Punkt Obserwacyjny

***

Utracenie życia nie było czymś, co organizm znosił bez uczucia zmęczenia, podobnie, jak i wyprawa do Spienionych Wodogrzmotów, te wydarzenia były jednakże jedynie początkiem oczekującego na nich dnia.

Powitał Pszczeli Pył i zaprosił ją na wspólny posiłek w swym legowisku. Sam udał się do stosu zwierzyny by wybrać z niego dorodnego królika który ewidentnie korzystał z charakterystycznej dla Pory Nowych Liści obfitości pożywienia. Ułożył posiłek między swymi przednimi łapami i oczekiwał na zjawienie się kotki.

[Pszczeli Pył]

_________________

Elegant maniac.

Kocica była przyzwyczajona do wspólnych posiłków ze swoim partnerem. Nic więc dziwnego, że i tym razem chętnie przystała na jego propozycję. Wkrótce złocista stawiła się lęgowisku Konwalii, niosąc wiewiórkę w swoim pysku. Położyła ją u swoich łap i ułożyła się wygodnie, spoglądając na kruczoczarnego kocura. Darowała sobie ponowne powitanie.
– Jak ci minęła wyprawa? – zagaiła z ciekawością i wzięła kęs. Nie ukrywała, że czekała na jego powrót i interesowało ją, jak przebiegło spotkanie z Gwiezdnym Klanem. Liczyła na to, że Konwalia otrzymał swój dar dziewięciu żyć i majestatyczne "Gwiazda" w swoim imieniu, a Rozżarzony udał się na odpoczynek w gronie starszyzny.

_________________

Punkt Obserwacyjny - Page 7 Pszczola-podpis

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Czubkiem nosa niemal niezauważalnie trącił bark złotofutrej by następnie rozpocząć konsumpcję swego posiłku.
- Większość podróży do Spienionych Wodogrzmotów spędziłem na przypominaniu wujowi o celu naszej wyprawy - oznajmił nie uważając za stosowne ukrywanie przed Pszczelim Pyłem informacji o dotychczasowej kondycji ognistofutrego. - Gwiezdni pozwolili mu na odzyskanie pamięci pod warunkiem zrzeczenia się daru dziewięciu żyć na rzecz mojej osoby. Rozżarzony Krok umrze dzisiejszej nocy - oznajmił. Miała to być dziesiąta śmierć, jaką ten przeżyje tego dnia. Wuj nie był już jego rywalem, zatem w przeciwności do natury zielonookiego nie było życzenie mu, by ta śmierć okazała się być łagodniejszą od poprzednich.

_________________

Elegant maniac.

Pszczoła uniosła lekko brwi w wyrazie zdziwienia. Nie sądziła, że problemy z głową u starczego przywódcy były na tyle poważne. Ciągłe przypominanie staruchowi o tej samej podstawowej rzeczy brzmiało trochę jak jakaś anegdota, ale domyślała się, że dla obu kocurów musiało to być bardzo uciążliwe. Dobrze, że Żar nie zapomniał, jak się chodzi, inaczej w ogóle by nie dotarli na miejsce.
Dalsze słowa jej partnera nie były bardziej kolorowe. Niby Rozżarzony Krok odzyskał jasność umysłu, co tłumaczyło, dlaczego po wyprawie zachowywał się zupełnie inaczej, ale z drugiej strony... ciężko to nazwać dobrą nowiną, jeśli będzie się cieszyć swoją pamięcią tylko jeden dzień. Najbardziej obawiała się reakcji jego miotu, który i tak ciężko przyjął stratę ich matki. Srocza Łapa nawet zagłodziła się na śmierć. Strach więc pomyśleć, co się stanie, kiedy odejdzie również ich ojciec.
– Oh, to... dość ciężka dla niego sytuacja. – mruknęła z powagą. Całość wyglądała całkiem mrocznie. Nie chciała sobie wyobrażać, przez jakie cierpienia przeszedł jej mistrz - najpierw umrzeć dziewięć razy, a na koniec jeszcze jeden i ostatni. – A jakie życia ty otrzymałeś? Widziałeś się z Jeżynowym Cierniem? – spytała, ciekawa daru od jego dawnej partnerki.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Zielonooki nie obawiał się losu miotu Rozżarzonej Gwiazdy - Zjeżona Łapa zdawała się zaprzestawać swego dotychczasowego zachowania, zaś Dzięciola Łapa nie spełniała dotychczas problemów. Jeśli Wilczy Kieł zamierzał kontynuować swe dotychczasowe wzorce zachowań Gromowy przywódca zamierzał zapoznać go z ich konsekwencjami.
- Niestety nie wolno mi dzielić się z innymi dokładnymi informacjami dotyczącymi przebiegu spotkania z Gwiezdnymi - oznajmił zgodnie z prawdą. To, co dzieje się podczas przyznania i odebrania żyć musiało niestety - ku niezadowoleniu zielonookiego - pozostać tajemnicą. - Jednakże owszem, widziałem Jeżynowy Cierń. Niestety, widziałem również Kruka - oznajmił powstrzymując się od wykrzywienia pyska. Choć gardził darczyńcą, konieczność wypełnienia swego przeznaczenia wymagała na kocurze zaakceptowania jego obecności w celu otrzymania jednego z żyć.

