał jej o brzuchu, który wciągnęła, by nie szurać.
Z wibrysami gotowymi do pracy - kotka ruszyła spokojnym, cichym krokiem, wypatrując przeszkód, choć jej uszka trzęsły się niezmiernie.

Przytaknęła głową, gdy koteczka się zgodziła. Świetnie! Teraz tylko złapać parę piszczków i do roboty! Sama postanowiła, że na początku będzie śledzić postępy rudej, by w razie czego skorygować błędy spowodowane zastojem w treningu. Przynajmniej tak wyglądała dla niej odpowiedzialność!

Okolice rzek i jezior

Koteczka miała szczęście, bo bardzo szybko trafiła na swoją pierwszą ofiarę. Mogła ujrzeć sporego, brązowego gryzonia, który buszował przy brzegu Zimnej Toni, najpewniej by założyć swój nowy dom. Wyczuwalny był charakterystyczny zapach piżmu, gryzoń pewno chciał oznaczyć swoje nowe terytorium i zrobił to niedawno. Zdawał się nie zauważać terminatorki, pochłonięty swoimi sprawami.

Pomimo ugięcia łap, kotka zapomniała o jednej z najważniejszych zasad podchodzenia do myszy - przeniesienie ciężaru ciała na tylne łapy, by ograniczyć drżenia ziemi. I to niestety mysz wyczuła. Pomimo że była ospała, to nie na tyle, żeby dać się w taki sposób podejść. Szybko czmychnęła w zarośla, chowając się do bezpiecznej norki. I tak oto druga zwierzyna uciekła rudej sprzed nosa.

Kozi Klif była nieco zaniepokojona. Dobrze, że postanowiła zostać! Truskawka może tak długo nie szła na żadne polowanie, że mogła w końcu zapomnieć lub pomieszać niektóre zasady. Ale w takim razie przyda się jej pewno przypomnienie!
- Hej, Truskawkowa Łapo, może jednak szybka przypominajka zasad, hmm? - zaproponowała, wychodząc ze swojego idealnego ukrycia, przekrzywiając lekko głowę i uśmiechając się ciepło.

Truskawka wydała z siebie cichy, lecz ciężki wydech. Leżała tak na ziemi, dopóki Kozi Klif nie podeszła do jej sylwetki na twardym gruncie.


Spojrzałam złotym wzrokiem na wielobarwną wojowniczkę, po czym trzepnęłam uchem.
-Dajesz. -
Już i tak gorzej być nie może, nie?
Połknęłam gorzko ślinę. Naprawdę, to, co dzisiaj zaprezentowałam nad brzegiem zimnej toni było iście żałosne.

Uśmiechnęła się wesoło, gdy ruda kotka się zgodziła.
- No to tak. Do każdej zwierzyny trzeba ugiąć łapy, uważać na to, co się stąpa, zachować ciszę, zrównać ogon z linią grzbietu i iść pod wiatr. I jest zasada, że ptak cię zobaczy, zając usłyszy a mysz wyczuje. Do ptaków trzeba podchodzić tak, żeby cię nie zobaczyły, czyli chowając się za naturalnymi kryjówkami, podchodzić po łuku od strony grzbietu lub zatrzymywać się, gdy na ciebie patrzy. Do zająca trzeba ściszyć oddech i bardzo dbać o ciszę. A do gryzoni trzeba przenieść ciężar ciała na tylne łapy. Jak wszystko jasne, to spróbuj jeszcze - powiedziała, tłumacząc jeszcze raz zasady i pozwalając kotce jeszcze raz spróbować. To nic złego, gdy się nie pamięta lub wypadnie coś z głowy! Naprawdę, to normalna, kocia sprawa! Szczególnie jak dawno się nie trenowało.

To był problem. Niby pamiętałam, ale ostatnimi czasy za szybko podejmowałam ataki na zwierzynę.

Kiwnęłam łbem Koziemu Klifowi na znak, że (chyba) rozumiem. Rosła we mnie jednak frustracja - jak mogłam tak się lenić? Tak upokorzyć przez wielobarwną kotką?

Niuchnęłam powietrze, łapy ugięłam tak, by brzuch nie szurał o ziemie, a ogon, barki i łeb zbliżyłam na ten sam poziom.
Wielkimi łapskami ruszyłam zdecydowanym i cichym krokiem, oddalając się pod wiatr w wysoką trawę. Oczami wypatrywałam przeszkód, a wąsikami wyczuwałam drgania na powierzchni gruntu.