Zawilec nie uważała by ją jakoś bardzo poniosło. Po prostu no powiedziała dosyć wyraźnie co jej się nie podobało. Uważała to za coś normalnego. Szałwia jednak położyła po sobie uszy od razu jak to usłyszała. Chimera odwróciła wzrok lekko wywracając okiem.
- Dzięki - odpowiedziała krótko i wyraźnie na wypowiedź srebrnej.
Nie ciągnęła już tematu tego, że życie nie zawsze jest ciekawe. Nie miała po prostu nic do dodania ani pomysłu jak rozwinąć wątek. Była to dosyć jasna wiadomość. W istocie, nie było ciekawe. Gorzej bo w odczuciu Zawilec było też... boleśnie samotne. Nienawidziła tego. A jednocześnie była takim kotem, że nie umiała tego zmienić. Nikt jej nie polubił na ten moment by angażować się w dłuższą relacje z nią. Oprócz babci i kuzynki. Doceniała to ale... poznała też jak to jest przyjaźnić się z kimś spoza rodziny... pokochać kogoś. Brakowało jej bliskości. Skowronek.
- Oh. Jakiś czas temu - a jakiś czas temu był kiedy wróciła do Klanu.
Była zażenowana samą sobą, że tak wyszło. Może narzekać w swojej głowie, że inni nie chcą mieć z nią do czynienia... a sama nie potrafiła utrzymywać więzi z innymi. Bolało.

Na odpowiedź na temat Cebuli podniosłam wyżej jedną z brwi, spoglądając kątem oka na Zawilec. Strzepnąłem jednym z uszu, po czym skinęłam łbem.
— Czasami do niej zajdź. Ostatnio coś chorowała, a jest już... starszą kocicą. Jestem pewna, że byłaby zadowolona, jakby czasami któraś z wnuczek zaszła do niej — odparłam, posyłając delikatny uśmiech w stronę czarno-niebieskiej kocicy. Nie był to oczywiście jakiś rozkaz ze strony zastępczyni Klanu Wichru, a po prostu rada od kuzynki. Chciałam rozdzielać życie zastępczyni Szałwiowej Życzenie i kuzynki, przyjaciółki, wnuczki, kogokolwiek tam jeszcze. Ale chyba mi nie szło. Czułam zmęczenie, od całodziennego myślenia co poprawić, aby Klanowiczom żyło się lepiej.
— Zawilec? Mogę zadać pytanie? Nie będzie jakoś wielce personalne — od razu rzuciłam, spoglądając na wojowniczkę. Skoro i tak kuzynka tutaj jest to... czemu by po prostu nie zapytać. Była wojowniczką, udzielała się w życiu Klanu. Pytanie innych wojowników... również mogłoby mi pomóc w moim celu ulepszania jakości życia wichrzaków. Później tylko przegadać to z Golcową Gwiazdą i... cyk. Powinno załapać. Może. To w przyszłości.

Serce szylkretki uderzyło mocniej, gdy usłyszała, że Cebula ostatnio chorowała. Paliła się ze wstydu, że o tym nie wiedziała. Jaką wnuczką była? Paskudną. Zdecydowanie. Nie po to wracała do Wichru by jej babka była opuszczona przez jej osobę.
- Wiem - rzuciła nie patrząc się na srebrną.
Zakręciło się jej w brzuchu, gdy Szałwia zwróciła się do niej całkiem... poważnie. Z pytaniem. Były w stosunkach dosyć bliskich, też rodzinnych. Srebrna zastępczyni była też jedynym kotem, który jako tako widział co robiła, gdy nie było jej w Klanie. Także mogło chodzić o absolutnie wszystko. Poruszyła końcówką ogona i skinęła łbem na tak. Jak już kuzynka coś chciała zapytać to nie zamierzała jej hamować i uciekać. Dosyć niefortunnie zaczęło się to ich spotkanie. Bo chimera czuła się dosyć zawstydzona i poniżona swoim zachowaniem. Jakby ganiała ją własna matka. A gryzło ją to. Bo Szałwia nie była jej matką.