_________________

Elegant maniac.

Mruknęła, kiedy Konwalia jej powiedział, że przebieg jego ceremonii musi pozostać tajemnicą. Nawet przed własną partnerką? Ah, jaka wielka szkoda. A już liczyła na to, że pozna, jak wygląda taka ceremonia oraz jakie życia podarowali Konwalii. Była zawiedziona tym faktem i chciała przeciągle westchnąć, ale się powstrzymała. Skoro nawet Konwalia trzymał to w tajemnicy, to pewnie musiała istnieć za to spora kara. W związku z tym nie zamierzała drążyć więcej tematu. Nie chciała, by Gwiezdni odebrali jej partnerowi wszystkie życia za zaspokojenie jej ciekawości.
– Współczuję. – skomentowała, gdy kruczoczarny jednak odpowiedział na jej pytanie. Czyli widział swoją poprzednią partnerkę... i Pszczoła podejrzewała, że ta nie była zadowolona z ich związku. Fakt otrzymania życia od Kruka również nie przyjęła z radością, ale przynajmniej nie było tam Puszczykowego Lotu.
– Swoją drogą... Niedawno spotkałam na swoim polowaniu jakąś białą samotniczkę. Nie należała do tej bandy trucicieli, ale powiedziała mi, że jeden z nich posiada krótkie, buro-białe futro. Może to nam ułatwi ich znalezienie. – miauknęła po chwili, uznając, że warto na wszelki wypadek podzielić się z nim tą informacją. Kto wie, być może w przyszłości nawet tak mała wskazówka okaże się pomocna w rozpoznaniu tych problematycznych samotników.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Ciekaw jestem jedynie, komu lub czemu przypadło pozbawienie go życia - zdawało mu się bowiem że Kruk wciąż był zbyt młody by umrzeć ze starości. Nie był tego oczywiście pewien czy jego wrażenie było słuszne - kocur odszedł z klanu wiele księżyców temu i pamięć o dotyczących to szczegółach nie była już w umyśle zielonookiego wspomnieniami wyraźnymi.
- Rozumiem - odparł jedynie. - Czy posiadała jakiekolwiek inne informacje na ich temat? Każda z nich przyda się w realizacji mojego planu - oznajmił. Podejrzewał, że nie znajdzie się zbyt wiele kotów mu przeciwnych.

_________________

Elegant maniac.

Kocica również była ciekawa, co się stało z ciałem tego zdrajcy. Minęły całe obiegi pór, odkąd kocur zniknął z ich klanu i Pszczoła już zdążyła wmówić sobie, że jest martwy. Jak widać, słusznie. Wyobrażała sobie, że został zabity przez jakiegoś drapieżnika, a jego wnętrzności zostały brutalnie rozdziobane przez wygłodniałe kruki - o ironio, jego ptasie imienniki. Szkoda, że trafił do Gwiezdnego Klanu i ma prawo dawać przywódcom życia na równi z innymi gwiezdnymi. Miała nadzieję, że ten los nie spotkał jej ojca.
– Niczego więcej o nich nie wiedziała. – odparła na jego pytanie, bezradnie kręcąc głową. Pytała się samotniczki, lecz jej wiedza o tej grupie była ograniczona jedynie do bardzo ogólnych pogłosek. – Zastanawiam się, czy ci samotnicy zaczęli nas truć za nasze powiększenie terenów. W sumie co powiedziały na to inne klany?

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Spodziewałem się, że taka będzie twoja odpowiedź, choć żywiłem nadzieję na inną - oznajmił złotofutrej. Brak istotnych informacji dotyczących zagrażającej im grupy był objawem niekompetencji. Zielonooki zamierzał tę erę niekompetencji zakończyć. - Reakcję Słodkiej Gwiazdy podsumuję cytatem "Klan Wichru nie zapomni wam tego, jeżeli przez was będziemy mieć więcej problemów niz dotychczas, a teraz... Żegnam. Zgromadzenie uważam za zakończone". Sowia Gwiazda zachował ambiwalentny stosunek do sprawy. Ciekaw jestem, czy teraz, gdy Rozżarzona Gwiazda nie jest przywódcą Klan Wichru wciąż będzie stosować groźby wobec Gromu.

_________________

Elegant maniac.

Mruknęła. Nie spodziewała się tak negatywnego nastawienia ze strony liderów pozostałych klanów, szczególnie od Sowiej Gwiazdy, który do tej pory zdawał się nie wtrącać w sprawy pomiędzy Klanem Gromu a Klanem Wichru. Nie sądziła, że może mu przeszkadzać likwidacja pasma ziemi niczyjej między rzeczną i gromową granicą, z którego i tak mało kto korzystał.
– Chyba nasza relacja z Klanem Wichru powraca do stanu sprzed pożaru... – skomentowała, przypominając sobie stosunki tych klanów za bardzo dawnego panowania Borsuczej Gwiazdy. Zdaje się, że historia zaczęła zataczać koło. – A jakie podejście mają do tej bandy samotników? Wiedzą w ogóle o ich istnieniu?

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Również odnoszę takie wrażenie. Zobaczymy, jak długo potrwają same rządy Słodkiej Gwiazdy. Nie jest już młodą kotką - odparł złotofutrej. Jeśli przyjdzie im walczyć z Klanem Wichru - był na tę walkę gotowy.
- Wiedzą, na chwilę obecną zdaje się że to jedynie ja poczuwam się do odpowiedzialności, by ten problem rozwiązać. Podejmę ten temat z naszym klanem - stwierdził. Do zebrania nie pozostało z resztą zbyt wiele czasu.

***

Informacje które otrzymał napawały go mieszanymi uczuciami - z jednej strony rad był, że żyła, z drugiej jednak wolałby, by była martwa, niż by stała się zdrajczynią - to tę ścieżkę postanowiła zaś obrać. Pozostawała również kwestia jego relacji z Pszczelim Pyłem. Tego wieczoru przebywał w swym legowisku rozważając czy są to tematy, które chciałby z nią aktualnie poruszyć.

_________________

Elegant maniac.

– Raczej nie dłużej, niż kilka księżyców. – mruknęła szczerze. Nie wiedziała, ile dokładnie księżyców liczyła Słodka Gwiazda, ale z pewnością na młodą nie wyglądała. Na pewno była starsza od niej. Pewnie za parę księżyców doczekają się kolejnej zmiany władzy. Niestety, Wierzbowy Puch nie sprawiała wrażenie bardziej przyjaznej wobec ich klanu, choć czas pokaże, jaka będzie z niej przywódczyni.
Na odpowiedź Konwalii jedynie mruknęła cicho. Więc pozostałe klany były świadome problemu, a mimo to nie podejmowały żadnych kroków ku jego rozwiązaniu. Przynajmniej tak to wyglądało z zewnątrz. Czyżby liczyli na to, że nielubiany Klan Gromu sam wszystko załatwi?