Westchnęłam ciężko i spojrzałam na taflę Zimnej Toni. Spojrzałam na Zawilec dość spokojnym, ale też zmartwionym wzrokiem.
— Wydaje mi się, że każdy wojownik, który ma trochę oleju w głowie i nie przepada za niańczeniem, wie, że taka matczyna postawa przywódczyni wobec Klanu jest dość szkodliwa. I chciałabym z Golcową Gwiazdą o tym porozmawiać, ale tak naprawdę, nie tylko o tym — zaczęłam, mrużąc delikatnie zielone ślepia. Strzeliłam końcówką ogona, uciekając wzrokiem na bok.
— Na swojej randze zastępcy nie chcę być tylko nic nieznaczącym kotem, który wyznacza patrole i jest pusty. Chciałabym pomóc Klanowi, i właśnie o to mi chodzi. Czy przychodzi ci na myśl cokolwiek, co można by było poprawić w Klanie? Chciałabym mieć jak najwięcej punktów widzenia, a wydaje mi się, że fakt pewnej dziecinności naszej przywódczyni resztę problemów może mi po prostu przyćmiewać — mruknęłam zamyślona, po chwili skupiając wzrok i uwagę na swojej kuzynce, aby wysłuchać jej opinii.

Oho. Zawilec spięła się w strachu o to, że temat pytania może być zbyt osobisty, a dostała w sumie... no właśnie co. Szałwia, kocica starsza od niej o dwa razy, pytała się jej właśnie o zdanie na temat ogólnoklanowy. Cóż. Na początku była zdziwiona i lekko oburzona. Bo w sumie to czy srebrna nie powinna robić tego co ona sama uważa? Ale analizujący wszystko co mówiła, to pytanie miało na prawdę wiele sensu. Szałwia nie mogła zachować się samolubnie jak zrobiłaby to chętnie Zawilec bez zastanowienia się. Musiała spojrzeć na sytuację w szerszym zakresie. Zawilec z pewnością nie była jedynym kotem, który usłyszy takie pytanie z pyska Szałwii. Chodziło o Golec. Do tego się sprowadzała cała sytuacja. Jednakże nie do końca dalej podobało jej się to co chciała robić jej kuzynka. Okej, chciała robić coś więcej dla Klanu. Ale brzmiało to w odczuciu Zawilec jako wykraczanie poza cel jej rangi. Machnęła parę razy ogonem z irytacją myśląc od czego w ogóle zacząć.
- Szałwiowe Życzenie - zwróciła się do srebrnej - stwierdzasz już fakt, że Golcowa Gwiazda zachowuje się nieodpowiednio, mówisz także, że wojownik o zdrowym umyśle tak będzie sądzić. Nie uważasz, że lepiej poruszyć najpierw ten temat w rozmowie z nią skoro już jesteś tego pewna, bez rzucania później pomysłami na różne zmiany? Może to wybrzmieć dla niej negatywnie, postawić cię nawet w sytuacji takiej, że wyjdziesz na kota wywyższającego się. Najpierw krytykując Golcową Gwiazdę, dla nas wiadomo, że słusznie, a później pokazując ile informacji ty sama zdobyłaś na temat tego czego chcą Klanowicze, a czego nie dowiedziała się ona sama. Może poczuć się jakby też niewłaściwe zajmowała się Klanem, nie zważając na jego prośby. A wiadomo, że wyleczenie jej z matczynej troski wtedy będzie o wiele gorsze. Wiadomo, że twoją rolą jest pomoc przywódcy, ale może lepiej zająć się tym po woli, rozgraniczając niekompetencje Golec od tego, że trzeba zrobić to to to i to. Chyba, że zrobisz to na zasadzie takiej, że zaczniesz od tego co się dowiedziałaś od innych, kończąc na tym właściwym temacie jakim jest zachowanie przywódczyni. Jak o tym teraz pomyślę to wtedy powinno pójść to lżej. Ale pamiętaj też, żeby nie robić więcej niż musisz. Chcesz robić coś więcej niż wyznaczać patrole, w porządku, ale nie udawaj nigdy przywódcy, gdy nim nie jesteś. Nie posądzam cię o to. Ale jestem pewna, że nie jeden kot byłby w stanie tak się zachowywać pod wpływem fiksscji na punkcie nowej rangi. Z rozwagą.
Cóż. Nagadała się, ale czy będzie miało to sens dla Szałwii? Tego nie wie. Czy miało to sens dla jej samej? Też nie wie. Nie ma prawie nigdy dłużej się wypowiadać i pod tak różnymi skomplikowanymi aspektami. Także trochę się... gubiła.

Wysłuchałam wszystko, co miała mi do powiedzenia Zawilcowa Łąka, delikatnie przymykając ślepia. Najpierw chciałam wybuchnąć, jakbym była atakowana przez moją kuzynkę, po chwili jednak... przyznałam jej rację. Skinęłam delikatnie głową, po czym spojrzałam z troską na kocicę.
— Masz rację. Ah, ja chcę tylko tyle, aby nasz Klan był silny, nie był uważany przez innych za jakieś... miękkie kocięta, którymi nie jesteśmy. Chcę po prostu dbać o każdego, za kogo jestem odpowiedzialna. A takie niańczenie kotów...? Może nas rozleniwić. Samo zachowanie Pliszkowego Dziobu na zgromadzeniu, na którym wygłosiła swoją wielką mowę, mogło pokazać innym, że Golcowa Gwiazda nie ma kontroli nad swoimi kotami... Ale masz rację — rzuciłam spokojnym głosem, patrząc się na taflę wody. Wzięłam głęboki wdech, aby zaraz mówić dalej. — Chcę teraz zebrać wszystkie informacje, aby też nie latać co kilka dni do przywódczyni i mówić o... zwątpieniach? Nie wiem nawet jak to określić. Nie wątpię w to, że Golcowa Gwiazda jest dobrą przywódczynią, ale musi czasami postawić na swoim. Zrobię to rozważnie — spojrzałam na wojowniczkę z uśmiechem, kiwając zaraz przed nią głową.
— Dziękuję, jesteś inteligentną kotką. Jak będę się zachowywać jak przywódca masz pełne prawo mnie strzelić w zad — zaśmiałam się ciepło na koniec moich słów, zaraz jednak poważniejąc. Oglądnęłam się dookoła siebie, gdy w końcu zauważyłam tłuste cielsko szczura. Wzięłam głęboki wdech w zdumieniu. Patrol nie wybił szczurów? Strzeliłam mocno końcówką ogona.
— Musimy iść do obozu. Poprzedni patrol nie wybił szczurów. Powiadomię o tym przywódcę. Chodź — mruknęłam poważnym głosem, oddalając się szybszym krokiem w stronę obozu swojego Klanu. Oj nie chciałam stracić kolejnego palca.

[zt]

Westchnęła jedynie, gdy Szałwia zaczęła odpowiadać. Rozumiała jej troskę o Klan, nawet jeśli ona sama nie miała takich uczuć iście patriotycznych. Po prostu czaiła o co biega, ale nie zmieniało to tego, że do Golec trzeba było podejść po woli i z głową. Dobrze było więc w końcu usłyszeć potwierdzenie ze strony srebrnej, że nie zrobi tego bez rozwagi. Machnęła jeszcze raz ogonem by odreagować i polizała się po piersi. Parsknęła cicho słysząc żart.
- Trzymam cię za słowo i uwierz mi trzepnę cię jeśli do tego dojdzie - uśmiechnęła się delikatnie w stronę kuzynki.
Nieco zdziwiło ją to, że tak szybko musiały przerwać rozmowę. Ale no, nie wybite szczury zdawały się być rozsądnym powodem by się rozejść. Poszła za Szałwią do obozu tak jak powiedziała. Chociaż i tak zamierzał zaraz z niego wyjść jeśli nic jej nie każe robić.
//Zt