* * *

Życie Pszczelego Pyłu toczyło się w miarę normalnie. Niedawno wróciła z kolejnej sesji treningowej z Jadowitą Łapą. Kocica była odrobinę zmęczona, ale zadowolona z postępu, jaki robiła jej córka. Niedługo będzie mogła zostać wojowniczką.
W pierwszym momencie zamierzała spędzić czas w samotności, ale potem dostrzegła Konwalię w swoim lęgowisku. Wyglądał na zamyślonego. Postanowiła więc dołączyć do niego.
– Witaj. O czym myślisz? – spytała, nie kryjąc swojej ciekawości.

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

Powitał kotkę skinięciem głowy i westchnięciem. Tylko jej i, być może, klanowej medyczce, mógł zwierzyć się z zaistniałej sytuacji. Rad był, że zjawiła się u jego boku w tym momencie.
- Pamiętasz zapewne Lwią Łapę, moją siostrę - zaczął pierwszy z tematów które, jak podejrzewał, powinien z nią omówić. - Powróciła do Doliny. Postanowiła zdradzić Klan Gromu. Jest członkinią Klanu Cienia. Próbowała zdobyć informacje na temat klanu od niedoświadczonego terminatora i jednocześnie poprosiła go, by zataił przed Gromem ich rozmowę - oznajmił. Jak podejrzewał krótkie streszczenie sytuacji którego dokonał było wystarczające by zrozumiała jego zamyślenie.

_________________

Elegant maniac.

Wysłuchała słów swojego partnera. W miarę jak mówił, jej pysk przybrał poważniejszy wyraz. Lwia Łapa... Niewiele o niej wiedziała i kojarzyła się przeważnie z tym, co zaszło na granicy z Klanem Wichru. Do tej pory myślała, że to po prostu był głupi czyn ze strony terminatorki i tego Wichrzaka, ale teraz, jeśli się zastanowić, może ona celowo wtargnęła na terytorium sąsiedniego klanu, by do niego dołączyć?
– Przykro mi. Muszę przyznać, że to jedna z kotów, po którym spodziewałam się tego najmniej. – przyznała. Zastanawiała się, ile jeszcze byłych Gromiaków rezydowało w Klanie Cienia. Nie zdziwi się, ale poważnie się rozczaruje, jeśli pewnego dnia zastanie tam Wysoką Łapę, Ognistą Łapę albo Bocianiego Klekota. Nie miała nic przeciwko odbudowie kolejnego klanu, ale spodziewała się po nim lepszego składu, niż zlepku zdrajców i "potomków" prawdziwych Cienistych, którzy nawet nie dbają o własne zdrowie. – Od którego terminatora próbowała wyciągnąć informacje?

_________________

HOLD YOUR LIGHT
to the darkness in my head ༉‧₊˚.
put your ear to my heart or set your t e e t h
against my throat; give me something pretty
to wear beneath my blood-stained clothes

MY DARLING, THE DEVIL KNOWS MY NAME

- Ucieszyłbym się że żyje gdyby nie fakt, że postąpiła w ten sposób. Na dodatek... moja siostra ma syna, Lamparcią Łapę. Swym zachowaniem odcięła go od rodziny - licznej rodziny, do której zaliczały się jego córki, potomstwo Zaćmionego Słońca, Tęczowej Chmury i Różanej, partnerki jego matki. Uniemożliwiła również poznanie wnuka Roztrzaskanej Tafli. - Od Nocnej Łapy. Obrała sobie za cel kota tak młodego, jak tylko to było możliwe - oznajmił. Odczuwał faktyczny ból - siostry zawsze były dla niego ważne i przejął się faktem zniknięcia Lwiej Łapy.

_________________

Elegant maniac.

Starlight