Kilka wschodów później patrol złożony z Szałwiowego Życzenia, Zawilcowej Łąki, Słodkiej Łapy i Golcowej Gwiazdy wyruszył w okolice Zimnej Toni, aby pozbyć się szczurów. Orzechowy Cień musiał pozostać w obozie, ponieważ po polowaniu nabawił się ran i... Po prostu nie mógł z nimi walczyć. Zamiast niego do patrolu zgłosiła się terminatorka przywódczyni.
Kocice przybyły na "zakażone" miejsce późnym popołudniem. Golec zatrzymała się.
- Możemy się rozdzielić, tak będzie szybciej. Jeśli znajdziecie coś wartego uwagi, krzyczcie. - Poleciła i jeśli żadna z kocic nie miała pytań, ruszyła przed siebie, oczywiście pod wiatr. Gdzieś tutaj muszą być jakieś ślady tych małych, wrednych gryzoni!

/patrol i później mg

Zawilec była w pełni gotowa na to by wyruszyć na patrol już od świtu, aczkolwiek zdążyła przed tym upchnąć polowanie. Wyruszyły bowiem o wiele później na wybijanie szczurów. Nie miała jednak w związku z tym żadnych obiekcji. Szła dosyć żwawym jak na swe krótkie łapy tempem kończąc ich pochów. Nie pchało jej się by być na przodzie. Całą drogę milczała i tak też utrzymywało się do momentu, gdy Golcowa Gwiazda zaproponowała rozdzielenie się. Rzuciła wzrokiem na każdą z kocic i kiwnęła głową, wykręcając się w swoją stronę i ruszając przed siebie. Wybrała jednak taki kierunek by wiatr wiał jej w pysk, bo sprzyjało to tropieniu. Śledziła także czy na ziemi nie znajdują się żadne ślady i nasłuchiwała okolicy.
//Statystyki https://starlight.forumpolish.com/t141p200-rysi-gaszcz#16391

Kiedy dowiedziała się o tym, że Orzechowy Cień został ranny po potyczce z kuną i niestety nie mógł wziąć udziału w patrolu; koteczka poszła do Golcowej Gwiazdy w celu zaproponowania swojej osoby. Ta przystała na to, co oczywiście ją ucieszyło i to właśnie dlatego zamiast masywnego wojownika, to właśnie ona zmierzała w tym momencie w kierunku Zimnej Toni z wyznaczonym celem - odnalezienia szczurów i wybicia ich co do ostatniej sztuki. Nie mogła powiedzieć, że delikatny stres i strach jej nie obleciał, bo inaczej musiałaby skłamać, gdyby tak nie było. Była to pierwsza taka akcja, na którą się powołała i z góry zakładała już, że z pewnością bez szwanku z tego nie wyjdzie. Jednak myśl, że miała obok siebie trzy wspaniałe kotki napędzało ją optymistycznym spojrzeniem na sprawę.
Droga minęła im w ciszy. Dopiero kiedy znalazły się przy Zimnej Toni, Golcowa Gwiazda przemówiła, na co kociczka drgnęła lekko uchem, a następnie skinęła jej głową. Nie była tylko pewna czy zakrzyknięcie do towarzyszek, gdyby dla przykładu odnalazła grupę szczurów byłoby odpowiednie, ponieważ mogłaby ściągnąć na siebie ich uwagę, a wtedy atak z zaskoczenia, który dawałby im przewagę, byłby już niemożliwy! Ale nie powiedziała tego na głos. Zamiast tego pokiwała głową i ruszyła w przeciwną do nich stronę uważnie wypatrując śladów lub zapachu, który prowadziłby ją do tych szkodników.

[Statystyki z poprzedniej akcji: P: 4 | S: 18 | Z: 25 | Sz: 23 | O: 22 | HP: 155 | W: 97 (105)]

Nie uważałam, żeby rozwiązanie Golcowej Gwiazdy było mądre. Jednak, z drugiej strony, może? Dlatego gdy dotarłyśmy do Zimnej Toni odeszłam na bok, poszukując tropów szczyrów. Zbliżyłam się ku wodzie, szukając zapachów, odcisków łapek, futra. Czegokolwiek, co mogłoby mnie naprowadzić na obecność szczurów. Nadal muszą tutaj być. Gdzieś w tej okolicy. I w końcu je wybijemy, bo miałam już dość szarych cielsk.

[poprzednia akcja: P: 5 | S: 28 | Z: 27 | Sz: 26 | O: 23 | HP: 140 | W: 140-4=136]

Zawilec szła w swoim tempie, powolnym ale dokładnym. Nie można było sobie pozwolić na śpieszenie się podczas szukania tropu. W szczególności będąc kotem z nieco ograniczonym polem zasięgu wzroku. Nie on jednak odgrywał największą rolę podczas dzisiejszego zadania. Wiatr dmuchał jej w nos i razem z takim powiewem przyszedł szczurzy smród. Skrzywiła się lekko i stanęła w miejscu.
- Mam trop! - zawołała najgłośniej jak mogła, by wszystkie kocice ją usłyszały.
To jaki już skutek mogło mieć bycie takim głośnym w lesie mało co ją interesowało. Tak było ustalane i tak było najłatwiej. Do walki i tak ma dojść. Stanęła sztywno czekając na resztę patrolu. Trzymała się jednak na baczności cały czas.

Przemierzała swoją część terenów, starając się wyłapać jakieś ślady szczurzych łapek bądź wyczuć drażniący zapach drapieżnika. Tak się jednakże nie stało, a zamiast tego po okolicy rozniósł się donośny głos Zawilcowej Łąki, na którego znak zesztywniała w miejscu. Jej ucho drgnęło w kierunku, z którego pochodził dźwięk i czym prędzej pomknęła do wojowniczki, która znalazła trop. A kiedy zbliżyła się wystarczająco do chimery, że i do jej nozdrzy wiatr przywiał smród tych niebezpiecznych stworzeń, skrzywiła się widocznie na pysku.
- Na Gwiezdny Klan. Co za paskudztwo. - mruknęła pod nosem rozglądając się wokół. A skoro już na coś natrafiły, to trzeba było zachować jeszcze większą czujność niż przed chwilą. Kto wie, czy przypadkiem zaraz za rogiem nie okaże się, że miały gniazdo lub tym podobne! A więc tak jak i córa Maliny stanęła na baczność, będąc gotowym w każdym momencie zaatakować, bądź atak przeciwnika odeprzeć.

Słysząc zakrzyknięcie kuzynki obróciłam się w miejscu i zaczęłam iść w stronę, skąd dochodził jej głos. Po chwili dotarłam do niej, delikatnie marszcząc nos na sam zapach szczurzysk. Czyli się stąd jeszcze nie uciekły, a miały czas. Ich błąd. Wyciągnęłam pazury, aby wbić je w glebę, zaraz jednak odwróciłam się, szukając wzrokiem Golcowej Gwiazdy. Przydałoby się, aby się pojawiła. Może nas nie słyszała? Miałam nadzieję jednak, że już idzie w naszą stronę.

Każda wyruszyła w swoją stronę, jednak tylko jedna z nich miała szczęście. To Zawilcowa Łąka znalazła trop i... Postanowiła głośno zakomunikować to całej reszcie. Ale... Nie zrobiła nic złego. Znaczy, to przecież Golcowa Gwiazda nakazała, by krzyczeć, jeśli ktoś coś znajdzie. Źle się wyraziła, bo miała na myśli, by krzyczeć, gdy już dojdzie do walki. No trudno, jej wina. Nie miała wojowniczce nic za złe, a raczej samej sobie. Ruszyła więc w stronę źródła dźwięku. Gdy dotarła, na miejscu były już również Słodka Łapa i Szałwiowe Życzenie. No dobra, w grupie będzie raźniej. I nawet, jeśli przez ten krzyk nie uda im się zaskoczyć szczurów, to przynajmniej będą mogły uderzyć w nie ze zdwojoną siłą, od razu, a nie po chwili samotnej walki, którą musiałaby Zawilec toczyć. To... Jakaś przewaga.
- A więc... Po prostu chodźmy za tropem. Tylko ostrożnie, bądźcie przygotowane na atak. Szczury gdzieś się tutaj kręcą. - I mogą wyłonić się zza traw w każdej chwili. Odór jest potężny i... Pewnie nawet nie będą w stanie wyczuć, gdy drapieżnicy będą się do nich skradać. Rzuciła ukradkiem kilka spojrzeń na okolicę, a później po prostu ruszyła za tropem, tak, aby wiatr niosący ze sobą odór wiał jej prosto w pysk. Tym razem pilnowała się bardziej Wyszła na przód, jednak gdyby któraś z towarzyszek uznała, że to ona chce prowadzić to... Proszę bardzo, Golec przecież nie będzie się o to wykłócać.

Zawilec odczekała aż wszystkie kocice się zjawią i dopiero wtedy, grupowo zaczęła podążać za odorem szczurów. Nie odzywała się ani słowem, prawdą było to, że ściszyła nawet oddech w lekkim napięciu. Trop był dalej wyczuwalny, a gdy odór zaczął nabierać na silę można było po woli zacząć się bać. Trzeba było zlokalizować szczury, zanim wyskoczą im na powitanie z zaskoczenia. Stawiała kroki coraz wolniej, z większą dawką ostrożności niż wcześniej. Nie patrzyła się na towarzyszki mimo, że miała trochę ochotę to zrobić. Ruszała tylko łbem czasem na boki, gdy chciała rozejrzeć się na prawą stronę, ale pilnowała bardziej tej lewej, lepiej dla niej dostępnej.

Niedługi czas później przy dwójce kotek zjawiła się dodatkowo Golcowa Gwiazda i Szałwiowe Życzenie, a skoro wszystkie były już w komplecie..to...to można było ruszać dalej. Teraz dopiero faktycznie obleciał ją strach na myśl, że...szczurzyska muszą być tuż, tuż. Że lada moment mogą wyskoczyć wprost na patrol przez wrzask Zawilcowej Łąki, której nie było co winić, w końcu wykonała polecenie biało-niebieskiej. Jednak na ich szczęście na razie nic nie wskazywało, aby zza rogu miały na nie wyskoczyć. Aby je znaleźć trzeba było ruszyć dalej. Jak to mawiają raz kozie śmierć. Odetchnęła cicho, acz ciężko w momencie, w którym na jej pysku wymalowało się zdeterminowanie. Czas najwyższy wybić te małe paskudztwo, dla bezpieczeństwa nie tylko ich Klanu, lecz i odbudowującego się Klanu Rzeki. Przytaknęła lekko głowom chcąc dać znać towarzyszką, że mogą ruszać. Złapała kierunek, z którego do ich nosów wraz z wiatrem przyleciał ten smród i powoli trzymając się obok chimery, nie pchając się na same przody do Golec, bacznie rozglądała się na boki. Szła w milczeniu, w dużym skupieniu rozglądając się na boki, w miarę też możliwości stąpając cicho, z lekkością w swoich krokach. Gdzieś tutaj były, ponieważ trop z każdym uderzeniem serca stawał się coraz mocniejszy. Pytanie jednak się nasuwało jak blisko były, ile ich było i czy zaraz nie rozpocznie się między nimi zażarta walka.

Trop był wyczuwalny. Był ostry, a co kolejny krok, to mocniejszy. Rozglądałam się dookoła, starając się być obok Słodkiej Łapy, aby w razie czego móc tą jakoś obronić przed atakiem. Zawilcowa Łąka sobie poradzi, Golec tym bardziej. Nektarek? Wolałam być ostrożna. Dlatego też stanęłam obok niej, ogonem delikatnie dotykając jej barku, posyłając tej uśmiech. Nie musiała być taka spięta, jedynie uważna.
Dalej, szłam przed siebie. Uważałam na to, gdzie stawiam swoje łapy, a oddech ściszyłam. Rozglądałam się uważnie za szczurami. No gdzie jesteście, małe cholery.